(ภาค 1)
บทที่ 5
สามีสองบุคลิก
บางครั้งซีเอลอดคิดไม่ได้ว่าไคล์เดนอาจเป็นคนสองบุคลิกเหมือนในนิยายต้นฉบับ
เวลาปกติ ชายหนุ่มจะทำตัวอบอุ่น และว่าง่าย
ทว่าพอเป็นเรื่องบนเตียง กลับชอบทรมานซีเอลร่ำไป
ประตูห้องนอนปิดลง ไคล์เดนอุ้มซีเอลวางลงบนเตียงกว้าง เมื่อก้าวตามขึ้นมา ร่างสูงกำยำของชายหนุ่มก็ทาบทับร่างบอบบางทันที มือใหญ่ปลดเปลื้องอาภรณ์ออกทีละชิ้น ปากประกบจูบอย่างลึกล้ำ
“อือ...อ...”
ทันทีที่ริมฝีปากงามเผยอเปิดเพราะหายใจตามจังหวะการจูบไม่ทัน ลิ้นร้อนดันพรวดเข้ามาในโพลงปาก ดุนดันกับลิ้นอ่อนนุ่มจนยิ่งร้อนรุ่มดั่งไฟเผา
ซีเอลสั่นเทิ้มขณะแลกลิ้นกับสามี
“ภรรยาน่ารักจัง”
ไคล์เดนยิ้มเจ้าเล่ห์ตอนที่ผละริมฝีปากออก
“ฮ้า...”
ซีเอลรีบสูดหายใจเข้า ร่างบางกระสันซ่าน
ในจังหวะนั้นเอง มือใหญ่ร้อนผ่าวที่กำลังลูบเรือนร่างงดงามเนียนละเอียดเคลื่อนลงมาบดคลึงยอดอกที่แข็งชัน พร้อมกับปลายลิ้นร้อนดุดดันไปมา
“อ๊ะ...อ๊า!”
หน้าอกถูกเล้าโลมอย่างมีชั้นเชิง เสียวซ่านเสียจนทำให้ซีเอลเสียการควบคุม
เอวบางบิดส่ายไปส่ายมา ผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ มิหนำซ้ำช่องทางข้างหลังเปียกชื้นและเบ่งบาน รอคอยบางอย่างเข้ามาเติมเต็ม
“ไคล์เดน...อื้อ...” ซีเอลครางเรียกสามีสีหน้าโหยหา “ได้โปรด...เร็วหน่อย”
ถึงกระนั้น ไคล์เดนกลับไม่ได้เร่งเร้าตามความต้องการของภรรยา ชายหนุ่มโลมเล้าเรือนกายงดงามอย่างละเอียดลออเหมือนตั้งใจทรมานกันมากกว่า
ซีเอลส่งเสียงครางอย่างทนไม่ไหว ดีดแอ่นสะโพกขึ้น ท่อนร้อนชูชันเสียดสีกับทรวดทรงอันแข็งแกร่งของชายหนุ่ม หากกระนั้น มือใหญ่กลับกดสะโพกบางลง บัดนี้แผ่นหลังบอบบางของซีเอลแนบลงบนเตียงเหมือนเดิม อดไม่ได้ที่จะร้องอย่างประท้วง
“ไคล์เดน...อื้อ”
เป็นไปตามคาด ไคล์เดนยิ้มเจ้าเล่ห์
คงสนุกนักสินะที่ได้แกล้งกัน!
ดวงตาสีฟ้ามองค้อนใส่สามี
“อยากได้เหรอ”
“ฮื้อ...อึก อื้อ...”
ซีเอลยอมรับด้วยเสียงครางปนออดอ้อน ทั้งยังแยกขากว้าง เว้าวอนขอแก่นกาย
ทันใดนั้น
สวบ...
กายแกร่งถูกดันพรวดเข้ามา
“อ๊ะ อ๊างงง!”
ไม่เพียงซีเอลหลุดเสียงครางอันน่าอาย บั้นท้ายขาวผ่องยังบิดเร่าไปมา
ไคล์เดนประคองสะโพกของภรรยาให้ลอยขึ้นจากเตียงเล็กน้อย สอดแทรกสัดส่วนกำยำเข้าไปในจุดที่ลึกที่สุด ขณะกระแทกกระทั้นช่องทางรัก ริมฝีปากร้อนก็พรมจูบไปทั่วปากแดงเรื่อ ลำคอ และหน้าอก ผิวขาวเนียนถูกแต่งแต้มด้วยร่องรอยความรักสีกุหลาบ
“อึก อื้อ ฮ้า...”
ทุกครั้งที่ท่อนร้อนเสียดสีกับผนังถ้ำ ซีเอลจะสั่นกระตุกด้วยความรัญจวน ยกเรียวขาขึ้นมาเกาะเกี่ยวช่วงเอวแกร่งเพื่อให้สามีเข้ามาลึกอีกหน่อย
“อื้มมม...ชอบไหม”
“อื้อ...ดี...ชอบ...อ๊าาา”
ความปรารถนาอันแรงกล้าทำให้ไคล์เดนควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วเช่นกัน กายแกร่งบดขยี้เป็นจังหวะเร่าร้อน ข้างในกระทบเสียดสีในจุดที่ยากจะทานทน เมื่อเอวบางบิดเร่าอย่างหฤหรรษ์ พร้อมกับข้างในที่ตอดรัดแน่น ไม่นานจากนั้น ทั้งสองก็ปลดปล่อยหยาดอารมณ์ออกมาเป็นสายธารอุ่นร้อน
ซีเอลตื่นขึ้นมาตอนที่พระอาทิตย์สูงโด่ง ดวงตาสีฟ้าเปิดปรือ จากนั้นค่อยกะพริบปริบๆ เพื่อปรับแสง และยังเห็นสามีนั่งอยู่ข้างเตียง สวมชุดขุนนางเต็มยศ
“ตื่นแล้วเหรอ นอนต่ออีกหน่อยสิ”
ตอนพูดประโยคนั้น ชายหนุ่มก้มหน้าลงมาจูบกระหม่อมบาง
ซีเอลยกมือแตะกระหม่อมตัวเองพลางถาม “จ...จะเข้าวังเหรอ” เมื่อคืนครวญครางหนักไปหน่อย เสียงของซีเอลจึงแหบแห้ง
“ไปคฤหาสน์ของเคานต์ไซมอน พอดีทางนั้นขอยืมกำลังทหารน่ะ”
อาณาเขตของเคานต์ไซมอนอยู่ใกล้ๆ อาณาเขตเบอร์แรม ประมาณเดือนหน้าเห็นว่าจะมีเทศกาลใหญ่ประจำปี เคานต์ไซมอนคงต้องการยืมทหารทางนี้คอยตรวจสอบความเรียบร้อย
“ครับ” ซีเอลตอบ จากนั้นก็กะพริบปริบๆ อย่างรู้สึกผิด
“ทำหน้าแบบนั้น เป็นอะไรไป หือ?” ไคล์เดนถามอย่างห่วงใย
“เจ็บเอว คงลุกไปส่งเจ้าไม่ไหวซะแล้ว”
พลันนั้น สีหน้าของไคล์เดนทั้งรู้สึกผิดและเขินอาย “ข้าต่างหากที่ต้องขอโทษ”
ต้นเหตุที่ทำให้ซีเอลเจ็บเอวจนลุกไม่ขึ้นก็คือไคล์เดน คราวนี้ภาพไม่ตัด แต่ความต้องการที่มีต่อภรรยากลับถาโถมรุนแรง เมื่อคืนทำไปตั้งขนาดนั้น รู้สึกผิดเสียแล้วสิ
โหนกแก้มของไคล์เดนก็ขึ้นสีเข้ม
เห็นแบบนี้ ซีเอลหัวเราะอย่างสดใส
ชายหนุ่มเลิกคิ้วน้อยๆ ก่อนโน้มตัวลงมาจูบปากเล็กที่ยังบวมแดง
...ภรรยาน่ารักขนาดนี้ ต่อให้ไม่เมาก็อดใจไม่ไหวอยู่ดี!
(ภาค 2) บทที่ 40เวทมนตร์ของฟาฟา ก่อนหน้านั้นเล็กน้อย... คาร์ริสจูงมือฟาร์เลียสแล้วเดินนำมาที่ห้องนั่งเล่นที่อยู่ข้างๆ ห้องทำงานของริคาร์โด ภายในห้องนั่งเล่นถูกตกแต่งสำหรับเด็กเล็กโดยเฉพาะ ตู้หนังสือตัวเตี้ยมีหนังสือภาพและหนังสือนิทานเต็มชั้น กลางห้องปูด้วยพรมนุ่มๆ มีทั้งหมอนทั้งตุ๊กตา รวมถึงของเล่นอื่นๆ อีกมากมาย ดวงตาสีเขียวมรกตของฟาร์เลียสเบิกโตเมื่อเห็นหนังสือที่อยู่ในชั้น ปิดบังความตื่นเต้นไม่มิด เจ้าหนูน้อยยิ้มอย่างภาคภูมิ วิ่งไปหยิบหนังสือนิทานออกมาหลายเล่มแล้วยื่นให้พี่ชายคนสวย “ฟาฟาชอบอ่านหนังสือเหยอ” “ชอบมาก!” ฟาร์เลียสพยักหน้าแรงๆ พลางรับหนังสือนิทานมาจากมือของเจ้าตัวน้อย “คายิ้ดก็ชอบ” ว่าแล้วก็นั่งแหมะบนพื้นพรม ฟาร์เลียสนั่งตาม “ถ้าอย่างนั้นมาอ่านนิทานกันนะครับ ท่านคาร์ริส” “เรียกคายิ้ดเจยๆ” เจ้าตัวจิ๋วไม่เพียงกำชับ ยังยื่นมือเล็กปิดปากเด็กชายที่โตกว่า มือเล็กที่ปิดปากฟาร์เลียสนุ่มนิ่มแล
(ภาค 2) บทที่ 39ความสงสัยที่ถูก(ขัดจังหวะ) ดาร์เรียนที่กำลังจะก้าวออกจากประตู หากก็ต้องหมุนตัวหันกลับมามองริคาร์โด แต่รอแล้วรอเล่า ชายหนุ่มกลับเอาแต่นั่งเงียบ “ท่านริคาร์โด มีธุระกับข้าหรือครับ?” ดาร์เรียนเอียงศีรษะถามด้วยความสงสัย ริคาร์โดประสานมือเท้าคาง ...เจ้าจำข้าไม่ได้จริงหรือ ...เรื่องคืนนั้นในคฤหาสน์เล็กด้วย ...หลังจากนั้น ทำไมไม่ติดต่อข้า ...ตอนนี้เจ้ากับเจ้าชายอเล็กซีสยังติดต่อกันหรือไม่ คำถามมากมายผุดขึ้นในหัว แต่จนแล้วจนรอดริคาร์โดก็ไม่ได้ถามออกมา สุดท้ายทำได้แค่มองดาร์เรียนด้วยสีหน้าขึงขัง หากกระนั้นก็หลุดปากคำว่า ‘เจ้าชายอเล็กซีส’ ออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทันใดนั้นดาร์เรียนแสดงสีหน้ารู้สึกผิด เป็นสีหน้าแบบเดียวกับตอนที่ช่วยเจ้าหนูน้อยคาร์ริสตอนตกบันได เรื่องเจ้าชายอเล็กซีส ดาร์เรียนรู้สึกผิดต่อซีเอลมาตลอด แต่ไม่มีโอกาสได้อธิบายหรือขอโทษ เพราะต่างฝ่ายต่างเจอกันผ่านๆ ในงานเลี้ยงเท่านั้น ในเมื่อริคาร์โดถามขึ้นมา ก็ขอตอบตรงนี้เลย “ข้ากับเจ้าชายไม
(ภาค 2) บทที่ 38พี่ชายคนสวย คลอลีน เทรย์เวอร์...น้องสาวเพียงคนเดียวของบารอนคาร์สัน เทรย์เวอร์ คลอลีนเป็นคนสวย และมีรอยยิ้มที่สดใส แต่การคลอดก่อนกำหนดทำให้เธอมีร่างกายที่อ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก จึงต้องเก็บตัวพักฟื้นที่เมืองโรเวสต์ซึ่งอยู่แถบชนบท อันเป็นบ้านเกิดของท่านยาย คลอลีนเสียชีวิตด้วยอาการป่วยกำเริบเมื่อสี่ปีก่อน คุณผู้หญิงดูมัวส์ในวัยเจ็ดสิบ ได้ถือจดหมายที่เป็นลายมือของหลานสาวเดินทางมายังอาณาเขตกอร์เลต เพื่อนำจดหมายนั้นมาให้กับบารอนคาร์สันผู้เป็นหลานชาย เนื้อหาระบุสั้นกระชับ ราวกับว่าตอนที่เขียนจดหมาย เธอมีเวลาจำกัด ถึงท่านพี่คาร์สัน ชายที่น้องเคารพรักที่สุด ตอนท่านพี่ได้รับจดหมายฉบับนี้ น้องคงกลายเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ ของกลุ่มดาวอยู่ที่ไหนสักแห่งบนฟากฟ้า...ท่านพี่คะ ขออภัยที่ต้องบอกเรื่องนี้กะทันหันผ่านทางจดหมาย น้องขอฝาก ‘สมบัติอันล้ำค่าที่สุดในชีวิต’ ให้ท่านพี่ช่วยดูแลแทนน้องด้วย หากท่านพี่อยากบ่นน้องล่ะก็ ขอเป็นหลังจากนี้สักห้าสิบปี แปดสิบปี หรือหนึ่งร้อยปีก็จะดีใจมาก ท่านพี่ไม่ต้องรีบมาเจอเพื่อบ่นน้องก็ได้ค่ะ
(ภาค 2) บทที่ 37ค่ำคืนนั้น (2) พอถูกครอบครองริมฝีปาก ความปรารถนาก็ถูกกระตุ้นเร้า ดาร์เรียนเหมือนคนสติหลุดทันที ริมฝีปากงามเผยอเปิด จากนั้นเป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปในโพลงปากของริคาร์โด ชายหนุ่มเลิกคิ้ว จ้องมองใบหน้าคนสวยจากระยะประชิด พร้อมกับจูบแลกลิ้นอย่างลึกล้ำ ริคาร์โดตั้งใจจะรับผิดชอบดาร์เรียน แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีชื่อเสียงไม่ดีนัก แต่...ไม่มีอะไรที่ริคาร์โดควบคุมไม่ได้ ฉะนั้นแล้ว ถึงดาร์เรียนมีนิสัยปอกลอกคนรวย เขาก็จะควบคุมนิสัยด้านนั้นของอีกฝ่ายเอง เสื้อผ้าของดาร์เรียนเลื่อนออกจากร่างกาย เผยผิวพรรณขาวผ่อง ใต้แสงจันทร์สีเงินที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง นัยน์ตาคมเข้มจ้องมองยอดอกซ้ายขวาสีชมพูที่ชูชัน ริคาร์โดก้มหน้าลง ใช้ปลายลิ้นดุนดันยอดอกไปมา “อ่า อ๊า...” ดาร์เรียนร้องคราง เอวบางบิดส่ายอย่างคลุ้มคลั่ง ท่าทางแบบนั้น ยิ่งกระตุ้นเร้าสัญชาตญาณความเถื่อนของอัลฟ่า เรียวลิ้นที่ดุนดันยอดอกพลันเปลี่ยนมาดูดเม้มจนเกิดเสียง หนำซ้ำ มือใหญ่ยังเลื่อนลงเบื้องล่าง แหวกแย้มเรียวขาให้อ้ากว้าง
(ภาค 2) บทที่ 36 ค่ำคืนนั้น (1) กลิ่นหอมหวานอ่อนๆ ปลุกเร้าให้ส่วนที่ต่ำกว่าสะดือตื่นตัว ริคาร์โดไม่อยากรีบสรุปว่าความหอมเย้ายวนนี้คือกลิ่นฟีโรโมนของโอเมก้า(คู่ชีวิต) ทว่า...ยิ่งอยู่ใกล้ดาร์เรียน กลิ่นหอมนี้ยิ่งมัวเมาแทบทำให้สติของเขาหลุดลอย อยากกระโจนเข้าไปครอบครองอีกฝ่ายทันที เก้าปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยได้กลิ่นฟีโรโมนของโอเมก้าอันเกิดจากอาการป่วย แต่แล้ววันนี้ กลิ่นหอมหวานชวนให้โหยหาทั้งเข้มข้นทั้งรุนแรงกระทบอยู่แค่เพียงปลายจมูก “อือ...” ริมฝีปากของคนสวมฮู้ดส่งเสียงงึมงำเหมือนไม่สบายตัว เสียงนั้นช่วยดึงสติของริคาร์โดกลับมาจากความคิด ไหนๆ ก็รู้แล้วว่าเจ้าของใบหน้าใต้ฮู้ดนี้เป็นใคร ขอดูให้เต็มสองตาหน่อยเถอะ ชายหนุ่มคิด ก่อนจะดึงฮู้ดสีเขียวลง ทันใดนั้น นัยน์ตาสีเข้มของริคาร์โดพลันเบิกกว้าง ...เป็นใบหน้าที่สวยมากจริงๆ ผิวขาวผ่องนวล แพขนตาหนา จมูกโด่งเล็กรับกับริมฝีปากคู่สวยสีชมพู จังหวะนี้เอง ดาร์เรียนปรือตาขึ้นเล็กน้อย ริคาร์โดจึงเห็นว่าอีกฝ่ายมีดวงตาสีน้ำตาลธรรมดา ม
(ภาค 2) บทที่ 35 ริคาร์โดกับโอเมก้า(ปริศนา) ...หกเดือนที่แล้ว ถึงแม้ริคาร์โดจะขึ้นชื่อว่าเป็น ‘หนุ่มเจ้าสำราญ’ หากก็ใช่ว่าจะหลับนอนกับใครไปเรื่อย หลังจากปฏิเสธโอเมก้าที่เพิ่งนัดเจอกันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ริคาร์โดตรงมาที่ร้านเหล้าของมาร์โก ดื่ม...และดื่ม เพื่อลืมคำพูดแย่ๆ ของโอเมก้าคนนั้น โอเมก้าบางคนงดงามแค่เพียงภายนอก ธาตุแท้นั้นมีแต่ให้ความรู้สึกแย่เกินรับไหว เหมือนอย่างบุตรชายคนรองของเคานต์เซนน์โรล เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายหน้าสวยถูกใจ ฐานะยังคู่ควรเหมาะสม ริคาร์โดเลยตามจีบอยู่ช่วงหนึ่ง หัวค่ำวันนี้ก็ยังอุตส่าห์ชวนอีกฝ่ายออกมาเดต แต่พอริคาร์โดพูดถึงหลานชายปุบ อีกฝ่ายก็พูดจาเหยียดหยามซีเอลกับคาร์ริสของเขาทันที ‘ท่านริคาร์โดจะเลี้ยงดูลูกนอกสมรสของน้องชายจนถึงเมื่อไรครับ หากท่านแต่งงานแล้ว เด็กคนนั้นก็ยังจะอยู่ที่คฤหาสน์ลูกัสตาร์ต่อไปเหรอ?’ ‘พูดแบบนั้นหมายความว่ายังไง’ ‘เด็กคนนั้นมีปมด้อยเรื่องครอบครัวใช่ไหมล่ะครับ หากท่านริคาร์โดแต่งงานและมีลูกของตัวเองขึ้นมา เด็กนั่นจะต้องเกิดความอิจฉา ข้าคิดว่าท่านส่งเ