LOGINShare
ตอนที่ 58 บทแห่งอดีตกาล: เสี้ยวจันทราในหิมะ (1/2)
Last Updated:
2025-06-27 20:10:57ก่อนที่ยุคจะมีชื่อเรียก ก่อนแผ่นดินจะมีชื่อว่า เทียนหลง ก่อนมหามรรคจะทอดผ่านผืนหิมะ และคำว่า ‘มนุษย์’ กับ ‘มังกร’ ยังแบ่งแยกชัดเจนราวเส้นขอบฟ้ากับหุบเหว
คือกาลที่หิมะขาวโพลนปกคลุมท้องฟ้า
คือกาลที่มังกร...ยังอยู่ในเผ่าพันธุ์แห่งตำนาน
และคือกาล...ที่หัวใจของผู้ครองแดนเหนือ ยังไม่รู้จักคำว่า รัก
ราชามังกรน้ำแข็ง...หลงอวิ๋น
ผู้ถือกำเนิดจากหยาดน้ำแข็งหยดแรกที่หล่นจากฟ้าสูงเหนือเมฆา
เรือนผมของเขาเป็นสีน้ำเงินเข้มยาวสยายดุจหิมะเพิ่งโปรย ดวงตาสีฟ้าเข้มเหมือนน้ำแข็งก้นทะเล
เขาอาศัยอยู่ลำพังบนยอดเขาเกล็ดขาว
ใจของเขา—ถูกสาปให้เยือกเย็น
วิญญาณของเขา—เป็นเพียงเงาในลมหนาวที่ไม่มีใครมองเห็น
จนกระทั่ง...
ยามดึกคืนหนึ่งในแดนเหนือ ดวงจันทร์เสี้ยวแขวนอยู่เหนือฟากฟ้าราวหยาดแสงอันบางเบา ทอดเงาเงียบงันเหนือหุบหิมะไร้ผู้คน เสียงลมหวีดหวิวพัดลอดระหว่างชะง่อนผาหิมะ ราวเสียงบทเพลงที่ไม่มีผู้ขับขาน...
ทว่าคืนนั้น—เสียงหนึ่ง...ทำให้ราชามังกรผู้โดดเดี่ยวต้องหยุดฝีเท้า
Latest chapter
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 60 แสงจันทร์ในนิทรา
กลิ่นชาหอมอ่อนจากมวลดอกไม้ยามราตรีลอยอบอวลทั่วห้องบรรทม ผ้าม่านโปร่งลายจันทราโบราณปลิวไหวตามลมหิมะที่ลอดผ่านหน้าต่างแสงจันทร์พาดผ่านเนื้อผ้าและไหลแตะลงบนผ้าห่มสีเงินอ่อนที่คลุมร่างของหญิงสาวหนึ่งไว้แนบเนื้อ—อย่างแผ่วเบาเอลาเรียยังคงหลับใหล...นานถึงสิบแปดวันแล้วร่างกายของเธอยังอุ่น เวทจันทรายังเรืองแสงบางใต้ผิวบริเวณหัวใจ แต่เปลือกตาคู่งามของเธอ...ยังคงปิดสนิท ราวกับหลับลึกในห้วงแห่งคำสัญญาที่ไร้เสียงบนเก้าอี้ไม้แกะลายมังกรน้ำแข็งข้างเตียง หลงอวิ๋นนั่งนิ่งไม่ไหวติง มือข้างขวาของเขากุมมือของเธอไว้แน่น...นิ้วโป้งลูบเบา ๆ ที่หลังมือซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่ใช่เพื่อปลุกเธอแต่เพื่อบอกกับเธอทุกวินาที...ว่าเขายังอยู่ตรงนี้“ข้าจะรอ…ไม่ว่านานแค่ไหน” เขากระซิบ ดวงตาสีฟ้าน้ำแข็งยังจ้องใบหน้าอ่อนหวานของเธอ...อย่างไม่ละสายตาเสียงเคาะประตูเบา ๆ ดังขึ้น ก่อนบานประตูไม้จะถูกแง้มออกช้า ๆ ด้วยมือเรียวในชุดคลุมผ้าทอมือ“องค์ชายเพคะ…”หลงจื่อ สาวใช้คนสนิทกล่าวเสียงอ่อน เธอถือถาดอาหารไม้แกะลา
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 59 บทแห่งอดีตกาล: เสี้ยวจันทราในหิมะ (2/2)
เช้าวันใหม่คลี่คลายลงเหนือปราสาทน้ำแข็งสีเงินในเทือกเขานอร์วัล ดวงอาทิตย์เพิ่งลอยขึ้นเหนือขอบฟ้า แต่สนามเวทเบื้องหน้าปราสาทกลับเต็มไปด้วยละอองเวทมนตร์ที่ระยิบระยับตั้งแต่รุ่งสางซิลวาเอลินหมุนปลายนิ้วอย่างเชื่องช้า ทิศทางลมเปลี่ยนทันที—คลื่นหิมะที่เคยสงบลุกขึ้นเป็นพายุหมุนเล็ก ๆ ล้อมรอบร่างนาง เธอหลับตาแน่น ตั้งสมาธิกับแก่นเวทในกาย ท่ามกลางความหนาวที่กัดผิวหลงอวิ๋นยืนห่างออกไปไม่ไกล มือข้างหนึ่งประคองเปลวเพลิงสีฟ้าที่ลอยเหนือฝ่ามือ ส่วนอีกข้างหนึ่งถือยันต์เวทมังกรโบราณที่ลอยหมุนรอบตัว“แก่นเวทเจ้าผสานกับพายุได้แน่นขึ้นแล้ว” เขากล่าวเสียงราบเรียบ แต่ดวงตาแฝงความชื่นชม“อีกไม่นาน เจ้าจะหลอมเวทระดับอัสนีได้แน่”ซิลวาเอลินหอบน้อย ๆ เมื่อยกมือปล่อยเวทสุดท้ายจนเสร็จ ร่างกายเปียกเหงื่อ แม้จะอยู่กลางหิมะเธอหันมาหาเขา ยิ้มให้ดวงตาพราวระยับ“หากมีเจ้าอยู่ตรงนี้...ข้าก็พร้อมจะฝึกทุกวัน”“แต่ข้ากลัวว่าคืนนี้ เจ้าจะหมดแรงซะก่อน”เขาหยอก ริมฝีปากยกยิ้มเจ้าเล่ห์ สะท้อนแววไฟแห่งปรา
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 58 บทแห่งอดีตกาล: เสี้ยวจันทราในหิมะ (1/2)
ก่อนที่ยุคจะมีชื่อเรียก ก่อนแผ่นดินจะมีชื่อว่า เทียนหลง ก่อนมหามรรคจะทอดผ่านผืนหิมะ และคำว่า ‘มนุษย์’ กับ ‘มังกร’ ยังแบ่งแยกชัดเจนราวเส้นขอบฟ้ากับหุบเหวคือกาลที่หิมะขาวโพลนปกคลุมท้องฟ้าคือกาลที่มังกร...ยังอยู่ในเผ่าพันธุ์แห่งตำนานและคือกาล...ที่หัวใจของผู้ครองแดนเหนือ ยังไม่รู้จักคำว่า รักราชามังกรน้ำแข็ง...หลงอวิ๋นผู้ถือกำเนิดจากหยาดน้ำแข็งหยดแรกที่หล่นจากฟ้าสูงเหนือเมฆาเรือนผมของเขาเป็นสีน้ำเงินเข้มยาวสยายดุจหิมะเพิ่งโปรย ดวงตาสีฟ้าเข้มเหมือนน้ำแข็งก้นทะเลเขาอาศัยอยู่ลำพังบนยอดเขาเกล็ดขาวใจของเขา—ถูกสาปให้เยือกเย็นวิญญาณของเขา—เป็นเพียงเงาในลมหนาวที่ไม่มีใครมองเห็นจนกระทั่ง...ยามดึกคืนหนึ่งในแดนเหนือ ดวงจันทร์เสี้ยวแขวนอยู่เหนือฟากฟ้าราวหยาดแสงอันบางเบา ทอดเงาเงียบงันเหนือหุบหิมะไร้ผู้คน เสียงลมหวีดหวิวพัดลอดระหว่างชะง่อนผาหิมะ ราวเสียงบทเพลงที่ไม่มีผู้ขับขาน...ทว่าคืนนั้น—เสียงหนึ่ง...ทำให้ราชามังกรผู้โดดเดี่ยวต้องหยุดฝีเท้า
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 57 ผนึกแห่งจันทรา – ใต้หิมะและเลือดมังกร (2/2)
เสียงคำรามของเนรูไซร์ระเบิดขึ้นอีกครั้ง หางขนาดยักษ์กวาดทำลายผนังถ้ำเวทเหมือนกระดาษชื้น เวทแสงและเงาปะทะกันกลางอากาศจนเกิดการสั่นสะเทือนระลอกใหญ่ฝุ่นเวทปลิวว่อน—เสียงเวทร้องดังก้องในทุกสรรพางค์ของโลกเวทหลงอวิ๋นยังคงยืนอยู่ตรงหน้าแท่นเวท ร่างกายบาดเจ็บจากการรับเวทแทนเอลาเรียดวงตาสีฟ้าของเขาเรืองแสงเย็นราวน้ำแข็งที่กำลังแตกร้าว เขากำมือแน่น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเนรูไซร์ที่คำรามลั่นกลางอากาศ“...พอแล้ว”เสียงเขาดังแน่น…แต่ราบเรียบราวหิมะที่กำลังตก พลังเวทเริ่มปะทุจากใต้ฝ่าเท้า—วงเวทมังกรน้ำแข็งเรืองแสงใต้พื้นหิน“เอลิอาน”“ดูแลเอลาเรีย...จนกว่าข้าจะหยุดมันได้”เอลิอานสบตาเขานิ่ง ก่อนพยักหน้ารับหลงอวิ๋นยื่นมือแตะอกตนเอง—จุดที่พลังแก่นมังกรหลับใหล เวทน้ำแข็งทะลักออกจากผิวหนัง กลายเป็นเกล็ดสีฟ้าระยับ เสื้อคลุมของเขาฉีกออก—เผยร่างที่ค่อย ๆ ถูกปกคลุมด้วยเกล็ดมังกร เสียงกระดูกและกล้ามเนื้อแปรสภาพดังกรอบแกรบแสงเวทแตกกระจาย—ปีกกว้างกางออกกลางอากาศ
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 56 ผนึกแห่งจันทรา – ใต้หิมะและเลือดมังกร (1/2)
เสียงคำรามของมังกรดึกดำบรรพ์ เนรูไซร์ ดังสะท้านห้องเวททั้งมวล แท่นผนึกกลางถ้ำใต้ทะเลสาบจันทราสั่นไหวเหมือนจะพังทลายลงในทุกวินาที แสงเวทบนพื้นแตกร้าวเป็นทางยาว หินศิลาโบราณสะเทือนจนผงธุลีร่วงเหมือนน้ำตาของกาลเวลาหางมังกรยาวสีเงินดำของมันตวัดกวาดแนวกำแพงเวท กระแทกผนังเวทที่เจิ้งอู่สร้างไว้แตกเป็นเสี่ยงเสียง ครืน!! ดังสนั่นจนหูแทบชาฉันหอบหายใจ หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะพลังเวทในตัวกำลังเดือดพล่านเหมือนถูกกระชากให้ตื่นขึ้นสุดขีด มือทั้งสองข้างสั่น—แต่ยังยืนอยู่ตรงหน้าแท่นเวทดวงตาของเนรูไซร์…เป็นสีเงินมืดที่ไม่มีประกายชีวิตแต่ในแววตานั้นแฝงไว้ด้วยบางอย่าง—เศษเสี้ยวของความทรงจำพันปีที่ยังถูกผนึกอยู่“...มังกรตื่นแล้ว”เสียงของเอลิอานดังขึ้นข้างตัวฉัน เขามีบาดแผลที่ไหล่ แต่ยังคงยืนมั่น ดาบเวทยังคงเรืองแสงอยู่ในมือเซรีฟิน่าเงยหน้าขึ้นมองเนรูไซร์ที่กำลังอาละวาด ดวงตาของนางเป็นประกายเรืองแสงสีม่วงเข้ม พลังเงาดำแผ่ออกจากร่างอย่างบ้าคลั่ง“ใจเย็น…ที่รักข
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 55 บทแรกแห่งสงครามดวงจันทร์
แสงจากไพ่ทาโรห์ใบสุดท้าย— “The Star” ลอยขึ้นเหนือฝ่ามือฉัน มันส่องประกายสีเงินอ่อน กระเพื่อมช้า ๆ ไปตามแรงเวทจากแท่นศิลาเบื้องล่างณ วินาทีนั้น…โลกทั้งใบคล้ายถูกแช่แข็งลงชั่วขณะ รอบกายเงียบงันราวกับกาลเวลาเองก็หยุดหายใจฉันยืนข้างหลงอวิ๋น มือของเราประสานกันแนบแน่น พลังเวทของเราค่อย ๆ ไหลซึมผ่านปลายนิ้ว—หลอมรวมกันเป็นสายใยเรืองแสงที่โยงถึงจิตวิญญาณเสียงหัวใจของเขา...ประสานกับจังหวะหัวใจของฉันอย่างไร้รอยต่อ“จงผนึกซากจันทรา…”เสียงกระซิบแผ่วเบาดังขึ้นจากริมฝีปากของเขา แสงเวทสีเยือกแข็งเริ่มเรืองขึ้นจากปลายนิ้ว ค่อย ๆ ลากเป็นเส้นเวทรอบแท่นกลาง ลวดลายเวทพันกันวนซ้อน กลายเป็น ‘อักขระมังกรพันธะ’ โบราณ—อักขระที่ไม่มีผู้ใดยุคนี้อ่านออก…นอกจากเขาเพียงผู้เดียวฉันหลับตาลง ปล่อยให้จิตเงียบลงจนหมด เหลือเพียงหนึ่งเดียว—ภาพของเขาที่ชัดเจนที่สุดในใจเส้นเวทวนทบซ้อนกันเป็นรูป ‘อักขระมังกรพันธะ’ ซึ่งไม่เคยมีใครในยุคนี้อ่านออกได้นอกจากเขา“ด้วยเส้นชะตาที่ผูกพัน…”“ด้วยหัวใจที่มิได้เลือกเพียงชาตินี้…”“จงคื
You may also like
ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า192 viewsเกิดใหม่ทั้งที จะมีสามีคนเดียวได้ยังไง??
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า749 viewsศึกเทพชิงพิภพ
นักเขียนบ้านนา191 viewsรัก ลวง ร้าย เสน่ห์มรณะ
เซเรีย650 viewsสวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ
rasita_suin588 viewsสวาทรักข้ามสายพันธ์ุ
เซนโด้274 views5/B กับหีบต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก220 viewsขุนศึกทะลุมิติ
นักเขียนบ้านนา331 views
