2. คุณชายทั้ง7

[ขอให้สนุกกับการอ่านนะครับ] • [Have fun reading]

Part : คุณชายทั้ง7

--------------------------------------------------------------------------

ทันทีที่เข้ามาด้านในคฤหาสน์ เด็กสาวก็ต้องตะลึงกับความสวยวิจิตรของภายในคฤหาสน์หลังนี้ ที่ถูกตกแต่งแนวตะวันตก ความหรูหราหลายร้อยหลายพันเท่าเมื่อเทียบกันกับห้องรูหนู ที่เธอใช้หลับนอนอยู่ในที่ของคนใช้

“น้ำอุ่นมานี่...” ป้าคนใช้เรียกสติของน้ำอุ่นที่กำลังเหม่อลอยเพราะความสวยวิจิตรของคฤหาสน์ ให้กลับมาสนใจงานที่เธอจะต้องจัดการ

“ค่ะป้า” เด็กสาวรีบยกชายกระโปรงชุดยูนิฟอร์มสาวใช้ที่เธอสวมใส่อยู่ขึ้น ก่อนจะเร่งฝีเท้าตามป้าแม่บ้านเข้าไปในสถานที่จัดงานปาร์ตี้ ที่เธอจะต้องจัดการช่วยสร้างสรรค์ห้องโถงใหญ่นั้น ให้กลายเป็นสรวงสวรรค์ของเหล่าคุณชายในค่ำคืนนี้

ห้องจัดงานปาร์ตี้วันเกิดของคุณชายโอบ...

“ลูกโป่ง นั่นลูกโป่งใช่ไหมคะป้า” เด็กสาวตาเบิกโตเป็นประกาย เมื่อได้เห็นสิ่งน่าตื่นตาตื่นใจที่เธอเคยเห็นมันในตอนยังเด็กเมื่อนานมาแล้ว แต่ภาพจำนั้นมันก็เลือนลางจนต้องเอ่ยถามป้าแม่บ้านเพื่อให้แน่ใจถึงสิ่งที่เธอเห็น

ทว่าเธอเอาแต่มองจ้องไปที่ลูกโป่งสวยงามนั่น จนไม่ได้หันมามองว่าเธอนั้นกำลังจะเดินชนใครบางคน ที่ยืนอยู่ด้านหน้าของเธอ ห่างออกไปไม่ถึงเอื้อมมือ

ชายหนุ่มร่างสูงมองสาวใช้ที่กำลังเดินไม่สนใจคนตรงหน้า เพราะมัวแต่มองลูกโป่งที่จัดอยู่ด้านหลังของเธอ มือหนาจับไหล่ของเด็กสาวที่เดินมุ่งหน้ามาหาเขาอย่างระวังมือ เพื่อเรียกสติให้เธอนั้นมองมาที่เขา

ขวับ!

“..!”

“มองทางด้วยสิ...” คนสุขุมเจ้าระเบียบ หรือพี่ใหญ่ของบ้านอย่าง ‘คุณชายยิม’ พูดบอกสาวใช้อย่างใจเย็น

ตาใสเบิกโตขึ้นมองสบตาคมของหนุ่มหล่อด้วยความตกใจ และเมื่อเธอเห็นว่าตัวเองนั้นเกือบจะเดินชนคนเข้า ก็รีบขอโทษขอโพยเขาในทันที โดยไม่รู้ว่าชายคนตรงหน้านี้ เป็นคุณชายใหญ่ของคฤหาสน์ที่เธออาศัยอยู่

“ขอโทษนะคะ ขอโทษจริง ๆ ค่ะ” เด็กสาวพูดขอโทษ พร้อมกับก้มหัวให้ชายที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของเธอ

“น้ำอุ่น ระวังหน่อยสิ...ขอโทษนะคะคุณชายยิม” ป้าแม่บ้านรีบวิ่งมาเอ่ยขอโทษคุณชายใหญ่ของบ้าน และดึงตัวน้ำอุ่นไปจากจุดนั้น

นั่นยิ่งทำให้เด็กสาวกลับตกใจมากขึ้น เมื่อรู้ว่าคนที่เธอเกือบเดินชนเมื่อครู่ คือคุณชายของคฤหาสน์คนรวยนี้ จิตของเด็กสาวหลุดลอยแม้เดินตามป้าแม่บ้านไป แต่ก็ยังอยากหันกลับไปมองคุณชายที่ยืนอยู่ตรงที่ที่เธอเดินจากมา

ทว่าดวงตาใสแป๋วไร้เดียงสาของเธอที่เขาเห็นเมื่อครู่นั้น มันก็เรียกให้เขาต้องหันกลับไปมองเธออีกครั้ง หลังจากที่เธอเดินจากไป และเขาก็ยังคงเห็นดวงตาใสแป๋วนั้นจ้องมองมาที่เขาอยู่

สาวน้อยรีบหลบตาหนี เมื่อเห็นว่าคุณชายหันกลับมามองเธอเช่นกัน เจ้าของชายกระโปรงยาวยกมันขึ้น และวิ่งตามป้าแม่บ้านไปอย่างไม่วอกแวก เพราะกลัวว่าจะโดนดุเข้า ไม่จากป้าแม่บ้านที่ตามให้มาช่วยงาน ก็จากคุณชายคนที่เธอเกือบเดินชนเมื่อครู่...

*****

เด็กสาวเดินมายืนจัดดอกไม้ ที่จะใช้วางประดับอยู่บนโต๊ะจัดปาร์ตี้ โต๊ะที่มีของว่างทานเล่นให้เห็นอยู่เต็มโต๊ะ ซึ่งเป็นอาหารดี ๆ ที่เธอไม่เคยได้ลิ้มลอง และเพิ่งจะเคยเห็นว่าคนรวยนั้นอยู่ดีกินดีแค่ไหน

“น้ำอุ่น ไปหยิบดอกไม้ที่วางอยู่ในห้องครัวให้ป้าหน่อย เดินไปแล้วเลี้ยวซ้าย อยู่ใกล้กับห้องน้ำนะ” ป้าแม่บ้านเอ่ยปากสั่งเด็กสาว เพราะตนยุ่งเหยิงอยู่กับงานตรงหน้า จึงไหว้วานให้เด็กสาวไปหยิบให้

“ค่ะป้า...” เด็กสาวตอบรับคำสั่งก่อนจะเดินออกจากห้องจัดปาร์ตี้ไปหยิบดอกไม้ที่ห้องครัวซ้ายมือมาเพิ่มตามคำสั่งที่ป้าบอกกับเธอ

“ห้องครัวซ้ายมือ ห้องครัวซ้ายมือ ซ้ายมือ…” น้ำอุ่นเดินท่องจำสิ่งที่ป้าแม่บ้านสั่งตลอดทาง เพื่อไม่ให้หลงในคฤหาสน์หลังใหญ่นี้ จนกระทั่งเธอเดินมาถึง

ห้องครัว...

ปึก ปึก ๆ!

“อื้ออ อ๊ะ! คุณชายคะ” เสียงเนื้อกระทบกัน ดังสลับกับเสียงร้องโหยหวนของหญิงสาวที่ดังมาจากห้องน้ำใกล้ ๆ เรียกความสนใจให้เด็กสาวนั้นหยุดมือที่จะหยิบดอกกุหลาบแดงช่อโตที่วางอยู่ด้านหน้า และเปลี่ยนไปโฟกัสกับเสียงนั้นแทน

เธอเดินเข้าไปใกล้ห้องน้ำแหล่งที่มาของเสียงนั้น และก่อนที่เธอจะเดินถึงเสียงร้องก็เงียบลง และได้ยินเสียงครางทุ้มของผู้ชายดังขึ้นแทน

“อึก! อ่าส์”

แก๊ก!

ทันทีที่ประตูห้องน้ำเปิดออก เด็กสาวก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นเข้ากับชายแปลกหน้าอีกคน ที่ดูมีท่าทางน่ากลัวดุร้าย ตอนนี้เขาจ้องมองมาที่เธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ เพราะรู้สึกไม่พอใจที่เปิดประตูออกมาและเห็นว่ามีคนยืนอยู่ด้านหน้า

“มาแอบฟังฉันหรือไง ฮะ!?” คนโหดเหี้ยมเช่น ‘คุณชายอาร์’ ตวาดเสียงใส่เด็กสาวจนทำเธอตกใจเดินถอยหลังหนี

“ปะ…เปล่านะคะ อุ่นแค่ได้ยินเสียงคนร้อง อุ่นเลยเดินมาดูก็เท่านั้นค่ะ” เด็กสาวพูดเสียงสั่นเครือเพราะหวาดกลัวต่อชายที่ยืนอยู่เบื้องหน้า เธอไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นสบตาเขา เลยได้แต่ก้มหน้าก้มตาอยู่แบบนั้น

“เธอไม่รู้หรือไง ว่าเสียงเมื่อกี้มันคือเสียงอะไร ฮะ!” คนเจ้าอารมณ์ตวาดใส่สาวใช้อีกครั้ง พลางใช้มือหนาใหญ่บีบเข้าที่ต้นแขนเล็กของเธอ เพียงเพราะโมโหที่เธอมาแอบฟังเสียงกิจกรรมเมื่อครู่

“อุ่นไม่รู้จริง ๆ ค่ะ อุ่นเพิ่งจะเคยเข้ามาที่นี่ครั้งแรก อุ่นขอโทษนะคะ ฮึก!” ร่างบางสั่นระรัวเพราะความกลัวสุดขีด ก่อนที่จะมีเสียงนุ่มทุ้มของชายหนุ่มอีกคนดังขึ้นจากทางด้านหลังของเธอ

“เธอคงยังเด็กอยู่ เลยไม่รู้ความน่ะครับเฮีย” เสียงนุ่มของ ‘คุณชายจีเอ็ม’ พูดขึ้นในขณะที่เดินเข้ามาใกล้พี่ชายของเขา “ปล่อยเธอไปเถอะนะครับ”

“ฮึก!” สาวน้อยพยายามกดเก็บเสียงร้องสะอึกสะอื้นไว้ เพราะกลัวว่าเสียงนั้นจะทำให้คนดุร้ายเกิดโมโหเธอขึ้น

ร่างบางของเด็กสาวถูกผลักล้มลง โดยมือหนาของคนที่กำลังโกรธเกี้ยวอยู่ ความรุนแรงที่ต้นแขนเล็กของเธอได้รับนั้น มันเจ็บปวดจนเธอกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ และถึงแม้ว่าเธอจะเคยเป็นคนเร่ร่อนมาก่อน แต่พ่อผู้ให้กำเนิดก็ไม่เคยทุบตีหรือดุด่าสาวน้อยเลยสักครั้ง อีกทั้งผู้มีบุญคุณเช่นยายหอมก็รักและถนอมเธอเป็นอย่างดี ต่างจากชายแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกันเพียงครู่

“หึย!” คนใจร้ายเค้นเสียงหงุดหงิดออกมาก่อนเดินจากไป และเมื่อน้ำอุ่นเห็นเช่นนั้น เธอก็ระบายเสียงร้องออกมาอย่างไม่เก็บกด

“ฮึก ฮืออ!” มือน้อยจับไปที่ต้นแขนของตัวเองเพราะรู้สึกเจ็บ เธอนั่งร้องไห้อยู่เช่นนั้น โดยลืมสนใจชายคนที่ยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือ

ซึ่งคนที่มองเธออยู่ด้านหลังก็เปลี่ยนเป็นเดินมาหยุดยืนอยู่ทางด้านหน้า ก่อนจะย่อตัวลงนั่งเพื่อปลอบใจคนที่กำลังร่ำไห้อยู่ และเมื่อก้มมองหน้าของเด็กสาว ก็เห็นเพียงดวงตาโตแป๋วที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา มือหนาของคนอบอุ่นจับไปที่แมสที่เธอใส่อยู่แล้วทำท่าจะดึงมันออก ทว่ามือน้อยนั้นกลับหยุดมือของเขาเอาไว้

“อย่านะคะ ฮึก! ยายจ๋าไม่ให้อุ่นถอดมันออก...” ดวงตาใสแป๋วเงยขึ้นมองใบหน้าของชายหนุ่มผู้ชายใจดีที่ช่วยชีวิตเธอไว้ ก่อนจะอ้อนวอนเขาไม่ให้ดึงมันออกเพราะคำสั่งเข้มงวดของยายหอม

“เธอกำลังสั่งห้ามคุณชายอยู่ รู้หรือเปล่า?” จีเอ็มพูดบอกเด็กสาวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลตามสไตล์คนใจดีที่เป็นตัวตนของเขา

“คะ...คุณชายเหรอคะ?” เด็กสาวตกใจเมื่อรู้ว่าชายตรงหน้าของเธอคือคุณชายอีกคนในคฤหาสน์หลังนี้

“ใช่ คนเมื่อกี้ก็เป็นคุณชาย เธอไม่รู้เหรอ?” จีเอ็มถามเด็กสาวด้วยความสงสัย

“อุ่นไม่รู้จริง ๆ ค่ะคุณชาย อุ่นขอโทษนะคะ” เด็กสาวพูดขอโทษอย่างสุภาพ และระมัดระวังกิริยาท่าทางมากยิ่งขึ้น

“ฉันรับคำขอโทษเป็นการถอดแมสนะ” คุณชายแสนอบอุ่น พูดพลางยิ้มให้กับเด็กสาวอย่างเป็นมิตร เพราะหวังว่าเธอจะไว้ใจเขาและทำตามในสิ่งที่เขาเอ่ยขอ

เด็กสาวนิ่งคิดไปเพียงครู่ ก่อนจะตัดสินใจตอบแทนบุญคุณที่เขาช่วยเธอเรื่องเมื่อครู่ โดยการถอดแมสที่ปกปิดใบหน้าสวยงามนั้นออก ทันทีที่ความสวยของเธอประจักษ์ต่อหน้าคุณชายคนใจดี นั่นทำให้เขาถึงกับต้องระบายยิ้มออกมา เพราะหน้าตาของเธองดงามจนทำใจแกร่งสั่นไหว

“ยายจ๋าของเธอ คงหวงหลานสาวคนสวยมากสินะ” รอยยิ้มอบอุ่น และมือหนาที่ลูบลงบนหัวของเธออย่างถนุถนอม ทำให้เด็กสาวละสายตาจากคนตรงหน้าไม่ได้เลย มันหยุดเสียงร้องของเธอได้เงียบสนิท เหลือไว้เพียงเสียงสะอื้นเท่านั้น...

“ฮึก”

“เธอไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าเสียงเมื่อกี้ที่ได้ยินคือเสียงอะไร?” คุณชายจีเอ็มเอ่ยถามเด็กสาวถึงสิ่งที่เขายังคาใจอยู่

“อุ่นไม่รู้จริง ๆ ค่ะ อุ่นคิดว่าเธอเจ็บปวดทรมานจากอะไรสักอย่าง ก็เลยจะเดินไปช่วยเธอก็เท่านั้น อุ่นไม่ได้เรียนหนังสือ อุ่นไม่มีความรู้ อุ่นไม่ได้ตั้งใจล่วงเกินคุณชาย อุ่นขอโทษนะคะ” เด็กสาวพนมมือก้มลงกราบที่ตักของคุณชายจีเอ็ม แต่เขากลับหยุดมือของเธอไว้ เพราะคิดว่าเธอไม่ได้ทำผิดอะไรจนถึงกับต้องทำแบบนั้น เพียงเพราะแค่เธอยังเด็กและไร้เดียงสาเกินกว่าจะเข้าใจ

“ไม่ต้องขอโทษฉันหรอก เวลาได้ยินเสียงนั้น เธออย่าเดินเข้าไปใกล้เชียวล่ะ เพราะไม่งั้นคนที่ร้องจะเป็นเธอเอง เข้าใจไหม?” คุณชายจีเอ็มพูดพลางอมยิ้มกับเรื่องทะลึ่งที่คิดอยู่ในหัว ซึ่งมันก็ยิ่งทำให้เขาตลกมากขึ้น เมื่อเห็นใบหน้าของเด็กสาวที่ดูมึนงงกับคำพูดของเขา

“กลับไปทำงานเถอะ” เขาดันตัวลุกขึ้นยืน ก่อนจะใช้มือยีหัวเด็กสาวด้วยความเอ็นดู และเดินหันหลังจากเธอไป

“คุณชายคะ…” เสียงหวานของเด็กสาวเรียกให้ชายหนุ่มหยุดก้าวเท้า และหันกลับมามองเธอ “อุ่นถามได้ไหมคะว่าคุณชายชื่ออะไร?”

“จีเอ็ม...ฉันชื่อจีเอ็ม” คุณชายพูดแนะนำชื่อของตัวเองกับเด็กสาว ด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลที่ฟังชัดถ้อยชัดคำ

“ขอบคุณนะคะ คุณชายจีเอ็ม” เด็กสาวยกมือน้อยสองข้างขึ้นไหว้ขอบคุณคุณชายคนใจดี พร้อมกับยิ้มหวานให้เขาอย่างน่าเอ็นดู

“น่ารักจัง” จีเอ็มพูดชมเด็กสาวก่อนจะเดินยิ้มออกไปจากตรงนั้น ทว่าใบหน้างดงามของเธอยังคงติดอยู่ในหัว และเลิกนึกถึงไม่ได้เลยแม้จะไม่ได้เห็นหน้าเธอหลายนาทีแล้ว

ห้องโถงจัดงานปาร์ตี้...

เด็กสาวเดินกลับมาหาป้าแม่บ้านของเธอ โดยสวมแมสปิดใบหน้าที่งดงามนั้นไว้เช่นเดิม แต่เมื่อเดินกลับเข้ามาก็เห็นว่ามีชายแปลกหน้าอีกสองสามคนที่เหมือนว่าจะกำลังเดินดูความเรียบร้อยในสถานที่จัดงานนี้ เพราะเห็นว่าเขายืนออกคำสั่งกับสาวใช้อยู่

“ตัวอักษรนั่น เอาลงมาหน่อยได้ไหม ถ้าติดสูงขนาดนั้นทำไมไม่เอาขึ้นไปติดบนหลังคาคฤหาสน์ซะเลยล่ะ!” เจ้าของวันเกิดอย่าง ‘คุณชายโอบ’ พูดออกคำสั่งกับสาวใช้ ด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยพอใจนักกับการจัดงานที่ไม่เรียบร้อยถูกใจผู้เป็นเจ้างานอย่างเขา

“เธอ...มานี่” โอบหันไปเรียกเด็กสาวที่ยืนถือดอกกุหลาบช่อโตและกำลังมองมาที่เขาให้เข้าไปหา เพื่อจะเรียกเธอไปใช้งาน “วางดอกไม้ลงแล้วไปลากเก้าอี้มา”

“คะ...ค่ะ” น้ำอุ่นรีบทำตามคำสั่งเพราะคิดว่าคนที่ออกคำสั่งกับเธอเมื่อครู่ อาจจะเป็นคุณชายของคฤหาสน์หลังนี้อีกคนก็ได้

“ขึ้นไปบนเก้าอี้ แล้วขยับตัวอักษรลงมา” โอบออกคำสั่งกับเด็กสาว ซึ่งเธอก็ทำตามอย่างไม่รีรอ แต่ด้วยช่วงตัวและขาที่ยาวไม่พอ ทำให้เธอนั้นคว้ามันไม่ถึงสักทีจนทำคนที่ยืนมองอยู่ทนดูเฉย ๆ ไม่ได้

คุณชายคนเล็กของบ้านที่ยืนมองท่าทางเงอะงะของสาวใช้ เดินเข้ามาใกล้ก่อนจะรวบขาสองข้างของเธอแล้วยกตัวเธอให้ลอยสูงขึ้นเพื่อหยิบสิ่งที่ต้องการนั้นลงมา จังหวะนั้นเด็กสาวตกใจและก้มลงไปมองคนด้านล่างที่อุ้มเธออยู่ ก่อนจะเห็นสายตาดื้อ ๆ ของ ‘คุณชายคอร์น’ ที่กำลังมองขึ้นมาที่เธอ ความร้ายกาจที่ซ่อนอยู่ภายในดวงตาคมของเขาทำให้เธอต้องรีบหันกลับไปโฟกัสและทำหน้าที่ต่อทันที เพราะกลัวว่าจะโดนคุณชายพวกนี้ดุด่าเหมือนกับคุณชายคนก่อนที่เธอเจอหน้าห้องน้ำ

“แปะตรงนั้นแหละ เร็ว ๆ” เสียงดุของคุณชายคอร์นพูดเร่งสาวใช้ให้ทำเร็วขึ้น เพราะตนนั้นเริ่มหนักที่ยกเธอค้างไว้นาน

คนตัวเล็กถูกปล่อยลงที่พื้นอย่างไม่ถนอมเมื่อเธอทำเสร็จงานที่เขาสั่ง แถมยังโดนไล่ให้ไปทำงานอื่นเสียงดังอีกด้วย “ไปทำงานสิ! มายืนจ้องหน้าทำไม”

คุณชายคนเล็กแสนเอาแต่ใจ เอ็ดเสียงใส่สาวใช้ก่อนจะหันมาถามเรื่องสำคัญกับเฮียของเขา “...วันนี้จ้างเด็กมากี่คนเฮีย?”

“กูจ้างมาสามสิบคน มึงก็เลือกเอาแล้วกันว่าคืนนี้จะลากใครขึ้นห้อง” คนเจ้าสำราญพูดบอกน้องชายของตนอย่างหน้าชื่นตาบานกับสาว ๆ ที่เขาเตรียมมาบำเรอตัวเองและพี่น้องของเขาในค่ำคืนวันเกิดของตนนี้

“หูย สามสิบคนเลยเหรอเฮีย?” และ ‘คุณชายคีย์’ ที่เดินเข้ามาได้ยิน ก็ถึงกับตะลึง เมื่อรู้ว่าปาร์ตี้คืนนี้จะมีสาวสวยมาบริการเต็มบ้าน

“ใช่ กูคัดหัว ๆ มาเลย รับรองเด็ดทุกคน”

“มีคนซิง ๆ ให้ผมไหม? ฮ่า ๆ” คุณชายขี้เล่นพูดพลางหัวเราะชอบใจกับพี่ชายของเขา

“ถ้ามี ก็เสร็จกูแล้วล่ะ” โอบพูดด้วยท่าทางจริงจังกับคำพูดที่ว่า เพราะหากเจอสิ่งของล้ำค่าเช่นนั้นคงไม่ปล่อยให้ใครครอบครองแน่

“แล้วเฮียยูยังไม่ลงมาอีกเหรอวะ?” คีย์เอ่ยถามกับคอร์นแฝดน้องที่ยืนอยู่ก่อนหน้า

“ลงมาก็เห็นแล้วสิไอควาย!” สองแฝดผลักไหล่กันไปมาทำท่าเหมือนว่าจะมีเรื่องกัน

แต่ที่จริงเขาเพียงหยอกล้อกันเล่นตามประสาพี่น้องก็เท่านั้น ทว่าสิ่งที่พวกเขาทำอยู่มันกลับทำให้เด็กสาวที่มองอยู่ไม่ไกลกลัวว่าพวกเขาจะเกิดการทะเลาะวิวาทมีปากเสียงรุนแรงกันเข้าจริง ๆ

จังหวะที่คีย์นั้นถีบคอร์นอยู่ สายตาก็เหลือบไปเห็นว่ามีสาวใช้อู้งานมองมาที่พวกเขา “ยัยนั่น”

“คะ...คะ?” ไม่น่าหันไปมองเลยน้ำอุ่นเอ๊ย

“ขึ้นไปตามเฮียยูบนห้องซิ๊”

“เอ่อ คุณชายคะ เธอเพิ่งเคยเข้ามา ไม่รู้หลอกคะว่าห้องคุณชายยูอยู่ห้องไหน” ป้าแม่บ้านรีบทิ้งงานแล้วมาออกตัวปกป้องน้ำอุ่น

เพราะเธอรู้ว่าคุณชายยูเป็นคนขี้หงุดหงิดโมโหร้ายเป็นที่สุดในบรรดาพี่น้องทั้งเจ็ดคน และถ้าจะให้เด็กสาวขึ้นไปตามคุณชายในห้องนอนแบบนั้น เธอกลัวว่าสิ่งที่ยายหอมพยามปกป้องมาตลอดจะถูกพรากไป เช่นความใสซื่อของหลานสาวสุดรัก ที่เปรียบเสมือนกับผ้าขาวที่ยายหอมพับไว้อย่างเรียบร้อยและพยายามรักษาไม่ให้ยับหรือเปอะเปื้อน

“ฉันขึ้นไปตามให้เองค่ะ”

“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันพายัยนี่ไปเอง” ว่าแล้วคีย์ก็เดินเข้าไปคว้าแขนของน้ำอุ่นพาลากขึ้นไปชั้นบนของคฤหาสน์

“ให้ยัยนั่นไปปลุกเฮียยู เดี๋ยวก็ได้กลายเป็นศพหรอก ฮ่า ๆ” คอร์นหัวเราะชอบใจกับสิ่งที่เขาพูดเล่น แต่เด็กสาวกลับหวาดกลัวขึ้นมาจริง ๆ เพราะไม่รู้เลยว่าเธอจะต้องขึ้นไปเจอกับคนแบบไหน

ส่วนป้าแม่บ้าน ก็ทำได้เพียงแค่มองตามและเป็นห่วงน้ำอุ่นอยู่ห่าง ๆ เพราะเธอเองก็ไม่กล้าที่จะขัดใจคุณชายเช่นเดียวกันกับคนใช้ทุกคนในบ้านหลังนี้ เพราะรู้ดีว่าพวกเขามีสิทธิ์สั่งไล่ใครออกจากบ้านก็ได้ หากว่าทำให้พวกเขาไม่พอใจ

ด้านบนโซนห้องนอนของคุณชาย...

เด็กสาวถูกลากขึ้นมาถึงชั้นบน เพราะคุณชายคีย์เกิดนึกสนุกอยากจะแกล้งสาวใช้ขึ้นมาเหมือนกับหลาย ๆ ครั้งที่เขาทำ “เข้าไปสิ”

“...” เด็กสาวกระอักกระอ่วนที่จะพูดปฏิเสธ เพราะตำแหน่งที่ต่ำต้อย

“เข้าไป” เสียงเข้มของคีย์พูดย้ำคำสั่งของตนอีกครั้ง

แก๊ก!

มือน้อยที่สั่นระรัวเปิดประตูเข้าไปอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงคำสั่ง และเมื่อเดินตรงเข้ามาในห้องก็ไม่เห็นว่ามีใครนอนอยู่บนเตียง เธอเลยลองเอ่ยเรียกหาคุณชายดู

“คะ…คุณชายคะ” เธอกล้า ๆ กลัว ๆ ที่จะเปล่งเสียงออกมา จนเมื่อเธอเริ่มสัมผัสได้ว่า มีคนกำลังเดินเข้ามาด้านหลังของเธอจึงหันไปมองตามความรู้สึกนั้น

“อุ๊ย!” เธอตกใจสุดขีดเมื่อหันไปแล้วเห็นว่ามีคนยืนอยู่ด้านหลังของเธอ ซึ่งมันเป็นความใกล้ที่เผลอทำแขนไปโดนแผงหน้าท้องแกร่งของคนด้านหลัง

‘คุณชายยู’ คนเย็นชาที่เธอเรียกหาอยู่ เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพเปลือยเปล่า ไม่มีแม้ผ้าสักชิ้นที่คุมปิดเอ็นอุ่นแท่งใหญ่ของเขา เด็กสาวรีบหลับตาปี๋ลงเพราะกลัวว่าจะเห็นของลับที่ไม่ควรเห็น

“ใครให้เธอเข้ามา” เสียงทุ้มเข้มเอ่ยถามเด็กสาวที่ยืนหลับตาปี๋อยู่ ด้วยใบหน้าเย็นชาไร้อารมณ์

“คือ...คุณชายค่ะ”

“คนไหนล่ะ?”

“อุ่นไม่รู้คะ ฮึก”

“ไอ้เด็กแสบสองตัวนั่นแน่เลย” ยูพูดพลางนึกถึงเด็กแฝดน้องชายคนเล็กทั้งสองคนของเขา ที่มีนิสัยชอบแกล้งคนไม่ต่างกัน

มือหนากระชากแมสที่ปิดหน้าของสาวใช้อยู่ออก เพราะหงุดหงิดที่เธอเอาแต่ก้มหน้าและส่งเสียงสะอื้นน่ารำคาญหู

“อุ๊ย! คุณชายคะ ขอแมสอุ่นคืนได้ไหมคะ?” เด็กสาวคว้ามือหาแมสส่ง ๆ ในขณะที่ดวงตาคู่สวยยังคงหลับอยู่สนิท

มือหนาช้อนใบหน้าของเด็กสาวขึ้น ก่อนจะสังเกตเห็นความสวยที่น่าตะลึงของสาวใช้ ใบหน้าสวยแก้มใสแดงระเรื่อโดยธรรมชาตินั้น ขนตางอนหนาแม้หลับตาอยู่ก็เห็นได้ชัดเจน ริมฝีปากชมพูบางกระจับ โครงสร้างบนใบหน้าของเธอที่ดูสวยสง่าเกินกว่าจะเป็นเพียงแค่คนใช้ ความงดงามของน้ำอุ่น ปลุกอารมณ์ให้คนที่พบเห็นมีความต้องการเรื่องเพศต่อเธอ...

“อยากได้แมสคืนใช่ไหม งั้น...อมให้ฉันก่อนสิ แล้วเดี๋ยวฉันจะคืนแมสให้”

“คะ?”

--------------------------------------------------------------------------

[ติดตามตอนต่อไป] • [Follow the next episode]

• เพิ่มเข้าชั้น • กดหัวใจ • คอมเมนท์ •กดติดตาม และฝากซัพพอร์ตนักเขียนด้วยนะครับ~