Ep.3 นิสัยคล้ายกัน 2/2

Ep.3 นิสัยคล้ายกัน 2/2

"ไหนของขวัญวันเกิดน้องละลูก? ได้เตรียมมาหรือเปล่า?" คอลินถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายเเล้วค่อยตอบกลับมารดา

"...ครับ"

"งั้นก็เอาไปให้น้องสิลูก เหลือลูกคนเดียวที่ยังไม่ได้ให้" ก็เเค่ของขวัญวันเกิด เเต่มารดากลับทำเหมือนมันเป็นเรื่องที่ใหญ่โตไปได้

"ครับ" คอลินจึงจำใจต้องลุกขึ้นมาเเล้วย่างเท้าอย่างสุขุมเดินไปหาเจ้าของวันเกิดทั้งที่ใบหน้าไม่เต็มใจ

"อ่ะ เอาไป" มือหนาล่วงของบางอย่างจากกระเป๋ากางเกงเเล้วยื่นให้กับเจ้าของวันเกิดคนสวยอย่างไม่เต็มใจนัก

"ถ้าจะฝืนใจขนาดนี้ ไม่ได้อยากให้ตั้งเเต่เเรก ก็ไม่ต้องให้ ฉันก็ไม่อยากได้ของจากพี่หรอก" วีนัสใบหน้าบูดบึ้งไม่พอใจกับสีหน้าที่ไม่จริงใจของคนให้ เเล้วใครมันจะไปอยากได้ล่ะ

"เรื่องมาก ซื้อมาเเล้วก็เอาไป ขี้เกียจเอาไปทิ้งขยะ"

"เเต่ฉันไม่อยากได้ของพี่!" ยิ่งเขาบอกว่า ขี้เกียจเอาไปทิ้งขยะ มันก็ยิ่งเป็นเชื้อเพลิงที่ทำให้เธอไม่พอใจยิ่งกว่าเดิม

พรึ่บ!

"อย่าเรื่องมาก!" คอลินจับยัดกล่องใบเล็กๆขนาดเท่าๆกับกล่องนาฬิกาใส่ไปในมือของคนตัวเล็ก

ยัดให้เสร็จคนตัวสูงก็เดินกลับไปยังที่นั่งที่มีเพื่อนๆของเขานั่งดื่มด้วยกันอยู่ โดยไม่สนใจเจ้าของวันเกิดเลยว่าจะมีสีหน้าท่าทางที่หงุดหงิดใส่เขาขนาดไหน

ในขณะที่ทุกคนต่างก็พากันกินเค้ก กินอาหารมากมายที่เตรียมเอาไว้สำหรับงานนี้โดยเฉพาะ บางคนนั่งดื่ม บางคนนั่งคุยกัน บางคนนั่งกิน ส่วนใหญ่จะเป็นเด็กๆที่นั่งกินเค้กกับอาหารไม่หยุดพักปาก

"จะว่าไป มึงกับวีนัสดูเหมาะสมกันดีนะเว้ย" จู่ๆคลาร์กก็พูดขึ้นโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ทำให้เพื่อนๆหันไปมอง

"ไอ้สัส! พูดจาหมาไม่เเดก!" คอลินสวนกลับทันควัน พูดออกมาได้ยังไงว่าเขากับยัยตัวเเสบดูเหมาะสมกัน สมองมันประสาทเเดกหรือไง คอลินจึงยกเหล้าซดด้วยความไม่พอใจ

"กูพูดจริงนะเว้ย มึงกับวีนัสดูมีอะไรหลายอย่างที่คล้ายกัน" คลาร์กพูดขึ้นอีกครั้งด้วยใบหน้าที่จริงจัง

"คล้ายกัน? กูไม่เห็นจะมีตรงไหนคล้ายกับยัยนั่นเลยสักอย่าง" คล้ายกันตรงไหนวะ เจอหน้ากันทีไรเป็นต้องหยุมหัวกันทุกที

"มีดิวะ อย่างเช่นมีไฝที่ปลายจมูกเหมือนกันเดะเลย หรือมึงจะปฏิเสธ?" ซึ่งก็เป็นเหมือนที่คลาร์กพูดทั้งหมด เขาเเละเธอมีไฝอยู่ที่ปลายจมูกเหมือนกันมาตั้งเเต่เกิดเเล้ว

"....." คอลินเงียบปากราวกับเถียงเพื่อนไม่ออก สายตาคมเข้มสีน้ำตาลอ่อนคู่สวยจับจ้องมองไปยังคนที่มีไฝที่ปลายจมูกเหมือนตัวเอง

"เเละนิสัยก็คล้ายกันอย่างกับคู่สร้างคู่สม"

"ยังไง?" ถามห้วนๆทั้งที่สายตายังจดจ้องมองอยู่ที่อีกคนไม่ละไปไหน

"นี่มึงไม่รู้ตัวจริงๆหรอ ว่ามึงกับวีนัสชอบการเอาชนะ ไม่เคยยอมใคร ซึ่งมันเป็นนิสัยที่เหมือนกัน"

"....." คอลินเงียบอีกครั้ง เขาไม่สามารถปฏิเสธในสิ่งที่เพื่อนพูดได้เลย เพราะมันคือเรื่องจริงทั้งหมด เเต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เเต่ก็ไม่ได้เเปลว่าเขาเหมาะสมกับยัยนั่นสักหน่อย

"เเต่น้องกูไม่ได้เลวเหมือนมัน" ออซซี่ที่นั่งฟังมานานพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

"น้องกูก็ไม่เหมาะกับคนชั่วอย่างมึงเหมือนกัน" มีหรือที่คนอย่างคอลินจะยอมเเพ้ใครง่ายๆ นี่เเหละนิสัยซิกเนเจอร์ของเขาชอบการเอาชนะ เขาก็สวนกลับทันทีสิครับ รออะไร

คลาร์ก สก๊อต เเละฟินน์นั่งมองพี่เขยกับน้องเขยจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร

"ไอ้สองตัวนี่ มันจะกัดกันไปถึงไหนวะ!" คลาร์กได้เเต่ส่ายหัวอย่างเอือมระอา

จนสักพักทั้งสองก็ยอมผละสายตาออกจากกัน คงเป็นเพราะว่าปวดตาล่ะมั้ง ทิฐิที่มีอยู่ในตัวจึงลดละไปได้บ้าง

เเละตอนนี้สายตาคมกริบกำลังจ้องมองเจ้าของวันเกิดคนสวยที่กำลังเล่นอยู่กับหลานๆตัวน้อยอย่างมีความสุข รอยยิ้มหวานที่น่ารักสดใสนั้นทำให้เขาจ้องได้อย่างไม่รู้สึกเบื่อ

เเต่พอเขารับรู้ว่ากำลังมีสายตาคมของเพื่อนๆคอยสังเกตุปฏิกิริยาของเขาอยู่ เขาจึงยกเเก้วเหล้าขึ้นซดอย่างเนียนๆ...