สามี (2) - 5

สามี (2) - 5

"เจท~~ เดี๋ยว~~" ไอติมเอ่ยทักพร้อมจับลำแขนแกร่งรั้งไว้ เมื่อหนังฉายจบแล้วทั้งสองเดินออกมา แต่ว่าเหมือนเจทนั้นเดินมุ่งไปยังลานจอดรถ

"อะไรเหรอ?" เจทหันหน้ามายิ้มแล้วพูดเสียงเรียบ

"ลืมอะไรหรือเปล่า" หญิงสาวเอ่ยอย่างอย่างต้องการย้ำเตือนความจำ คำสัญญาที่ให้ไว้เหมือนชายหนุ่มนั้นจะลืม

"เปล่านะ ... ก่อนออกจากโรงหนังเจทเอามาหมดแล้ว ไม่ได้ลืมอะไร" เจทตอบหน้าใสซื่อ ที่แสดงเสแสร้งตอนนี้คืออยากกลั่นแกล้งเพื่อนเกลอเท่านั้น

"เจทอ่ะ" ไอติมทำเสียงนอย ใบหน้าบึ้งตึงดั่งคนงอนเมื่อคำสัญญาก่อนมาดูหนังไม่จีรังในความคาดหวังของเธอ

"มีอะไรหรือเปล่า หรือว่าไอติมหิวข้าว" เจทยังคงถามต่อ สายตาที่มองมาตัดพ้อและเศร้าสลด เจทที่เห็นสีหน้าของไอติมที่บึ้งตึงปากยู่แทบชนจมูกอย่างที่เธอทำในวัยเด็ก ทำเจทนั้นอยากปล่อยเสียงหัวเราะลั่นกับการที่กลั่นแกล้งเธอ

"ไม่หิว! ไม่อะไรทั้งนั้น!....กลับบ้าน! เชอะ!" ไอติมผู้เง้างอนพูดกระแทกเสียงแล้วเดินกระทืบเท้าออกมาอย่างไม่รีรอ ไม่วายสะบัดหน้าค้อนสายตาใส่เจททิ้งท้าย

"หึ หึ~~" เจทที่มองตามหลังคนที่เดินหนีต้องหลุดขำกับคำพูดและท่าทางของเพื่อนหญิง...เขาไม่ได้ลืมสิ่งแลกเปลี่ยนแต่เขาแค่อยากกลั่นแกล้งเธอเท่านั้น

"ไอติม!" เจทรีบวิ่งจนตามทันไอติมที่เดินล้ำหน้า พร้อมจับแขนเล็ก เอ่ยเรียกชื่อของเธอหวังให้หยุด

"อะไรอีกล่ะ...จะรีบกลับบ้านไม่เห็นหรือไง" ไอติมพูดขึ้นเสียงแข็งจ้องมองหน้าเจทด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์

"แป๊บหนึ่งสิ ไปที่นี่กับเจทก่อน" เจทเอ่ยบอกเพราะเขาตั้งใจจะพาเธอไปช็อปรองเท้าตามที่ได้ให้สัญญา

...เขาลากแจนเธอเดินตามแม้จะไม่ตกลง เธอฝืนแรงเดิน อีกทั้งยังตีแขนเขาหวังให้ปล่อยเธอหลุด แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีทีท่าหลุดพ้น การกระทำจนคนในบริเวณหันมามอง

"ไปไหนไอติมไม่ไป...ไอติมจะกลับบ้าน! ปล่อยเดี๋ยวนี้! ไอ้เจทบ้า ไอ้ฝรั่งดอง ปล่อยเด้ ปล่อยเดี๋ยว นะ นะ นี้~~" ไอติมโวยวายแต่สุดท้ายเจทก็ลากเพื่อนหญิงมายังช็อปรองเท้ายี่ห้อหนึ่งที่เธอชอบใส่และโปรดปรานที่สุด....หญิงสาวที่ไม่ทันมองเป้าหมายโวยวายหนัก แต่ต้องชะงักอาการจนติดขัดเมื่อเห็นช็อปที่มีป้ายยี่ห้อเด่นหรา จ้องมองเข้าไปในช็อปนั้นอย่างอึ้งทึ่ง เธองงกับสิ่งที่เห็น ตั้งตัวไม่ทันเพราะคิดว่าเพื่อนนั้นลืมเลือนในสัญญาที่ให้ไว้

"ไอติมไปเลือกสิ" เสียงกระซิบข้างหูเอ่ยเเผ่วเบา ทำเอาไอติมนั้นสะดุ้งและหันกลับไป แต่จังหวะมันได้ทำให้พวงแก้มสวยสัมผัสกับจมูกคมสันที่อยู่ในระยะประชิด

"0.0" ดวงตากลมเบิกกว้างเมื่อผิวแก้มถูกสัมผัส จนรีบขยับออกห่างใช้มือจับแก้มฝั่งที่เหมือนโดนหอมแบบไม่ตั้งใจ แต่มันก็ทำให้เธออายจนหน้าเปลี่ยนสี สายตาจ้องมองหน้าของเจทที่เอาแต่ยืนยิ้มลึกมุมปาก

"อะไร? ไม่เอาเเล้วเหรอ...ทำตาโตอะไรเล่า เดินเข้าไปเลือกสิ" เจทที่เห็นไอติมนั้นยืนนิ่งเขารู้ว่าเธอกำลังตกใจกับเหตุการณ์ จึงจับเธอหันหน้าเข้าช็อปแล้วดันหลังของเธอเดินเข้าไปเพื่อเลือกสิ่งที่เธออยากได้

"เจทจะซื้อให้ไอติมเหรอ?" เมื่อสติกลับมาเธอจึงเอ่ยถามขึ้นเพื่อความมั่นใจ

"อืม...ที่สัญญาไว้ไง"

"ไอติมนึกว่าลืมไปแล้วซะอีก" หญิงสาวที่ตัวเล็กกว่าเงยหน้ามองพลางยิ้มอ่อน

"เจทไม่เคยลืมอะไรที่เกี่ยวกับไอติมหรอก...ชอบคู่ไหน รุ่นไหนก็ไปเลือก...เจทซื้อให้" ชายหนุ่มส่งยิ้มคืนและเอ่ยบอกต่อสิ่งที่ต้องการสนองเพื่อนสาว

"ไอติมไม่เอาหรอก...ไปกันเถอะ" หญิงสาวฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับจับมือชายหนุ่มลากออกจากช็อปนั้น

"ไอติม เดี๋ยว ๆ...ไม่เอา? เดี๋ยวๆ หยุดก่อน" ชายหนุ่มหยุดเดินอย่างงงๆ น้ำหนักตัวที่มากกว่าจึงทำให้หญิงสาวหยุดตาม

"ไอติมไม่เอาแล้ว"

"ทำไมล่ะ ? ไอติมเจทขอโทษ แค่แกล้งเล่นเท่านั้น เจทตั้งใจจะให้ไอติมจริงๆ" ชายหนุ่มรีบเอ่ยเมื่อเข้าใจว่าเพื่อนคงงอนจนไม่อยากจะได้มันแล้ว

"แค่ชาไข่มุกไง ไอติมอยากกินชาไข่มุก...ไอติมไม่อยากได้ของแพง ๆ แบบนั้นหรอก แค่เจทยอมเป็น...เพื่อน...กับไอติมมันก็มากพอแล้ว" หญิงสาวที่ยังไม่ปล่อยมือหนา หันหน้ามาพูดยาว ส่งสายตาสดใสพูดออกไป แต่ต้องเว้นระยะห่างเอาไว้ด้วยใจเศร้า เมื่อถึงคำว่าเพื่อนที่เป็นสถานะย้ำเตือน แม้ในใจจะคิดไกลเพียงใดก็ตาม

(*เพื่อนอีกแล้ว*) เจทมองหน้าไอติมด้วยรอยยิ้มที่ปั้นแต่ง พร้อมพร่ำในใจกับคำย้ำเตือนด้วยความเศร้า "งั้นไปกัน"

"อืม" หญิงสาวตอบรับและยิ้มสวย ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินกอดคอหญิงสาวไปตามทางเดินของห้าง เพื่อพาเธอไปยังร้านชาไข่มุกที่หญิงสาวปรารถนา