ตอนที่ 33 งอน

น้อยเดินตามลูกชายขึ้นไปบนบ้าน เอ่ยถามว่า “ขายของเป็นยังไงบ้างคูณ”

“ก็ดีครับแม่ ขายหมดเลยครับ”

“เหรอ ได้เงินมาเท่าไร”

“หกพันกว่าบาทครับ หักส่วนของอองออกก็จะเหลือประมาณห้าพันเก้า” ส่วนของละอองมีเพียงส่วนที่ขายครั่งเท่านั้น

“แค่นี้ก็ได้มากแล้วล่ะ”

“ครับ ได้มากกว่าทุกครั้ง” พวกเขาใกล้จะได้เห็นเงินหมื่นแล้ว ก่อนหน้าการเงินของครอบครัวอยู่แค่หลักร้อยกับหลักพัน “เมื่อวานถ้าไม่มีอองผมก็คงไม่ได้เห็ดหล่มกับครั่งมากขนาดนั้น” คนส่วนมากเข้าไปหาของในป่าลึกเกินไป จนลืมดูแถวชายป่าด้านนอก ไม่คิดว่าครั่งกับเห็ดหล่มจะเล็ดลอดสายตาชาวบ้านไปได้

“ก็แบ่งเงินเพิ่มให้มันอีกสักหน่อย ยังไงมันก็ช่วยทำเห็ดตั้งมาก” น้อยกล่าว

“ผมก็ว่าจะแบ่งอยู่เหมือนกันครับ” เขาว่า แล้วเดินไปหยิบเงินมาให้แม่ “ของแม่ครับ” เป็นธนบัติใบละห้าร้อยสองไป

“ให้แม่ห้าร้อยก็พอ ขายเห็ดหล่มสองรอบอองมันก็ไม่ได้เอาเงินจากแม่เลย แม่ยังมีใช้อยู่”

แก่นคูณแปลกใจเล็กน้อย “อองไม่ได้เอาเงินค่าขายเห็ดจากแม่เลยเหรอครับ”

“อืม! เอาแค่ค่ายาที่แม่ฝากซื้อแค่ร้อยยี่สิบ” น้อยกล่าวต่อ “ทายาที่หลังไหม เดี๋ยวแม่ทาให้ เมื่อเช้าก็ไม่ได้ทาไม่ใช่เหรอ”

“ไม่เป็นไรครับ มันเ