เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 16 ผู้พิทักษ์คนใหม่
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-18 23:30:19ตอนที่
16
ผู้พิทักษ์คนใหม่
หลังจากกลับจากโรงพยาบาล พราวฟ้าได้แต่เก็บความอัดอั้นและความรู้สึกไร้ประโยชน์ไว้ภายในใจที่ไม่เคยช่วยเหลือพี่สาวกับแม่ได้เลย จนเธอต้องหาทางระบายออกด้วยการรับคำชวนของเพื่อนไปเที่ยวที่บาร์ เพื่อปล่อยความเครียดที่สะสมมาให้ละลายหายไปกับแสงสีและเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม
พราวฟ้าในชุดเสื้อครอปสีดำโชว์หน้าท้องแบนราบกับกางเกงยีนส์เอวสูงตัวโปรด ก้าวเข้าไปภานในร้านด้วยท่าทางที่ดูมั่นใจ แต่ในใจของเธอ กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกอัดอั้นที่ยากจะระบายออกมา
เสียงเบสที่ดังกระหึ่มจากลำโพงทำให้หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ แสงไฟนีออนสีแดงและสีม่วงสาดส่องไปทั่วบริเวณ สร้างบรรยากาศที่ปลุกเร้าให้ผู้คนรอบข้างหลงลืมทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วปล่อยให้ร่างกายเคลื่อนไหวไปตามจังหวะเพลงที่แสนจะคุ้นเคย
พราวฟ้าเลือกที่จะนั่งอยู่ที่โต๊ะที่อยู่มุมร้านเพื่อจะได้มีพื้นที่ส่วนตัวมากพอทีจะพูดคุยกับเพื่อนๆ ของเธอได้อย่างาสบายใจ
“พราว แกเงียบไปนะ” เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยทัก
“ไม่สนุกเหรอ” พราวฟ้าส่ายหน้า “เปล่าหรอก แค่รู้สึกเหนื่อยๆ นิดหน่อย”
“ฉันเข้าใจนะ” เพื่อนอีกคนพูด “แกลองวางทุกอย่างลงก่อน คืนนี้เรามาที่นี่เพื่อสนุกกันนะ”
พราวฟ้าส่งยิ้มบางๆ ให้เพื่อน “ฉันรู้แต่ในใจของฉันมันไม่สบายใจเลย”
“ไม่ต้องกังวลหรอกน่า” เพื่อนของเธอยื่นค็อกเทลให้ “ดื่มนี่สิ จะช่วยให้แกรู้สึกดีขึ้นนะ”
พราวฟ้าพยักหน้าแล้วรับแก้วค็อกเทลจากเพื่อนมาดื่ม เธอพยายามที่จะลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นและสนุกไปกับช่วงเวลาที่อยู่กับเพื่อนๆ แต่ทันใดนั้นเธอก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เมื่อสายตาของเธอดันไปปะเข้ากับผู้ชายที่เธอรู้จักดี
พราวฟ้าได้แต่มองดูผู้คนรอบข้างที่กำลังสนุกสนานกันอย่างเต็มที่ เธอพยายามที่จะลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นและสนุกไปกับช่วงเวลาที่อยู่กับเพื่อนๆ แต่แล้วสายตาของเธอก็ต้องเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อมันดันไปปะเข้ากับผู้ชายที่เธอรู้จักดี
อคินัยกำลังยืนอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ในชุดเสื้อยืดสีดำสบายๆ ใบหน้าหล่อเหลาประดับด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
“พราวฟ้า?” เสียงทุ้มต่ำที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างหู ทำให้พราวฟ้าหันไปมองด้วยความแปลกใจ
“ไม่นึกว่าจะเจอคุณที่นี่” เขาพูดพลางท้าวศอกกับเคาน์เตอร์แล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้
“ฉันก็แค่ออกมาเที่ยวค่ะ...แต่ไม่นึกว่าจะได้เจอคุณที่นี่เหมือนกัน” พราวฟ้าตอบด้วยน้ำเสียงที่เจือไปด้วยความสงสัยระคนประชดประชัน
อคินัยหัวเราะเบาๆ “โลกมันกลมกว่าที่คุณคิดนะ” เขากวาดสายตามองไปรอบๆ “มาคนเดียวเหรอ”
“มากับเพื่อนค่ะ” พราวฟ้าตอบสั้นๆ พลางเหลือบมองไปยังกลุ่มเพื่อนที่กำลังเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน
“อยากไปสนุกกับเพื่อนผมไหม” อคินัยถามอย่างเป็นมิตร
“ไม่ล่ะค่ะ ขอบคุณ” พราวฟ้าปฏิเสธเสียงเรียบ เธอไม่อยากสุงสิงกับเขาโดยไม่จำเป็น ก่อนที่ทั้งสองจะสนุกกับกลุ่มเพื่อนๆ ของใครของมัน
ระหว่างที่พราวฟ้ากำลังจิบเครื่องดื่มอยู่นั้นเอง ก็มีชายร่างท้วมในชุดเสื้อเชิ้ตลายดอกเดินโซซัดโซเซเข้ามาใกล้เธอ เขาเข้ามาประชิดตัวเธอมากเกินไปจนพราวฟ้ารู้สึกไม่สบายใจ ชายคนนั้นส่งเสียงครางในลำคอแล้วพยายามจะเอื้อมมือมาจับแขนของเธอ
พราวฟ้าตกใจ รีบลุกขึ้นยืนเพื่อหลีกเลี่ยง แต่ชายคนนั้นก็ยังไม่ยอมละความพยายาม เขายื่นมือมาคว้าเอวของเธอไว้แน่น
“ปล่อย!!!” พราวฟ้าพูดเสียงแข็ง พยายามดึงตัวเองออกจากการเกาะกุม แต่แรงของเธอกลับน้อยกว่ามาก
“โอ๊ย!!! สาวน้อย ไปสนุกกับฉันหน่อยเป็นไร” ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงยานคาง พลางกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น
ทันใดนั้นเอง อคินัยก็เข้ามาขวางระหว่างพราวฟ้ากับชายคนนั้น เขาจับข้อมือชายร่างท้วมนั้นไว้แน่นจนชายคนนั้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ผมว่าคุณควรจะไปสนุกที่อื่นนะครับ” อคินัยพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความเย็นชา ดวงตาคมกริบจ้องมองชายคนนั้นอย่างไม่ลดละ
ชายร่างท้วมมองหน้าอคินัยด้วยความไม่พอใจ แต่เมื่อเห็นแววตาที่แข็งกร้าวของอคินัย เขาก็เริ่มลังเล
“นี่มันเรื่องของกู” ชายคนนั้นพยายามจะโต้เถียง
“แต่ตอนนี้มันกำลังรบกวนน้องสาวของผม” อคินัยตอบเสียงต่ำ ก่อนจะออกแรงบีบข้อมือชายคนนั้นมากขึ้น
ชายร่างท้วมหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด ในที่สุดเขาก็ยอมปล่อยมือจากเอวของพราวฟ้า แล้วถอยหลังไปด้วยความไม่พอใจ
“ขอบคุณค่ะ” พราวฟ้าพูดเบาๆ กับอคินัยด้วยความรู้สึกโล่งใจ
อคินัยหันมายิ้มให้เธอเล็กน้อย “ไม่เป็นไรครับ คุณโอเคไหม”
พราวฟ้าพยักหน้า “ค่ะ ขอบคุณอีกครั้ง”
หลังจากนั้น อคินัยก็เดินไปแจ้งพนักงานรักษาความปลอดภัยให้ช่วยดูแลชายคนนั้น พอกลับมาที่เคาน์เตอร์ เขาก็พบว่าพราวฟ้ากำลังมองเขาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป
“เมื่อกี้...” พราวฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยความลังเล
“ผมแค่ไม่ชอบเห็นใครถูกรังแก” อคินัยตอบเรียบๆ
ความรู้สึกบางอย่างเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของพราวฟ้า ความรู้สึกที่แตกต่างไปจากความหวาดระแวงและไม่ไว้วางใจที่เธอเคยมีต่อเขา เหตุการณ์เมื่อครู่ทำให้เธอเห็นด้านที่ไม่คาดคิดของอคินัย
บทล่าสุด
สัญญารักไร้หัวใจ ตอนที่ 17 เมื่อใจเริ่มสับสน
ตอนที่17เมื่อใจเริ่มสับสน เช้าตรู่วันเดินทางไปหัวหิน บ้านของวรวิชญ์ที่ปกติจะเงียบสงบกลับวุ่นวายราวกับพายุเข้า พราวตะวันยืนพิงกรอบประตูห้องโถงมองความโกลาหลตรงหน้าด้วยรอยยิ้มบางๆ ที่มุมปาก เธอเห็นพราวฟ้ากำลังโวยวายกับอคินัยเรื่องกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ที่หนักเกินไปท่ามกลางเสียงบ่นของพราวฟ้า อคินัยก็ยังคงยืนนิ่งไม่ขยับราวกับหูทวนลม “คุณเอาอะไรมาเนี่ย กระเป๋าจะหนักไปไหน” พราวฟ้าบ่นพร้อมขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าสวยบึ้งตึงด้วยความหงุดหงิด เธอพยายามยกกระเป๋าแต่ก็ไม่ขยับแม้แต่น้อย “ก็ของจำเป็น หนักยังไงคุณไม่มีแรงหรือเปล่า” อคินัยตอบเรียบๆ น้ำเสียงกวนประสาทเล็กน้อยพร้อมกับพยายามยัดกระเป๋าขึ้นรถด้วยท่าทางที่ดูไม่สนใจนัก จู่ๆ กล่องแก้วคริสตัลขนาดเล็กที่วางอยู่บนกระเป๋าเดินทางของพราวฟ้าก็ร่วงหล่นลงมา กล่องกระแทกพื้นจนแตกกระจาย เสียงดังเพล้ง!!! ทำลายความเงียบสงบในบ้านไปจนหมดสิ้น เศษแก้วคมกริบกระเด็นไปทั่วพื้น บางส่วนบาดลึกเข้าที่หลังมือของอคินัยจนเลือดไหลซึมเป็นทางยาว พราวฟ้าชะงักไปชั่วขณะ หัวใจของเธอหล่นวูบลงไปที่ตาตุ่ม ความหงุดหงิดและความโกรธที่เคยมีหายไปในพริบตา ถู
สัญญารักไร้หัวใจ ตอนที่ 16 ผู้พิทักษ์คนใหม่
ตอนที่16ผู้พิทักษ์คนใหม่ หลังจากกลับจากโรงพยาบาล พราวฟ้าได้แต่เก็บความอัดอั้นและความรู้สึกไร้ประโยชน์ไว้ภายในใจที่ไม่เคยช่วยเหลือพี่สาวกับแม่ได้เลย จนเธอต้องหาทางระบายออกด้วยการรับคำชวนของเพื่อนไปเที่ยวที่บาร์ เพื่อปล่อยความเครียดที่สะสมมาให้ละลายหายไปกับแสงสีและเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม พราวฟ้าในชุดเสื้อครอปสีดำโชว์หน้าท้องแบนราบกับกางเกงยีนส์เอวสูงตัวโปรด ก้าวเข้าไปภานในร้านด้วยท่าทางที่ดูมั่นใจ แต่ในใจของเธอ กลับเต็มไปด้วยความรู้สึกอัดอั้นที่ยากจะระบายออกมา เสียงเบสที่ดังกระหึ่มจากลำโพงทำให้หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ แสงไฟนีออนสีแดงและสีม่วงสาดส่องไปทั่วบริเวณ สร้างบรรยากาศที่ปลุกเร้าให้ผู้คนรอบข้างหลงลืมทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วปล่อยให้ร่างกายเคลื่อนไหวไปตามจังหวะเพลงที่แสนจะคุ้นเคย พราวฟ้าเลือกที่จะนั่งอยู่ที่โต๊ะที่อยู่มุมร้านเพื่อจะได้มีพื้นที่ส่วนตัวมากพอทีจะพูดคุยกับเพื่อนๆ ของเธอได้อย่างาสบายใจ “พราว แกเงียบไปนะ” เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยทัก “ไม่สนุกเหรอ” พราวฟ้าส่ายหน้า “เปล่าหรอก แค่รู้สึกเหนื่อยๆ นิดหน่อย” “ฉันเข้าใจนะ” เพื่อนอีกคนพูด “แกลอ
สัญญารักไร้หัวใจ ตอนที่ 15 โอกาสที่ยังไม่พร้อม
ตอนที่15โอกาสที่ยังไม่พร้อม เมื่อทำอาหารเสร็จเรียบร้อย ทั้งอคิณและพราวตะวันก็นำอาหารไปที่โรงพยาบาล กลิ่นยาฆ่าเชื้ออ่อนๆ ยังคงคละคลุ้งในอากาศภายในห้องพักผู้ป่วยพิเศษ บรรยากาศที่เงียบสงบถูกแทนที่ด้วยความอบอุ่น พราวตะวันและอคิณเดินเข้ามาพร้อมกับถุงอาหารในมือ เมื่อทั้งสองเดินเข้ามาก็เจอกับอรัญญาที่นั่งอยู่ที่โซฟาภายในห้องกำลังนั่งอ่านหนังสือ ส่วนสุริยะก็กำลังนอนดูทีวีอยู่บนเตียงคนไข้ พราวตะวันก็เดินเข้าไปหาพ่อกับแม่ของเธอทันที ใบหน้าของเธอสดใสขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ความเศร้าที่เคยบดบังดวงตาคู่สวยจางหายไปจนเกือบหมดสิ้น ทำให้คุณอรัญญาถึงกับยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ “คุณพ่อ คุณแม่คะ นี่โจ๊กเพื่อสุขภาพที่พราวทำกับพี่อคิณค่ะ” พราวตะวันเอ่ยขึ้นอย่างร่าเริง เธอยื่นกล่องอาหารให้กับอรัญญาอย่างตั้งใจ อรัญญาเอื้อมมือไปรับกล่องโจ๊กมาไว้ในมือ เธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านกล่องใบเล็กๆ นั้น“ขอบคุณนะพราว อคิณด้วย จริงๆ ไม่ต้องลำบากขนาดนี้ก็ได้นะ” เธอมองลูกสาวและลูกเชยด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ “ไม่เป็นไรครับคุณอา” อคิณตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ “ผมอยากให้คุ
สัญญารักไร้หัวใจ ตอนที่ 14 ความห่วงใยของอคิณ
ตอนที่14ความห่วงใยของอคิณ พราวตะวันยังคงจมอยู่กับความเศร้า เธอเอาแต่นอนเศร้าไม่ยอมทำอะไรทั้งนั้น อคิณชวนเธอไปไหนก็ไม่ไป เขาจึงเดินเข้าไปนั่งที่ขอบเตียงอย่างเงียบๆ พราวตะวันหันหลังให้เขาและดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง “พราว...” อคิณเรียกพราวตะวันขึ้นมาแต่เธอก็ยังไม่ยอมเอาตัวออกมาจากผ้าห่ม “พราวตะวัน...” อคิณเรียกเธออีกครั้งแต่เธอก็เอาแต่นอนคลุมโปงอยู่อย่างนั้น “ผมเข้าใจเลยว่าคุณเสียใจ แต่การจมอยู่กับมันแบบนี้ไม่ได้ช่วยอะไรเลยนะ” พราวตะวันไม่ตอบ เธอซุกหน้าเข้ากับหมอนแน่นขึ้น “การอยู่กับความเศร้าในห้องสี่เหลี่ยมนี้จะยิ่งทำให้คุณแย่ลง” อคิณพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนแต่จริงจัง “การได้ออกไปเจอโลกภายนอกบ้าง ได้เห็นสิ่งใหม่ๆ อาจจะช่วยให้คุณรู้สึกดีขึ้น” พราวตะวันยังคงนิ่งเงียบ อคิณจึงตัดสินใจพูดในสิ่งที่เขาคิดจริงๆ “ผมไม่ได้จะบังคับคุณ แต่มันไม่มีใครสามารถมีความสุขได้ถ้าต้องทนทุกข์อยู่ตลอดเวลา ผมอยากให้คุณออกมาจากตรงนี้เพื่อตัวคุณเองนะครับ ผมพร้อมที่จะอยู่ข้างๆ คุณเสมอ”หลังจากที่อคิณพูดจบ เขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ ทิ้งให้พราวตะวันนอนอย
สัญญารักไร้หัวใจ ตอนที่ 13 บทเรียนจากน้ำตา
ตอนที่ 13บทเรียนจากน้ำตา อคิณยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของพราวตะวัน เขานั่งลงพิงบานประตูอย่างเงียบๆ นานหลายนาที เขารู้ว่าความเจ็บปวดที่พราวตะวันได้รับในตอนนี้มันหนักหนาแค่ไหน และการปล่อยให้เธอได้อยู่คนเดียวกับความรู้สึกนั้นอาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในตอนนี้ แต่เขาก็ทำใจที่จะเดินจากไปไม่ได้ เขานั่งรออยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ ราวกับจะคอยปกป้องเธอจากความเจ็บปวดที่กำลังถาโถมเข้ามา ภายในห้อง พราวตะวันนอนร้องไห้จนตัวโยนอยู่บนเตียง เธอรู้สึกเหมือนกำลังจมดิ่งลงไปในทะเลที่มืดมิดและไร้ซึ่งทางออก ความเจ็บปวดในใจของเธอรุนแรงกว่าทุกครั้งที่เคยเจอมาในชีวิต เธอไม่เคยคิดเลยว่าคนที่เธอรักมากที่สุดจะทำร้ายเธอได้ขนาดนี้ ทุกคำพูดที่ฟิล์มเคยบอกรัก ทุกสัญญาที่เคยให้กันมันกลับกลายเป็นสิ่งที่หลอกลวงทั้งสิ้น เธอโง่เขลาที่เชื่อคำพูดเหล่านั้นมาตลอด “ฉันมันโง่...” พราวตะวันพึมพำกับตัวเอง เสียงสะอื้นที่ดังออกมาเบาๆ เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เธอปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาจนกระทั่งหมดแรงและผล็อยหลับไปในที่สุด เมื่อพราวตะวันตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แสงแดดอ่อนๆ ก็ส่องเข้ามาในห้องแล้ว เธอรู้สึกปวดตาและเจ็บปวดไปทั้ง
สัญญารักไร้หัวใจ ตอนที่ 12 ยิ่งพยายามใกล้ยิ่งห่างไกล
ตอนที่ 12 ยิ่งพยายามใกล้ยิ่งห่างไกล อคิณกลับเข้ามาในห้องทำงานด้วยสีหน้าอ่อนล้าจากการประชุมที่ยาวนานกว่าที่คิด เขามองไปที่พราวตะวันที่กำลังยืนอยู่ริมหน้าต่าง ใบหน้าของเธอหันออกไปมองทิวทัศน์ข้างนอก แต่แววตาของเธอกลับว่างเปล่า ราวกับว่าความคิดของเธอกำลังล่องลอยไปในที่ไกลแสนไกลอคิณเดินเข้ามาใกล้เธอช้าๆ เขารู้สึกผิดที่บังคับเธอให้มารอเขาประชุม“ผมขอโทษนะครับพราว ที่ทำให้คุณต้องรอนาน” อคิณกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล พราวตะวันไม่ตอบอะไร เธอยังคงนิ่งราวกับว่าไม่มีใครอยู่ในห้องกับเธอ ราวกับว่าการมีตัวตนของเขาไม่มีผลอะไรต่อเธอเลยแม้แต่น้อยอคิณถอนหายใจเบาๆ เขาเดินเข้าไปใกล้เธอมากขึ้นแล้วเอื้อมมือไปจับมือของเธอไว้เบาๆ“ผมรู้ว่าคุณโกรธ แต่ผมขอโทษได้ไหม” พราวสะบัดมือของเขาออกอย่างแรง“ฉันไม่ได้โกรธ แต่ฉันรำคาญที่ต้องอยู่ใกล้ๆ คุณอย่างนี้และยิ่งตอนนี้ฉันก็ยิ่งไม่อยากอยู่ใกล้ๆ คุณ”“ผมรู้ว่าคุณรำคาญผมแต่ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมไม่ได้อยากทำให้คุณอึดอัด” อคิณบอกกับเธออคิณเงียบไปชั่วขณะ เขามองพราวตะวันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด และตัดพ้อ“พราวคุณไม่เคยคิดเลยหรือไงว่าที่ผมกำลังทำอยู่ตอนนี้ ผมหวังดีกับ
บางทีคุณอาจจะชอบ
เรื่องสั้นอีโรติก HOT NC 25+++
C49.3K viewsยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++
Me'JinJIn43.1K viewsขย้ำรักเลขา NC-20
C211.6K viewsคู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น38.3K viewsเสพติดรักนายรุ่นพี่ (เซต รุ่นพี่)
พลอยแพรวา4.0K viewsพ่อเพื่อนติดบ่วง
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ559 viewsSo Beautiful สยบหัวใจให้ยัยคนสวย
Phat_sara2.1K viewsแค่คนที่คุณไม่มีวันจะรัก
ประตูฟ้ายั่งยืน452 views
