LOGINShare
บทที่ 39.3 แสดงความรักต่อหน้าผู้อื่นแล้ว !
Last Updated:
2025-11-21 15:32:35
Latest chapter
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 42.2 (จมเล่ม 4) ตระกูลเจียง ต.า.ย ยกตระกูลแล้ว
เมื่อมาถึงหน้าโรงเตี๊ยม เซียวลี่หยางเห็นเจียงเยี่ยนฟางรีบลงจากรถม้าไปทันที เขาก็ให้หงเปาที่เพิ่งพาเขาลงมาตามนางไปแทน เพราะเหมือนนางจะวนไปที่รถม้าอีกคัน โผล่มาอีกทีด้วยท่าทางที่ถืออะไรบางอย่างไว้ในมือ คราวนี้นางดูไม่เร่งรีบ ไม่เหมือนเมื่อครู่ที่อยากจะหนีหน้าเขาเพราะเรื่องในรถม้าก่อนหน้านี้ไม่นานหงเปาก็กลับมารายงานว่า "พระชายาเอานกในกรงที่ได้มาจากพี่หยางซวี่ไปปล่อยพ่ะย่ะค่ะ""นางส่งจดหมายหาใครหรือไม่" นกพิราบส่วนมากมักใช้ในการส่งจดหมายทางไกล แต่เหล่านกที่พี่ชายเขามอบให้นางกลับค่อนข้างเหมือนนกเลี้ยงไว้ดูเล่นมากกว่า เพราะตัวของมันมีสีขาวเกลี้ยงเกลาทั้งตัว ต่างก็เป็นนกพิราบที่หาได้ยาก"ขออภัยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมมองได้ไม่ชัด" หงเปาก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิดที่ไม่อาจทำงานได้ดีแต่ในตอนนั้นเติ้งอู๋ก็เข้ามาในห้องพัก พร้อมกับนกในมือสีขาวที่ตามตัวเต็มไปด้วยเลือดคราแรกเซียวลี่หยางสั่งเติ้งอู๋ให้อยู่ห่างจากเจียงเยี่ยนฟาง เพราะอีกฝ่ายตามติดเจียงเยี่ยนฟางมากเกินไปในตอนที่อยู่จวนเจ้าเมือง จนเขารู้สึกไม่พอใจ แต่ไม่คิดว่าคราวนี้กลับต้องพึ่งพาเติ้งอู๋อีกรอบ "มีจดหมายอยู่ที่ขานกหรือไม่""ไม่มีพ่ะย่ะค่ะ"
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 42.1 "สตรีที่หมายปองท่าน หลุดมือไปเสียแล้ว"
บทที่ 42ไม่มีเวลาได้ว่างเว้นห้าวันในการเดินทาง แม้นสองคนในรถม้าจะพูดคุยกันปกติแต่ต่างก็รับรู้ได้ว่ามีเส้นบาง ๆ ขวางกั้นพวกเขาไว้ตลอดเวลากระทั่งกลางป่าที่ใกล้จะถึงเมืองหลวงอีกเพียงหนึ่งวัน เซียวลี่หยางก็ได้รับจดหมายลับผ่านหน่วยข่าวกรองที่แฝงไว้ในวังหลวง"เจียงเจียวเหม่ยถูกแต่งตั้งขึ้นเป็นเสียนเฟยเมื่อห้าวันก่อน"เจียงเยี่ยนฟางสบตากับเขา "สตรีที่หมายปองท่าน หลุดมือไปเสียแล้ว""เจ้าพูดอย่างนี้ไม่ถูก เรื่องนางหมายปองข้าน่ะใช่ แต่คำว่าหลุดมือไปควรใช้ในตอนที่ข้าชอบนางด้วย แต่นี่ไม่ใช่เสียหน่อย" ตั้งแต่กลับจากจวนตระกูลเจียงในวันนั้น เจียงเจียวเหม่ยก็มักจะส่งจดหมายมาสารภาพรักกับเขา เขียนกลอนให้เขา แต่ก็ถูกเขาปัดตกไปหมด ทั้งยังสั่งไม่ให้คนนำมามอบให้ หากนางส่งมาอีก ก็เอาทิ้งได้เลยไม่ต้องรายงาน ภายหลังนางจึงใช้อำนาจของบิดาส่งเทียบเชิญมาแทน ครั้นเขาไม่ตอบรับ ก็ถึงขั้นมาเฝ้าอยู่หน้าจวนจะขอเข้ามาให้ได้ แต่เขาก็ไม่เคยให้นางเข้ามาในจวนสักครั้ง มีเพียงครั้งเดียวที่เจียงเยี่ยนฟางสั่งให้คนเปิดประตูให้นางเข้ามาไม่คิดว่าคนที่ตามราวีเขาไม่เลิก เพียงไม่กี่วันก็ไปเข้ารับตำแหน่งพระสนมแล้ว "หรือนางและเจียง
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 41.3 บ้านหลังเล็กที่เจ้าว่า มีข้าอยู่ด้วยหรือไม่
"ร้องไห้ให้ผู้ได้ใจอ่อนกัน น่ารำคาญยิ่งนัก" แม้น้ำเสียงจะไม่ได้กระแทกกระทั้น แต่ฟังอย่างไรก็ดูเย้ยหยัน ยิ่งบวกกับสายตากระจ่างที่แสนเย็นชาของเจียงเยี่ยนฟาง ยิ่งดูรุนแรงขึ้นกว่าเดิมทว่าคนถูกตำหนิก็เพียงหัวเราะแผ่วเบา ยกผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาที่หางตาเบา ๆ มองส่งรถม้าจากไปด้านเซียวหยางซวี่เองก็ไม่ได้ตอบโต้แทนฮูหยินของตน เพราะชินชากับคำพูดเสียดแทงจิตใจผู้คนของเจียงเยี่ยนฟางไปแล้ว ในจวนของเขา จะมีใครต่อปากกับนางได้อีก ขนาดน้องสี่ของเขายังเหมือนลูกไก่ในกำมือของนางสองสามีภรรยาโอบกอดกัน ยืนมองจนขบวนรถม้าลาลับสายตาไป ทิ้งไว้เพียงรอยลากยาวจากล้อรถและรอยเท้าของม้าให้ได้ยลมองเหมันต์ฤดูที่ผ่านมาหลายปี จวบจนคราวนี้ ก็ถึงเวลาเปลี่ยนแปลงเสียทีภายในรถม้า เซียวลี่หยางก็เอ่ยถามขึ้นมา"เจ้าบอกว่าไม่เคยมาที่เมืองถงเซียงมาก่อน แล้วเหตุใดพี่สามถึงบอกว่าเจ้าดูคุ้นหน้า"เจียงเยี่ยนฟางเพิ่งเคยได้ยินเรื่องนี้ก็หันมองคนข้างกายที่ดูเหมือนกระต่ายขนฟู เพราะถูกนางห่อตัวเขาด้วยผ้าคลุมขนฟูสีขาว "คงเป็นเพราะนั่งดูรูปเทพเซียนในภาพวาดนานเกินไปกระมัง"เซียวลี่หยางรู้ว่านางชอบพูดเล่น ทว่าทุกครั้งที่ถูกนางตอบโต้กลับมาแบบนี
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 41.2 "คนที่รู้นามของข้า ไม่เคยมีใครมีชีวิตรอดสักคน ตอนนี้... ท่านก็ยังสุขสบายดี"
"หากไม่ทำตอนนี้ ก็ไม่รู้จะมีเวลาไหนอีกแล้ว""เช่นนั้นก็ไปกันเถอะ" เจียงเยี่ยนฟางเองก็เข้าใจในความหมาย นางดึงมือกลับคืนมา ก่อนจะเดินไปซ้อนอยู่ด้านหลังรถเข็น พาคนออกไปเข้าสู่เหมันต์ฤดูมาได้ครึ่งทางแล้ว แม้ข้างนอกยามนี้จะไม่มีหิมะโปรยอย่างสองสามวันที่ผ่านมา แต่ก็ค่อนข้างหนาว เซียวลี่หยางจึงถูกเจียงเยี่ยนฟางห่อตัวไว้ด้วยผ้าคลุมที่หนาถึงสองชั้น ตัวเขานั่งอยู่ด้านหลัง โดยมีเจียงเยี่ยนฟางนั่งอยู่ด้านหน้าบนหลังอาชาตัวเดียวกันเซียวลี่หยางควบม้าไปตามเส้นทาง มือข้างหนึ่งกุมมือเจียงเยี่ยนฟางที่กำบังเหียนไว้ อีกมือก็โอบเอวนางไว้เบา ๆ อธิบายการขี่ม้าให้นางทีละขั้นตอน เจ้าตัวก็รับฟังอย่างตั้งใจ เหมือนตอนที่เขาสอนเล่นหมากล้อมไม่มีผิดภายหลังที่เหลือเพียงการฝึกซ้อมให้เคยชินแล้ว พวกเขาก็เริ่มพูดคุยเรื่องทั่วไปแทน"เหตุใดครั้งนี้ถึงไม่ปิดบังใบหน้าของเจ้ากัน"เจียงเยี่ยนฟางฟังจากน้ำเสียงที่ถูกลมหอบไปด้วยส่วนหนึ่งก็ยังฟังออกว่าเขาไม่ค่อยชอบใจนัก แต่ก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร ได้แค่ตอบเขาไปว่า "จะซื้อใจคน ก็ต้องมอบความจริงใจก่อน"ใบหน้าคนฟังปรากฏความประหลาดใจ นางมีความคิดเช่นนี้เป็นด้วย? หึ ทว่าน้ำเสียงนั้น
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 41.1 เก็บเกี่ยวความทรงจำ
บทที่ 41สลักภาพจำของท่านไว้ในใจการมาเยือนเมืองถงเซียงใช้เวลานานกว่าที่ทุกคนคาดเดา ด้วยหิมะตกติดต่อกันอยู่หลายวัน เส้นทางที่มีเพียงเส้นเดียวก็ถูกตัดขาด เพราะหิมะที่ตกหนักทำให้ก้อนหินถล่มลงมาปิดทาง อีกทั้งเส้นทางตรงนั้น เวลานี้ก็คงกลายเป็นน้ำแข็งไปหมดแล้ว หากรั้นจะเดินทาง ก็มีแต่จะตกเหวลงไปตายและก็เป็นจังหวะเดียวกับที่เจียงเยี่ยนฟางต้องการเวลาในการรักษาฮูหยินเจ้าเมืองพอดี ทางเซียวลี่หยางจึงได้ใช้โอกาสนี้ส่งข่าวบอกไปทางวังหลวงว่า ตนเองอาจเดินทางกลับล่าช้าเพราะถนนหลักถูกตัดขาดไปแล้ว แม้นจะรู้อยู่แล้วว่าพี่รองของเขาคงตามสืบจนรู้ตั้งแต่เนิ่น ๆ ก็ตามในทุก ๆ วันเจียงเยี่ยนฟางจะดูแลเรื่องต้มยา ว่างก็ไปทำกำยานที่ไว้จุดไปบนแผ่นหลังช่วงเอวของไป๋ซูฟาง เมื่อถึงกำหนดครบเจ็ดวันก็จะมาทำการฝังเข็มหนึ่งครั้ง บางทีที่ว่างก็จะไปแย่งขนมของเสี่ยวเชาแทน"ทำไมถึงไปแย่งขนมคุณชะ... ทำไมถึงไปแย่งขนมเสี่ยวเชากินอย่างนั้นเพคะ" หยวนปิ่นที่ถูกใช้บดยาจนมือพองก็เอ่ยปากถามอย่างทนไม่ไหว แม้นพระชายาชินอ๋องจะใช้นางทำงานหนักทุกวัน นางยอมรับได้ แต่สตรีผู้นี้กระทั่งเด็กก็ยังไปรังแก"หากสู้ไม่ได้ ก็ต้องยอมรับชะตากรรม" เจี
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 40.4 ก่อนนี้เป็นข้าช่วยพวกเจ้าต่างหาก ไหนเลยจะใช่อำนาจข่มผู้อื่น
"หยวนปิ่น! นี่เจ้า..." ไป๋ซูฟางไม่คิดว่าเรื่องราวเมื่อวานจะเป็นเช่นนี้ มิน่าพระชายาชินอ๋องถึงไม่ยอมดื่มชาจอกนั้น "เจ้ารับใช้ข้ามานานหลายปี ไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนเช่นนี้" ไร้คำด่าทอ แต่น้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยความผิดหวังที่สะเทือนใจอีกฝ่ายยิ่งนัก"ฮูหยิน... หยวนปิ่นผิดไปแล้วเจ้าค่ะ" หยวนปิ่นที่ได้ยินน้ำเสียงของเจ้านายก็หลั่งน้ำตาออกมา ทั้งที่ก่อนหน้านี้คันจนแทบจะทนไม่ไหว แถมยังรู้สึกว่าตนโดนรังแก แต่นางก็ยังอดกลั้นไว้ได้ไม่ร้องไห้เสียน้ำตาออกมา ทว่าเพียงแค่เจ้านายที่ตนเทิดทูนตัดพ้อออกมาแค่นี้ ก็ไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้นางขยับเข้าหาผู้เป็นนาย มือสั่นด้วยความหวาดกลัวสายหนึ่ง "หยวนปิ่นผิดไปแล้ว หยวนปิ่นผิดไปแล้วจริง ๆ แต่ก็เป็นเพราะพระชายาชินอ๋องวางอำนาจกดขี่ฮูหยินมากเกินไป ไม่เห็นหัวท่านเจ้าเมือง ทั้งที่นางก็เป็นเพียงแค่บุตรของขุนนางเท่านั้น หยวนปิ่นไม่อาจทนเห็นฮูหยินและท่านเจ้าเมืองถูกคนรังแกได้ จึงคิดจะแกล้งเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่คิดว่าจะถูกทำกลับคืนถึงขนาดนี้"'บุตรของขุนนาง? จะเป็นเพียงแค่บุตรขุนนางได้อย่างไร เจียงเยี่ยนฟางเป็นถึงชายาพระราชทาน...' เซียวหยางซวี่ถอดถอนใจ ไม่คิดว่าจะมีคนโง
You may also like
ย้อนเวลามากำจัดสามีสับปลับกับองค์หญิงบัวขาว
lianlian15.4K viewsลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ20.3K viewsภรรยาเปลี่ยนชะตา
ไห่ถาง28.1K viewsทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น32.3K viewsข้าคือทายาทของโรงปักผ้าอันดับหนึ่งแห่งเป่ยชาง
ต้าซินซิน2.4K viewsสยบรักยอดบัณฑิต
ฝ้ายสีคราม5.4K viewsฮูหยินได้โปรดอภัยให้สามี
เหมียวเฟยฉี2.2K viewsข้ามภพมาเป็นภรรยาอัปลักษณ์แสนร้ายกาจ
ป่าดอกท้อ25.4K views
