แชร์

ตอนที่ 10 สัญญาจ้าง

ผู้เขียน: จินต์พิชา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-17 21:13:00

 

วันเสาร์กชณิชากับกัญญาวีร์ก็เขาไปที่โมเดลลิ่งของพลอยใสพร้อมกับผลเลือดและใบรับรองแพทย์ที่ระบุว่าเธอฉีดยาคุมกำเนิดเรียบร้อยแล้ว

“สวัสดีค่ะพี่พลอย” กชณิชาและกัญญาวีร์ยกมือทักทายพลอยใสเจ้าของโมเดลลิ่งที่ตอนนี้กำลังคุยกับเด็กคนอื่นๆ อยู่บริเวณห้องรับแขกบริเวณส่วนรับแขก

“เกรซกับกัญเข้าไปรอพี่ในห้องเลยนะ พี่ขอคุยกับเด็กก่อนแล้วเดี๋ยวจะตามเข้าไป”

“ได้ค่ะพี่พลอย”

ทั้งสองคนเดินเข้าไปนั่งรอในห้องไม่ถึงสิบพลอยใสก็เดินตามเข้ามา

“แน่ใจแล้วใช่ไหมว่าจะรับงานนี้” พลอยใสถามซ้ำ

“แน่ใจค่ะพี่พลอย คงไม่มีงานไหนทำให้เกรซได้เงินเร็วเท่ากับงานนี้หรอกค่ะ ระยะเวลาสามเดือนมันก็คุ้มนะคะเกรซได้เงินไปใช้หนี้ให้พ่อเลี้ยงแล้วยังมีเงินเหลือเก็บอีกตั้งแสนหนึ่ง แต่หลังจากนี้พี่พลอยไม่ต้องรับงานให้เกรซแล้วนะคะ เกรซคิดว่าจะทำงานนี้แค่ครั้งเดียว”

“จ้ะ พี่ก็คงไม่ให้เกรซทำงานอีก แต่ที่ยอมให้ทำครั้งนี้ก็เพราะอยากให้เกรซได้เงินไปใช้หนี้ งานนี้ถึงแม้ว่ามันจะได้เงินดีแต่ถ้าหากในอนาคตคนรักหรือแฟนของเรารู้เข้ามันก็อาจจะมีปัญหาตามมาแล้ว เกรซวางแผนเรื่องนี้ว่ายังไงบ้างล่ะ”

“สำหรับตัวเกรซคิดว่าคงยังไม่มีแฟนเร็วๆ นี้แต่ถ้าวันหนึ่งได้คบกับใครหรือมีผู้ชายเข้ามาในชีวิตเกรซจะบอกเขาตามตรงค่ะว่าเคยทำงานนี้”

“แล้วไม่กลัวเขาจะรับไม่ได้เหรอ”

“เกรซคิดว่าบอกเขาไว้ก่อนดีกว่าให้เขามารู้ทีหลังในตอนที่เราสองคนคบกันนานแล้วค่ะ”

“เกรซรู้ใช่ไหมว่างานนี้ทุกอย่างมันเป็นความลับและไม่สามารถบอกใครได้ค่ะ”

“เกรซรู้ค่ะ”

“กัญก็ห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะทุกอย่างที่เกิดขึ้นในห้องนี้จะเป็นความลับ” พลอยใสย้ำอีกครั้ง

“กัญไม่บอกใครหรอกค่ะพี่พลอยที่กัญมากับเกรซเพราะอยากจะมาช่วยดูสัญญา แล้วกัญก็รู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกแล้ว ถ้าวันนี้เราได้เงินจากคนจ้างเราจะรีบเอาไปใช้ที่บ่อนทันทีค่ะ”

“จะไปกันสองคนเหรออันตรายเกินไปหรือเปล่า อยากได้ผู้ชายไปด้วยไหมพี่จะตามน้องชายพี่ให้ไปเป็นเพื่อน”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะเดี๋ยวถ้าเราได้เงินแล้วกัญจะไปรับแฟนแล้วเราจะไปกันสามคนค่ะ”

“อย่างงั้นค่อยเบาใจหน่อย”

ทั้งสามคนนั่งคุยกันไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นแล้วคนที่เปิดเข้ามาก็คือคุณสุจิตราผู้ว่าจ้าง

กชณิชาทำเป็นเหมือนไม่รู้จักขณะที่สุจิตราเองก็เดินเข้ามาตรงโต๊ะทำงานของพลอยใส

“สวัสดีค่ะคุณจี๊ด”

“สวัสดีค่ะคุณพลอย”

“เกรซ กัญพี่จะแนะนำให้รู้จักนะนี่คุณสุจิตราคนที่จะมาจ้างเรานะ คุณสุจิตราคะนี่เกรซเด็กคนที่คุณจะจ้างส่วนอีกคนเป็นเพื่อนสนิทของเธอชื่อกัญค่ะ”

“สวัสดีค่ะคุณจี๊ด” สองสาวยกมือไหว้คุณสุจิตราอย่างนอบน้อม

“จะไม่มีปัญหาตามมาทีหลังใช่ไหมคะคุณพลอย”

“ไม่หรอกค่ะ กัญกับเกรซเขาสนิทกันแล้วกัญเขาก็รู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรก”

“ถ้าคุณพลอยยืนยันแบบนั้นจี๊ดก็สบายใจค่ะ จี๊ดเอาสัญญามาด้วยถ้ายังไงคุณพลอยกับเกรซลองอ่านดูนะคะ ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็ให้ถามก่อนที่จะเซ็นชื่อค่ะ หนังสือสัญญาสองฉบับนี้เหมือนกันทุกตัวอักษร จี๊ดจะเก็บไว้ที่ชุดหนึ่งส่วนอีกชุดหนึ่งก็ให้เกรชเก็บไว้ค่ะ”

กชณิชารับสัญญาสองฉบับมาจากมือของสุจิตราจากนั้นก็ส่งให้พลอยใสอ่านหนึ่งแผ่น ส่วนตัวเธอก็เอามานั่งอ่านกับกัญญาวีร์ หญิงสาวเวลาอ่านไม่นานก็วางเอกสารลง

“อะไรที่จะถามจี๊ดไหมคะ”

“ค่าปรับนี่คืออะไรคะคุณจี๊ด” กชณิชาถามเพราะในสัญญาระบุว่าถ้าเธอไม่ทำตามสัญญาจะเสียเงินค่าปรับสิบเท่า

“ก็หมายถึงถ้าเกรซทำงานไม่ครบตามสัญญาสามเดือนก็จะจ่ายเงินเป็นสิบเท่าของจำนวนเงินค่าจ้างน่ะสิ”

“ทำไมค่าปรับมันโหดจังเลยล่ะคะ” กัญญาวีร์ถามเพราะถ้าหากเพื่อนของเธอไม่ตามทำสัญญาก็จะต้องจ่ายเงินให้กับผู้ว่าจ้างมากถึงสามล้าน

"มันเป็นแค่การกันไว้ก่อนค่ะ ถ้าหากและทำตามสัญญาไม่ว่าจะปรับสิบเท่าหรือร้อยเท่าก็ไม่เห็นจะต้องกังวล นอกเสียจากว่าคิดจะรับเงินแล้วหนีหายไปถึงตอนนั้นก็คงต้องจ่ายเงินตามที่ระบุไว้ในสัญญา” สุจิตราอธิบาย

“เกรซคงไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ ลำพังแค่เป็นหนี้ก็แย่อยู่แล้วถ้าเกิดต้องมาเสียค่าปรับอีกสิบเท่าสงสัยคงได้ขายตับขายไตแน่” 

“แล้วมีอะไรจะถามเพิ่มเติมอีกไหม”

“ไม่มีแล้วค่ะคุณจี๊ด พี่พลอยล่ะคะว่ายังไงบ้างมีสัญญาตรงไหนที่เกรซต้องระวังอีกหรือเปล่า”

“เท่าที่พี่อ่านดูก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ”

“วันนี้เกรซรับเงินไปสองแสนก่อนส่วนค่าจ้างที่เหลืออีกหนึ่งแสนก็จะได้ในเดือนสุดท้ายที่ทำงานกับนายจ้างเกรซโอเคไหม” สุจิตราถามความคิดเห็น

“โอเคค่ะ”

“ถ้าอ่านแล้วไม่ติดปัญหาตรงไหนก็เซ็นสัญญากู้ยืมเงินได้ก่อนเลยส่วนสัญญาจ้างก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเพราะพลอยใสก็เคยให้เด็กคนอื่นเซ็นอยู่แล้ว”

“เกรซขอดูสัญญาจ้างงานหน่อยได้ไหมคะ เกรซยังไม่เคยเห็นเลย”

“นั่นสิพี่ก็ลืมไปเลยว่าเกรซยังไม่เคยรับงานนี้” พลอยใสหยิบหนังสือสัญญาว่าจ้างส่งให้กับกชณิชาหญิงสาวรับเขาไปอ่านพร้อมกับกัญญวีร์อย่างตั้งใจ

ในสัญญาระบุว่าเธอจะต้องเป็นคู่ควงและเป็นคู่นอนให้กับนายจ้างเป็นระยะเวลาสามเดือน ทุกครั้งที่นายจ้างโทรหาถึงจะต้องพร้อมสำหรับทำหน้าที่มีข้อยกเว้นก็ช่วงที่มีประจำเดือนและสามารถปฏิเสธการนอนกับนายจ้างได้เดือนละสองครั้ง

“คุณจี๊ดคะแบบนี้ถ้าเกิดนายจ้างเขาเรียกทุกวันเกรซไม่แย่เหรอคะ” กัญญาวีร์ถามเพราะเห็นสัญญาจ้างแล้วคิดว่าเพื่อนของตนต้องเจอศึกหนักแน่

“ไม่มีใครเขานอนกับผู้หญิงได้ทุกวันหรอกนะเกรซไม่ต้องกลัวนะ” พลอยใสรีบบอกเพราะเห็นสีหน้าของกชณิชาดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่

“คุณจี๊ดคะเจ้านายของคุณจี๊ดคงไม่เรียกใช้งานทุกวันใช่ไหมคะ” หญิงสาวถามอีกครั้งซึ่งคำถามนี้เธอน่าจะถามก่อนที่จะรับงาน

“ไม่หรอกค่ะ เจ้านายของจี๊ดไม่ใช่ผู้ชายบ้ากามขนาดนั้น เขามีงานต้องทำบางครั้งเขาก็ทำงานจนดึกจนดื่นเกรซสบายใจได้เลยว่าตัวเองไม่จะไม่ได้ทำงานทุกวัน”

“ได้ยินแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อยค่ะ”

“เจ้านายของจี๊ดเขาเป็นถึงระดับผู้บริหารน่ะเขาไม่ค่อยมีเวลาว่างเท่าไหร่ แต่ที่ต้องจ้างคู่ควงก็เพื่ออยากสบายใจว่าผู้หญิงที่ตนเองนอนด้วยจะสะอาดและปราศจากโรค อีกอย่างการใช้เงินแก้ปัญหาก็ดีกว่ากันไปคบกับคนอื่นซึ่งเขาไม่มีทางรู้เลยว่าผู้หญิงที่เข้ามาหานั้นจะนำปัญหาเข้ามาหาเขาหรือเปล่า”

“คุณจี๊ดคะแล้วที่บอกว่าห้ามถ่ายรูปลงโซเชียลนี่หมายถึงห้ามถ่ายรูปคู่กับนายจ้างใช่ไหมคะ” กัญญาวีร์ถามข้อข้องใจอีกข้อ

“ใช่ค่ะห้ามถ่ายรูปที่ติดนายจ้างลงโซเชียล จะให้ดีระหว่างที่อยู่ด้วยกันก็งดเล่นโซเชียลไปก่อน ข้อนี้เกรซมีปัญหาอะไรหรือเปล่า”

“ไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ ปกติเล็กก็ไม่ได้โพสต์รูปอะไรลงในโซเชียลอยู่แล้วนอกจากรูปอาหารและรูปสถานที่ท่องเที่ยวแม้แต่ รูปของเกรซยังไม่เคยเอาลงเลยว่าแต่เกรซต้องให้คุณจี๊ดดูโปรไฟล์ เฟซบุ๊กกับไอจีไหมคะ”

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ”

“เกรซโอเคไหมกับสัญญาจ้างงาน” พลอยใส่หันมาทำเด็กของตนที่นั่งอ่านหนังสือสัญญาอยู่หลายรอบ

“โอเคค่ะพี่พลอย”

“เกรซเซ็นเลยดีไหม

“ค่ะพี่พลอย”

เมื่อกชณิชาเซ็นชื่อลงในสัญญาสองฉบับแล้วสุจิตรก็มอยเช็คให้กับหญิงสาว

“เช็คนี้ขึ้นเงินได้เลยนะคะ วันเสาร์หน้าให้เกรซย้ายเข้าไปอยู่คอนโดเลยนะ เกรซจะไปที่คอนโดเองหรือจะให้จี๊ดมารับ”

“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวกัญไปส่งเกรซที่คอนโดก็ได้ค่ะ”

“จี๊ดรู้ว่ากัญกับเกรซเป็นเพื่อนสนิทกันแต่เรื่องนี้มันเป็นความลับมากๆ หวังว่าจะช่วยรักษาความลับของเพื่อนด้วยนะคะ”

“ค่ะกัญสัญญาว่าจะไม่บอกใครเรื่องนี้อย่างเด็ดขาด พี่พลอยบอกกันแล้วว่าทุกอย่างในห้องนี้มันจะเป็นความลับและเราจะรู้กันแค่สี่คนใช่ไหมคะ”

“ใช่ค่ะ”

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย สุจิตตราก็ขอเขากลับ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • สัญญาลับกับท่านรอง   ตอนที่ 25 ผมจะสอนให้เก่ง nc

    เย็นวันศุกร์กชณิชาก็รีบเก็บของและรอให้ถึงเวลาเลิกงานเพราะวันนี้ธามนิธิบอกว่าเลิกงานแล้วเขาจะมานอนค้างกับเธอที่คอนโด“เกรซทำไมวันนี้ดูรีบจังเลยมีนัดไปไหนหรือเปล่า” วนิดาเห็นเพื่อนทำตัวผิดปกติไปจากทุกวันก็อดสงสัยไม่ได้“มีธุระนิดหน่อยน่ะ”“ธุระแน่นะ แต่หน้าตาของเกรซเหมือนคนกำลังมีนัดกับหนุ่มๆ เลยนะดูสดใสมีชีวิตชีวา”“ไม่มีหนุ่มที่ไหนหรอกเกรซก็แค่ดีใจที่จะได้หยุดน่ะ”“ดาด้าก็ดีใจเหมือนกันแล้ววันหยุดเกรซไปเที่ยวไหนหรือเปล่า”“คงไม่ได้ไปไหนว่าจะนอนดูซีรีส์น่ะแล้วดาด้าล่ะ”“ดาด้านัดเพื่อนไปดูหนังกันน่ะเกรซไปด้วยกันไหมดาด้าจะแนะนำเพื่อนให้รู้จักนะ”“เอาไว้ครั้งหน้านะ”“ถือว่าเรานัดกันแล้วนะ”“อือ ว่าแต่ทำไมต้องทำท่าจริงจังแบบนั้นด้วยล่ะดาด้า”“เพื่อนของดาด้าอยากรู้จักเกรซสิ เพื่อนของดาด้าชอบเกรซ”“อะไรนะแล้วเขารู้จักเกรซได้ยังไง”“เขาเห็นรูปที่เกรซถ่ายคู่กับดาด้าก็เลยบอกว่าอยากรู้จัก”“เกรซว่าคงเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว”“ไม่นะเขาสนใจจริงๆ”“อย่ามาอำกันเลยไม่มีใครชอบผู้หญิงแบบเกรซหรอกนะ”“ทำไมเกรซคิดแบบนั้นล่ะ”“ก็เกรซแต่งตัวเชยเหมือนคนมีอายุ หน้าตาก็ธรรมดามากๆเลย”“ผู้ชายแต่ละคนมีความชอบไม่เหม

  • สัญญาลับกับท่านรอง   ตอนที่ 24 แบบนี้ไม่ใช่สเปก

    กชณิชากลับมาอยู่หอพักของตนเองและมาทำงานที่บริษัทตามปกติ บ่ายวันนี้ขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งทำงานอยู่ที่แผนกของตัวเองเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งก็เดินยิ้มเข้ามา“ยิ้มแบบนี้ไปเจออะไรดีๆ มาใช่ไหมล่ะดาด้า” กชณิชาทักทายวนิดาเพื่อนร่วมงานซึ่งทำงานร่วมกันมาได้ปีกว่าแล้ว ทั้งสองคนอายุไล่เลี่ยกันจึงค่อนข้างจะสนิทกันมากกว่ารุ่นพี่อีกคนคนที่เป็นหัวหน้าแผนก“ดาด้าให้เกรซทายนะว่าดาด้าไปเจอใครมา”“เจอใครเหรอหรือว่ามีดารามาที่ตึกเรา”“ไม่ใช่ดาราหรอกแต่หล่อกว่าดาราบางคนอีกนะ”“หล่อกว่าดาราแล้วทำไมเขาไม่ไปเป็นดาราล่ะ” กชณิชาอดจะแซวเพื่อนไม่ได้“เขาหล่อจริงๆ นะเกรซ ทั้งหล่อ ทั้งหุ่นดีดาด้าได้ยืนใกล้ๆ เขาด้วยเขาตัวหอมมากเลยล่ะ”“บอกมาได้แล้วว่าไปเจอใครมา” ท่าทางของวนิดาทำให้กชณิชาอยากจะรู้ว่าเธอไปเจอกับใครมา“ก็เมื่อกี้ดาด้าเดินเข้าลิฟต์พร้อมกับคุณธามนิธิน่ะสิ คนอะไรก็ไม่รู้หุ่นก็ดีหน้าตาก็ดีแล้วคนในลิฟต์มันเยอะใช่มั้ยล่ะ ก็เลยถูกเบียดไปอยู่ใกล้ๆ กับเขา เกรซรู้มั้ยเขาเป็นผู้ชายที่ตัวหอมมากๆ เลยนะ”“คนรวยอย่างนั้นก็คงใช้น้ำหอมแพงๆ” หญิงสาวแอบยิ้มมุมปากเพราะเธอเองก็รู้สึกว่าธามนิธิเป็นผู้ชายที่ตัวหอมมากจริงๆ ทุกครั

  • สัญญาลับกับท่านรอง   ตอนที่ 23 อย่าเพิ่งพูดถึงวันครบสัญญา

    กชณิชาตื่นนอนในเวลาเกือบหกโมงเย็น เมื่อเห็นข้อความของธามนิธิแล้วเธอก็รีบเดินไปเปิดประตูหยิบราดหน้าทะเลที่ เขาสั่งมาให้ เธอนั่งทานราดหน้าพลางใช้ความคิดไปด้วยหญิงสาวไม่รู้หรอกว่ากับผู้หญิงคนอื่นธามนิธิจะปฏิบัติตัวยังไงกับพวกเธอแต่สำหรับเธอแล้วกลับรู้สึกว่าไม่อยากเป็นแค่คู่นอนของเขาเลยความอ่อนโยนและความอบอุ่นของธามนิธิทำให้หัวใจเธอมันอ่อนยวบหญิงสาวรู้สึกหลงรักเขาทั้งที่ได้รู้จักกันเพียงไม่นาน แต่ก็คงบอกความรู้สึกให้เขารู้ไม่ได้เพราะมันคงตลกมากสำหรับเขาเมื่อทานราดหน้าและอาบน้ำเสร็จแล้วกชณิชาก็นั่งเล่นโทรศัพท์มือถือด้วยความเบื่อหน่ายเธออยากโทรศัพท์ไปถามธามนิธิว่าคืนนี้เขาจะมาค้างกับเธอที่นี่หรือเปล่าแต่ด้วยสถานะลูกจ้างก็ไม่สามารถทำแบบนั้นได้ หญิงสาวนั่งไถโทรศัพท์มือถืออยู่ในห้องรับแขกจนกระทั่งสี่ทุ่มเขาก็ยังไม่ติดต่อกลับมาเธอจึงปิดไฟและเข้าไปนอนในห้องหญิงสาวนอนไปได้ไม่นานก็รู้สึกตัวตื่นเมื่อมีอ้อมแขนแข็งแกร่งเข้ามากอด“คุณธามใช่ไหมคะ” เธอถามออกไปทั้งที่ตายังปิดอยู่แต่กชณิชาก็จำกลิ่นกายของเขาได้ดี“ผมเองขอโทษนะ ที่มาดึกเลยเกรซหลับไปนานหรือยัง”“หลับได้สักพักแล้วค่ะ เกรซนึกว่าคุณธามจะไม่ม

  • สัญญาลับกับท่านรอง   ตอนที่ 22 แพ้เสียงอ้อน

    “พอเถอะค่ะคุณธามเกรซไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวพูดด้วยเสียงหอบเหนื่อยเพราะบทรักครั้งล่าสุดเพิ่งจะจบลง“แน่ใจนะว่าตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว” ธามนิธิถามขณะที่ยังคงกอดหญิงสาวไว้แนบอก“เกรซไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะคุณธาม”“จะขอบคุณผมทำไมล่ะ สิ่งที่เราทำมันก็มีความสุขด้วยกันทั้งคู่นี่ ผมต่างหากที่ต้องขอโทษเกรซที่หยิบช็อกโกแลตผิดกล่องมาให้”“คุณธามคะช็อกโกแลตนั่นคุณธามตั้งใจจะเอาไปให้ผู้หญิงที่ไหนกินเหรอคะ” เมื่อคิดถึงฤทธิ์ของมันแล้วกชณิชาก็กลัวเหลือเกินว่าเขาจะเอาไปใช้กับผู้หญิงคนอื่น“อันที่จริงมันไม่ใช่ของผมหรอก เพื่อนผมฝากซื้อมาอีกทีน่ะ แต่ตอนที่ผมหยิบช็อกโกแลตมาให้เกรซผมน่าจะหยิบกล่องผิด”“ทำไมโทรบอกคะ”“ตอนแรกผมก็จะโทรมาถามเกรซก่อนว่าเกรซกินช็อกโกแลตกล่องนั้นไปหรือยังแต่ก็กลัวว่าเกรซจะตกใจน่ะก็เลยรีบมาดูด้วยตัวเอง”“แน่ใจนะคะคุณธามว่าไม่ได้เอาช็อกโกแลตนั่นไปให้ผู้หญิงคนอื่นกิน”“แน่ใจสิ ตอนนี้ผมไม่มีผู้หญิงคนไหนเลยนอกจากเกรซคนเดียวนะ เกรซเชื่อใจได้เลยว่าระหว่างที่ยังอยู่ในสัญญาผมจะไม่ไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นอย่างเด็ดขาด”“คุณธามสัญญากับเกรซได้ไหมคะว่าจะไม่มีคนอื่น”“เกรซก็ต้องสัญญากับผมเหมือนกัน

  • สัญญาลับกับท่านรอง   ตอนที่ 21 ช่วยเกรซนะคะ nc

    เมื่อขับรถมาถึงคอนโดมิเนียมธามนิธิก็รีบขึ้นไปบนห้องทันทีขาเคาะประตูแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับจึงถือวิสาสะเปิดเข้ามาบริเวณห้องรับแขกว่างเปล่าบนโต๊ะมีกล่องช็อกโกแลตวางอยู่เขาเดินเข้ามาดูใกล้ๆ แล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าช็อกโกแลตที่ซื้อมาฝากภากรนั้นหายไปจากกล้องหนึ่งชิ้น“เกรซอยู่ในห้องนอนใช่ไหม ผมขอเข้าไปนะ” ชายหนุ่มตะโกนถามก่อนจะเปิดเข้าไป แต่ในห้องนอนก็ว่างเปล่า เมื่อเดินเข้ามาก็ได้ยินเสียงคนกำลังอาบน้ำ“เกรซอาบน้ำอยู่เหรอ”“ค่ะคุณธามเกรซลังอาบน้ำอยู่ คุณธามมีเรื่องอะไรด่วนไหมคะ”“เปล่าหรอกก็แค่แวะมาหานะ”“เกรซสบายดีใช่ไหม”“ไม่แน่ใจค่ะ ตอนนี้เกรซเป็นอะไรก็ไม่รู้ ค่ะเกรซรู้สึกว่าวันนี้อากาศมันร้อนมากๆ เกรซอาบน้ำมาเกือบสิบนาทีแล้วแต่ทำไมมันยังร้อนอยู่ก็ไม่รู้”“เกรซให้ผมเข้าไปข้างในไหม ผมจะช่วยให้เกรซเอง”“ไม่เป็นไรค่ะคุณธามเกรซคิดว่าจะไปหาหมอดีกว่าค่ะ” หญิงสาวรีบเช็ดตัวให้แห้งสวมชุดคลุมแล้วเดินออกมาก็เจอกับชายหนุ่มที่ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำพอดี“เป็นยังไงบ้างเกรซ”“มันร้อนมากเลยค่ะคุณธาม เกรซไม่รู้เป็นอะไรเหมือนค่ะ ไม่สบายตัวมันร้อนไปหมดเลย”ชายหนุ่มมองใบหน้าของหญิงสาวที่มันแดงก่ำแล้วก็รู้ท

  • สัญญาลับกับท่านรอง   ตอนที่ 20 ของฝากที่สลับกัน

    คืนนี้ธามนิธิก็มานั่งดื่มกับเพื่อนที่ผับประจำของเขาอย่างเคย แต่คืนนี้เขาไม่ได้มาเป็นคนแรกเหมือนอย่างครั้งก่อน“อ้าวธามนึกว่าคืนนี้จะไม่มาซะแล้ว” ภากรทักทายเมื่อเห็นเข้ามา“มาสิคืนวันหยุดแบบนี้จะพลาดได้ยังไง” เขาตอบแล้วหยิบแก้วจากบริกรมาดื่ม“นี่กลับจากต่างประเทศไม่เหนื่อยไม่เจ็ทแล็กบ้างเลยเหรอ”“ก็มีนิดหน่อยน่ะ”“แล้วของฝากที่ฉันฝากซื้อล่ะได้ซื้อมาหรือเปล่า” ภากรทวงถามของฝาก“ซื้อแต่ตอนนี้ลืมเอามาเดี๋ยวค่อยเอาให้ก็แล้วกันนะ ว่าแต่จะเอาของพวกนั้นไปใช้ที่ไหนล่ะ”“เอาเถอะน่านายไม่จำเป็นต้องรู้หรอก”“เอาไอ้นี่ฝากซื้อแต่ไม่บอกว่าจะเอาไปใช้ที่ไหนกับใครเดี๋ยวก็ไม่เอามาให้ซะเลยนี่”“เฮ้ย ไม่ได้นะ” ภากรรีบห้าม“ดูท่าทางจะจริงจังกับของฝากนะ ว่าแต่มันฝากซื้ออะไรเหรอ” ณัฐวิทย์อยากจะรู้“ช็อกโกแลต”“แค่ช็อกโกแลตทำไมมันต้องจริงจังด้วยว่ะธาม”“ถามมันเองสิ” เขาโบ้ยให้ณัฐวิทย์ไปถามภากรเอง“นายอย่ารู้เลย ตอนนี้เรื่องที่ฉันอยากรู้คือเรื่องไอ้ธามกับเด็กของมันมากกว่า ตั้งแต่กลับมาได้เจอเด็กที่ชื่อเกรซหรือยัง” ภากรรีบเปลี่ยนเรื่องคุย“เจอตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”“เป็นไงสวยเหมือนกับในรูปหรือเปล่า” ณัฐวิทย์ถามบ้

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status