ตอนที่ 1 ความเดิมตอนที่แล้ว

เรื่องราวเลวร้ายนี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อววายุและเมขลาตามเมฆินทร์ไปช่วยเหลือจารวี คนรักของเมฆินทร์และเป็นเพื่อนสนิทของเมขลาที่เกาะล้าน (จากเรื่อง พลาดรักเมฆินททร์)

เบียร์ที่เป็นผู้ที่ทำการทำร้ายจารวีจนหมดสติบนเตียง

เมื่อเมฆินทร์เห็นเหตุการณ์ ก็โกรธแค้นจนขาดสติ พุ่งเข้ากระชากและทำร้ายเบียร์อย่างบ้าคลั่งไม่ยั้งมือ ปล่อยให้เบียร์นอนแน่นิ่งหมดสภาพอยู่บนพื้นห้องอย่างน่าสมเพช

ก่อนออกจากห้อง เมขลาที่ทนเห็นเพื่อนรักถูกทำร้ายไม่ได้ ได้รวบรวมความแค้นทั้งหมด เตะเสยปลายคางของเบียร์ เข้าอย่างจัง ทำให้เบียร์ฟุบหลับไปพร้อมกับศีรษะที่กระแทกพื้น นี่คือสิ่งที่คนร้ายจดจำและกลายเป็น ปมแค้นที่่พุ่งเป้าไปที่เมฆินทร์เป็นหลัก

 

การแก้แค้นครั้งแรกที่ไม่สำเร็จ

หลังจากที่เบียร์หลบหนีการจับกุมไปได้ เขาก็ปรากฏตัวอีกครั้งในฐานะ "ชายชุดดำ" เพื่อตามทำร้ายจารวีที่หน้าคอนโด ซึ่งเป็นจุดอ่อนของเมฆินทร์

ชายชุดดำได้พูดกับจารวีว่า "จำฉันไม่ได้เหรอ!" ซึ่งเมฆินทร์ตั้งข้อสังเกตว่านี่ไม่ใช่คำพูดของสตอล์กเกอร์ แต่เหมือนการทวงความจำหรือความแค้นในอดีต

เมฆินทร์ตามมาช่วยจารวีได้ทันเวลา พยายามดึงหมวกเพื่อเปิดเผยใบหน้าคนร้าย

แต่ชายชุดดำมีปฏิกิริยาตกใจมากกว่ากลัวหรือโกรธเมื่อเห็นเมฆินทร์ และพยายามปกปิดใบหน้าอย่างหนักหน่วง สิ่งที่เมฆินทร์รับรู้คือในสายตาของคนร้ายมีความ "เกลียดชังและความแค้น" ที่พุ่งเป้ามาที่ตัวเขาโดยเฉพาะ

ชายชุดดำหรือเบียร์ได้หลบหนีไปได้และได้ข้อสรุปถึงความสัมพันธ์ของเมฆินทร์กับจารวีและเมขลา

ชายชุดดำหรือเบียร์เชื่อว่าเมฆินทร์ทำให้เขาสูญเสียทุกอย่าง และต้องการทำให้เมฆินทร์ "รับรู้ถึงสูญเสีย" เพื่อเป็นการแก้แค้นที่เจ็บปวดที่สุดเขาเห็นจารวีที่เป็นทั้งต้นเหตุและเป็น"จุดอ่อน" หนึ่งของเมฆินทร์ แต่ในเมื่อไม่สำเร็จ เป้าหมายถัดไปจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...

 

เป้าหมายรายถัดไป

ตัดภาพไปยังห้องพักแห่งหนึ่ง ชายชุดดำที่ กำลังนั่งเช็ดมีดที่ใช้ในวันนั้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและร่องรอยความเจ็บปวดจากแรงถีบของเมฆินทร์

"ไอ้เมฆ... มึงยังเป็นอัศวินผู้พิทักษ์ได้ตลอดเวลาสินะ"

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือที่ไม่มีซิมการ์ดขึ้นมาเลื่อนดูรูปถ่าย

เขาเคาะนิ้วลงบนโต๊ะ ก่อนจะเลื่อนหน้าจอไปยังรูปโปรไฟล์ของ เมขลา (น้องสาวของเมฆินทร์) ที่กำลังเช็กอินอยู่ที่เชียงใหม่กับจารวี

"เท้าไหนของมึงนะ...ที่ใช้เสยปลายคางกูวันนั้น!" เขาพึมพำด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม

"มึงป้องกันจุดอ่อนมึงได้ดีนะไอ้เมฆ... กูจะลอง จุดอ่อนอีกจุดของมึงดูบ้าง"

เขามองรอยช้ำบนใบหน้าตัวเอง แล้วแสยะยิ้มอย่างเย็นชา

"มึงทำให้กูสูญเสียทุกอย่าง... มึงทำให้กูเป็นแบบนี้ ต่อไปนี้ กูจะทำให้มึงสูญเสียคนที่มึงรักบ้าง!"

เขาเก็บมีดใส่ซองอย่างระมัดระวัง แล้วหยิบหมวกและหน้ากากที่ใช้ในวันนั้นขึ้นมาพิจารณาอีกครั้ง ก่อนจะหันไปหยิบ ปืนพกขนาดเล็ก ที่ซ่อนอยู่ในกล่องเครื่องมือ

การไล่ล่าได้เริ่มขึ้นแล้ว! ความปลอดภัยของเมขลาในครั้งนี้...