พรึ่บ!
เรติกาเข้ามานั่งภายในรถพร้อมโยนชายผ้าที่ขาดวิ่นในมือทิ้งไปข้างหลังเบาะ ในขณะที่รถเร่งเครื่องออกด้วยความเร็ว
“รู้สึกว่าจะตายสี่พิการหนึ่ง ทั้งสนุกทั้งตื่นเต้น” เธอพูดหากแต่ไม่ได้รู้สึกผิดกับการกระทําของตัวเอง แต่รู้สึกภาคภูมิใจในผลงานมากกว่า ก่อนจะบรรจงถอดหน้ากากของคาริสาออกจากใบหน้าของเธอ “ถ้าไม่ได้หน้าของยัยเคสช่วยไว้ คนที่ร่วงอาจจะเป็นฉัน”
เรติกาพูดในขณะที่มือถือหน้ากากของเพื่อนรัก ตอนที่ต่อสู้กับแดเนียล ถ้าเธอไม่ได้สวมหน้ากากของคาริสา แดเนียลคงไม่ออมมือให้ และคนที่จะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้จากการต่อสู้อาจจะเป็นเธอ
พรึ่บ!
เรติกาโยนหน้ากากของเพื่อนรักทิ้งไปหลังเบาะรถอีกครั้ง ก่อนหยิบขวดน้ำเปล่าข้างเบาะที่นั่งขึ้นมากระดกกินด้วยความกระหาย
“ชุดเขาออกจะสวย แกไปทำลายชุดเขาทำไม” หลังจากที่ไล่สายตามองเพื่อนรักตั้งแต่หัวจรดเท้า ซึ่งเธอสวมชุดราตรีสีดำกระโปรงแหวกลากยาวขึ้นมาจนถึงต้นขา และเมื่อเห็นชายกระโปรงของชุดเหมือนถูกตัดและถูกดึงจนขาดวิ่น เขาจึงเอ่ยถามกวนโอ๊ยเพื่อนสาว รู้ดีว่าเป็นฝีมือของเธอแน่นอน
“ชุดมันยาววิ่งลำบาก ขอมือถือให้ฉันหน่อย” เรต
“ถ้าอย่างนั้นก่อนที่พี่คิวจะเล่าเรื่องพ่อกับแม่ เคสขอพูดความรู้สึกของตัวเองก่อนนะ” หญิงสาวสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะบอกเล่าความรู้สึกของเธอที่เก็บกดมันมาตั้งแต่เด็ก “เคสเคยคิดว่าถ้าพวกเขาไม่พร้อมจะเลี้ยงดูเคส พวกเขาทำให้เคสเกิดมาทำไม ให้เคสเกิดมาเพื่ออยู่ตัวคนเดียวตามลำพังเหรอ”“...”“ทุกครั้งที่เห็นเคสเด็กคนอื่นเขามีพ่อมีแม่ มีครอบครัวที่อบอุ่น เคสรู้สึกอิจฉาเด็กพวกนั้น”ในขณะที่พูดอยู่น้ำตาพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย แม้ความรู้สึกเหล่านี้มันจะเริ่มจางหายไปเรื่อย ๆ ในตอนโต แต่เธอก็ไม่เคยลืมว่าครั้งหนึ่งเธอเคยโดดเดี่ยว“ความห่วงใยเหรอ...เคสไม่เคยได้รับ ความรักเหรอ...เคสก็ได้แต่โหยหา เวลาที่เคสร้องไห้ ไม่เคยมีใครมาปลอบเคสเลย”“เคส...” เคคิวกระตุกแขนน้องสาวเบา ๆ เพื่อดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอด“น้องมีพี่แล้วนะ ตอนที่น้องอยู่ในท้องแม่พี่นอนกอดน้องของพี่ทุกวัน พ่อเห่อน้องมาก แม่ก็ห่วงน้องมากเช่นกัน พวกเราต่างก็รอที่จะได้เห็นหน้าน้อง”“จริงเหรอ อึก!”“จริงสิ พ่อกับพี่ต่างก็แย่งกันจะนอนกอดน้อง จนแม่ต้องไล่ให้ออกไปนอนนอกห้องทั้งคู่”ร้อง
เคคิวเข้ามาภายในห้องของคาริสาตามคำเชิญชวน หลายสิ่งหลายอย่างที่ชายหนุ่มได้เห็นมันสามารถสร้างรอยยิ้มให้กับเขาได้ไม่อยาก“เคส หายโกรธพี่แล้วเหรอ” เคคิวพูดในขณะที่คาริสาหย่อนสะโพกลงนั่งบนโซฟา พลางวางถุงใสที่บรรจุกล่องอาหารกับขนมในมือลงบนโต๊ะกระจกข้าง ๆ กล่องขนมมากมายที่เคคิวเคยนำมาแขวนไว้หน้าห้องของเธอตลอดสองสัปดาห์ ซึ่งขนมบางกล่องยังไม่ถูกแกะออก บางกล่องถูกแกะกินหมดแล้ว และบางกล่องยังกินไม่หมด“เรียกว่าพี่มันได้ใจดีกว่า” เธอตอบกลับพร้อมเอื้อมมือไปหยิบขนมที่แกะกล่องแล้วมาเคี้ยวกิน“ยังไงอะ” ชายหนุ่มถามหาความกระจ่างกับประโยคพูดเมื่อครู่ พร้อมหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาข้าง ๆ น้องสาวพร้อมแสดงสีหน้าราวกับรอคำตอบ“อื้อ~ โคตรหวาน”เธอยังไม่ได้ให้คำตอบกับพี่ชาย แต่หญิงสาวกลับแสดงสีหน้าพะอืดพะอมหลังจากที่หยิบขนมจากกล่องที่แกะใหม่ชิมดู“เคสไม่ชอบกินหวานเหรอ” เคคิวแค่นเสียงหัวเราะให้กับสีหน้าท่าทางของน้องสาว“ก็พอกินได้ แต่หวานจนเลี่ยนแบบนี้ก็ไม่ไหว”“แต่พี่ชอบนะ” พูดจบชายหนุ่มก็หยิบขนมจากมือของน้องสาวมากินต่อ“ขนมหวาน ๆ ราดนมข้นเยิ้ม ๆ อร่
“ฉันขอเบอร์ติดต่อเธอได้ไหม”“หา!”“ฉันขออะไรก็ได้ที่สามารถติดต่อกับเธอได้” ซึ่งเรติกาก็ยอมให้ไลน์กับแดเนียลไว้ใช้ติดต่อกัน หรู้สึกเห็นใจชายหนุ่มจนไม่กล้าปฏิเสธ“ฉันคงมาหาเคสไม่ได้อีก เธอช่วยบอกอาการเคสกับฉันทุกวันอย่างละเอียด”“ทำไมฉันต้องทำ”“ขอแค่ให้ฉันได้รู้ว่าเคสเป็นไงบ้าง ฉันขอแค่นี้จริง ๆ นะ ขอร้อง!”เรติกาพยักหน้ารับคำขอร้องจากแดเนียลอย่างไม่มีเหตุผล เนื่องจากสัมผัสได้ถึงความห่วงใยที่ชายหนุ่มมีให้กับเพื่อนสาวของเธอ“ห้ามบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้เด็ดขาด!”“ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ ทำไมนายถึงไปอยู่ที่นั่นตั้งหลายปีไม่ยอมกลับมาเลย ไม่คิดถึงยัยเคสบ้างเหรอ”เรติกาเอ่ยถามชายหนุ่มเมื่อได้โอกาส หลังจากที่เก็บความสงสัยมานานถึงห้าปี“ตอนนั้นฉันคงขี้ขลาดแหละมั้ง ความคิดถึงมันคงไม่มากพอถ้าเทียบกับความกลัว ฉันกลัวว่าเคสจะเป็นอะไรไปอีก”ตอนที่แดเนียลตัดสินใจไปอยู่กับพ่อของเขาที่ฮ่องกงไม่ใช่เพราะว่าพ่อของเขาเอาชื่อของคาริสามาขู่ แต่แอเรียลยังไม่รู้ว่าคาริสายังไม่ตาย ถ้าเขายังอยู่ที่นี่ พ่อของเขาก็จะไม่ยอมไปไหน ความจริงอาจจะ
แดเนียลมองดูข้อความผ่านโทรศัพท์อีกครั้ง มือของเขากำโทรศัพท์แน่นจนเกร็ง ใบหน้าดูโกรธจัดจนเส้นเลือดบาง ๆ ตรงขมับ ในดวงตาแดงก่ำ และรู้สึกเหมือนน้ำตามันจะไหล นี่เขากำลังจะร้องไห้ให้กับผู้หญิงคนนี้จริง ๆ เหรอเขากำลังอกหักใช่ไหม?คำถามมากมายก่อกวนคนจิตใจของเขา ความรู้สึกสับสนมันปรากฏผ่านใบหน้าของเขาชัดเจน“ทำไมทำแบบนี้วะ!”คาริสา : ฉันว่า เราเลิกกันเถอะฉันคิดว่าฉันไม่ได้รักแกวะฉันไม่เคยรักแกอีกครั้งที่แดเนียลดูข้อความที่คาริสาส่งมา ครั้งนี้เขามองเห็นความผิดปกติบางอย่าง“แก...” แน่นอนว่าคาริสาไม่เคยใช้สรรพนามนี้กับแดเนียลแม้ทุกช่องทางการติดต่อจะถูกบล็อกไปแล้ว แต่โทรศัพท์สองเครื่องที่ลิงค์กันมันยังทำงานปกติ เพราะคาริสาเคยนำโทรศัพท์ของเขาและเธอมาตั้งค่า Device Manager ไว้ ชายหนุ่มจึงตรวจสอบตำแหน่งและสามารถตามหาเธอผ่านมือถือของเขาจาก Google Map ได้ทันทีที่ระบุตำแหน่งมันหยุดนิ่ง แดเนียลจึงได้มองเห็นอะไรบางอย่างถูกโยนลงแม่น้ำจากที่สูง หลังจากที่ก้าวขาลงมาจากรถเก๋ง ความหนักของวัตถุทำให้น้ำกระเด็นแ
สองสัปดาห์ต่อมา“คนอย่างอีนั่นมันสมควรตายไม่ใช่เหรอ ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะว่าแกหักหลังฉันก่อน” แอเรียลพยายามแผดเสียงพูดใส่ลูกชาย แม้จะเปล่งเสียงลำบากจนแทบจะหมดเรี่ยวแรง “ถ้าแกไม่เล่นนอกกติกาฉันก็คงไม่ทำแบบนี้”ตึ๊ด~สิ้นเสียงของแอเรียล แดเนียลก็กดปุ่มเปิดไฟล์เสียงที่ถูกบันทึกไว้“คิดว่าตายเป็นผีเฝ้าแม่น้ำไปตั้งแต่ห้าปีที่แล้วแล้ว ก็ยังอุตส่าห์รอดมาได้นะอีเด็กโง่”“...”“อยากตายอีกรอบสินะ”ตึ๊ด~ไฟล์เสียงถูกปิดลงด้วยฝีมือของชายหนุ่ม“พ่อหลอกให้ผมทำตามคำสั่งของพ่อเพื่อแลกกับความปลอดภัยของเคส ทั้งที่พ่อจงใจฆ่าเคสให้ตายไปตั้งแต่เมื่อห้าปีที่แล้ว พ่อยังกล้าพูดอีกเหรอว่าผมเล่นนอกกติกา ทั้งที่พ่อเล่นผิดกติกาตั้งแต่แรก”ซึ่งเป็นแผนการของแดเนียลที่จับผิดพ่อของเขาให้ได้คาหนังคาเขา ถึงแม้จะรู้ความจริงทุกอย่างมาโดยตลอด แต่ชายหนุ่มก็แสร้งทำเป็นเพิ่งรู้“แกรู้ไหมว่ามาเฟียที่มีจุดอ่อนเป็นผู้หญิงมันน่าสมเพช ฉันรู้สึกสมเพชแกทุกครั้ง เวลาต้องเอาชื่ออีนั่นมาต่อรองกับแก”“ผมก็ไม่เคยอยากจะเป็นอยู่แล้วตั้งแต่แรก ผมอยู่ของผ
“ฮึ อุตส่าห์ตามฉันมาถึงที่นี่ จะมาเอาคืนฉันเรื่องไอรีน หรือเรื่องที่ฉันบอกกับแดนว่านายชื่อเคคิว”เธอแค่นเสียงหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างเย้ยหยัน ก่อนจะถามหาจุดประสงค์ที่ทำให้เคคิวมายืนอยู่ตรงหน้าของเธอ“ทั้งสองแหละมั้ง” เขาตอบกลับไปโดยไม่ได้ใส่ใจนัก รู้สึกเอ็นดูกับทางลอยหน้าลอยตาหญิงสาว ซึ่งตอนนี้เธอกำลังมองซ้ายมองขวาราวกับกำลังมองหาใครบางคน“แดเนียลไม่ได้มาด้วยหรอก พี่มาคนเดียว”พรึ่บ!สิ้นเสียงของเคคิว คาริสาก็ดึงประตูหวังจะปิด แต่ชายหนุ่มกลับไวกว่าจึงสามารถรั้งขอบประตูไว้ได้ทัน ก่อนจะแทรกมือหนาเข้าไปดึงแขนของเธออย่างถือวิสาสะพรึ่บ!“โห้ ทักทายได้น่ารักซะด้วย”“อ๊ะ! ปล่อยฉันนะ” เมื่อเห็นคาริสากำลังใช้เครื่องช็อตไฟฟ้าในการป้องกันตัว ซึ่งเคคิวชำนาญในการต่อสู้มากกว่าจึงสามารถปกป้องตัวเองจากอาวุธที่หญิงสาวนำมาเล่นงานเขาได้ ชายหนุ่มสามารถครอบครองอาวุธจากมือเธอได้สำเร็จก่อนจะดึงคาริสาออกมาจากห้อง แล้วจัดการรวบตัวหญิงสาวเข้าสู่วงแขนปึง!ประตูห้องถูกปิดลงอัตโนมัติ“ทำอะไรของนายเนี่ย ปล่อยนะเว้ย”“ทำไมพูดจาไ