ตอนที่4.คนที่ถูกหักหลัง

"ตกลงน่านจะเล่าให้นิฟังได้หรือยังคะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น"หลังจากออกเวร คุณหมอสาวก็แวะเข้ามาหาคนไข้อีกครั้ง ครั้งนี้เธอมาในฐานะคนรู้จัก คำพูดที่ใช้เลยเป็นกันเอง น่านททียิ้มให้กับคนตรงหน้า เธอไม่ยอมแพ้จริงๆ เมื่อเช้าเขาไม่ตอบ ตอนเย็นเธอก็ตามมาเอาคำตอบจนได้

"พรุ่งนี้ผมออกจากโรงพยาบาลได้ตอนไหนครับ"น่านนทีถามกลับ เพราะคิดว่ายังมีเรื่องที่ต้องทำอีกมากมาย การมานอนโรงพยาบาล ทำให้เขาเสียเวลา หนึ่งในนั้นคือการลาออกจากงาน

"น่านคะ"นิรมลเอ่ยออกมาอย่างอ่อนใจ เมื่อคนบนเตียงยังเฉไฉและเมินเฉยต่อคำถามของเธอ

"ผมไปเดินเล่นน่ะครับ น่าจะวูบเลยถูกคลื่นซัด"น่านนทีตอบแบบขอไปที เขาไม่อยากโกหก แต่เมื่อคนตรงหน้ายังยืนยันที่จะเอาคำตอบ เขาก็ต้องตอบเพื่อให้เธอสบายใจ

"ผู้ชายที่แข็งแรงอย่างน่าน วูบจนหมดสติ ฟังไม่ขึ้นเลยค่ะ นิเป็นหมอนะคะ อย่ามาโกหกเลยค่ะ"คำพูดที่ส่งมาพร้อมกับค้อนวงโต ทำให้ชายหนุ่มยิ้มอย่างเอ็นดู นี่แหละนิรมลตัวจริง

"ผม..."เมื่อรู้ว่าถ้ายังโกหกต่อไป เขาก็ถูกเธอดักทางได้อีก น่านนทีก็หาเสียงตัวเองไม่เจอ

"เรื่องนี้เกี่ยวกับคุณพรีมใช่ไหมคะ"คำถามที่หมอสาวส่งมา ทำให้ตาคมเข้มไหววูบ 

"นิเห็นข่าวหมั้นในหนังสือพิมพ์ค่ะ"ชัดเจนในทุกคำตอบ เขาไม่จำเป็นต้องโกหกใครอีกแล้ว เรื่องที่พริมา บอกมันคือเรื่องจริง แต่ที่ทำให้เขาเจ็บปวดก็คือ เธอหมั้นทั้งๆที่เพิ่งจะเลิกกับเขาเพียงข้ามคืน

"น่านจะทำยังไงต่อคะ"

"ผมขออยู่คนเดียวได้ไหมครับ"ชายหนุ่มตัดบทโดยไม่นึกถึงมารยาท นาทีนี้เขาอยากอยู่คนเดียว ถึงแม้จะรู้ว่าเธอเป็นห่วงเขา แต่ตอนนี้การอยู่กับตัวเองเพื่อหาทางออกให้กับปัญหา คือเรื่องที่เขาอยากทำมากที่สุด

เมื่อถูกไล่นิรมลก็ได้แต่ถอนหายใจ หญิงสาวยอมรับว่าน้อยใจ แต่ก็เคารพการตัดสินใจของเขา เธอเป็นแค่คนนอก ถึงแม้จะพยายามพาตัวเองเข้ามาอยู่ในจุดที่คิดว่าใกล้หัวใจเขา แต่เธอก็อยู่ได้แค่ข้างกาย เพราะหัวใจของเขามีพริมาคนเดียว

"นิขอตัวนะคะ"พูดพร้อมกลับหันหลังเดินออกไป น่านนทีทันได้เห็นความเสียใจในตาหงส์คู่นั้น แต่นี่คือทางออกที่ดีที่สุด เขาไม่เคยให้ความหวังเธอ และให้เธออยู่ในขอบเขตของคำว่าเพื่อนเท่านั้น 

เมื่ออยู่กับตัวเองสิ่งที่คิดได้ตอนนี้ก็คือ ไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ถึงแม้จะอยู่มานานและผูกพัน แต่เพชรบุรีก็แคบ ทฤษฎีโลกกลมมักจะสร้างความเจ็บปวดได้เสมอ และตอนนี้เขาไม่อยากเห็นหน้าพริมาอีกแล้ว เจ็บแต่จบมันคือทางออกของทั้งสองฝ่าย 

หลังจากหมออนุญาตให้กลับได้ น่านนทีก็โทรให้เพื่อนที่ทำงานมารับ โชคดีที่หมอมาตรวจไม่ใช่นิรมล เขาจึงไม่ต้องตอบคำถามของเธออีก

"เรื่องแค่นี้ ต้องออกจากงานเลยเหรอวะ"อานนท์ถาม เมื่อรู้ว่าน่านนทีจะลาออกจากงาน

"เป็นทางออกที่ดีที่สุด"ชายหนุ่มตอบเพื่อน ถ้าไม่ออกวันนี้ วันหน้าก็ต้องออกอยู่ดี เพราะบริษัทที่เขาทำงาน เป็นบริษัทในเครือของครอบครัวพริมา

"มึงก็ทำงานในส่วนของมึง เลิกกันแล้วพรีมคงไม่มาวุ่นวายกับมึงหรอกมั้ง"อานนท์ออกความเห็น เพราะไม่อยากเสียเพื่อนร่วมงานฝีมือดี

"กูไม่อยากทำให้พรีมลำบากใจ อีกอย่างคงไม่มีประโยชน์ถ้ากูจะอยู่ต่อ สู้ไปให้พ้นๆไม่ดีกว่าหรือ"

"นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้มึงฆ่าตัวตายใช่ไหม"น่านนทีเลือกที่จะเงียบ ฆ่าตัวตายเป็นคำถามที่น่าอายที่สุด เมื่อรอดมาได้ เขาสัญญากับตัวเองแล้วว่า จะอยู่ให้ห่างจากมันให้มากที่สุด ฆ่าแล้วไม่ตายถือว่าเป็นบุญของชีวิต

"แล้วมึงจะไปอยู่ที่ไหน"

"คงกลับบ้าน"

"บ้านที่เชียงรายนะเหรอ"