3 เดือนถัดมา @TK Group
เคทฉีกยิ้มแล้วก้มหัวให้พนักงานรุ่นพี่ทุกคนที่พบเจอ เธอยังคงทำตัวให้ดูอ่อนน้อมถ่อมตนมาตลอดเพราะไม่อยากโดนเขม่น
ที่นี่ให้เธอเริ่มฝึกงานตามฝ่ายต่าง ๆ ภายในแผนกบริหาร เริ่มตั้งแต่งานธุรการ งานประสานงานทั่วไป งานพัฒนาบุคลากร และงานเลขานุการตามลำดับ
เธออาจจะดูก๋ากั่นเวลาอยู่กับเพื่อน ๆ แต่เมื่อก้าวขาเข้าสู่โลกแห่งการทำงาน เธอก็พร้อมที่จะปรับตัวและเรียนรู้ที่จะอยู่ในสังคมอีกแบบ เติบโตมากขึ้นขึ้น มีความรับผิดชอบมากขึ้น
และโชคดีมาก ๆ ที่การฝึกงานเป็นไปอย่างราบรื่นอย่างที่ใจหวังไว้ และแล้วช่วงเวลาฝึกงานเดือนสุดท้ายก็มาถึง....
จากการฝึกงานที่นี่มานานพอสมควรจนเริ่มมีรุ่นพี่ที่รู้จักหลายคน เธอจึงได้รับข้อมูลที่ควรรู้มามากมาย ทั้งแบบที่กรองแล้วยังไม่ได้กรอง
แต่ที่น่าแปลกใจก็คือทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันหมดว่าแผนกที่น่ากลัวที่สุดก็คือฝ่ายเลขานุการ เพราะต้องใกล้ชิดกับท่านประธานจอมเฮี้ยบ ที่มีการเปลี่ยนตัวเลขาบ่อยจนให้นั่งนับนิ้วก็ยังไม่พอ จนมาถึงคนปัจจุบันที่อยู่ได้นานหน่อย
ขาเรียวก้าวออกจากลิฟท์แล้วหยุดลงกะทันหัน เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเรียกขวัญและกำลังใจสำหรับการฝึกงานแผนกนี้วันแรก
ถ้าบอกว่าไม่ตื่นเต้นเลยก็คงจะเป็นการโกหก ก็เล่นโดนรุ่นพี่พูดกรอกหูมาตั้งหลายวัน ใจเธอก็เริ่มหวั่น ๆ ขึ้นแล้วเสียแล้ว
เอาน่า~ วันแรกคงไม่มีอะไรหนักหน่วงหรอกมั้ง
“สวัสดีค่ะพี่เจน เคทเป็นนักศึกษาฝึกงานที่พี่อังส่งให้มาช่วยงานในเดือนนี้ค่ะ”
เคทยกมือไหว้แล้วแนะนำตัวคร่าวๆ คำแรกที่แวบเข้ามาในหัวเมื่อเธอเห็นอีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้คือคำว่า ‘โคตรสวย’
“สวัสดีจ๊ะ พี่เป็นเลขาของท่านประธานนะ ไปดึงเก้าอี้ตัวนู้นมานั่งข้าง ๆ พี่มา เดี๋ยวพี่จะอธิบายงานให้ฟัง”
เคทรีบวิ่งไปหยิบเก้าอี้ตัวที่รุ่นพี่ชี้มาวางแล้วนั่งลงข้างๆ หยิบสมุดบันทึกประจำตัวขึ้นมาวางบนตักเตรียมพร้อม แต่กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่โชยออกมาแตะจมูกจนเธอเผลอไปโฟกัสที่กลิ่นมากกว่าเสียง
หื้มมม น้ำหอมกลิ่นนี้ของยี่ห้ออะไรนะทำไมไม่คุ้นเลย ละมุนละไมมากกก
“เคท! น้องเคทจ๊ะ”
เคทสะดุ้งเบา ๆ หลุดออกจากห้วงความคิดเมื่อถูกเรียกหลายครั้ง เธอยิ้มเจื่อนรีบก้มหัวขอโทษแทบไม่ทัน มาวันแรกก็ลืมตัวแล้ว!
“คะ คะ ขอโทษค่ะ”
“โอเคพี่เข้าใจ คงยังเช้าอยู่ คิกคิก”
เคทหัวเราะเบาๆ กับคำแซว ความรู้สึกเคอะเขินสลายหายไปเกินครึ่ง
“พร้อมไหมจ๊ะ”
“พร้อมค่ะ!”
เคทยืดตัวขึ้นนั่งหลังตรง ฉีกยิ้มสดใสในท่าเตรียมพร้อม นึกดีใจที่เธอโชคดีได้พี่ฝึกงานที่ดูใจดีแล้วสามารถเข้าถึงง่าย ต่อให้จะเฮี้ยบแค่ไหนถ้ามีพี่เจนอยู่ข้าง ๆ ก็ถือว่าไม่เดี่ยวดายแล้ว
เจนอมยิ้มกับท่าทางฮึกเหิมของหญิงสาวคนข้างๆ ได้นึกหวังในใจว่าเธอคงจะอดทนกับความร้ายกาจของใครบางคนแถวนี้จนครบกำหนดได้นะ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวพร้อมแล้วเธอจึงเริ่มป้อนข้อมูลที่ควรรู้ให้ทีละข้อ
“ท่านประธานจะเข้าบริษัทตอน 9 โมงตรง พวกเราจะต้องมาให้ถึงโต๊ะก่อนท่านเสมอ ปรินท์อีเมลและข้อมูลอัพเดตต่าง ๆ จากลูกค้าไปวางบนโต๊ะทำงานทุกเช้า”
“....”
“ชงกาแฟและเสิร์ฟคุกกี้ตอน 9 โมงครึ่ง รายงานตารางคิวในวันนั้นให้ท่านประธานทราบอีกครั้ง คอยจัดเรียงเอกสารที่ท่านประธานต้องเซ็นตามความด่วนและความสำคัญก่อนหลังนะจ๊ะ"
"ค่ะ"
"จากนั้นนำไปวางบนโต๊ะตอน 11 โมง พักเที่ยงได้วันละหนึ่งชั่วโมงแต่แนะนำให้กลับมานั่งประจำโต๊ะไม่เกินเที่ยงห้าสิบห้านะจ๊ะ ปกติพี่จะเป็นคนติดตามท่านประธานเวลาออกไปคุยงานข้างนอกแต่ก็ไม่ทุกครั้ง ถ้าวันไหนพี่ออกไปข้างนอกคงต้องฝากงานที่เหลือกับเคทนะ"
"ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา"
"เวลามีประชุมต้องเข้าไปนั่งฟังทุกครั้ง คอยจดบันทึกแล้วพิมพ์ข้อสรุปในที่ประชุมส่งให้ท่านประธานภายในวันนั้น อาจมีแปลเอกสารบ้าง ถ่ายเอกสารบ้าง ร่างสัญญาบ้าง แล้วก็งานจิปาถะแล้วแต่ท่านประธานจะเรียกใช้ งานในแต่ละวันก็จะมีประมาณนี้นะจ๊ะ ไม่ยากเท่าไหร่”
“ค่ะ ไม่ยากเท่าไหร่”
แต่ดีเทลเยอะโคตร!! เคทยิ้มแห้งทำหน้าเห็นดีเห็นงามด้วย แต่จริง ๆ แล้วเธอสติหลุดไปตั้งแต่ประโยคที่สามเพราะจดไม่ทัน จึงเลือกที่จะนั่งฟังเงียบๆ แล้วค่อยจดลงสมุดทีเดียว
รู้งี้กดบันทึกเสียงไว้ซะก็ดี
“อ่ออ กาแฟที่ท่านประธานดื่มเป็นประจำคือกระปุกสีแดงที่อยู่ริมซ้ายสุดนะจ๊ะ ใส่กาแฟ 3 ช้อน ครีมเทียม 1 ช้อน น้ำตาล 1 ช้อน คนเสร็จไม่ต้องวางช้อนในจานรอง พอดีท่านประธานไม่ชอบให้มีรอยเลอะที่ด้านข้างแก้วน่ะ”
“อ่า ค่ะ”
ยัง! ยังไม่จบ! แค่กาแฟถ้วยเดียวก็ต้องมีกิมมิคที่น่าจดจำด้วยสินะ
ทีหลังไม่บอกไว้ด้วยล่ะว่าต้องคนกี่ที แล้วคนไปทางไหน โถ ทำไมต้องทำชีวิตให้มันยุ่งยากวุ่นวายขนาดนั้นด้วยนะ
ก้อกก้อกก้อกกวินมองหน้าหญิงสาวบอกให้อยู่ข้างใน ส่วนตัวเขาเดินออกไปรับของจากพายุพร้อมกับฟังรายงานเรื่องคู่แข่งอีกนิดหน่อย“นี่ของที่นายต้องการครับ ส่วนหมอนั่นมีคนที่คลับพาส่ง รพ แล้วครับนาย”กวินเหยียดยิ้มสะใจ คิดจะแตะต้องของ ๆ คนอื่น ก็ต้องรู้จักยอมรับผลของการกระทำตัวเอง เหอะ!“อืม วันนี้ไปคุมงานที่คลับแทนกูด้วย”“ครับนาย”กวินสั่งงานพายุต่ออีกครู่หนึ่งแล้วจึงเดินถือถุงกระดาษกลับเข้ามาในห้องนอน ก่อนจะส่งมันพร้อมผ้าขนหนูให้หญิงสาวไปจัดการตัวเองเคทคว้าถุงกระดาษมากอดไว้แล้วเดินดุ่ม ๆ เข้าห้องน้ำโดยไม่พูดอะไรต่อ ด้านในมีถุงยาและเสื้อผ้าอยู่จำนวนหนึ่ง เธอหยิบออกมาสำรวจทีละชิ้นจนมาถึงชุดชั้นใน แก้มนวลก็ขึ้นสีแดงระเรื่อเมื่อเห็นป้ายไซส์ เดาเก่งจริงนะ!ไม่นานก็มีเสียงน้ำจากฝักบัวที่ดังลอดออกมาจากห้องน้ำ กวินทิ้งตัวลงนอนรอบนเตียงพลางครุ่นคิดถึงเรื่องราวต่อจากนี้โดยปกติคู่ค้าและเขามักจะนัดที่บริษัทไม่ก็โรงแรม ซึ่งหลังเสร็จกิจแล้วแต่ละคนก็จะแยกย้ายกันไป เพราะทุกคนจะรู้ดีว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพียงการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ซึ่งกันและกันเท่านั้น ไร้ข้อผูกมัดใด ๆ ดังนั้นเขาจึงไม่เคยมีความสั
เคทมุ่นหัวคิ้วเข้าหากันพลางขยับตัวด้วยความอึดอัด เธอกระเถิบกายหนีความร้อนจัดที่แผ่ออกมาจากร่างกายของคนข้างๆ ก่อนจะผุดลุกขึ้นนั่งด้วยความรู้สึกเมื่อยขบไปทั้งตัว ปวดร้าวไปตามเรียวขาทั้งสองขาจนนึกแปลกใจ“เมื่อคืนฉันไปวิ่งมาราธอนมาหรือยังไง ปวดไปทั้งตัวเลย”ร่างบางหยัดตัวลุกขึ้นยืนอย่างสะลึมสะลือก่อนจะทรุดตัวลงนั่งปลายเตียงดังเดิม เธอนิ่วหน้ารู้สึกเจ็บระบมบริเวณกลางกายร้าวไปถึงก้นกบ แต่ก็ยังฝืนข่มความเจ็บแสบ ปรือตาเดินไปเข้าห้องน้ำทั้ง ๆ ที่ยังเปลือยกายล่อนจ้อนด้วยความเคยชิน“Shit! ทำไมแสบแบบนี้”เคทสะดุ้งสุดตัวหลุดอุทานเสียงดังขณะกำลังนั่งทำธุระส่วนตัว ความแสบขัดภายในเล่นงานจนน้ำตาคลอเต็มสองเบ้า แต่เปลือกตาก็หนักอึ้งเกินกว่าจะเผยอขึ้นมาสำรวจตัวเองได้เธอกัดฟันทำความสะอาดเฉพาะจุดแล้วเดินกลับมาทิ้งตัวลงเตียงนอนอีกครั้งอย่างอ่อนเพลียกวินรู้สึกตัวตื่นเพราะแรงยุบยวบบนที่นอนนุ่ม แขนแกร่งรั้งร่างนุ่มนิ่มเข้ามาสวมกอดพลางซุกใบหน้าเข้าหาอกอวบเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย“หืมมม ไปไหนมา”“ห้องน้ำ”เคทพึมพำตอบทั้ง ๆ ที่ยังหลับตา ร่างบางชะงักแข็งค้างเมื่อรู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง นี่เธอเมาหนัก
และไม่หยุดคิดให้เสียเวลา!ใบหน้าคมฟุบลงกลางกายสาวอย่างรวดเร็ว ปลายลิ้นร้อนตวัดเลียลงบนยอดเกสรระรัว มือกดล็อคร่างบางที่ดิ้นพล่านเอาไว้แน่นแล้วใช้มืออีกข้างกดนิ้วกลางแทรกเข้าไปด้านในจนสุดความยาว“ฮืมมม แน่น”แค่นิ้วยังแน่นขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดว่าถ้าเกิดเป็นของเขาสอดเข้าไป มันจะแน่นสักแค่ไหน กวินครางงึมงำแล้วเร่งจังหวะปลายลิ้นให้เร็วขึ้น นิ้วมือชักเข้าออกรัวเร็วก่อนเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปอีก“อื้อออ เจ็บ!”เคทนิ่วหน้าสะดุ้งกับความคับแน่นกลางกาย ร่างกายร้อนรุ่มไปทั้งตัว รู้สึกเจ็บแปลบและเสียวซ่านปะปนกันไป ขาเรียวเหยียดเกร็งสั่นระริก มือเล็กสอดเข้าใต้เรือนผมดกดำดึงทึ้งเพื่อระบายความเสียวซ่านที่กำลังโจมตีเธออย่างต่อเนื่องร่องรักคับแคบตอดรัดระรัวทำให้เขารับรู้ได้ว่าหญิงสาวกำลังจะแตะเส้นชัยในไม่ช้า เขาเร่งความเร็วของนิ้วมือมากขึ้นพร้อมทั้งดูดดึงยอดเกสรอย่างแรงสะโพกอวบยกลอยขึ้นตามลิ้นร้อนเกร็งกระตุกอย่างรุนแรงปลดปล่อยน้ำหวานออกมาจนชุ่มฉ่ำ“พะ...พอก่อน อะ อ๊าย”ร่างบางทิ้งสะโพกลงบนที่นอนอย่างหมดแรง เสียวสะท้านจนแก้มนวลแดงระเรื่อกับการเสร็จสมอย่างรุนแรงหอบหายใจแรงจนหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง ท้องน้อยว
“รอบนี้เอาเบา ๆ ก็พอ ไม่ต้องให้ถึงตาย”กวินสั่งการเสียงเย็นเยียบทิ้งท้าย ก่อนจะช้อนตัวหญิงสาวขึ้นอุ้มแนบอกเดินออกมายังรถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ในโซน VVIP เขาวางร่างบางลงบนเบาะแล้วรัดเข็มขัดให้เรียบร้อย“เห็นที่วันนี้คงต้องสั่งสอนกันยาว โทษฐานที่เธอหนีเที่ยว!”กวินกล่าวคาดโทษคนเมาแล้วขับรถมุ่งตรงไปยังเพนท์เฮ้าส์ส่วนตัวสุดหรูในย่านสุขุมวิทเพียงไม่กี่นาทีจากคลับ รถยนต์คันหรูก็แล่นเข้าไปจอดในที่ประจำใต้ตึก ลิฟท์ส่วนตัวเคลื่อนขึ้นสูงหลังเขาสแกนลายนิ้วมือแล้วกดชั้นที่ต้องการเขามักจะแวะมานอนที่นี่เป็นประจำเพราะไม่อยากกลับไปเหยียบบ้านหลังเก่า นอกจากเดินทางสะดวกสบายแล้วยังมีระบบการรักษาความปลอดภัยที่ดีเยี่ยม หมดห่วงเรื่องนักข่าวที่ตามเกาะแกะให้รำคาญใจติ้ง!ประตูลิฟท์เปิดกว้างพร้อม ๆ กับประตูบ้านที่เป็นกระจกขนาดใหญ่เลื่อนเปิดปิดอัตโนมัติ กวินก้าวเท้าเข้าไปในห้องก่อนจะวางร่างบางลงบนเตียงที่ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนย่างกรายเข้ามานอนบนนี้มาก่อน“อืมมม ใครน่ะ?”เคทผุดลุกขึ้นนั่งพลางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ้อเอ้ เธอเอียงคอแล้วปรือตาพยายามเพ่งมองใบหน้าคมคายตรงหน้าอย่างตั้งใจมือเล็กยกขึ้นประกบสองแก้มสากแล้
Happy birthday to youHappy birthday to youHappy birthday dear SunHappy birthday to you ~ มือเล็กประคองเค้กผลไม้ในมือ ด้านบนปักเทียนวันเกิดเป็นตัวเลข 22 ถูกจุดสว่างไสวส่องให้มองเห็นใบหน้าสวยของหญิงสาวผู้ถือเค้กอย่างชัดเจนหัวใจแกร่งพองโตจนคับอกขณะจ้องมองหญิงสาวก้าวเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ ร่างบางก้าวเดินผ่านผู้คนมากมายตรงไปหาเพื่อนชายคนสนิท ปากเล็กเอ่ยร้องเพลงคลอไปด้วย ก่อนจะหยุดยืนตรงหน้าเจ้าของวันเกิด“Happy birthday มีความสุขมาก ๆ นะ”เคทคลี่ยิ้มละมุนยื่นเค้กให้ซันอธิษฐานแล้วเป่าเทียน เสียงปรบมือประสานกับเสียงโห่แซวชายผู้โชคดีดังสนั่นซันยกแขนขึ้นคล้องคอหญิงสาวรั้งเข้ามาใกล้พลางกระซิบขอบคุณข้างหู ท่ามกลางสายตายินดีปนอิจฉาของบรรดาหนุ่มๆ น้อยใหญ่ที่กำลังมองดูอย่างสนอกสนใจ เพราะหญิงสาวถือได้ว่าเป็นระดับดาวเด่นในคลับเลยก็ว่าได้กวินยกแก้วที่บรรจุแอลกอฮอล์ดีกรีสูงไร้มิกเซอร์ผสมขึ้นดื่มจนหมด ก่อนกระแทกแก้วลงบนเคาน์เตอร์บาร์อย่างแรง สายตาคมกริบจ้องมองคู่ชายหญิงที่ยืนใกล้ชิดกันอยู่อย่างไม่วางตาทั้งสองเอาแต่กระซิบกระซาบกันแล้วหัวร่อต่อกระซิกกันอย่างมีความสุขราวกับโลกทั้งใบมีเพียง
โชคดีที่ไฟลท์กลับเป็นรอบเช้า เคทจึงไม่ต้องอยู่ใกล้กับเขานานเกินไป เธอยกผ้าห่มขึ้นคลุมปิดหน้าตลอดการเดินทางเพราะยังทำใจมองหน้าหรือพูดคุยกับเขาเหมือนเดิมไม่ได้ เหตุการณ์เมื่อคืนยังคงติดตาตรึงอยู่ในความทรงจำไม่จางหาย ทั้งอายทั้งสับสนปนเปกันไปหมดทันทีที่เดินพ้นประตูทางออกของผู้โดยสารขาเข้า เธอก็รีบหันมาก้มหัว กล่าวอำลาท่านประธานอย่างเป็นทางการ“ขอบคุณที่ให้ลาหยุด ไว้วันจันทร์จะรีบทำรายการสรุปการประชุมไปให้นะคะ สวัสดีค่ะ”กวินมองตามแผ่นหลังบอบบางของหญิงสาววิ่งหน้าตั้งหนีหายไปแล้วยกยิ้มมุมปาก ทั้ง ๆ ที่ลึกซึ้งกันจนถึงขั้นนั้นแล้ว ทำไมเธอก็ยังคงเว้นระยะห่างจากเขาอยู่ดี แถมดูเหมือนว่ามันจะยิ่งถูกเว้นให้ห่างมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก สงสัยคงต้องทำการกระชับมิตรกันหน่อยแล้วครืดดดด ครืดดดด‘เตชินท์’เสียงโทรศัพท์สั่นเตือนสายเรียกเข้า กวินมองรายชื่อที่โชว์แล้วถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรมา“เออว่าไง!”( ได้ข่าวว่ามึงเหมาโรงแรมกูหมดเลยเหรอครับคุณกวิน )“เออ! ทำไม? ก็กูรวย!”( พาหญิงไปเชือดไกลนะมึง )“มึงมีธุระกับกูแค่นี้ใช่ไหม แค่นี้นะกูยุ่งอยู่!”กวินตัดสายทิ้งโดยไม่รอให้อีกฝ่