ทางแยก

“ หนูนาเราจะหนีไปไหนได้ ดูสิผู้ชายน่ากลัวคนนั้นแค่เดินเฉยๆเขาก็เกือบทันเราแล้ว เอายังไงดีหนูนา “ แก้วที่วิ่งไปหันหลังมามองทางด้านหลังด้วยคามระแวงแล้วก็หวาดกลัวว่าผู้ชายคนนั้นตามมาถึงตรงไหนแล้ว แต่เมื่อเธอหันมาเจอเข้ากับชายโจงกระเบนแดงเธอก็ต้องตกใจ เพราะผู้ชายคนนั้นทั้งที่เดินเฉยๆก็ตามพวกเธอสองคนเกือบจะทันแล้ว ด้วยความหวาดกลัวแก้วเธอถามหนูนาว่าจะเอายังไงดี หนูนาที่วิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเลย พอเธอได้ยินที่เพื่อนถามแบบนั้น สายตาของเธอก็มองเข้าไปเห็นทางแยกสองทาง ซึ่งทางหนึ่งเป็นทางมืด แต่คนเดินไปเยอะมาก แต่อีกทางสว่าง แต่มีคนเดินแยกออกไปน้อยเรียกว่าน้อยมาก เห็นแค่หลังไวๆเท่านั้น 

“ มึงจะหนีกูไปที่ใด กลับมารับโทษกับกูซะดีๆพวกมนุษย์บาป……ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ ระหว่างที่หนูนาจับมือแก้วยืนมองทางแยกอยู่ว่าเธอจะไปทางไหนดี โจงกระเบนแดงที่ตามพวกเธอมานั้นก็พูดเสียงกังวารออกมาว่าพวกเธอจะหนีไปไหนกัน เสียงกังวารที่ดุดันแฝงไปด้วยพลังอำนาจบวกกับเสียงหัวเราะที่ดังเข้ามาทำให้ความกลัว ที่มีอยู่เดิมทีอยู่แล้ว นั้นเลยทำให้หนูนาต้องรีบตัดสินใจในทันที 

“ หนูนาเอายังไงดี หนูนา เร็วเข้าหนูนา ผู้ชายคนนั้นตามเราจะทันอยู่แล้ว เร็วเข้าสิหนูนา “ ด้วยความหวาดกลัว แก้วที่ได้ยินเสียงหัวเราะมาจากทางด้านเธอก็หันมามองเธอก็ต้องเร่งให้หนูนาตัดสินใจ ว่าจะเอายังไงดี จะไปทางไหนก็ต้องรีบไป หนูนาที่ยืนรังเลอยู่นั้นว่าจะไปทางไหนดี

“ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า จะหนีกูไปไหนพ้น ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า พวกมนุษย์ใจบาปหยาบช้า ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ เสียงของชายโจงกระเบนแดงเริ่มใกล้เข้ามาแล้ว แก้วที่เขย่าแขนของหนูนา เธอก็เขย่าอยู่อย่างนั้นเวลานี้ของหนูนามันเป็นเวลาตัดสินใจความเป็นความตายว่าเธอจะไปทางไหนดี ระหว่างที่เธอคิดอยู่นั้นหนูนาก็ตัดินใจทันที 

“ ไปแก้ว” วูบ…………… เมื่อเวลาเป็นกับเวลาตายใกล้เข้ามาหนูนาเธอก็ตัดสินใจได้ว่าจะไปทางไหนดี เมื่อตัดสินใจได้แล้วว่าจะไปทางไหนหนูนาเธอก็ดึงแขนของแก้ววิ่งมาทางสว่างทันที พอเธอก้าวเข้ามาทางสว่างเท่านั้นแหละ พอแค่ทั้งคู่ก้าวขาเข้ามาเท่านั้นอยู่ๆก็เหมือนมีแรงอะไรบางอย่างดูดพวกเธอเข้ามา ส่วนชายโจงกระเบนแดงที่ตามมาทันกับได้แต่ยืนดูอยู่อีกฝั่งเท่านั้นโดยที่เขาไม่ตามพวกเธอมาอีก 

ปึง ปึง ปึง 

เสียงของกระบองที่อยู่ในมือของโจงกระเบนแดงกระแทกอยู่ที่พื้น สายตาของเขาจ้องมาที่แก้วกับหนูนาด้วยสายตาดุดัน ท่าทางของชายโจงกระเบนแดงมองมาที่แก้วกับหนูนาด้วยสายตาดุดัน ก่อนจะกระแทกกระบองที่อยู่ในมือลงที่พื้นอย่างแรงจนเกิดเสียงดังอย่างกับฟ้าผ่า หนูนากับแก้วที่ยืนอยู่ฝั่งสว่างเมื่อเห็นว่าชายโจงกระเบนแดงตามพวกเธอเข้ามาไม่ได้แล้ว หนูนากับแก้วก็เลยหยุดมองท่าทางดุดันน่ากลัวของผู้ชายตัวดำโจง กระเบนแดงน่ากลัวนั้น 

“ แก้วไปเถอะ “ ด้วยความกลัวแล้วอีกอย่างเธอก็กลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจตามมาอีก หนูนาก็เลยรีบดึงแขนของแก้วให้รีบไปจากตรงนี้ แต่ระหว่างทางที่เธอเดินอยู่นั้น สายตาของแก้วก็มองไปเห็นพระธุดงส์รูปหนึ่งนั่งหลับตาทำสมาธิอยู่ใต้ต้นไม้ แก้วก็ดึงแขนของหนูนาให้หยุด 

“ หนูนา หนูนาดูนู่นสิ “ แก้วที่มองเห็นพระที่นั่งหลับตาอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่เธอก็ดึงแขนเพื่อนให้หยุดก่อนจะพากันเดินมาหาท่านด้วยท่าทางสำรวม 

“ มาทำอะไรกันที่นี้ละโยม ทำไมไม่รีบกลับบ้านละ “ หลวงตาแก่ๆที่หลับตาอยู่นั้นอยู่ท่านก็พูดขึ้นมาโดยที่ตาของท่านยังหลับอยู่ แก้วกับหนูนาเมื่อเห็นแบบนั้นทั้งคู่ก็รีบเดินปี่เข้าไปหาท่านด้วยความร้อนรนแล้วก็ดีใจทันที 

“ นมัสการเจ้าคะหลวงตา เอ้อ….คือว่า….คือว่าหนูกับเพื่อนไม่รู้ว่ามาอยู่ที่นี้ยังไงเจ้าคะ หลวงตาช่วยพวกหนูได้ไหมคะ “ แก้วเธอเดินเข้ามานั่งตรงหน้าของท่าน จากนั้นเธอก็กราบลงสามครั้งก่อนจะพนมมือพร้อมกับพูดเรื่องราวความเป็นมาเป็นไปให้ท่านฟัง หลวงตาที่นั่งหลับอยู่นั้นท่านก็ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา ก่อนจะยิ้มพร้อมกับมองมาที่หนูนากับแก้วด้วยสายตาออ่นโยน จากนั้นท่านก็พูดมาว่า 

“ ที่นี้ไม่ใช่ที่ของมนุษย์อย่างพวกหนูหรอกนะ รีบกลับไปเสียเถอะอย่าอยู่ที่นี้นานให้มากนักเลย เดี๋ยวจะกลับไปไม่ได้อีก รีบไปเถอะนะ เจ้าสองคนเดินไปทางนี้ เดินไปเรื่อยๆเจอทางแคบๆมืดๆให้เจ้าทั้งสองเดินเข้าไปเลย นั้นแหละทางกลับบ้านของพวกเจ้า “ หลวงตา พูดพร้อมกับยิ้มมองพวกเธอด้วยสายตาออ่นโยน แก้วและก็หนูนาเมื่อได้ยินแบบนั้นทั้งคู่ก็ก้มกราบท่านก่อนจะขอตัวลากลับ หนูนาที่กำลังจะลุกขึ้น อยู่ๆหลวงตาก็พูดออกมาว่า 

“ แม่หนูไม่ว่าอะไรจะขึ้นต่อจากนี้ ขอให้จำเอาไว้ว่ามันเป็นบัญชาของสวรรค์และก็นรก ส่วนแม่หนูก็ขอให้ตั้งใจปฏิบัติแต่ความดีช่วย คน สัตว์ แม้แต่ภูติผีวิญญาณก็ช่วยให้เขาไปยังภพภูมิที่ดี ถ้าเป็นคนก็ขอให้จูงเขาไปทางที่ถูดที่ควรเพื่อไม่ให้คนบาปมากกว่าความดี จำเอาไว้นะโยม “ หลวงตาที่ตอนแรกพูดกับหนูนา พอท่านพูดจบ ท่านก็หันมาพูดกับแก้ว แก้วกับหนูนาต้องยอมรับเลยว่าทั้งคู่งงกับสิ่งที่ท่านพูดมาก แต่เพราะอยากกลับบ้านมาก นั้นเลยทำให้แก้วกับหนูนา พยักหน้าอย่างเข้าใจทั้งที่ไม่รู้เรื่องที่ท่านพูดเลยว่าที่ท่านพูดนั้นหมายความว่าอะไร 

กลับมาด้านแม่ของแก้วแล้วก็หนูนา 

“ ฮือออออออ ฮืออออออ แก้ว…..แก้วลูกแม่……ฮือออออออออ “ 

“ ฮือออออออ หนูนา หนูนาลูกพ่อ……ฮืออออออออออ “ แม่ของแก้วกับพ่อของหนูนา ทั้งคู่ร้องไห้โฮออกมาใจแทบขาด ทั้งคู่ยืนมองรูปของลูกสาวของตน ที่ตั้งอยู่หน้าโลงศพของแก้วกับหนูนา ทั้งคู่ร้องไห้แทบขาดใจ ด้วยความที่ทั้งคู่มีลูกสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น 

“ ตัดใจซะเถอะนะกิ่ง // ตานาย อึก อึก อึก หนูนากับแม่แก้วไปสบายแล้วอย่าร้องไห้ไปเลยนะ เดี๋ยวเด็กๆจะไปไม่สงบ อึก อึก อึก “ เพื่อนบ้านที่เห็นว่าทั้งคู่ร้องไห้แทบขาดใจด้วยความสงสาร ก็เลยเดินเข้ามาปลอบใจกิ่งแม่ของแก้ว ตานายพ่อของหนูนา เพื่อนบ้านแต่ละคนต่างก็เสียใจตามกิ่งแล้วก็นาย เพราะเด็กทั้งคู่เป็นเด็กกำพร้าแล้วก็เป็นเด็กดี นั้นเลยทำให้คนในหมู่บ้านรักใคร่เด็กน้อยทั้งสองคน 

เหมี๊ยว…… 

ระหว่างที่กิ่งกับนายร้องไห้หน้าโลงศพของลูกๆของตัวเองอยู่นั้น​ แมวดำมาจากไหนก็ไม่รู้ อยู่ๆมันก็กระโดดข้ามโลงศพของแก้วและก็หนูนา เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำเอาคนในงานต่างก็ตื่นตกใจและก็หวาดกลัว​วิ่งแหกกระเจิงด้วยความกลัวกันจ้าระหวั่น

“ ว๊าย…..แมวดำมาจากไหนเนี่ย // เฮี๊ยนแน่เลย // ตายห่าแล้วแบบนี้วิญญาณอาฆาตแน่ “ ชาวบ้านที่อยู่ในงานศพ เมื่อเห็นแมวดำกระโดดข้ามโลงศพของหนูนากับแก้ว ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็ตื่นตกใจ พร้อมกับพูดไปต่างๆนาๆว่าวิญญาณชองทั้งคู่น่าจะเหี้ยนหน้าดูเลย 

กึก กึก กึก 

ระหว่างที่ทุกคนต่างก็พูดแซงแซ่อยู่นั้น อยู่ๆเสียงกึกๆก็ดังมาจากโลงศพของทั้งคู่ โลงศพของทั้งคู่อยู่ๆก็สั่นนั้นทำให้คนที่อยู่ในงานต่างก็ตื่นกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก และนี้ก็คือที่มาประวัติของแก้วกับหนูนา ว่าเป็นใครมาจากไหน แล้วทำไมทั้งคู่ถึงได้มีสมผัสที่6แบบนี้