(ภาค 1)
บทที่ 2
เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในนิยาย(อีกแล้ว)
ความจริงแล้ว ซีเอลมาจากโลกอื่น
หมายถึงวิญญาณน่ะนะ...
ระหว่างกำลังอ่านนิยายออนไลน์ อยู่ๆ ก็หัวใจวายอย่างเฉียบพลัน จากนั้นวิญญาณก็เข้ามาสวมร่างของซีเอล ลูกัสตาร์ เด็กน้อยวัยสองขวบ
ซีเอลคนนี้เป็นตัวร้ายในนิยาย(วาย) คอยกลั่นแกล้งตัวเอก ก่อนพบจุดจบอันน่าอดสูในตอนท้าย
ก่อนวิญญาณจะข้ามมิติมาอยู่ในร่างใหม่ ’เขา’ นิยายออนไลน์ที่อ่านมีชื่อว่า เส้นทางรักของนักบุญแห่งแสง เนื้อเรื่องกล่าวถึงการผจญภัยทั่วๆ ไปของนักบุญเรเซฟ ซึ่งเป็นชายหนุ่มยากจน แต่บังเอิญค้นพบว่าตนมีพลังแห่งแสง ซึ่งเป็นพลังในตำนาน ในเนื้อเรื่องยังสอดแทรกความรักระหว่างเรเซฟกับเจ้าชายอเล็กซีสที่เป็นพระเอก
ผู้เขียนจัดฉากให้เป็นแนวตะวันตกย้อนยุค มีความแฟนตาซี มีการกล่าวถึงเวทมนตร์และปีศาจ ยิ่งไปกว่านั้นนิยายเรื่องนี้ยังแต่งขึ้นมาเพื่อเอาใจสาววาย โดยสร้างให้เป็นจักรวาลโอเมก้าเวิร์ส เพศของตัวละครไม่ได้แบ่งเป็นแค่ชายหญิง และผู้ชายก็ตั้งท้องได้
หากถามว่าทั้งที่เป็นผู้ชาย แต่ทำไมถึงอ่านนิยายแนวนี้ ตอบอย่างไม่ต้องคิด ‘เขา’ เป็นเกย์นั่นเอง
ซีเอล ลูกัสตาร์ ตัวร้ายในนิยายเรื่องนี้เป็นโอเมก้าบริสุทธิ์ เกิดในตระกูลชนชั้นสูง...เป็นบุตชายคนเล็กของมาร์ควิสลีซาน ลูกัสตาร์ พ่อของซีเอลทำหน้าที่เป็นปรึกษาให้กับจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิอันเดอร์นิซ
ด้วยความที่เป็นชนชั้นสูง มิหนำซ้ำยังเป็นโอเมก้าบริสุทธิ์ ซีเอลจึงเติบโตขึ้นมาอย่างเอาแต่ใจ
หลังจากได้พบกับ อเล็กซีส โอดีย์เซียส เจ้าชายแห่งจักรวรรดิอันเดอร์นิซ หรือก็คือพระเอกของเรื่องนี้ ซีเอลตกหลุมรักอเล็กซีสทันที ความรักนั้นเข้าขั้นลุ่มหลงและหมกมุ่น
ซีเอลทำทุกวิถีทางจนได้หมั้นหมายกับเจ้าชายอเล็กซีส และคอยขัดขวางทุกคนไม่ให้เข้าใกล้คู่หมั้น
ตามเนื้อเรื่อง เจ้าชายอเล็กซีสเดินทางออกไปปราบปีศาจร้ายจนได้รับบาดเจ็บ ได้พบกับนักบุญเรเซฟ เดอแอล หนุ่มยากจนที่มีพลังแห่งการรักษา นักบุญเรเซฟได้ช่วยเหลือเจ้าชายในช่วงเวลาที่ยากลำบาก ทั้งคู่ตกหลุมรักกันระหว่างนั้น
เมื่อเห็นว่าเจ้าชายพาเรเซฟกลับมาเมืองหลวง ความหึงหวงทำให้ซีเอลเริ่มกลั่นแกล้งเรเซฟ จากเรื่องเล็กๆ น้อยๆ จนไปถึงวางแผนปลิดชีพ
แต่ด้วยความที่เป็นตัวเอก ต่อให้พบกับอุปสรรค เรเซฟก็รอดมาได้ทุกครั้ง มิหนำซ้ำยังเปล่งประกายขึ้นไปอีก ทำให้ทุกคนในจักรวรรดิอันเดอร์นิซต่างประจักษ์ถึงความดีงามและยิ่งยอมรับในตัวเรเซฟ
จุดจบของซีเอลนั้นไม่ต้องพูดถึง เป็นโทษประหารแน่นอน
ทว่ามาร์ควิสลีซานผู้เป็นพ่อ ทั้งอ้อนวอนขอร้องจักรพรรดิ ทั้งยังมอบทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเพื่อแลกชีวิตของลูกชายคนเล็ก
แม้ซีเอลจะรอดพ้นโทษประหาร แต่กลับต้องมาแต่งงานกับเคานต์ไคล์เดน ฮิลล์ตัน...เคานต์ปีศาจแห่งเบอร์แรม
ไคล์เดน ฮิลล์ตันเข้าสู่สนามรบตั้งแต่วัยสิบปลายๆ การได้เห็นความโหดร้ายต่างๆ นานาในสงครามทำให้มีอาการเห็นภาพหลอน ตอนคลุ้มคลั่งไคล์เดนจะลงมือทำร้ายคนใกล้ตัว
ซีเอลที่เป็นภรรยาถูกสามีทารุณกรรมด้วยความรุนแรงประมาณหนึ่งปีก่อนจะตายในที่สุด
นั่นคือจุดจบของซีเอลในนิยาย...
ตอนพบว่าวิญญาณของ ‘เขา’ เข้ามาอยู่ในร่างของตัวร้ายกากๆ คือวันเกิดครบรอบสองขวบ
เด็กน้อยตื่นขึ้นมาพร้อมกับความทรงจำที่ประดังประเดเข้ามาในหัว เช้าวันนั้นซีเอลร้องไห้ไม่หยุดเพราะความหวาดกลัว
เดือดร้อนท่านพ่อท่านแม่ และพี่ชาย ช่วยกันเข้ามาโอ๋ แต่หลังจากเด็กน้อยสงบสติอารมณ์ได้ เขาสาบานกับตัวเองว่าจะเป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซน ไม่เอาแต่ใจ และจะไม่กลั่นแกล้งนักบุญเรเซฟด้วย
ซีเอลยึดมั่นคำสาบานนั้นมาตลอด เป็นเด็กดีและไม่กลั่นแกล้งใคร แม้เจ้าชายอเล็กซีสจะน่าโมโหจนอยากพุ่งเข้าไปทุบก็ตาม...
และแล้ว ก็มาถึงวันสถาปนาแต่งตั้งเจ้าชายอเล็กซีสเป็นรัชทายาท วันนี้สำคัญกับซีเอลมาก เพราะว่าเป็นวันตัดสินชะตากรรมของเขานั่นเอง!
ตอนเปิดตัวเจ้าชายอเล็กซีส ข้างกายของเจ้าชายหนุ่มไม่ใช่ซีเอลที่เป็นคู่หมั้น แต่เป็นนักบุญเรเซฟ เดอแอล
ภาพนั้นทำเอาผู้คนที่มาร่วมงานสถาปนาต่างหันไปซุบซิบถึงความไม่เหมาะสม
‘ซีเอล ลูกัสตาร์ วันนี้ข้าขอประกาศการถอนหมั้นกับเจ้า!’ เจ้าชายอเล็กซีสประกาศก้องท่ามกลางเสียงจ้อกแจ้กจอแจของเหล่าผู้มาร่วมงาน
เอาแล้ว...
พอมีบทปุบก็พุ่งเป้ามาที่เขาเลย
จากนั้นก็คงพิพากษาความผิดที่ซีเอลก่อไว้ต่างๆ นานา
แต่...ตลอดยี่สิบปีมานี้ ซีเอลเป็นเด็กดีมาตลอด เจ้าชายจะหยิบยกความผิดจากไหนขึ้นมาพูด?
อย่างไรก็ตาม ซีเอลที่เตรียมพร้อมรับมือวันนี้มานานแล้วจึงตอบด้วยท่าทีสงบนิ่ง
‘ได้ครับ’
เงียบ
ทุกคนตกตะลึงเมื่อได้ยินคำตอบของซีเอล
เจ้าชายอเล็กซีสยิ่งแล้วใหญ่ เลิ่กลั่กเหมือนไปไม่ถูก
‘ถ...ถ้าอย่างนั้น ข้าขอประกาศอย่างเป็นทางการตรงนี้เลยว่า ซีเอล ลูกัสตาร์ไม่มีคุณสมบัติเป็นชายาของเจ้าชายรัชทายาท เอาละ คราวนี้เจ้าจบเห่แล้ว ซีเอลเอ๋ย’
ซีเอลกะพริบตาปริบๆ งุนงง
‘จบเห่เหรอ ทำไมกระหม่อมต้องจบเห่ด้วย’
อเล็กซีสคงคิดว่าซีเอลตั้งใจถามจริงๆ จึงได้ยืดอก พูดถึงความผิดของซีเอลเหมือนเป็นเรื่องน่าภาคภูมิใจ
เรื่องแรก เจ้าชายอเล็กซีสบอกว่าซีเอลทำให้ตนขายหน้าในระหว่างออกเดต ด้วยการทิ้งตนแล้วกระโดดลงแม่น้ำ
ซีเอลนึกย้อนความหลัง หากเป็นเรื่องในตอนนั้น เขากระโดดลงแม่น้ำจริง แต่เพื่อช่วยลูกแมวที่กำลังจะจมน้ำต่างหาก
‘ไงล่ะ พูดไม่ออกเลยล่ะสิ ตอนที่จักรพรรดิประกาศหมั้น เจ้าก็ร้องไห้บอกไม่ยินยอม การกระทำเช่นนั้นถือว่าหยามเกียรติข้าอย่างรุนแรง หลังจากนั้นเจ้าก็เอาแต่พูดเรื่องถอนหมั้นๆ จนข้ารำคาญ กวนใจข้าไม่หยุดหย่อน ยังมีอีก เจ้าหนีไปอยู่ที่อาณาเขตกอร์เลตโดยไม่ติดต่อกลับมา ข้าต้องคอยตอบคำถามคนอื่นแทนเจ้าตั้งมากมาย เจ้าทำให้ข้าลำบากใจและอับอาย!’
ซีเอลไม่มีข้อโต้แย้ง ทุกเรื่องที่เจ้าชายพูดมาล้วนเป็นความจริง
แต่ในตอนนั้น ถึงซีเอลไม่อยู่เคียงข้างเจ้าชาย ก็ยังมีหนุ่มน้อยโอเมก้าคนอื่นคนปลอบประโลมความเหงาให้อยู่แล้ว
‘เจ้าเอาแต่เรียกร้องความสนใจด้วยวิธีโง่ๆ อย่างการหลบหน้า รู้ไหมว่าข้ารู้สึกรำคาญแค่ไหน’
ห๊ะ!?
เดี๋ยวก่อนนะ การที่พยายามขอถอนหมั้น แล้วออกจากเมืองหลวงเพื่อเปิดโอกาสให้เจ้าชายอเล็กซีสได้เจอคนที่ใช่ กลับถูกบอกว่าเรียกร้องความสนใจเหรอ
บ้าไปแล้ว...
‘มีอะไรจะแก้ตัวหรือไม่’
แม้มีคำพูดอยากกล่าวออกมาเยอะแยะ แต่ซีเอลเลือกตอบด้วยสีหน้าเฉยเมยเพื่อตัดความรำคาญ
‘ไม่มีครับ’
หลังจากรู้ว่ามาเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ซีเอลก็เตรียมใจรับมือกับเรื่องจุดจบของตัวเองมาตลอด และที่สำคัญ เขาไม่ได้มีใจให้กับคนบ้าหลงตัวเองอย่างเจ้าชายอเล็กซีส จะต้องเดือดดาลหรือร้องไห้ฟูมฟายไปทำไม
นัยน์ตาสีฟ้าสดใสกรอกมองบนด้วยรู้สึกเอือมระอา ครู่ต่อมา ซีเอลพ่นลมหายใจแผ่วเบา
ฟู่ว...
‘เอาเถอะครับ กระหม่อมจะไม่โผล่หน้ามาให้เจ้าชายเห็นอีก พอใจหรือยังครับ’
‘เจ้า!?’
เจ้าชายอเล็กซีสเลือดขึ้นหน้า
‘ใจเย็นๆ ก่อนครับเจ้าชาย เข้าใจว่าคุณชายซีเอลคงจะสับสนที่ถูกถอนหมั้นกะทันหัน เลยไม่รู้ว่าหลังจากนี้ต้องถูกตัดสินโทษในข้อหาหมิ่นประมาทเบื้องสูง’ นักบุญเรเซฟที่ยืนอยู่ข้างๆ ตบหลังมือของเจ้าชายอเล็กซีสเบาๆ เพื่อปลอบประโลมความโกรธ
โอ้โห ปากก็บอกว่าเป็นนักบุญ แต่พูดบิดเบือนให้คนอื่นดูแย่เก่งจริงๆ เลยนะ เจ้าสามัญชน!
‘คดีหมิ่นประมาทอะไรครับ ข้าไม่ได้ทำร้ายใครเสียหน่อย’
‘คุณชายยังไม่รู้ตัวอีกเหรอครับ สิ่งที่คุณชายทำเป็นการทำร้ายจิตใจเจ้าชายเชียวนะ’ เรเซฟกล่าว
‘ข้าทำอะไรแบบนั้นด้วยเหรอ?’
‘ใช่ เจ้าทำ’ อเล็กซีสที่ใจเย็นลงแล้วโพล่งออกมา ’ตอนนี้ข้าได้ให้ขุนนางพิพากษาและร่างคำตัดสินโทษของเจ้าทั้งหมดแล้ว โทษของเจ้าแม้ไม่ถึงขั้นประหาร แต่เชื่อเถอะว่าสิ่งที่เจ้าจะได้รับสาสมกับความผิดแน่นอน!’
‘อีกอย่าง ในเรื่องร้ายๆ ก็ยังมีข่าวที่น่ายินดีนะครับ เพราะคุณชายจะได้แต่งงานกับเคานต์ไคล์เดนด้วย’ นักบุญเรเซฟเสริม แถมยังยิ้มอย่างผู้มีชัยเหนือกว่า
ซีเอลเบิกตาร้อง ‘หา!?’
นั่นยิ่งทำให้เจ้าชายและนักบุญแสดงสีหน้าสะใจ
สิ่งที่น่าตกใจไม่ใช่การแต่งงานกับไคล์เดน เพียงแค่ไม่คิดว่าจะมีขุนนางปัญญานิ่ม ยอมเซ็นอนุมัติตัดสินความผิดของซีเอลตามคำเรียกร้องของเจ้าชายด้วย
‘ที่จะพูดมีแค่นี้ใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ’ ซีเอลถาม
ท่าทางไม่สะทกสะท้านของซีเอลทำเอาเจ้าชายอเล็กซีสยิ่งโมโห ทุบกำปั้นลงบนราวบันไดพร้อมตวาดใส่
‘มีแค่นี้แหละ!!’
‘งั้นกระหม่อมขอตัวพ่ะย่ะค่ะ’
เมื่อพูดจบ ซีเอลก้มศีรษะให้กับเจ้าชายแล้วเดินออกจากงานเลี้ยงอย่างไม่รีรอ
‘พ่อเรียกรถม้าให้มารับแล้ว จบธุระแล้วใช่ไหม’ มาร์ควิสลีวานที่ยืนรอลูกชายมาสักพักเอ่ยถาม การที่เขาไม่เข้าไปยุ่ง เพราะรู้จุดจบของเรื่องนี้ดีอยู่แล้ว
‘ครับ ท่านพ่อ’ ซีเอลตอบกลับพร้อมคล้องแขนของท่านพ่อ
จากนั้น สองพ่อลูกตระกูลลูกัสตาร์ก็เดินออกจากงานเลี้ยงด้วยสีหน้าเบิกบานแจ่มใส ราวกับว่าเหตุการณ์ถอนหมั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ผู้มาร่วมงานเลี้ยงต่างงุนงงยกใหญ่
ตามเนื้อเรื่องต้นฉบับ การถอนหมั้นของซีเอลเป็นจุดเริ่มต้นและจุดจบของตัวร้าย จากนี้เขาจะถูกสามีทารุณกรรมจนตาย...
ซะที่ไหนกันล่ะ!
ตรงข้ามเลยละ เพราะจากนี้เส้นทางที่เขาเดินจะเต็มไปด้วยกลีบกุหลาบสีชมพูฟุ้งฟิ้ง
(ภาค 2) บทที่ 40เวทมนตร์ของฟาฟา ก่อนหน้านั้นเล็กน้อย... คาร์ริสจูงมือฟาร์เลียสแล้วเดินนำมาที่ห้องนั่งเล่นที่อยู่ข้างๆ ห้องทำงานของริคาร์โด ภายในห้องนั่งเล่นถูกตกแต่งสำหรับเด็กเล็กโดยเฉพาะ ตู้หนังสือตัวเตี้ยมีหนังสือภาพและหนังสือนิทานเต็มชั้น กลางห้องปูด้วยพรมนุ่มๆ มีทั้งหมอนทั้งตุ๊กตา รวมถึงของเล่นอื่นๆ อีกมากมาย ดวงตาสีเขียวมรกตของฟาร์เลียสเบิกโตเมื่อเห็นหนังสือที่อยู่ในชั้น ปิดบังความตื่นเต้นไม่มิด เจ้าหนูน้อยยิ้มอย่างภาคภูมิ วิ่งไปหยิบหนังสือนิทานออกมาหลายเล่มแล้วยื่นให้พี่ชายคนสวย “ฟาฟาชอบอ่านหนังสือเหยอ” “ชอบมาก!” ฟาร์เลียสพยักหน้าแรงๆ พลางรับหนังสือนิทานมาจากมือของเจ้าตัวน้อย “คายิ้ดก็ชอบ” ว่าแล้วก็นั่งแหมะบนพื้นพรม ฟาร์เลียสนั่งตาม “ถ้าอย่างนั้นมาอ่านนิทานกันนะครับ ท่านคาร์ริส” “เรียกคายิ้ดเจยๆ” เจ้าตัวจิ๋วไม่เพียงกำชับ ยังยื่นมือเล็กปิดปากเด็กชายที่โตกว่า มือเล็กที่ปิดปากฟาร์เลียสนุ่มนิ่มแล
(ภาค 2) บทที่ 39ความสงสัยที่ถูก(ขัดจังหวะ) ดาร์เรียนที่กำลังจะก้าวออกจากประตู หากก็ต้องหมุนตัวหันกลับมามองริคาร์โด แต่รอแล้วรอเล่า ชายหนุ่มกลับเอาแต่นั่งเงียบ “ท่านริคาร์โด มีธุระกับข้าหรือครับ?” ดาร์เรียนเอียงศีรษะถามด้วยความสงสัย ริคาร์โดประสานมือเท้าคาง ...เจ้าจำข้าไม่ได้จริงหรือ ...เรื่องคืนนั้นในคฤหาสน์เล็กด้วย ...หลังจากนั้น ทำไมไม่ติดต่อข้า ...ตอนนี้เจ้ากับเจ้าชายอเล็กซีสยังติดต่อกันหรือไม่ คำถามมากมายผุดขึ้นในหัว แต่จนแล้วจนรอดริคาร์โดก็ไม่ได้ถามออกมา สุดท้ายทำได้แค่มองดาร์เรียนด้วยสีหน้าขึงขัง หากกระนั้นก็หลุดปากคำว่า ‘เจ้าชายอเล็กซีส’ ออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทันใดนั้นดาร์เรียนแสดงสีหน้ารู้สึกผิด เป็นสีหน้าแบบเดียวกับตอนที่ช่วยเจ้าหนูน้อยคาร์ริสตอนตกบันได เรื่องเจ้าชายอเล็กซีส ดาร์เรียนรู้สึกผิดต่อซีเอลมาตลอด แต่ไม่มีโอกาสได้อธิบายหรือขอโทษ เพราะต่างฝ่ายต่างเจอกันผ่านๆ ในงานเลี้ยงเท่านั้น ในเมื่อริคาร์โดถามขึ้นมา ก็ขอตอบตรงนี้เลย “ข้ากับเจ้าชายไม
(ภาค 2) บทที่ 38พี่ชายคนสวย คลอลีน เทรย์เวอร์...น้องสาวเพียงคนเดียวของบารอนคาร์สัน เทรย์เวอร์ คลอลีนเป็นคนสวย และมีรอยยิ้มที่สดใส แต่การคลอดก่อนกำหนดทำให้เธอมีร่างกายที่อ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก จึงต้องเก็บตัวพักฟื้นที่เมืองโรเวสต์ซึ่งอยู่แถบชนบท อันเป็นบ้านเกิดของท่านยาย คลอลีนเสียชีวิตด้วยอาการป่วยกำเริบเมื่อสี่ปีก่อน คุณผู้หญิงดูมัวส์ในวัยเจ็ดสิบ ได้ถือจดหมายที่เป็นลายมือของหลานสาวเดินทางมายังอาณาเขตกอร์เลต เพื่อนำจดหมายนั้นมาให้กับบารอนคาร์สันผู้เป็นหลานชาย เนื้อหาระบุสั้นกระชับ ราวกับว่าตอนที่เขียนจดหมาย เธอมีเวลาจำกัด ถึงท่านพี่คาร์สัน ชายที่น้องเคารพรักที่สุด ตอนท่านพี่ได้รับจดหมายฉบับนี้ น้องคงกลายเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ ของกลุ่มดาวอยู่ที่ไหนสักแห่งบนฟากฟ้า...ท่านพี่คะ ขออภัยที่ต้องบอกเรื่องนี้กะทันหันผ่านทางจดหมาย น้องขอฝาก ‘สมบัติอันล้ำค่าที่สุดในชีวิต’ ให้ท่านพี่ช่วยดูแลแทนน้องด้วย หากท่านพี่อยากบ่นน้องล่ะก็ ขอเป็นหลังจากนี้สักห้าสิบปี แปดสิบปี หรือหนึ่งร้อยปีก็จะดีใจมาก ท่านพี่ไม่ต้องรีบมาเจอเพื่อบ่นน้องก็ได้ค่ะ
(ภาค 2) บทที่ 37ค่ำคืนนั้น (2) พอถูกครอบครองริมฝีปาก ความปรารถนาก็ถูกกระตุ้นเร้า ดาร์เรียนเหมือนคนสติหลุดทันที ริมฝีปากงามเผยอเปิด จากนั้นเป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปในโพลงปากของริคาร์โด ชายหนุ่มเลิกคิ้ว จ้องมองใบหน้าคนสวยจากระยะประชิด พร้อมกับจูบแลกลิ้นอย่างลึกล้ำ ริคาร์โดตั้งใจจะรับผิดชอบดาร์เรียน แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีชื่อเสียงไม่ดีนัก แต่...ไม่มีอะไรที่ริคาร์โดควบคุมไม่ได้ ฉะนั้นแล้ว ถึงดาร์เรียนมีนิสัยปอกลอกคนรวย เขาก็จะควบคุมนิสัยด้านนั้นของอีกฝ่ายเอง เสื้อผ้าของดาร์เรียนเลื่อนออกจากร่างกาย เผยผิวพรรณขาวผ่อง ใต้แสงจันทร์สีเงินที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง นัยน์ตาคมเข้มจ้องมองยอดอกซ้ายขวาสีชมพูที่ชูชัน ริคาร์โดก้มหน้าลง ใช้ปลายลิ้นดุนดันยอดอกไปมา “อ่า อ๊า...” ดาร์เรียนร้องคราง เอวบางบิดส่ายอย่างคลุ้มคลั่ง ท่าทางแบบนั้น ยิ่งกระตุ้นเร้าสัญชาตญาณความเถื่อนของอัลฟ่า เรียวลิ้นที่ดุนดันยอดอกพลันเปลี่ยนมาดูดเม้มจนเกิดเสียง หนำซ้ำ มือใหญ่ยังเลื่อนลงเบื้องล่าง แหวกแย้มเรียวขาให้อ้ากว้าง
(ภาค 2) บทที่ 36 ค่ำคืนนั้น (1) กลิ่นหอมหวานอ่อนๆ ปลุกเร้าให้ส่วนที่ต่ำกว่าสะดือตื่นตัว ริคาร์โดไม่อยากรีบสรุปว่าความหอมเย้ายวนนี้คือกลิ่นฟีโรโมนของโอเมก้า(คู่ชีวิต) ทว่า...ยิ่งอยู่ใกล้ดาร์เรียน กลิ่นหอมนี้ยิ่งมัวเมาแทบทำให้สติของเขาหลุดลอย อยากกระโจนเข้าไปครอบครองอีกฝ่ายทันที เก้าปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยได้กลิ่นฟีโรโมนของโอเมก้าอันเกิดจากอาการป่วย แต่แล้ววันนี้ กลิ่นหอมหวานชวนให้โหยหาทั้งเข้มข้นทั้งรุนแรงกระทบอยู่แค่เพียงปลายจมูก “อือ...” ริมฝีปากของคนสวมฮู้ดส่งเสียงงึมงำเหมือนไม่สบายตัว เสียงนั้นช่วยดึงสติของริคาร์โดกลับมาจากความคิด ไหนๆ ก็รู้แล้วว่าเจ้าของใบหน้าใต้ฮู้ดนี้เป็นใคร ขอดูให้เต็มสองตาหน่อยเถอะ ชายหนุ่มคิด ก่อนจะดึงฮู้ดสีเขียวลง ทันใดนั้น นัยน์ตาสีเข้มของริคาร์โดพลันเบิกกว้าง ...เป็นใบหน้าที่สวยมากจริงๆ ผิวขาวผ่องนวล แพขนตาหนา จมูกโด่งเล็กรับกับริมฝีปากคู่สวยสีชมพู จังหวะนี้เอง ดาร์เรียนปรือตาขึ้นเล็กน้อย ริคาร์โดจึงเห็นว่าอีกฝ่ายมีดวงตาสีน้ำตาลธรรมดา ม
(ภาค 2) บทที่ 35 ริคาร์โดกับโอเมก้า(ปริศนา) ...หกเดือนที่แล้ว ถึงแม้ริคาร์โดจะขึ้นชื่อว่าเป็น ‘หนุ่มเจ้าสำราญ’ หากก็ใช่ว่าจะหลับนอนกับใครไปเรื่อย หลังจากปฏิเสธโอเมก้าที่เพิ่งนัดเจอกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ริคาร์โดตรงมาที่ร้านเหล้าของมาร์โก ดื่ม...และดื่ม เพื่อลืมคำพูดแย่ๆ ของโอเมก้าคนนั้น โอเมก้าบางคนงดงามแค่เพียงภายนอก ธาตุแท้นั้นมีแต่ให้ความรู้สึกแย่เกินรับไหว เหมือนอย่างบุตรชายคนรองของเคานต์เซนน์โรล เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายหน้าสวยถูกใจ ฐานะยังคู่ควรเหมาะสม ริคาร์โดเลยตามจีบอยู่ช่วงหนึ่ง หัวค่ำวันนี้ก็ยังอุตส่าห์ชวนอีกฝ่ายออกมาเดต แต่พอริคาร์โดพูดถึงหลานชายปุบ อีกฝ่ายก็พูดจาเหยียดหยามซีเอลกับคาร์ริสของเขาทันที ‘ท่านริคาร์โดจะเลี้ยงดูลูกนอกสมรสของน้องชายจนถึงเมื่อไรครับ หากท่านแต่งงานแล้ว เด็กคนนั้นก็ยังจะอยู่ที่คฤหาสน์ลูกัสตาร์ต่อไปเหรอ?’ ‘พูดแบบนั้นหมายความว่ายังไง’ ‘เด็กคนนั้นมีปมด้อยเรื่องครอบครัวใช่ไหมล่ะครับ หากท่านริคาร์โดแต่งงานและมีลูกของตัวเองขึ้นมา เด็กนั่นจะต้องเกิดความอิจฉา ข้าคิดว่าท่านส่งเ