(ภาค 1) บทที่ 3 สามีคอแป๊บ(เดียวจอด)

(ภาค 1)

บทที่ 3

สามีคอแป๊บ(เดียวจอด)

            พอไคล์เดนออกจากคฤหาสน์ ก็มีจดหมายจากวังหลวงส่งมาถึงซีเอล  

            แม้ไม่ต้องเปิดอ่าน แค่เห็นตราครั่งที่ปิดผนึกก็รู้แล้วว่าส่งมาจากใคร...ตราครั่งนี้เป็นสัญลักษณ์ของเจ้าชายอเล็กซีส

            ซีเอลถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่ายก่อนจะเปิดจดหมายอ่าน  

            เนื้อหาในจดหมายสรุปคร่าวๆ ได้ว่า อีกสิบวัน เจ้าชายรัชทายาทอเล็กซีสจะจัดพิธีเฉลิมฉลองการหมั้นหมายกับนักบุญเรเซฟ และได้เชิญซีเอลกับสามีมาร่วมงานเลี้ยงด้วย

            เทียบกับระยะเวลาตามต้นฉบับ เจ้าชายอเล็กซีสกับนักบุญเรเซฟหมั้นหมายกันหลังจากซีเอลแต่งงานแล้วสามเดือน

            หนึ่ง พวกเขาต้องการเห็นสภาพที่ซีเอลถูกสามีทารุณ 

            สอง เพื่อให้ซีเอลรู้สึกสะเทือนใจยามที่เห็นทั้งคู่แสดงความรักต่อกัน 

            หลักๆ ที่เชิญซีเอลร่วมงานเลี้ยงก็เพื่อเยาะเย้ยถากถางนั่นเอง 

            ซีเอลยื่นจดหมายให้กับหัวหน้าพ่อบ้าน 

            “ช่วยเตรียมชุดเข้าคู่ของข้ากับไคล์เดนด้วยนะ งานเลี้ยงจัดขึ้นในอีกสิบวัน” 

            “รับทราบครับ” 

            การพบเจอเจ้าชายอเล็กซีสอีกครั้งไม่มีอะไรให้ซีเอลต้องกังวล ชีวิตหลังแต่งงานของซีเอลไม่ได้ดำเนินไปตามต้นฉบับ เขาไม่ได้ถูกสามีทารุณทำร้าย ตรงกันข้าม ไคล์เดนทั้งใจดีและน่ารักมากที่สุด

            ดังนั้น ต่อให้คนพวกนั้นพยายามมองหาร่องรอยการถูกทำร้ายก็ต้องบอกว่า เสียใจด้วย เพราะร่องรอยเหล่านั้นจะไม่มีวันเกิดขึ้นบนร่างกายสวยๆ ของเขาแน่     

            ในตอนบ่าย ไคล์เดนกลับมาถึงคฤหาสน์ ซีเอลออกไปรับสามี ได้รางวัลเป็นหอมหนึ่งฟอด

            ซีเอลยิ้มเขินอยู่สักพัก ก่อนจะบอกไคล์เดนเกี่ยวกับจดหมายเชิญไปร่วมงานเลี้ยงในราชวัง    

            พลันนั้นใบหน้าคมคายหล่อเหลาเปลี่ยนเป็นกลัดกลุ้ม แต่ด้วยความที่ไคล์เดนมีใบหน้าดุดัน สีหน้ากลัดกลุ้มจึงแลดูเหมือนบึ้งตึงไม่พอใจ  

            เหล่าสาวใช้ที่กำลังทำความสะอาดอยู่บริเวณนั้น พอเห็นนายท่านทำหน้าบึ้งตึง ต่างก็หันไปซุบซิบด้วยความกังวล

            เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ สาวใช้ในคฤหาสน์หลังนี้เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นาน เลยยังไม่ชินกับสีหน้าดุดันของไคล์เดน ไม่เหมือนคนรับใช้ที่คฤหาสน์อาณาเขตเบอร์แรม พวกเขาเหล่านั้นติดตามไคล์เดนมาจากตระกูลฮิลล์ตันจึงพอคาดเดาความคิดของไคล์เดนได้   

            “นะ นี่...พวกเราทำอะไรผิดไปหรือเปล่า”

            “หรือว่าพื้นตรงที่นายท่านเหยียบจะมีฝุ่น พวกเรา...ต้องโดนนายท่านลงโทษแน่ๆ เลย” 

            ซีเอลยิ้มแหยให้กับคำพูดเหล่านั้น

            ไคล์เดนไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องพวกนั้นเสียหน่อย อยู่ๆ ก็ทำหน้ากลัดกลุ้มคงกังวลเรื่องอื่นมากกว่า และยิ่งไม่ใช่เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างซีเอลกับเจ้าชายอเล็กซีส เพราะตลอดมาซีเอลบอกชัดเจนว่าไม่ได้มีใจให้กับฝ่ายนั้น ไคล์เดนเข้าใจเรื่องนี้ดี  

            “มีเรื่องกลุ้มใจอะไรหรือเปล่าครับ” 

            พอถูกถาม หว่างคิ้วคมเข้มที่ขมวดชนกันคลายออกเล็กน้อย ก่อนชายหนุ่มจะพยักหน้ายอมรับว่า มี

            “ถ้าอย่างนั้นช่วยเล่าให้ข้าฟังได้ไหมครับ หากข้าช่วยที่รักได้ก็อยากช่วย”

            “งานฉลองของเจ้าชาย”

            ไคล์เดนแย้มด้วยคำพูดนั้น

            “งานฉลองของเจ้าชายทำไมเหรอครับ” 

            “ต้องดื่มฉลอง”

            คราวนี้ซีเอลร้อง “อ๋อ”

            ในที่สุดก็เข้าใจความกลัดกลุ้มของสามี 

            ขึ้นชื่อว่างานเลี้ยงย่อมหนีไม่พ้นการสังสรรค์ ไคล์เดนเป็นประเภทคอแป๊บ(เดียวจอด) ไม่แปลกที่จะไม่ถูกกับงานเลี้ยง 

            ทว่ามีการ์ดเชิญส่งมาแล้ว หลีกเลี่ยงไม่ไปก็ไม่ได้ ซีเอลจึงคิดหาทางออกเพื่อช่วยไคล์เดน ท้ายที่สุดก็เสนอว่าหากฝึกดื่มบ่อยๆ อาจทำให้คุ้นชินกับแอลกอฮอล์

            “พวกเรามาฝึกกันดีไหม!”

            “ฝึกเหรอ” 

            “แค่ฝึกเท่านั้นเอง ที่รักจะได้ชินกับเครื่องดื่ม แต่ไม่ได้ให้ดื่มจนติดหรอกนะ อย่าเข้าใจผิดซะล่ะ” 

            นัยน์ตาสีเหลืองอำพันทอดมองซีเอลอย่างอ่อนโยน

            “ขอบใจที่ช่วยคิดหาออกให้นะ ถ้าอย่างนั้นข้าขอทำตามคำแนะนำของภรรยาแล้วกัน”

            เพราะเหตุนี้เอง มื้อเย็นวันนี้ บนโต๊ะอาหารจึงมีขวดไวน์แดงตั้งอยู่ด้วย แถมยังมีชีสทานคู่กับไวน์แดงและผลไม้รสเปรี้ยวหวาน

            “เริ่มจากลองจิบช้าๆ ดูก่อน” ซีเอลแนะนำพร้อมยกแก้วไวน์ขึ้นมาอังจมูก สัมผัสกลิ่นหอมของไวน์ จากนั้นยื่นออกไปขอชนกับไคล์เดน

            ชายหนุ่มหรี่ตา แกล้งกล่าวหยอกภรรยาพลางยื่นแก้วไปข้างหน้า “ถ้าข้าไม่รู้จักเจ้ามาก่อนคงคิดว่าเป็นคุณชายเสเพล”

            ซีเอลทำปากยื่นร้อง “แหม...” อย่างประท้วง

            ริมฝีปากหยักบางของไคล์เดนยกยิ้ม ก่อนจะจิบไวน์แดงในแก้วทีละนิด 

            อันที่จริงแล้วแค่ดื่มไวน์นิดๆ หน่อยๆ ไม่ได้มีปัญหาอะไรสำหรับชายหนุ่ม เพียงแต่พอดื่มไปสักพัก ภาพจะตัดแบบไม่รู้ตัว ไคล์เดนกังวลกับปัญหานี้มากกว่า  

            “รสชาติเป็นยังไงบ้างครับ”

            “ฝาด ไม่อร่อย”

            “เป็นคำตอบที่ตรงไปตรงมาจังเลยนะ” ซีเอลพูดพลางหัวเราะคิกคัก  

            ใครจะคิดล่ะว่าผู้ชายที่มีภาพลักษณ์ดุดันเหมือนราชสีห์จะไม่ชอบดื่มขนาดนั้น 

            กินมื้อเย็นพลางพูดคุยสัพเพเหระไปพลาง รู้ตัวอีกทีไวน์แดงพร่องไปเกือบครึ่งขวด โหนกแก้มคมสันของชายหนุ่มขึ้นสีแดงเรื่อ ดวงตาสีเหลืองอำพันหยาดเยิ้มลึกซึ้ง มิหนำซ้ำยังเทียวมองซีเอลอยู่ตลอดเวลา เหมือนสัตว์ร้ายเห็นเหยื่อโอชะ   

            “ไหวไหมครับเนี่ย”

            ซีเอลถามพลางยื่นมือแตะๆ ใบหน้าคมสัน

            ผิวกายของไคล์เดนร้อนฉ่าไปหมดเลย คงเมาจริงๆ   

            ทันใดนั้น มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่ข้อมือเรียวบาง

            ไคล์เดนประทับจูบลงบนหลังมือของภรรยาแผ่วเบา  

            “ที่รัก?”

            ซีเอลหน้าแดงแป๊ด ลำคอแห้งผาก

            “อยากจูบ”

            ชายหนุ่มพึมพำเสียงแหบพร่า ก่อนไล่เลียและพรมจูบตามข้อนิ้วของภรรยาทีละนิ้ว   

            แค่ถูกจูบบนหลังมือ ร่างบางของซีเอลก็กระสันซ่าน หัวใจเต้นระส่ำอย่างหวั่นไหว  

            “ภรรยา...” ไคล์เดนเรียกซีเอลพร้อมสายตาฉ่ำเยิ้ม   

            “ค...ครับ” ซีเอลขานรับเสียงเรียกอย่างสั่นเครือ   

            “เจ้าหอมจัง”

            ซีเอลได้แต่กัดปากล่างเมื่อได้ยินอย่างนั้น

            ดวงตาของไคล์เดนเข้มขึ้นอีกนิด “กลับห้องกัน” 

            คำเชิญชวนแสนซื่อตรง แถมความคิดต่างๆ สื่อออกมาทางสายตาสีอำพันทั้งหมด ซีเอลรู้ว่าหลังจากกลับเข้าห้องแล้วจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเขาบ้าง 

            คิดแล้วก็นั่งไม่ติด

            ซีเอลขยับศีรษะขึ้นลงเบาๆ

            ทันทีที่กลับเข้าห้องก็ถูกสามีระดมจูบ กลิ่นไวน์คละเคล้ากับกลิ่นหอมอ่อนจางโชยทั่วห้อง หลังถูกตระโบมจูบจนหนำใจ ไคล์เดนก็อุ้มซีเอลขึ้นเตียง

            แผ่นหลังเพิ่งนาบขนาบกับเตียงนุ่ม เสื้อผ้าก็หลุดลุ่ยซะแล้ว

            เนื่องเพราะต่างก็ตกอยู่ห้วงอารมณ์วาบหวาม ใช้เวลาเตรียมความพร้อมไม่นาน เครื่องเพศก็ถูกดันพรวดเข้ามาจนมิดลำในคราวเดียว 

            “อ๊า!” ซีเอลหลุดเสียงครางดังลั่น ท่อนล่างเกร็งแน่น

            ไคล์เดนไม่ได้ขยับทันที มือสองข้างยันอยู่ข้างลำตัวของซีเอล ขณะก้มลงขบจูบริมฝีปากงามสีแดงเรื่อ

            ชายหนุ่มรอจนกระทั่งให้ซีเอลผ่อนคลาย บั้นเอวแกร่งถึงค่อยๆ ขยับไหว จากจังหวะเนิบช้าเปลี่ยนเป็นกระแทกกระทั้นอย่างเร่าร้อนหิวกระหาย

ไม่รู้ว่าไคล์เดนจะรู้ตัวหรือไม่ ค่ำคืนนั้น ชายหนุ่มเติมเต็มความรักให้กับภรรยาระลอกแล้วระลอกเล่า ถึงขั้นวันถัดมาซีเอลเอวแทบเคล็ด!  

            คลื่นความสุขแผ่ซ่านไปทั่วร่างของทั้งสอง เสียงครางสะอื้นดังผสานเสียงเนื้อกระทบกัน