พี่ชายที่แสนดี

ความเสียใจกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น นอกจากจะ เป็นแผลแล้ว มันยังเป็นเหมือนตะกอนที่ขุ่นอยู่ในใจ อภัสราเหมือนเป็นโรคซึมเศร้า ทุกครั้งที่เห็นใครใส่ชุดนักศึกษา เธอก็จะเก็บเอามาคิดและเสียใจทุกครั้ง

“สักวันต้องข้ามผ่านมันไปได้” คุณแม่ยังสาวบอกตัวเอง     เมื่ออุ้มลูกน้อยขึ้นพาดบ่าหลังจากกินนมอิ่ม วันนี้หมอนัดแทนรัก  ฉีดวัคซีน และคนที่ทำหน้าที่เป็นสารถีดันมีธุระแถวหน้ามหาวิทยาลัยชื่อดัง เธอจึงติดรถพี่ชายมาด้วย จนมาเห็นภาพ    บาดตา ผู้หญิงวัยเดียวกับเธอใส่ชุดนักศึกษารัดรูป ในขณะที่เธอใส่เสื้อยืดตัวใหญ่เพื่อสะดวกกับการให้นมลูก

เสียงสะอึกที่ดังมาพร้อมอาการกระตุกของก้อนกลมบนบ่า ปลุกคุณแม่ยังสาวออกจากภวังค์ความคิด อดีตคือสิ่งที่กลับไปแก้ไขไม่ได้ ปัจจุบันกับอนาคตต่างหากที่เธอต้องคิดถึง

“สะอึกเหรอคะ น้องไทม์สะอึกเหรอลูก”

ล้อเล่นกับลูกแล้วอุ้มแทนรักนั่งบนตัก มือบางลูบไปบนหลังเล็กเบา ๆ ก่อนจะหยิบขวดนมขนาดเล็กที่บรรจุน้ำใส่ปากลูกน้อย คุณหมอหลายท่านสั่งว่าห้ามให้ลูกดื่มน้ำจนกว่าจะครบหกเดือน   แต่แม่ของเธอจะสั่งให้เธอป้อนน้ำน้องไทม์ทุกครั้งที่กินนมอิ่ม       เพื่อล้างปาก คุณแม่มือใหม่จึงสับสนกับวิธีการเลี้ยงลูก ตกลงต้องให้ดื่มน้ำหรือไม่ให้ดื่ม เธอจะเชื่อใครดีระหว่างแม่กับหมอ

“ถามน้องไทม์ได้ไหมคะ หนูดื่มน้ำได้ไหมคะ”

เมื่อไม่มีคำตอบ สุดท้ายก็คุยกับลูกน้อยเพื่อฆ่าเวลา อภิวัฒน์คุยธุระนานเกินไปแล้ว อย่าบอกนะว่ามาจีบสาว แล้วให้เธอกับลูกรออยู่ในรถ

“พี่วัฒน์นะพี่วัฒน์ ลืมไปหรือเปล่าว่าเอาน้องมาด้วย”

บ่นให้พี่ชายเมื่อกล่อมลูกให้หลับ น้องไทม์ฉีดวัคซีนมา      สองเข็ม เป็นธรรมดาที่เด็กวัยนี้ต้องเป็นไข้ อภัสราเริ่มโมโหเมื่อลูกเริ่มตัวรุม ๆ

ไม่นานคนที่กำลังทำให้คุณแม่ยังสาวโมโหก็เปิดประตูรถ     เข้ามา ชายหนุ่มยิ้มให้น้องอย่างขอลุแก่โทษที่ทำให้รอนาน เมื่อเห็นน้องหน้าบึ้งจึงใช้ไม้เด็ด มือหนาชูถุงที่ใส่ขนมหวานและชานมไข่มุกของโปรดของหญิงสาวขึ้น

อภัสราตาโต ก่อนจะเปลี่ยนเป็นบึ้งตามเดิม เมื่อนึกได้ว่า   เธอเพิ่งคลอดลูกมา และหมอสั่งให้งดของเย็น

“ทานนิดเดียวไม่เป็นไรหรอกมั้ง” พี่ชายที่แสนดีปะเหลาะน้องสาวเมื่อเห็นอาการของเธอ

“จะไม่เป็นอะไรเหรอคะ” ถามพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ

“นิดเดียวน่า อึกสองอึก” อภิวัฒน์ยุส่ง เพราะรู้ว่าสิ่งนี้คือ    ของโปรดของเธอ

“ชานมมันมีคาเฟอีน น้องไทม์จะไม่เป็นไรจริง ๆ เหรอคะ”

ถามเพราะยังตัดสินใจไม่ได้

“กว่าจะไปเป็นน้ำนม คงสลายไปหมดแล้วแหละ เอาเถอะ    พี่ไม่บอกคุณแม่หรอก”

“พี่วัฒน์น่ะ ขอบคุณนะคะ” คนอยากกินชาไข่มุกเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะดูดของโปรดลงคออึกใหญ่ รสชาติหอมหวานละมุนลิ้น ทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นมาจริง ๆ

“ไงเจ้าอ้วน... รอลุงนานไหม ขอโทษนะ ลุงคุยธุระนาน       ไปหน่อย” บอกกับหลานแล้วเอื้อมมือไปเขี่ยแก้มยุ้ย ๆ ของคน       ตัวเล็ก

“จะหลับแล้วค่ะ”

ชาไข่มุกทำให้คนแสนงอนอารมณ์ดีขึ้นจริง ๆ ยิ่งเห็นพี่ชายหยอกล้อหลานก็พาให้มีความสุขไปด้วย นาทีนี้เจ้าอ้วนในอกเธอ   คงมีความสุขที่สุด เพราะตอนนี้ทุกคนในบ้านต่างก็รุมรัก

“แอ๊ะ” ขนาดจะหลับยังอารมณ์ดี

“ตัวรุม ๆ นะเนย” อภิวัฒน์บอกกับน้อง เมื่อสัมผัสถึงไอร้อนที่ออกมาจากคนตัวเล็ก

“น่าจะมีไข้ค่ะ คงแพ้วัคซีน”

“เหนื่อยอีกแล้วสิคุณแม่” มือแกร่งขยี้ลงบนกลุ่มผมสลวยของคนเป็นน้อง

“มีพี่วัฒน์คอยช่วย ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ” คำตอบที่ประจบพี่ชาย ทำให้อภิวัฒน์อยากแกล้ง

“เสียใจ คืนนี้พี่มีปาร์ตี้” อภิวัฒน์บอกแล้วก็อยากกัดลิ้นตัวเองตาย เมื่อรอยยิ้มของคนหน้าบานหุบลง เพราะคำว่าปาร์ตี้ของเขา อภิวัฒน์รู้ดีว่าตั้งแต่มีลูกชีวิตของอภัสราก็เปลี่ยนไป จากที่เคยได้เที่ยวเล่นสนุกสนาน ใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นก็ต้องเลิก เพราะมีลูกก่อน   วัยอันควร

“ขอโทษนะครับ พี่ปากไวไปหน่อย”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“คืนนี้พี่อยู่บ้านครับ ใครจะทิ้งเจ้าอ้วนได้ลงคอ คืนนี้ขอลุงนอนด้วยคนนะครับ”

“พี่วัฒน์น่ะ ไม่ต้องมาเอาใจเนยหรอกค่ะ เนยไม่เป็นอะไร    จริง ๆ”

“ไว้รอให้น้องไทม์โตกว่านี้อีกหน่อย เราไปอยู่อังกฤษกันนะ เนยไปเรียนต่อให้จบ พี่จะเลี้ยงหลานเอง”

อภิวัฒน์บอกกับน้อง เขาไม่อยากให้อภัสราคิดมาก พาเธอมาใกล้กับมหาวิทยาลัย ก็ทำให้เขารู้สึกผิดไม่น้อย

“ขอบคุณนะคะพี่วัฒน์”

หญิงสาวไหว้พี่ชาย เธอรู้ว่าหลายครั้งที่อภิวัฒน์ยอมทิ้งความสุขส่วนตัวเพื่อมาดูแลเธอกับลูก อภิวัฒน์พยายามเติมเต็มส่วนที่ขาดให้เธอกับน้องไทม์ ต่อให้ลูกไม่มีพ่อ แต่น้องไทม์ก็จะโตมาด้วยความรักและความอบอุ่น

ตากลมโตมองไปยังร่างสูงใหญ่ที่ใส่ชุดนักศึกษาเดินอยู่     ข้างทาง แล้วคิดถึงใครบางคน อธิปจะรู้ไหมว่าตอนนี้เขามีลูกกับเธอ