LOGINShare
(ภาค 1) บทที่ 6 ถูกเข้าใจผิด
Last Updated:
2025-08-04 09:57:49(ภาค 1)
บทที่ 6
ถูกเข้าใจผิด
ย่านการค้าของเมืองหลวงเป็นแหล่งรวมความเจริญรุ่งเรือง
สองวันถัดมา ซีเอลกับไคล์เดนมาที่ย่านการค้าในเมืองหลวง เพื่อเลือกซื้อของฝากก่อนจะกลับอาณาเขตเบอร์แรม กำหนดวันกลับคือสามวันข้างหน้า
ตอนเดินมาถึงหน้าร้านขายของเล่น ซีเอลหยุดมองตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่พลางคิดถึงคาร์ริสที่อยู่อาณาเขตกอร์เลต ซึ่งเป็นเขตปกครองของตระกูลลูกัสตาร์
เด็กคนนั้นจะเป็นยังไงบ้างนะ
แน่นอนว่าต้องสบายดีอยู่แล้ว
แต่
คิดถึงจัง
อยากเจอจัง
เพียงแค่เห็นสีหน้าก็อ่านความคิดของภรรยาออก ไคล์เดนมองตุ๊กตาหมีที่วางอยู่บนชั้นในร้านขายของเล่น ก่อนจะหันมาบอกภรรยา พร้อมกับบอกด้วยเสียงทุ้มนุ่ม
“พอกลับอาณาเขตเบอร์แรมแล้ว พวกเราไปหาคาร์ริสกันดีไหม”
ดวงตาสีฟ้าของซีเอลเปล่งประกายสดใส
“อื้อ!”
ซีเอลพยักหน้าแรงๆ
พอมองรอยยิ้มของภรรยาที่แสนน่ารัก ทำเอาไคล์เดนอยากดึงเข้ามาจูบเสียเดี๋ยวนี้ แต่ที่นี่คือย่านการค้า ผู้คนพลุกพล่าน หนำซ้ำสองมือของไคล์เดนยังหอบหิ้วของมากมาย
“เอาของไปเก็บที่รถม้าก่อนดีไหมครับ แล้วค่อยมาเลือกของฝากให้คาร์ริสกัน” ซีเอลพูดเจือขบขำ
“เจ้ารออยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวข้าไปเอง”
ถนนการค้าในเมืองหลวงเป็นแหล่งรวมความเจริญ ตามถนนหนทางจึงมีผู้คนเดินกันให้ควั่ก เหล่าขุนนางได้จัดระเบียบในย่านการค้าขึ้น โดยให้รถม้าไปจอดในสถานที่ที่จัดเตรียมไว้ ถึงจะอยู่ไกลสักหน่อย แต่ปลอดภัยทั้งกับผู้คนที่สัญจรบนถนนและผู้ใช้รถม้า
ซีเอลคงเดินไปกลับสองรอบไม่ไหว ไคล์เดนจึงอาสาไปเอง
“อย่างนั้นก็ได้ครับ”
จากนั้นไคล์เดนก็ถือของกลับไปที่รถม้า เมื่อร่างสูงใหญ่ถูกกลืนหายไปกับฝูงชน ซีเอลจึงเดินเข้าไปในร้านขายของเล่น เขาหยุดหน้าตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ จังหวะที่กำลังยื่นมือไปจับ จู่ๆ ก็ถูกใครบางคนคว้าหมับที่ข้อแขน
“ท่านซีเอล ลูกัสตาร์นี่เอง สนใจตุ๊กตาตัวนั้นเหรอครับ ข้าซื้อให้ดีไหม”
“ท่านเป็นใครกันครับ”
เขาถามพลางสะบัดแขน
“ขออภัยที่ไม่ทันได้แนะนำตัว บารอนทาร์ดิโอ เออร์นัวต์ครับ”
บารอนทาร์ดิโอ เออร์นัวต์...ตัวประกอบที่ไม่มีบทบาทสำคัญ แต่ก็ถูกกล่าวถึงในนิยายต้นฉบับไว้ไม่กี่บรรทัด ในแวดวงขุนนาง มีข่าวลือว่าบารอนทาร์ดิโอเป็นชายเสเพล วางแผนจับคู่กับโอเมก้าจากตระกูลใหญ่เพื่อยกระดับฐานะของตัวเอง
ซีเอลตรงตามเงื่อนไข(เหยื่อ)ของบารอนทาร์ดิโอทุกประการ ติดตรงที่แต่งงานแล้ว ไม่เข้าใจว่าทำไมบารอนเสเพลถึงพุ่งเป้ามาที่เขา
อีกอย่าง ถ้าเมื่อกี้ได้ยินไม่ผิด บารอนทาร์ดิโอเจตนาเรียกซีเอลด้วยนามสกุล ‘ลูกัสตาร์’ ไม่ใช่ ‘ฮิลล์ตัน’ ซึ่งเป็นนามสกุลของสามี
“บารอนทาร์ดิโอมีธุระอะไรกับข้าหรือครับ”
“ตอนเห็นท่านซีเอลในงานเลี้ยงเมื่อคืนก่อน ก็เกิดสนใจขึ้นมาน่ะครับ” บารอนทาร์ดิโอพูดพลางกวาดสายมองซีเอลอย่างกระลิ้มกระเหลี่ย
น่าสะอิดสะเอียนจัง
“ยินดีที่ได้รู้จัก ถ้างั้นขอตัวก่อนนะครับ”
“เดี๋ยวสิครับ”
ไม่เพียงรั้งด้วยคำพูด บารอนทาร์ดิโอยังคว้าแขนของซีเอลอีกครั้ง
“หยาบคายจังเลยนะครับ” ซีเอลขมวดคิ้วอย่างหมดความอดทน
“พวกเรามาทำความรู้จั...”
บารอนทาร์ดิโอพูดไม่ทันจบ ข้างหลังพลันปรากฏเงาดำสูงตระหง่านน่าเกรงขาม ผู้มาใหม่คว้าเข้าที่คอเสื้อของบารอนเสเพล ก่อนจะลากตัวให้ออกไปห่างๆ จากซีเอล
“ใคร...อึก!”
บารอนทาร์ดิโอตวาดอย่างหัวเสีย แต่เมื่อผินหน้ากลับมามองคนข้างหลังก็ตกใจจนหน้าซีด
ใบหน้าเฉียบคมของไคล์เกร็งกระตุก ชัดเจนว่าอยู่ในอารมณ์โกรธจัด
“คิดจะทำอะไร”
“แค่เข้ามาทักทายท่านซีเอลน่ะครับ”
“เมื่อกี้เจ้าจับมือภรรยาข้าด้วย”
“เข้าใจผิดแล้วครับ ข้าก็แค่...”
“สู้กัน”
“ห๊ะ...ครับ!!??”
“เอามือนั่นมาแตะต้องภรรยาคนอื่น คงเตรียมใจตายแล้วไม่ใช่เหรอครับ” ไคล์เดนยืนยันที่จะสู้
“เอ่อ...ขะ ข้า...”
บารอนทาร์ดิโอตาเบิกโตจนแทบถลน ขาสั่นตัวสั่นอย่างน่าสมเพช
ตระกูลฮิลล์ตันขึ้นชื่อด้านความแข็งแกร่ง พูดถึงการจับดาบท้าดวล แน่นอนว่าบารอนทาร์ดิโอไม่มีทางเทียบไคล์เดนติด
สถานการณ์เริ่มวุ่นวาย ลูกค้าและเจ้าของร้านเริ่มเข้ามามุ่ง
ซีเอลไม่อยากเป็นจุดเด่น ยิ่งไม่อยากให้คนไร้ค่าอย่างบารอนเสเพลมาทำให้เสียบรรยากาศ มือเล็กจึงลูบแขนกำยำของสามีพลางประโลมปลอบ “ข้าไม่เป็นอะไร ปล่อยเขาเถอะครับ”
ไคล์เดนชั่งใจสักครู่ ก่อนจะผลักบารอนทาร์ดิโอไปทางประตูร้าน
“อย่ามายุ่งกับภรรยาข้าอีกเป็นครั้งที่สอง”
บารอนทาร์ดิโอรีบพยักหน้าติดๆ พร้อมขอโทษอย่างสำนึกผิด
“ครับ...ขอโทษครับ! ขอประทานโทษจริงๆ ครับ!!”
ทุกคนที่เห็นแบบนั้น อดส่ายหน้าด้วยความสมเพชไม่ได้ ไม่ใช่เสเพลอย่างเดียว บารอนทาร์ดิโอยังโง่ด้วยสินะถึงได้ไปยุ่งกับภรรยาของเคานต์ไคล์เดน
ภายนอกเคานต์ไคล์เดนดูดุดันก็จริง แต่กับภรรยาแล้ว ชายหนุ่มทั้งรักทั้งหวง
กระดิ่งแขวนหน้าประตูส่งเสียงกรุ้งกริ้ง เมื่อบารอนทาร์ดิโอเปิดประตู วิ่งออกจากร้าน
สถานการณ์ตอนนี้กลับมาสงบดั่งเดิม ทั้งสองเลือกซื้อของขวัญให้กับคาร์ริสต่อ
ไม่เพียงแค่ตุ๊กตาหมีผูกโบว์สีฟ้า พวกเขายังซื้อตัวต่อไม้ และยังมีม้าโยกสำหรับเด็กสองขวบ
ตอนออกจากร้านขายของเล่น อยู่ๆ ซีเอลก็รู้สึกเวียนหัวหน้ามืด ร่างกายซวนเซเล็กน้อย ไคล์เดนยืนอยู่ข้างๆ รีบโอบไหล่ประคอง
“ซีเอล?”
“ข้าแค่...เวียนหัวนิดหน่อย ยืนพักสักเดี๋ยวก็ไปต่อได้แล้ว”
“ไม่ได้”
“เอ๊ะ...ครับ?”
ไคล์เดนปฏิเสธคำพูดของซีเอลด้วยหน้าบึ้งตึง ก่อนจะกลับเข้าร้านขายของเล่นเพื่อบอกเจ้าของร้านว่าจะส่งพ่อบ้านมารับสินค้าทีหลัง เมื่อย้อนกลับมาหาภรรยา ชายหนุ่มตั้งใจจะอุ้มซีเอลกลับรถม้าด้วย
“เอ่อ...ข้าเดินกลับรถม้าได้ครับ”
มุมปากของไคล์เดนคว่ำลง
“ไม่ได้เด็ดขาด หากเจ้าหน้ามืดแล้วล้มขึ้นมาจะแย่เอา”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก”
“เห็นอยู่ว่าเจ้าหน้าซีด”
“แต่...ข้าไม่เป็นอะไรจริงๆ นะ”
เพราะมัวแต่ยืนเถียงอยู่หน้าร้านขายของเล่น หนำซ้ำสีหน้าของไคล์เดนยังดูไม่น่าไว้วางใจ ประจวบกับที่มีนายทหารคนหนึ่งเดินผ่านมาพอดี เกิดความเข้าใจผิด ชี้หน้าตวาดใส่ไคล์เดน
“เจ้าโจรนั่นปล่อยคนเดี๋ยวนี้!”
หือ??
ทั้งสองมองตามเสียงด้วยความสงสัย
“มีอะไรเหรอครับ” ซีเอลถาม
“คุณชายถูกลักพาตัวมาใช่ไหม ข้าจะช่วยเดี๋ยวนี้แหละ”
“หา...ไม่สิ เปล่าครับ ไม่ได้ถูกลักพาตัวมา”
ซีเอลมองทหารหนุ่มคนนั้นสลับกับมองสามี ปกติไคล์เดนก็มีสีหน้าดุดันอยู่แล้ว พอทำหน้าบึ้งตึงเลยยิ่งดูน่ากลัวเข้าไปอีก ไม่แปลกหากจะถูกเข้าใจผิด แล้วครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ไคล์เดนถูกเข้าใจอย่างนั้น
พรืด...
ซีเอลยิ้มขำ
นายทหารหนุ่มเห็นซีเอลพ่นเสียงหัวเราะออกมาก็ให้แปลกใจ
“คุณชาย...?”
“ขอโทษนะครับ ผู้ชายคนนี้เป็นสามีของข้าเอง” ซีเอลบอกนายทหารคนนั้นพลางกอดท่อนแขนกำยำ
“เอ๊ะ เอ่อ...!?”
สีหน้าของทหารหนุ่มอึ้งเหวอไปนิดหนึ่ง ถึงไม่อยากเชื่อว่าทั้งสองจะเป็นสามีภรรยากัน แต่...เอ่อ ในเมืองหลวงที่กว้างใหญ่และเต็มไปด้วยความวุ่นวาย เรื่องไม่คาดคิด เรื่องเข้าใจผิด มักมีให้เห็นบ่อยๆ
Latest chapter
สามีของตัวร้าย น่ารักเหมือนกันนะ (ภาค 1-2) (ภาค 2) บทที่ 74 บทพิเศษ
(ภาค 2)บทที่ 74บทพิเศษ หลายปีต่อมา ภายในท้องพระโรงอันโอ่อ่า ณ พระที่นั่งอันสูงส่ง จักรพรรดิผู้งดงามที่สุดในประวัติศาสตร์ของจักรวรรดิอันเดอร์นิซ นั่งเท้าคางมองอัศวินหนุ่มผมเงินก้าวยาวๆ ตรงเข้ามายังบัลลังก์ แทนที่จะหยุดยืนเบื้องล่าง อัศวินหนุ่มผมเงินกลับก้าวขึ้นบันได วินาทีที่จักรพรรดิไม่ทันได้ตั้งตัว เขาคนนั้นใช้แขนแข็งแรงทั้งสองข้างเท้าลงบนที่เท้าแขนบัลลังก์ อัศวินหนุ่มโน้มตัวลงต่ำ นัยน์ตาสีฟ้าลึกล้ำจับจ้องมองดวงหน้าอันละเอียดลออของจักรพรรดิในระยะประชิด ทั้งๆ ที่อัศวินหนุ่มกล้าทำถึงขนาดนั้น กลับไม่มีองครักษ์คนใดเข้าไปขัดขวางเลยสักคน จักรพรรดิคนงามยังคงเท้าคางเช่นเดิม ขณะช้อนดวงตาคู่สวยขึ้นมองอัศวินหนุ่มผมเงิน น้ำเสียงนุ่มนวลชวนหลงใหลพลันดังออกจากริมฝีปากสีแดง “คิดจะทำอะไร?” อัศวินหนุ่มยิ้มมุมปาก ดวงตามองแพขนตาหนาขยับไหวเหมือนกับปีกผีเสื้อ ทั้งยังทำท่าสูดกลิ่นอายอันหอมหวานจากเรือนกายของจักรพรรดิ “กำลังขอรางวัลจากฝ่าบาทยังไงล่ะครับ” ว่าจบ ริมฝีปากของชายหนุ่มก็ประกบ
สามีของตัวร้าย น่ารักเหมือนกันนะ (ภาค 1-2) (ภาค 2) บทที่ 73 บทส่งท้าย (2)
(ภาค 2)บทที่ 73บทส่งท้าย (2) ชายหนุ่มพูดพร้อมกลืนกินของเหลวลงท้องทั้งหมด นิ้วที่อยู่ข้างในเพิ่มมาเป็นสามนิ้ว “อ๊ะ อ๊า!” ความร้อนหวนกลับมาอีกครั้ง ร่างบางบิดอย่างร้อนเร่าในขณะที่คาร์ริสขยายช่องทางเร้นลับต่อไป แต่แล้ว จู่ๆ คาร์ริสก็ดึงนิ้วทั้งสามออก “ขอโทษนะครับฟาฟา ข้าทนต่อไปไม่ไหวแล้วครับ” ฟาร์เลียสแยกแย้มเรียวขา สองมือยื่นมาข้างหน้า “...เช่นนั้น...ก็เข้ามา” อึก! คาร์ริสกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ นัยน์ตาสีฟ้าลึกล้ำหลุบมองช่องทางยับย่นที่แดงและบวมเล็กน้อย (อย่างกับดอกกุหลาบเลย) ฟาร์เลียสงดงามยวนใจไปเสียทุกส่วน สิ่งเหล่านั้นกระตุ้นอารมณ์ของคาร์ริสจนอดทนไม่ไหว มือหนึ่งแหวกน่องขาของคนใต้ร่าง มือหนึ่งจับส่วนแข็งขึงจดจ่อกับช่องทางเร้นลับ “ฮึก ฮ้า...” ความโอฬารแทรกเข้ามาในช่องทางคับแคบทีละนิด ร่างบางสั่นเทิ้มด้วยความซ่านเสียว น้ำตาคลอรื้นตรงหางตา ทั้งน่ารักทั้งน่าสงสาร แต่ว่า แม้จะเป็นเช่นนั้น หากผนังเนื้อด้านในก
สามีของตัวร้าย น่ารักเหมือนกันนะ (ภาค 1-2) (ภาค 2) บทที่ 72 บทส่งท้าย (1)
(ภาค 2)บทที่ 72บทส่งท้าย (1) เพราะเป็นครั้งแรกกับคนที่ชอบ คาร์ริสทั้งประหม่าและตื่นเต้น ถ้าเผลอรุนแรงเกินไปจนทำให้ฟาร์เลียสเจ็บจะทำยังไงดี แล้วหากว่าฟาร์เลียสไม่ชอบลีลาของคนที่เด็กกว่าล่ะ...ว่าตามจริงแล้ว คาร์ริสไม่เคยมีประสบการณ์ทั้งในโลกนี้และโลกก่อนเสียด้วย! ตอนนั้นเอง สองมือเรียวยื่นมาประคองใบหน้า คาร์ริสได้สติก่อนจะหลุบตามองเจ้าของมือเรียว “ไม่ต้องฝืนก็ได้” ไม่ได้ฝืนสักหน่อย แต่ว่า ฟาร์เลียสคงเข้าใจผิด คิดว่าเขากำลังฝืนตัวเองอยู่แน่ๆ เลยทำหน้าหม่นหมองแบบนั้น คาร์ริสรู้สึกไม่สบายใจที่ทำให้คนรักเข้าใจผิด จนอยากต่อว่าตัวเองแรงๆ สักหลายครั้ง ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาลังเล ตัวเองเป็นคนร้องขอเองแท้ๆ ยังจะมาทำให้อีกฝ่ายกังวลใจอีก “ขอโทษนะครับ ข้าเหม่อเพราะตื่นเต้น ก็ฟาฟาน่ารักขนาดนี้” ไม่เพียงพูดเปล่า คาร์ริสก้มหน้าลงจูบฟาร์เลียสทันที ลิ้นร้อนรุกล้ำเข้าไปในโพลงปาก เลาะตามแนวฟัน ดูดรัดกับลิ้นอ่อนนุ่มแสนหอมหวาน ร่างกายที่โหยหาคู่แห่งโชคชะตามานานแสนนาน พอถูกกระตุ้นนิดหน่อย
สามีของตัวร้าย น่ารักเหมือนกันนะ (ภาค 1-2) (ภาค 2) บทที่ 71 ลงเอย
(ภาค 2)บทที่ 71ลงเอย ระหว่างที่คาร์ริสกับเอลม่ารักษาตัวพร้อมกับวันหยุดยาว ภายในวังหลวงได้มีการไต่สวนลอร์ดเซเฟอร์โน่ พยานสำคัญชาวเมืองของเคานต์เออร์นอร์และนักเวทที่รอดชีวิตจากการระเบิดครั้งใหญ่ อย่างไรก็ตาม คดีของลอร์ดเซเฟอร์ปิดฉากลงอย่างรวดเร็ว โดยลอร์ดเซเฟอร์โน่สารภาพความผิดเพื่อแลกกับชีวิตของคนในตระกูล เหตุผลหลักของการก่อคดีครั้งนี้ นอกจากมีความโลภเป็นแรงจูงใจ ยังมีความคิดล้าสมัย อ้างว่าทนไม่ได้หากอำนาจของจักรวรรดิต้องตกอยู่ในมือของเจ้าชายฟาร์เลียสที่เป็นโอเมก้า เลยทำให้จักรวรรดิเกิดความวุ่นวาย แน่นอน ลอร์ดเซเฟอร์โน่ถูกตัดสินโทษประหาร เคานต์เออร์นอร์ได้รับการปลอบขวัญตามสมควร คาร์ริสกับเอลม่าได้รับรางวัลด้วยการเลื่อนยศ จากคดีของลอร์ดเซเฟอร์โน่ จักรพรรดิได้คิดทบทวนถึงความไม่ผิดพลาดของตนเอง หลังจากหาลือกับเหล่าขุนนางอยู่หลายวัน ในที่สุดก็มีประกาศแต่งตั้งฟาร์เลียสเป็นรัชทายาท และทันทีที่มีการประกาศออกไป บทบาทของเจ้าชายอเล็กซีสก็ถูกลดทอนลง ฤดูกาลเคลื่อนผ่านย่างเข้าสู่ปลายฤดูใบไม้ร่วง
สามีของตัวร้าย น่ารักเหมือนกันนะ (ภาค 1-2) (ภาค 2) บทที่ 70 สารภาพ (2)
(ภาค 2) บทที่ 70สารภาพ (2) ย้อนกลับไปตอนเกิดการระเบิดพลีชีพอันรุนแรง คาร์ริสได้กลิ่นคล้ายกำมะถัน บวกกับที่ตนได้รับการฝึกฝนมาอย่างหนักจากป้าเจซซี่ ประสาทสัมผัสจึงว่องไวเหมือนสัตว์ป่า คาร์ริสตะโกนเตือนทุกคนให้หนี แล้วคว้าเอลม่าพุ่งออกมา แต่ระเบิดนั้นไม่ได้เกิดจากเวทมนตร์เพียงอย่างเดียว ระเบิดรุนแรงพร้อมกับเปลวเพลิงโหมกระหน่ำ ป่านอกเมืองหนึ่งในสามส่วนถูกเผาไหม้จนวอด แรงอัดของระเบิดทำให้ทุกคนบาดเจ็บสาหัส โชคดีที่คาร์ริสพกน้ำศักดิ์สิทธิ์สำหรับรักษาบาดแผลและอาการป่วยที่ฟาร์เลียสเคยให้ไว้ ชายหนุ่มดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์รักษาตัวเอง ก่อนจะป้อนให้กับเอลม่าที่เจ็บหนักไม่ต่างกัน บาดแผลตามร่างกายแม้ไม่ได้หายสนิท หากน้ำศักดิ์สิทธิ์ก็ช่วยยื้อชีวิตไว้ได้ ยูเทซ บุตรชายของเคานต์เออร์นอร์รีบระดมทหารมาดับไฟ ทั้งยังเร่งหาแพทย์มาช่วยรักษาคนเจ็บ กระนั้นก็มีคนที่ช่วยไว้ไม่ทัน คาร์ริสกับเอลม่าพักรักษาตัวอยู่ที่คฤหาสน์เคานต์เออร์นอร์เพียงแค่สองวัน ก่อนจะออกเดินทางกลับเมืองหลวง ‘จะกลับทันทีเลยเหรอ พวกเจ้าควรอยู่ร
สามีของตัวร้าย น่ารักเหมือนกันนะ (ภาค 1-2) (ภาค 2) บทที่ 69 สารภาพ (1)
(ภาค 2) บทที่ 69สารภาพ (1) น่าจะราวๆ หนึ่งเดือน นับตั้งแต่คาร์ริสออกไปทำภารกิจสำคัญที่อาณาเขตของเคานต์เออร์นอร์ แม้ว่าหลังจากนั้น อุณหภูมิที่ลดต่ำผิดฤดูกาลจะสงบลงแล้ว แต่ยังไม่เห็นวี่แววของคาร์ริสและเอลม่า หนำซ้ำ ช่วงนี้ยังเหมือนว่าหน่วยอัศวินจะวุ่นวายกันน่าดู พอเป็นแบบนี้ ฟาร์เลียสรู้สึกหวั่นใจขึ้นมา ก่อนหน้านี้เคยให้มหาดเล็กประจำวังไปสอบถามที่หน่วยอัศวินอินทรีสีทอง ได้ความจากราฟาเอลว่า คาร์ริสกำลังทำหน้าที่ดาบแห่งราชา ไม่มีอะไรให้ต้องเป็นห่วง แต่ว่า หนึ่งเดือนแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่มีข่าวอะไรบ้างเลย ระหว่างคิดด้วยความกังวล มหาดเล็กประจำวังก็ได้เข้ามารายงานกับฟาร์เลียส “เจ้าชายพ่ะย่ะค่ะ ท่านเอลม่าแห่งหน่วยอัศวินราชสีห์สีเงินกลับมาแล้ว แต่ดูจากสภาพเหมือนว่าจะบาดเจ็บหนักพ่ะย่ะค่” มหาดเล็กกล่าวจบก็ส่ายหน้า ท่าทางเช่นนั้นทำให้ฟาร์เลียสไม่สบายใจเป็นอย่างมาก “คาร์ริสล่ะ” ฟาร์เลียสโพลงถาม คาร์ริสกับเอลม่าออกไปทำภารกิจลับด้วยกัน หากว่าเอลม่ากลับมา คาร์ริสก็ต้องกลับมา
You may also like
นิลคีรี อุรคแห่งผืนป่าต้องห้ามทิศใต้
สินปา524 viewsย้อนเวลามาเปลี่ยนรัก(Mpreg)
Melmee851 viewsWe're the same นายกับฉันเหมือนกันเลยนะ
มินิซ่าส์961 viewsคู่พันธะอันเลือนลาง(Omegaverse)
Melmee650 viewsพี่ติวเตอร์ครับ...ช่วยสอนผมหน่อยนะครับ[PWP]
ระมุณณ์ มิโกะ531 viewsจบ Alessio’s Bodyguard ใต้อาณัติเทวดา (Omegaverse, Yaoi)
LADY-ZOMBIE538 viewsโคขัดดอก
นักเขียนเจ้าตอง(JaoTong)2.1K viewsผมเป็นผู้ชายนะครับ
สตอเบอรี่สีชมพู702 views
