ตอนที่ 6

อ่อนเปิดประตูออกมา ก่อนจะพบว่าคนที่มายืนเคาะประตูก็คือลุงจอมผู้เป็นเจ้าของบ้านนั่นเอง

“เอ่อ... ลุงมีอะไรหรือจ๊ะ?”

จมูกได้กลิ่นเหล้า น้ำผึ้งชะโงกใบหน้าออกมามองผ่านช่องประตูที่เปิดแง้มเพียงน้อย หล่อนไม่ได้ออกมาทั้งตัว ด้วยตระหนักดีว่าตอนนี้เป็นเวลาดึกมากแล้ว

“ลุงเพิ่งนึกได้ว่าเมื่อเย็นตอนออกไปตลาด ลุงซื้อเสื้อมาฝากหนูกับลูก”

ท่าทางของลุงจอมเหมือนผู้ใหญ่ใจดีมีน้ำใจทั่วไป น้ำผึ้งจ้องมองถุงใส่เสื้อที่ลุงจอมอุตส่าห์ซื้อมาให้

“เกรงใจจัง... ลุงซื้อเสื้อมาให้หนูด้วยหรือจ๊ะ”

หัวคิ้วของแม่ลูกอ่อนชิดเข้าหากันด้วยความสงสัย น้ำผึ้งรู้สึกแปลกใจ

“อ๋อ… เสื้อยกทรงน่ะ หนูใส่แล้วคงเซ็กซี่น่าดู”

ลุงจอมตอบยิ้มๆ น้ำผึ้งล้วงเสื้อในถุงพลาสติกออกมาคลี่ดู ก่อนจะอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ

“อุ๊ย… ลุงรู้ไซส์หน้าอกหนูด้วยหรือจ๊ะ”

น้ำผึ้งตกใจ

“ใช่… ”

ลุงจอมยิ้มเขิน หัวเราะแหะๆ นึกตอบในใจว่าที่ลุงรู้ก็เพราะว่าแอบมองสองเต้าของหนูอยู่ทุกวัน ยิ่งตอนที่หนูควักนมป้อนใส่ปากลูก ลุงเห็นทั้งเต้าเชียวแหละ

“เจ้าทาโร่หลับหรือยัง”

ลุงจอมสนใจแม่ หากทำทีเป็นถามถึงลูกชายของหล่อน

“หลับแล้วจ้ะ”

น้ำผึ้งตอบ

“ไฟดวงไหนที่ว่าเสีย… ลุงขอ