(ภาค 1) บทที่ 1 เคานต์ปีศาจ

 (ภาค 1)

บทที่ 1 เคานต์ปีศาจ

            ซีเอล ลูกัสตาร์ แต่งงานกับสามีมาได้สามเดือนแล้ว

            สามีของซีเอลชื่อว่า ไคล์เดน ฮิลล์ตัน มีบรรดาศักดิ์เป็นถึงเคานต์แห่งเบอร์แรม ปกครองอาณาเขตทางตะวันตกของจักรวรรดิอันเดอร์นิซ 

            ไคล์เดนเป็นคนพูดน้อย เคร่งครึม รอยแผลเป็นที่พาดยาวตรงหางคิ้วด้านขวา...และที่มีอยู่เต็มตัว คือเกียรติยศอันน่าภาคภูมิใจของทหารที่กรำศึกอยู่ในสนามรบมานาน

            ประมาณสามปีที่แล้ว กลุ่มป่าเถื่อนที่อาศัยอยู่บริเวณชายแดนของอาณาจักรเลอร์เวียรุกรานอาณาเขตของจักรวรรดิ ไคล์เดนได้รับการแต่งตั้งให้เป็นแม่ทัพ นำกองกำลังพิทักษ์ชายแดนจนสำเร็จ ศึกครั้งนั้นไม่เพียงสร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลฮิลล์ตันและไคล์เดน ยังทำให้อาณาจักรอื่นๆ รับรู้ว่าจักรวรรดิอันเดอร์นิซมีสุดยอดกองทัพที่แข็งแกร่ง     

            แต่ถึงอย่างนั้น ขุนนางที่เป็นปรปักษ์กับตระกูลฮิลล์ตัน และไม่พอใจหน้าตาของไคล์เดนกลับตั้งฉายาให้ว่า เคานต์ปีศาจ

            จริงอยู่ ไคล์เดนมีภาพลักษณ์เหมือนราชสีห์ นัยน์ตาสีอำพันเย็นชาน่ากลัวไม่ต่างจากสัตว์ร้าย แต่ภายในกลับซื่อตรง เอาใจใส่คนรอบข้าง แถมยังน่ารักมากๆ อีกด้วย

            ซีเอลมองแผ่นหลังกว้างของสามีหลังจากเดินมาส่งถึงหน้าประตูคฤหาสน์ ทันใดนั้นชายหนุ่มชะงักฝีเท้า หันหลังขวับจนเสื้อคลุมตัวยาวสีดำสะบัดเสียงดังพึ่บ! 

            เหล่าสาวใช้ที่บังเอิญทำความสะอาดอยู่ตรงนี้ถึงกับสะดุ้งตกใจ บางคนตัวแข็งทื่อ 

            มีเพียงซีเอลเท่านั้นที่เอียงศีรษะมองสามีด้วยความสงสัย 

          ลืมอะไรหรือเปล่านะ?

            ระหว่างซีเอลคิดอย่างนั้น ชายหนุ่มก้าวฉับๆ ตรงเข้ามาหา

            หน้าตาที่บึ้งตึงตลอดเวลาชวนให้เหล่าคนรับใช้เข้าใจผิด 

            สาวใช้คนหนึ่งทำท่าจะเข้ามาช่วยซีเอล 

            ทว่า...

            หมับ!

            ไคล์เดนดึงซีเอลเข้ามากอดแนบแน่น สีหน้านิ่งเฉยเหมือนเดิม หัวคิ้วขมวดชนกันเหมือนโกรธใครสักคน 

            ด้วยความที่ซีเอลเป็นโอเมก้า ร่างกายจึงค่อนข้างเพรียวบางเมื่อเทียบกับผู้ชายวัยเดียวกัน 

            ไคล์เดนเป็นอัลฟ่า ถึงจะเป็นเลือดผสมระหว่างอัลฟ่ากับเบต้า หนำซ้ำมารดาของไคล์เดนยังเป็นเพียงสามัญชน แต่เพราะตระกูลฮิลล์ตันเป็นตระกูลนักรบ ไคล์เดนที่ฝึกฝนร่างกายมาตั้งแต่วัยเยาว์ ร่างกายจึงแข็งแกร่งกำยำ ตอนนี้จึงดูเหมือนว่าไคล์เดนพยายามใช้ร่างกายที่ใหญ่โตบีบอัดซีเอลให้แบนแต๊ดแต๋

            ในสายตาของคนอื่น ซีเอลตอนอยู่ในอ้อมกอดของสามีไม่ต่างจากสัตว์ตัวเล็กๆ ที่ตกเป็นเหยื่อ จึงทำให้บรรดาเหล่าคนรับใช้ต่างเป็นห่วงว่าซีเอลกำลังถูกสามีทรมานอยู่หรือไม่  

            แต่สำหรับซีเอลแล้ว อ้อมกอดของสามีอบอุ่นที่สุดเลย!

            ซีเอลวาดวงแขนโอบกอดสามีด้วยรอยยิ้ม ทันใดนั้นร่างกายใหญ่โตของชายหนุ่มเกร็งขึ้นมานิดหนึ่ง   

            “ข้าจะไปทำงานแล้ว”

            เสียงทุ้มต่ำดังข้างหู

            ดวงตากลมโตสุกใสของซีเอลหยีโค้งมากกว่าเดิม

            “ไปดีมาดีนะครับ”

            ถึงจะบอกแบบนี้ แต่ใบหน้าเรียวเล็กยังคลอเคลียกับอ้อมอกกว้างอันแสนอบอุ่น เหมือนไม่อยากอยู่ห่าง  

            เสียงสูดหายใจดังขึ้นทีหนึ่ง ก่อนที่ไคล์เดนจะเป็นฝ่ายผละตัวออกไป วินาทีต่อมา ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงแตะจูบหน้าผากมน

            จุ๊บ

            “เมื่อกี้ลืมจูบก่อนออกห้อง” ชายหนุ่มบอกหน้าตาจริงจัง 

            หัวใจของซีเอลหวั่นไหวมากกว่าเดิม หน้าร้อนผ่าวๆ

            แต่งงานกันมาสามเดือน แต่สามีก็ยังทำตัวน่ารักไม่เปลี่ยน

            น่ารัก... 

            “ข้าต้องไปทำงานแล้ว”

            ชายหนุ่มย้ำอีกครั้งเหมือนตัดใจไม่ลง หนำซ้ำนัยน์ตาสีเหลืองอำพันยังคงอ้อยอิ่งบนริมฝีปากแดงเรื่อของภรรยาหนุ่มอยู่นานสองนาน  

            ซีเอลพยักหน้าพร้อมกับลูบหน้าผากปอยๆ ตรงที่ถูกจูบเหมือนยังร้อนอยู่เลย 

            “นายท่านครับ วันนี้ท่านมีประชุมในราชวัง ประเดี๋ยวจะสายเอานะครับ”  

            ฟินน์ ทอร์บาส หัวหน้าพ่อบ้าน ติดตามรับใช้ไคล์เดนตั้งแต่ที่ชายหนุ่มเป็นเพียงคุณชายอยู่ในคฤหาสน์ดยุกฮิลล์ตัน ตอนกล่าวประโยคนั้นสีหน้าของฟินน์เรียบเรื่อย ไม่มีท่าทีหวั่นเกรงใดๆ  

            ชายหนุ่มตวัดสายตามองฟินน์ ถึงอย่างนั้นฟินน์ก็ยังทำหน้านิ่ง

            ต่อมา ไคล์เดนหันมาบอกภรรยา “ข้าจะรีบกลับมา” แล้วหมุนตัวหันหลัง เดินออกประตูคฤหาสน์

            หลังจากไคล์เดนก้าวออกจากคฤหาสน์แล้ว ซีเอลได้ยินเสียง “ฟู่ว...” เมื่อหันมองตามเสียงเหล่านั้น พบว่าเหล่าคนรับใช้ถอนหายใจพลางตบหน้าอกเบาๆ     

            ดวงตากลมโตสีฟ้าสดใสของซีเอลกะพริบปริบๆ อย่างไม่เข้าใจ 

            สามีของเขาออกจะน่ารัก หวาดกลัวอะไรกัน?