บทที่ 1 เกิดใหม่ในร่างใหม่ 2/2

"คุณหนูใหญ่ไม่เป็นอะไรแน่นะเจ้าคะ เมื่อครู่นี้บ่าวตกใจแทบแย่"

รั่วซียังคงไม่ไว้วางใจ นางมองสำรวจเจ้านายสาวเพื่อความแน่ใจ

"ข้าไม่เป็นอะไรแล้วรั่วซี ขอบใจเจ้ามากที่เป็นห่วง"

"ฮือ ๆ เป็นบ่าวที่ไม่ดีเองเจ้าค่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะบ่าวคุณหนูใหญ่คงไม่ต้องถูกลงโทษจนล้มป่วยเช่นนี้ ฮือ ๆ"

รั่วซีที่นึกถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้นเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกผิด และแค้นใจ นางกับคุณหนูพยายามอยู่ในจวนแห่งนี้อย่างสงบ แต่เหตุใดฮูหยินรองกับคุณหนูรองถึงไม่คิดเช่นนั้น กลับหาเรื่องกลั่นแกล้งคุณหนูใหญ่ของนางได้ทุกวี่ทุกวัน นางสงสารคุณหนูใหญ่ของนางยิ่งนัก!

"ไม่ใช่ความผิดของเจ้า เป็นความโง่เขลาของข้าเอง แต่รั่วซี...ต่อไปนี้เจ้าอย่าได้เป็นกังวลไปเลย ข้าจะไม่ยอมถูกรังแกอีกต่อไปแล้วล่ะ"

แววตาที่แข็งกร้าวขึ้นของอวี้หลัน ทำให้รั่วซีเหม่อมองเจ้านายสาวด้วยความไม่เข้าใจ

"คุณหนูใหญ่หมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ?"

"ข้าจะทวงคืนทุกอย่างที่เป็นของของข้าคืน!!"

น้ำเสียงที่จริงจัง และแววตาที่ทอประกายเย็นเยียบของอวี้หลัน ทำให้รั่วซีบังเกิดความกลัวขึ้นมาชั่วครู่ ก่อนที่นางจะคลี่ยิ้มออกมาด้วยความยินดี นางรอให้คุณหนูของนางลุกขึ้นสู้มานานแล้ว ในที่สุดคำวิงวอนของนางก็ได้รับการร้องขอเสียที...

สามวันถัดมาอวี้หลันได้ลุกขึ้นมาแต่งกายด้วยความตั้งใจ อวี้หลันเลือกสวมอาภรณ์ที่ดูเก่าซีดที่สุดในตู้ และไม่สวมเครื่องประดับสักชิ้นเดียว ใบหน้าที่งดงามหมดจดก็ไร้การแต่งแต้มจากเครื่องประทินโฉม เมื่อนางเดินมานั่งยังโต๊ะอาหาร ทุกคนต่างมองมาด้วยความตกตะลึง โดยเฉพาะผู้นำตระกูลอย่าง 'อวี้เฉินฟู่' ท่านเสนาบดีกรมคลังที่เรืองอำนาจมากที่สุดในเมืองหลวง

"หลันเอ๋อร์ เหตุใดเจ้าถึงแต่งกายเช่นนี้เล่า"

อวี้เฉินฟู่เอ่ยถามด้วยความตกใจ บุตรสาวคนโตที่งดงามของเขา เหตุใดจึงลุกขึ้นมาแต่งกายราวกับเป็นหญิงสาวชาวบ้านกันเล่า

"เรียนท่านพ่อ ตั้งแต่ที่ลูกนอนจับไข้มาสามวัน ท่านแม่ได้มาเข้าฝันลูกเจ้าค่ะ"

"ฮวาเอ๋อร์เช่นนั้นหรือ?"

"เจ้าค่ะ ท่านแม่อยากให้ลูกไปไหว้พระถือศีลกินเจเพื่อเป็นกุศลให้กับดวงวิญญาณของท่านแม่เจ้าค่ะ และท่านแม่ยังบอกว่าเป็นห่วงลูก อาอัน และท่านพ่อมากเลยเจ้าค่ะ ท่านแม่ยังคงเฝ้ามองพวกเราทั้งสามจากในที่ที่ไกลแสนไกลอยู่นะเจ้าคะ"

อวี้หลันเอ่ยตอบเสียงเบา ใบหน้าของนางฉายชัดถึงความเศร้าหมองที่อยู่ในแววตาคู่สวย หยาดน้ำตายังคงเอ่อคลอทั้งสองข้าง เมื่อต้องเอ่ยถึงมารดาที่ล่วงลับไปนานกว่าสิบปี

"โอ้ เช่นนั้นหรือนี่ พ่อเองก็คิดถึงแม่ของเจ้าเหลือเกิน"

อวี้เฉินฟู่เอ่ยตอบน้ำเสียงเลื่อนลอย เขายังคงคิดถึงภรรยารักอย่างไม่เสื่อมคลาย

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารที่เคยรื่นเริงพลันเศร้าหมองเมื่อเอ่ยถึงคนที่ตายไปแล้ว 'โจวลี่เฟย' ผู้เป็นฮูหยินรองกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ สายตาของนางมองอวี้หลันราวกับจะเชือดเฉือนเนื้อหนังให้แหลกคามือ

"หลันเอ๋อร์ วันนี้วันดีเจ้าจะมาเอ่ยเรื่องนี้บนโต๊ะอาหารไม่ดีกระมัง"

น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยเตือนสติทุกคนในที่นี้

"ขออภัยเจ้าค่ะแม่รอง ข้าไม่ดีเองที่เอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมา แต่ท่านพ่อเจ้าคะ ลูกขอไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมที่อารามเป่าซานได้ไหมเจ้าคะ"

"ย่อมได้แน่นอน เจ้าเตรียมตัวให้พร้อมเถิด พ่อจะเป็นธุระจัดการเรื่องนี้ให้เอง"

"ขอบคุณท่านพ่อเจ้าค่ะ"

อวี้หลันแย้มยิ้มออกมาอย่างยินดี แผนการที่นางวางเอาไว้กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว การไปที่อารามเป่าซานก็เป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น นางแค่อยากออกไปจากสายตาที่จับจ้องของสองแม่ลูกเท่านั้นเอง และยังมีสิ่งหนึ่งที่นางซุกซ่อนเอาไว้ด้วย

"ท่านพ่อทานผักบ้างนะเจ้าคะ"

อวี้หลันคีบผักกวางตุ้งใส่ในชามของอวี้เฉินฟู่อย่างเอาใจ การแสดงออกของอวี้หลันล้วนทำให้ทุกคนตกใจ อวี้เฉินฟู่ก็เช่นกัน โดยปกติบุตรสาวของเขาจะเหนียมอายยิ่งนัก เวลาที่เขาชวนคุยก็แค่ตอบเป็นคำสั้น ๆ เท่านั้น แต่ดูท่าว่าหลังจากที่นางหายไข้ได้ทำให้นางเปลี่ยนไป ซึ่งการเปลี่ยนแปลงนี้ของอวี้หลัน ทำให้บิดาเช่นเขารู้สึกพึงพอใจมาก หัวใจแก่ชราพลันอิ่มเอมที่มีบุตรสาวมาออดอ้อนเช่นนี้

'อวี้ซูเยว่' คุณหนูรองแห่งจวนตระกูลอวี้ นั่งมองพี่สาวต่างมารดาด้วยความไม่ชอบใจนัก แต่นางทำได้แค่สงบใจเท่านั้น รอให้ท่านพ่อไปทำงานเสียก่อนเถิด นางจะต้องทำให้พี่สาวที่น่าชังผู้นี้รู้เสียบ้างว่าตัวเองควรอยู่ตรงไหน แต่ก่อนก็เห็นว่าทำตัวว่าง่ายดี แต่มาคราวนี้กลับทำตัวแปลกไป สงสัยนางคงต้องแกล้งให้หนักกว่าคราวที่แล้วสินะ

อวี้ซูเยว่นั่งทานอาหารเงียบ ๆ พลางมองท่าทางที่ออดอ้อนบิดาของอวี้หลันด้วยความไม่พอใจ แววตาของนางที่มองอวี้หลันราวกับอสรพิษร้ายที่กำลังรอให้เหยื่อเผลอไผล แล้วจึงค่อยแว้งกัดเหยื่อเมื่อมันเผลอ พร้อมกับฝังขมเขี้ยวแล้วพ่นพิษร้ายเข้าไปในร่างกายของเหยื่อ

อวี้หลันที่รู้สึกถึงการมองมาของอวี้ซูเยว่ได้หันกลับไปมอง พลางแสยะยิ้มออกมา สายตาของนางมองสบประสานกับอวี้ซูเยว่อย่างไม่หวั่นเกรง

'เชิญมองให้พอเถิดน้องสาวคนดี ข้าจะคิดบัญชีที่เจ้าทำกับเจ้าของร่างนี้อย่างทบต้นทบดอกเลยล่ะ!!'