บทที่ 3 ค่ำคืนแห่งความเจ็บปวด

เมื่อได้รับความยินยอมจากสาวเจ้า หนุ่มร้อนรักเลยใช้ลิ้นลากไล้หยอกล้อกับเกสรดอกไม้ จนเจ้าของมันบิดเร้าหอบโยน มือบางแทรกเรือนผมดึงรั้งให้เขาเชยชมดอกไม้ไม่ห่างหาย กลีบดอกถูกแยกออก น้ำหวานกำลังทะลักทะลายออกมา กวินทรตวัดดื่มกินราวกับกระหาย เมื่อเห็นเธอพรั่งพร้อมชายหนุ่มไม่รอช้า รีบปลดเสื้อผ้าติดกายออก เผยให้เห็นตัวตนเด่นตระหง่าน

“สา... ทำให้พี่บ้างสิครับ” เขาบอกเสียงพร่า ความต้องการแทบล้นออกมาแล้ว

นาริสาลุกจากโต๊ะทำงานเพื่อ  ย่อกายลงใช้มือลูกคลำตัวตนของเขา ก่อนแลบลิ้นออกมา เงยมองชายหนุ่มแล้วก้มลงอีกครั้ง ปลายลิ้นแตะส่วนที่กำลังเบ่งบานมันเต้นตุบๆ เพราะต้องการปลดปล่อย

“อืม...” เสียงครางเผยออกมา กวินทรกำลังรอ ให้เธอทำมากกว่านี้

คนทำยกยิ้มแล้วดูดกลืนตัวตนของเขาเข้าเต็มที่ ใบหน้าชายหนุ่มแหงนหงาย ความเสียวซ่านแผ่ทั่วร่าง ก่อนจับศีรษะสาวเจ้าแล้วรั้งเข้าออกจนเธอแทบสำลัก กวินทรไม่อาจทนได้ปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเต็มใบหน้าของหญิงสาว

“พี่วิน... สาเลอะหมดแล้วนะคะ วันนี้ต้องทำงานต่ออีก” หญิงสาวบ่น

แต่ชายหนุ่มไม่ตอบ เพราะไม่กี่นาทีตัวตนกลับแข็งขืนขึ้นอีก เขารั้งร่างบางให้นอนราบบนโต๊ะ จับเรียวขายกขึ้นแล้วแยกออก ก่อนใช้มือข้างหนึ่งจับตัวตนถูกไถกลีบดอกไม้ แล้วกดมันลงไปจนจมลึกอยู่ในช่องธารา

“อ๊ะ!” คนบนโต๊ะร้อง ก่อนเหลือบมองเขาซึ่งกำลังขยับสะโพกอย่างเชื่องช้า

ริมฝีปากอวบอิ่มเริมเม้มสนิท

“อื้อ! ซี๊ด... พี่วิน สารักพี่วินนะคะ” นาริสาสารภาพความรู้สึกออกไป ขณะที่กำลังร่วมรักกับแฟนเพื่อน

กวินทรไม่ได้สนใจเสียง เพราะเวลานี้ความต้องการเข้าครอบงำ สะโพกหนาขยับเคลื่อนไหวเร็วขึ้นและแรงขึ้นจนคนใต้ร่างร้องครวญครางไม่เป็นภาษา

ตับ! ตับ! ตับ!

เสียงเนื้อเสียดสี เสียงโต๊ะทำงานครูดกับพื้นยังคงดังต่อเนื่อง ก่อนประตูห้องจะเปิดออก

แอด...

ญรินดานิ่งงันเมื่อเห็นภาพเบื้องหน้า ริมฝีปากบางสั่นระริก ร่างขาวโพลงของคนสองคนท่ามกลางแสงสีในผับ และชายคนนั้นคือแฟนเธอ และผู้หญิงอีกคน คือเพื่อน น้ำตาเริ่มไหลริน แค่เพราะเธอไม่ยินยอมให้เขา พี่วินถึงกับต้องมีอะไรกับสาบนโต๊ะทำงานเธออย่างนั้นหรือ

กวินทรเหลือบมองหน้าประตู ดวงตาเบิกกว้างแต่ไม่อาจหยุดสิ่งที่ตนกระทำ ฤทธิ์ยากำลังทำให้เขาไม่อาจหักใจละจากอารมณ์หฤหรรษ์ได้ และคนบนโต๊ะเองก็หันมองเพื่อนสาว พร้อมส่งเสียงครวญครางหนักกว่าเดิม ญรินดารู้ดีเมื่อสบตาเพื่อน นาริสาไม่ได้รู้สึกผิดอะไร สองคนจงใจทรยศเธอ

“สารเลว!” คนเจ็บบริภาษแล้ววิ่งหนีไปทันที

“ริน!” กวินทรตะโกนแต่ไม่ยอมวิ่งตาม ก่อนร่างกายจะขยับแรงขึ้น กระแทกลงไปบนร่างอวบบนโต๊ะอย่างไม่ปราณี

“อ้า อ้า!” นาริสากรีดร้องอย่างสุขสม

ชายหนุ่มซุกซบใบหน้าลงบนอกอวบอิ่ม ก่อนระบายลมหายใจออกมา ไม่นานนักร่างกายกลับร้อนผ่าว ตัวตนเริ่มตั้งตระหง่านพร้อมจะสู้ศึกอีกครั้ง นาริสาชันกายลุกนั่งแล้วยิ้มยั่ว

“พี่วินขา... รอบต่อไปสาทำให้เองนะคะ สาจะควบจนกว่าพี่วินจะเยิ้มเชียวล่ะค่ะ”

กวินทรนิ่งเงียบไม่ตอบ หรืออาจเป็นสุข เพราะเขาไม่ได้ขัดขืนยามนาริสาผลักร่างให้นอนลงบนพื้นอันเย็นเฉียบ แต่ร่างกายเขาและเธอนั้นกำลังร้อนระอุ

ถึงห้องเช่าร่างบางโถมกายลงบนเตียง สะอื้นไห้กับภาพอัปยศที่ตนเองพบเจอ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแฟนที่แสนดีกับเพื่อนสนิท จะทำเรื่องบัดสี ที่สำคัญนาริสาเป็นคนส่งข้อความขอร้องให้เธอมารับ แต่กลับเจอเรื่องสารเลวแบบนี้นะเหรอ กัดริมฝีปากข่มความเจ็บปวด แน่ใจว่าเพื่อนต้องจงใจให้เธอได้รับรู้ความสัมพันธ์กับพี่วินแน่นอน ไม่เป็นไร อยากได้ก็เอาไปเลยเธอไม่แคร์

ในเมื่อทุกอย่างเป็นเช่นนี้ คงไม่จำเป็นต้องรักษาน้ำใจใคร หนี้พี่ชายอีกสองแสน หาทางใช้ให้จบสิ้นแล้วลาออกจากงานหาที่อยู่ใหม่ ได้ไม่ต้องเจอกับเพื่อนทรยศและแฟนสารเลวอีก ขอร้องให้วันนี้ ระบายทุกอย่างให้หมด แล้วเริ่มต้นใหม่ ดีเหมือนกันที่นาริสาทำให้รู้ธาตุแท้ผู้ชายอย่างกวินทร