ตอน 20 เรื่องน่าปวดหัวของคนตรงกลาง

"กลับมาแล้วเหรอคะ?" นิรณาว่า พร้อมส่งยิ้มให้จาง ๆ

"พี่ควรต้องถามต่างหาก ว่า..นิเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง?"

"พี่ดินลืมแล้วเหรอคะ..ว่านิเป็นใคร" นิรณาว่า แล้วฉีกยิ้มแหย ๆ พร้อมยกมือชูลวด ขึ้นมาหนึ่งเส้น

"โจรสินะ"

"ใช่ค่ะ นิเป็นโจรที่จะมาปล้นสวาท..พี่ดินไงคะ!"

"เอาดี ๆ ครับ นิมาทำอะไรที่ห้องพี่"

"ก็นิเบื่อนี่คะ! ช่างเป็นงานแต่ง..ที่โคตรของโคตรจะน่าเบื่อ" เสียงหวานบ่นอุบอิบ ใบหน้าสวยบึ้งตึงเล็กน้อย

"เป็นยังไงบ้างครับ?"

"หมายถึงอะไรเหรอคะ?" สาวเจ้าถามกลับ สีหน้าฉายแววงง ๆ ไม่รู้ว่าบดินทร์ต้องการจะสื่ออะไร

"ตรงนี้เป็นยังไงบ้าง?" มือหนาจิ้มนิ้ว ลงกลางหัวใจเธอ นัยน์ตาแฝงด้วยความอบอุ่นและห่วงใย

"ฮั่นแน่! คนลามก..อยากจะจิ้มนมเค้าก็ไม่บอก" ยัยคนปากแข็งพาเฉไฉไปเรื่อย

คร้านจะวกเข้าเรื่องราวน่ารำคาญพวกนั้น

"พี่จริงจังนะครับ" สิ้นน้ำเสียงดุ นิรณาจอมดื้อ เลยจำยอมตอบกลับออกมาเสียงแผ่ว

"เรื่องก็ผ่านหลายเดือนแล้ว..พี่ดินอย่าไปสนใจเลยค่ะ!"

เมื่อเห็นว่านิรณา น่าจะไม่อยากพูดถึงอดีตของตัวเอง บดินทร์เลยไม่เซ้าซี้ แล้วหยิบผ้าเปียกออกจากหน้าผากสาวตรงหน้า..ไม่อยากให้เธอต้องกลายเป็นไข้หวัดแทนปวดหัว

"เป็นไง! พอจะหายเจ็บยัง?"

"โอ้ยย ยังเจ็บอยู่เลยค่ะ สงสัยต้องโดนฉีดยาแล้วล่ะมั้งคะ..ถึงจะยอมหาย" คนเจ้าฉอเลาะหยอกเย้า

สอดสายตาฉ่ำหวานประสานกัน กระตุกดึงเนกไทเส้นหนาให้เข้ามาใกล้ตัวเองเรื่อย ๆ

"ไม่ร้อนเหรอคะ?" เธอถาม หลังจากเห็นบดินทร์ยังคงใส่สูทซะเต็มยศ ดูแล้วช่างน่าอึดอัด จนอยากจะปลดกระดุมพวกนั้นออกให้หมด เผื่อกล้ามแน่น ๆ จะได้ออกมาหายใจ

ซึ่งร่างกายนั้น มักจะว่องไวกว่าสมอง

เพียงพริบตา จึงเริ่มลงมือปลดกระดุมออก ให้ทีละเม็ด

"ไว้ก่อนได้ไหม วันนี้พี่เหนื่อยมากเลย" บดินทร์ปฏิเสธ วันนี้มีหลายเรื่องราวให้น่าตกใจ ซ้ำยังคิดไม่ถึงว่า..โลกจะกลมได้มากขนาดนี้

ครุ่นคิดอยู่นานว่าตนควรจะทำอย่างไรดี หากยังคบหากับนิรณา บ้านคงจะอึดอัดมาก ๆ อีกอย่างเตชินก็เป็นเขยที่แต่งเข้ามา

ซ้ำร้ายเธอกับลูกสาวอย่างบีบี ยังเป็นอริกันอีก แค่คิดถึงภาพที่จะเกิดขึ้น เขาก็เริ่มปวดหัวเสียแล้ว

"แต่ว่า..นิหิวนี่น่า" นิรณากล่าวเสียงหงอย ดูแล้ว ก็น่าสงสาร ทำเอาบดินทร์ทนดูไม่ไหว เร่งถามไถ่

"แล้วนิอยากกินอะไรล่ะครับ เดี๋ยวพี่สั่ง แม่บ้านทำให้" คำถามของบดินทร์ ช็อตความรู้สึกนิรณาทันที แต่พอเขาชวนนึกถึงของกิน ท้องเธอก็ร้องโครกครากขึ้นมา..อย่างเลี่ยงไม่ได้

"หิวจริง ๆ ด้วย" เธอพูด พร้อมลูบท้องตัวเอง "แต่ว่านิ อยากจะทำอะไรสนุก ๆ กับพี่ดินก่อนนี่น่า" เสียงหวานเย้ายวน ไล่นิ้วไต่ไปตามบนแผงอกกว้าง สร้างความปั่นป่วนให้แก่บดินทร์ เวลานั้นทุกอย่าง ล้วนอยู่ในการควบคุมของนิรณา

"แล้วนิ อยากจะทำอะไรล่ะครับ?"

"พี่ดินจะถามเรื่องที่รู้อยู่แล้ว ไปทำไมกันคะ?" ว่าจบ เธอจึงผละออกจากตัวเขา ท่าทางแง่งอน

"ถ้างั้นก็ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ" บดินทร์ชักชวน และเขาเห็นนิรณายังไม่ทันได้ทานอะไรมาตั้งแต่เช้าแล้ว

"แต่ว่านิอยากกินพี่นี่น่า..อืออออ" ยังพูดไม่ทันจบ ริมฝีปากบางดันถูกทาบทับด้วยฝีมือเขา

ฝ่ามือหนาเอื้อมไปปลดซิปด้านหลัง ลงจนสุด เพียงแค่นั้นชุดเดรสก็ร่นมาติดกับเนินอกนุ่มนิ่ม ทว่านัยน์ตาคม..กลับสะดุดบางอย่าง และจับจ้องมองบางสิ่งที่ผิดแปลกไปจากเดิม

"หนูไปสักมาตอนไหนเหรอครับ?"

"คนเดียวในใจของนิคือ พี่ดินค่ะ"

พอโดนไม้นี้เข้าไป อย่าว่าถึงเรื่อง..ขอจบความสัมพันธ์ แค่จะให้พูดจา ทำร้ายใจดวงน้อย ๆ ตรงหน้า เขายังทำไม่ลง พร้อมกันมือหนาพลันเผลอใช้นิ้วไปเกลี่ยรอยสักชื่อตัวเองตรงเนินนุ่มด้านซ้าย ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

"แค่เพนท์สีหรอกเหรอ?"

"ความจริงนิก็อยากสักอยู่หรอกนะ แต่ว่าเจ้าของชื่อยังไม่อนุญาต ก็เลยไม่กล้าทำอะไรมาก"

"ดีแล้วครับ"

"ถึงแม้ว่ารอยสักจะปลอม แต่ของผู้หญิงที่ชื่อนิรณาคนนี้ ไม่ปลอมแน่นอนค่ะ" ว่าแล้วก็ทำท่าควักหัวใจออกมายื่นให้เขา ทำกะพริบตาปิ๊ง ๆ ใส่ เล่นเอาบดินทร์หลุดยิ้มเล็กน้อย ความเครียดความกังวลหายไปเป็นปลิดทิ้ง

"รักนะคะ นิรักพี่ดินที่สุดเลย" เธอออดอ้อนบอกรัก ไม่เขินอาย แล้วเขย่งตัวมาจุ๊บปากเขาเบา ๆ

หลังจากนั้นบดินทร์ก็ไม่พูดอะไรกลับเธออีก ทว่ากลับใช้วงแขนมาโอบอุ้ม ยกตัวเธอจนลอยจากพื้น พาดุ่ม ๆ ไปยังเตียงนอน หวังจัดการคนขี้ยั่ว ให้หายซ่า

"อ๊ะ! พี่ดิน..จะทำอะไรคะ?" นิรณาท้วงติง เมื่อคราวนี้ เขาไม่ได้เริ่มจากด้านบน แต่กลับแยกขาเธอออก แล้วใช้หัวมุดลงไป ส่วนมือทั้งสอง ใช้ขึงเข่ามนให้กางออก และแม้ว่าเธอจะพยายามหุบ เท่าไหร่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ ในทุกครั้งยามโดนสัมผัสส่วนนั้น ทำให้เอวบางลอยจนแทบไม่ติดเตียง

"อ่ะ..อย่าค่ะ..อย่าแกล้งนิ..อ่าา..ยะ..อย่า" สาวเจ้าใช้มือทึ้งหัวเขา ปากพร่ำเพ้อบอกอย่าทำ

แต่พอเขาจะถอนออก กลับแอ่นสะโพกยกเข้าหา ส่ายเล็กน้อยเชิงยั่วยวน ปลายลิ้นอุ่นร้อนสุดร้ายกาจ ให้ตวัดขึ้นลง

หลังจากลิ้มชิมน้ำสวาทหวานจนพอใจ เขาค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมา แล้วพรมจูบ มาหยุดตรงสะดือบุ๋ม ก็ไม่วายจะจุ๊บไปหนึ่งที สูดดมกลิ่นกายหอมละมุนจากเธอเข้าเต็มปอด

มือหนาเคล้นคลึงอกอวบ ปลายนิ้วเรียวยาวบีบบี้ยอดปทุมสีหวาน ก้มหน้าซุกเนิ่มนุ่ม พ่นล้มหายใจผ่าวร้อน ใส่ผิวกายเนียนลออ ทำให้นิรณาสะท้านวาบ ไม่คิดว่าเขาจะเอาแต่เล้าโลม ราวกับว่าต้องการกลั่นแกล้งกัน

"พี่ดินขา..ขอร้องล่ะ ช่วยใส่เข้ามาสักทีเถอะ" เธออ้อนวอนเสียงพร่าเลือน นัยน์ตาฉ่ำวาว สอดประสานสายตา เชิงขอร้อง ทานทนแทบไม่ไหว อยากให้เขาเติมเต็มความปารถนา

พลันนั้นบดินทร์จึงล้มตัวลงไปนอนข้างเธอ แล้วยิ้มให้ พลางบอกว่า "รู้จัก women on top ไหมครับ?"

"อย่าดูถูกกันสิคะ" เวลานั้น ริมฝีปากแดงเรื่อฉีกยิ้มเริงร่า เมื่อได้รับโอกาสเป็นฝ่ายควบคุมเกม

พลิกตัวขึ้นไปคร่อมกลางกายเขา เร่งร้อนปลดกางเกง พร้อมชักมันลงไปกองตรงหัวเข่า

จับแกนกายนุ่มนิ่มมาคลึงเคล้น พร้อมกันจึงก้มหน้าลงไปปรนเปรอให้เขา ลากลิ้นไล้เลียเอ็นอุ่นแล้วอมเข้าไปในปาก จนพรั่งพร้อมสำหรับประสานกัน

"นิจะใส่มันเข้าไปแล้วนะคะ" เสียงสั่นบอก พร้อมกับตั้งท่านั่งยอง ๆ คร่อมกายเขา มือจับเอาส่วนหัวของตัวตนนั้นมาจ่อกลีบที่ฉ่ำแฉะของตัวเอง ปล่อยให้น้องชายและน้องสาวทักทายกันเพียงแป๊บ จึงออกแรงดันแกนกายอุ่น เข้าสู่ทางรัก

แรกเริ่ม..เชื่องช้า นิรณากัดริมฝีปาก สะกดกลั้นเสียงร้องไว้ เมื่อร่างกายยังไม่สามารถรับกันได้พอดี ก่อนที่ทุกทางจะเข้าที่เข้าทาง จึงค่อย ๆ ร่อนเอวให้เร็วขึ้น ๆ เร็วขึ้น เรื่อย ๆ

"อ๊า" เสียงสั่นพร่าครางออกมา ความเสียวซ่านจากบทรักที่เธอมอบให้ เขาจึงตอบแทนด้วยน้ำสีขุ่นขาว อัดฉีดเข้าไปด้านในโพรงนุ่ม เล่นเอาร่างบาง ผวาเฮือก

เรือนกายกระตุกสองสามครั้ง

หัวสมองขาวโพลน ปล่อยร่างไปซบแผงอกกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม โดยที่ยังคงเชื่อมประสานติดกันอยู่

"เป็นยังไงบ้างคะ..นิเก่งไหม?" นิรณารีบถาม ทันทีที่ ที่ได้สติ ทว่าคนที่กำลังสุขสมกลับเอาแต่เหม่อลอย ส่วนใช้มือลูบผมเธอด้วยความเอ็นดู

แต่นิรณา..หาได้ยอมลดละ เธอต้องการคำวิจารณ์จากเขา จึงเขย่าตัวเขาเรียกสติ ถามซ้ำขึ้นมาอีกรอบ

"พี่ดินคะ นิเก่งไหม?"

"เก่งครับ เก่งที่สุดเลย" ฝ่ายบดินทร์ที่เพิ่งรู้สึกตัวรีบชมคนตัวเล็กทันที กลัวเธอจะงอนตุ๊บป่อง แล้วจะเกิด..เรื่องใหญ่

เมื่อบทเพลงรักอันร้อนแรงระอุ เดือดยิ่งกว่าน้ำร้อนห้าสิบองศาจบลง แต่ทั้งคู่ยังคงนอนตระกองกอดกัน..ไม่ห่างกาย

"นิอยากอยู่กับพี่ที่นี่จังค่ะ" นิรณาอ้อนขอ โดยใบหน้ายังคงแนบชิดกับแผงอกกว้าง อันเป็นที่ชื่นชอบของเธอ

"ว่ายังไงคะ..พี่ดิน?"

"เอ่อ..คือว่า..คือ" เมื่อเห็นบดินทร์อ้ำอึ้งดูสับสน พลันนั้นนิรณาก็แสร้งทำบทโศก พร่ำเพ้อออกมาต่างต่างนานา

"นิทำอะไรผิดเหรอคะ..ทั้งที่นิก็แค่อยากจะอยู่กับพี่เท่านั้นเอง" น้ำเสียงเศร้าสร้อยคนตัวเล็กที่ซบบนอก ทำให้เขานึกสงสาร แต่ก็จำใจตอบปฏิเสธ

"พี่ขอโทษนะครับ แต่นิกับลูกสาวพี่.. มันคงจะไม่ดี ถ้าหนูสองคนต้องมาเจอหน้ากัน..ทุกวัน"

"พี่ดิน นิเป็นฝ่ายถูกกระทำนะ สองคนนั้นแอบคบชู้กัน ตอนเตชินกำลังคบกับนิ แล้วทำไม..นิต้องเป็นฝ่ายยอมอยู่เรื่อย" บดินทร์เข้าใจนิรณาดี ถึงความรู้สึกเวลาถูกหักหลัง แต่เขาก็ไม่อยากฟังความฝ่ายเดียวเหมือนกัน

"นิจะไม่บังคับให้พี่เลือกหรอกค่ะ และรู้ดีว่าระหว่างลูกกับคนนอกอย่างนิ สุดท้ายคนที่ถูกทิ้งก็คงเป็นนิ..สินะคะ?"

คำตัดพ้อของนิรณา ทำให้บดินทร์รู้สึกผิด แต่เรื่องที่จะทิ้งเธอไว้ข้างหลัง เขาไม่เคยคิด และเร่งบอกไป

"ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ"

"จะแบบไหนก็ช่างเถอะค่ะ แต่นิอยากบอกให้พี่รู้ไว้ว่านิชอบพี่ดินนะคะ แล้วก็อยากอยู่กับพี่แบบที่คนรัก เขาทำกันด้วย" นิรณาบอกตรง ๆ เป็นความรู้สึกจริง ๆ ที่มีแก่บดินทร์ ไม่เสแสร้งขึ้นมา แล้วว่าต่อ

"นิเลยอยากจะถามว่า..ความสัมพันธ์ของเราสองคน พอจะมีโอกาสไปถึงขั้นนั้นหรือเปล่าคะ?"

"แต่พี่ยังไม่รู้จักนิดีพอเลยนะ"

เสียตัวให้มา..ตั้งหลายครั้ง พอได้ฟังแบบนั้น

เล่นเอาเธอเกือบปรี๊ดแตก แต่ฉุดตัวเองกลับมาได้ซะก่อน เลยฝืนข่มความโมโหเอาไว้ อธิบายออกไป

"อายุยี่สิบเจ็ดปี สูงร้อยหกสิบห้า หนักห้าสิบสอง อกสามสิบหก เอวยี่สิบสี่ สะโพกสามสิบแปด กรุ๊ปเลือดเอ ราศีกุมภ์ พ่อชื่อทัศนัย เป็นทหารอากาศ แม่เป็นพยาบาล ชื่อ….."

"พอครับ! พี่ไม่ได้หมายความถึงพวกเรื่องนั้น" บดินทร์ขัดจังหวะการรัวไล่เรียงข้อมูลส่วนตัว แล้วถามออกไปชัดเจน

"ระหว่างนิ บีบีแล้วก็เตชิน เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอ?"

"พี่ดินรับได้แน่เหรอคะ?"

"พี่อยากรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับนิ"

"เตชินกับนิคบกันมาแปดปีค่ะ..นิเคยรักเขามาก แต่สุดท้ายก็ถูกสวมเขาให้ เลยต้องเลิกรากันไป"

"บีบีคือคนที่ทำให้นิเลิกกับเตชินเหรอครับ?" บดินทร์ถามอย่างหวั่นใจ ภาวนาขอให้นิรณาส่ายหน้าปฏิเสธ

แม้จะรู้ดีว่าบีบีเป็นคนยังไง

"เรื่องราวประมาณแหละค่ะ..แต่พี่ดิน ไม่ต้องไปเครียดหรอกนะ นิทำใจได้นานแล้ว สัญญาเลยจะไม่ให้..พี่ลำบากใจ"

"ถ้างั้นพี่ขอถาม..เป็นข้อสุดท้าย" บดินทร์เงียบสักพักอย่างชั่งใจแล้วถามออกมาตรง ๆ

"นิคงไม่ได้ตั้งใจจะเข้าหาพี่ เพื่อจะแก้แค้นสองคนนั้นใช่ไหม?" คำถามจี้ใจดำ ทำให้นิรณาสะอึก ตอนนี้เธอเสียทั้งตัว ทั้งใจไปให้เขาหมดแล้ว ถ้าเกิดโดนบดินทร์ทิ้ง เพราะถูกจับได้ มีหวังจิตใจด้านในคงเหี่ยวเฉาตาย

เธอจึงรีบ..ส่ายหัวพัลวัล ปฏิเสธทุกข้อกล่าวหาที่ได้รับ!

"พี่เชื่อใจหนูนะครับ" เขาบอกพร้อมยิ้มให้สาวตรงหน้าบาง ๆ จะลองดูสักตั้ง เพื่อสานสัมพันธ์กับผู้หญิงที่ชอบ