4. เรื่องเล่าสาวใช้คนงาม

[ขอให้สนุกกับการอ่านนะครับ] • [Have fun reading]

Part : เรื่องเล่าสาวใช้คนงาม

--------------------------------------------------------------------------

ห้องนอนคุณชายคีย์...

เมื่อเดินเข้ามาด้านในห้องคุณชายก็พาสาวใช้มานั่งที่ขอบอ่างอาบน้ำก่อนจะหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กที่วางอยู่บนชั้นมาชุบน้ำอุ่น “อยู่นิ่ง ๆ นะฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก”

ถึงแม้ว่าเด็กสาวจะได้ยินคำนั้นมันก็ไม่ได้ทำให้เธอนั้นไว้ใจเขามากขึ้นเลย หนำซ้ำยังใช้มือกำคอเสื้อกับชายกระโปรงไว้แน่น เพราะเขาเป็นคนส่งให้เธอไปเจอกับเรื่องเลวร้ายในห้องนั้น เลยไม่อาจจะไว้ใจเขาได้แม้เห็นว่าเขาแสดงท่าทางสำนึกผิดอยู่…

คนตัวสูงเดินมานั่งลงที่ด้านหน้าของสาวใช้หลังจากที่เอาผ้าชุบน้ำอุ่นจากอ่างล้างมือเสร็จ “ขอโทษนะ...”

“คุณชายจะทำอะไรคะ?” เสียงหวานเรียกหยุดมือของชายหนุ่มที่ทำท่าว่าจะถกชายกระโปรงของเธอขึ้น

“ฉันจะเช็ดคราบเลือดให้อยู่เฉยๆ ถ้าอายก็หลับตาไว้” เมื่อพูดจบเขาก็รอจนกว่าเด็กสาวนั้นจะหลับตาลง จากนั้นก็เริ่มเช็ดทำความสะอาดที่ง่ามขาด้านในให้กับเด็กสาวแต่ก็ยังคงปิดของลับของหวงของเธอไว้อยู่ คราบเลือดสาวที่เขาเห็นนั้นยิ่งทำให้คุณชายรู้สึกใจไม่ดี หากแต่ว่าเขาเห็นใบหน้าสวยงามของเธอก่อน คงไม่ส่งเด็กสาวคนนี้เข้าไปในห้องนอนของพี่ชายของเขาเป็นแน่

“เสร็จหรือยังคะคุณชาย?”

“ใกล้แล้ว...” ผมเพิ่งโยนของที่ตัวเองตามหาทิ้งไปแล้วมารู้สึกเสียดายทีหลัง ‘เด็กสาวบริสุทธิ์’ ที่ผมต้องการ “ทำไมฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอเลย?”

“อุ่นเพิ่งเคยเข้ามาในคฤหาสน์นี้ครั้งแรกค่ะ ปกติอุ่นอยู่แต่หลังบ้านคนใช้” เด็กสาวตอบอย่างระมัดระวังคำพูดโดยที่ดวงตาก็ยังคงหลับสนิทอยู่เช่นเดิม

“อีกข้างนะ จะเสร็จแล้ว” ว่าแล้วมือหนาก็เลื่อนสลับไปเช็ดง่ามขาเนียนขาวอีกฝั่งของเด็กสาวที่มีคราบเลือดบริสุทธิ์ติดอยู่ แต่ทว่าจังหวะที่เขาขยับชายผ้านั้นไม่ทันระวังจึงไปเห็นเข้ากับกลีบดอกไม้ตูมสีแดงสด สิ่งหน้าดึงดูดใจนั้นทำคุณชายถึงกับต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นมัน และยิ่งเสียดายมากยิ่งขึ้นกับสิ่งที่ตัวเองทำพลาดไป

“เสร็จแล้ว”

คนตัวสูงลุกขึ้นยืนและเบือนหน้าหนีมองไปทางอื่น ก่อนจะโยนผ้าเปื้อนเลือดบริสุทธิ์ทิ้งลงตะกร้าและเดินมาล้างมือที่อ่างล้างหน้า

“คือ...” เด็กสาวยืนอั้มอึ้งกำบางอย่างไว้ในมือแน่น

“มีอะไร?”

“อุ่นขอใส่...เอ่อ”

ดวงตาคมวาดมองไปที่มือน้อยของเด็กสาวก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไปเพื่อให้เธอนั้นทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ...

หลังจากที่น้ำอุ่นใส่กางเกงในตัวน้อยกลับเข้าที่เดิม เธอก็จัดการกับเสื้อผ้าและคราบน้ำตาบนใบหน้าของเธอออกด้วย เพราะไม่อยากที่จะต้องกลับไปหายายจ๋าของเธอในสภาพแบบนั้น

ภายในห้องนอนคีย์...

“คุณชายคะ...”

“เสร็จแล้วใช่ไหมกลับไปพักเถอะ”

“คืออุ่นต้องใส่แมสกลับด้วยน่ะค่ะ คุณชายพอจะมีแมสให้อุ่นไหมคะพอดีอุ่นลืมแมสไว้ที่ห้องคุณชายยูแล้วอุ่นก็ไม่กล้ากลับไปเอา แต่ว่าถ้าอุ่นกลับไปทั้งที่ไม่มีแมสแบบนี้ยายจ๋าจะต้อง...” เด็กสาวพูดยังไม่ทันจบประโยคคุณชายก็ดันตัวลุกขึ้นจากที่นอนก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องแต่งตัวและเดินกลับออกมาพร้อมกับแมสที่เธอต้องการ

“จะเอาแมสก็บอกว่าจะเอาแมสสิ จะพูดให้ยืดยาวทำไม”

“อุ่นเกรงว่าจะขอมากไปน่ะค่ะ” เด็กสาวพนมมือขึ้นไหว้ขอบคุณพร้อมก้มหัวลงอย่างมารยาทงามดั่งเกิดและโตในวัง เธอยื่นมือไปหยิบแมสอย่างระวังแต่ทว่าอีกคนกลับไม่ยอมปล่อยแมสออกจากมือของเขา เพราะยังติดอยู่กับความรู้สึกเสียดาย

“'เงยหน้าขึ้นฉันจะใส่ให้...” ทันทีที่คนตัวสูงเขยิบตัวเข้าไปใกล้ใบหน้าสวยนั้นก็เงยหน้าขึ้นมามองเขา ดวงตาโตสวยเป็นประกายของเด็กสาวทำให้เขาแทบบ้าคลั่งแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ภายใน

สายแมสเกี่ยวไปที่ใบหูข้างขวาของเด็กสาวและข้างซ้าย แต่ทว่าตาคมกลับไม่ละสายตาไปจากริมฝีปากชมพูอิ่มนั้นเลย คุณชายห้ามใจตัวเองไว้ไม่อยู่และใช้อารมณ์ชั่ววูบขโมยจูบของสาวน้อย ก่อนจะดึงแมสขึ้นมาปิดใบหน้าของเธอเอาไว้

จุ๊บ

“..!”

“เดี๋ยวฉันเดินไปส่ง” ว่าแล้วคุณชายก็เดินนำหน้าเด็กสาวไปเพื่อจะพาเธอเดินออกจากห้อง

“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวอุ่นเดินกลับเอง ขอบคุณคุณชายมากนะคะ”

“แล้วถ้าระหว่างทางเธอโดนพี่ฉันคนใดคนหนึ่งข่มขืนเข้าอีกล่ะ จะทำยังไง ช่วยตัวเองได้ไหม?” เมื่อได้ยินประโยคนั้นก็ไม่มีคำพูดใด ๆ ออกจากปากของสาวใช้เธอเพียงเดินเข้ามายืนอยู่ด้านหลังของคุณชายคีย์แต่ก็ยังเว้นระยะห่างที่เหมาะสม

“ฮึย” คนตัวสูงเห็นความน่ารักของเด็กสาวแล้วก็เกิดหมั่นเขี้ยวอยากจะขย้ำเธอขึ้นมา แต่ก็ทำได้เพียงแค่ส่งเสียงครางและเก็บกั้นอารมณ์ใคร่ของตัวเองไว้เท่านั้น

คนตัวเล็กกระพริบตารัว ๆ เมื่อได้ยินเสียงครางขู่และท่าทางหมั่นเขี้ยวที่ชายหนุ่มแสดงออก เธอยืนรอจนเขาสงบสติอารมณ์ตัวเองลงได้ ก่อนเดินตามหลังคีย์ออกจากห้องไป

*****

ห้องโถงใหญ่กลางบ้าน ในขณะที่เหล่าคุณชายรูปงามกำลังนั่งพูดคุยถึงเรื่องปาร์ตี้เมื่อคืนที่ผ่านมา...

“เมื่อคืนเฮียไม่ยุ่งกับเด็กที่ผมจัดมาให้เลยนะ อุตส่าห์จัดมาแบบเด็ด ๆ ทั้งนั้น” โอบบ่นอุบถึงเรื่องปาร์ตี้เมื่อคืนที่ยูนั้นแทบจะไม่สนใจเด็ก ๆ ที่เขาจัดหามาให้เลย

“กูแดกอิ่มก่อนที่งานมึงจะเริ่มแล้วไอโอบ” ยูพูดบอกโอบน้องชายของเขาด้วยท่าทางติดตลก

“เฮียไปกินมาตอนไหน เห็นว่าตื่นสายกว่าใครเขาเลยหนิ” โอบถามกลับด้วยความสงสัย

“นู่นไง น้องชายสุดที่รักกูส่งสาวใช้ขึ้นไปตามกูบนห้อง กูเลยจัดการซะเลย” ยูพูดพลางยกคิ้วมองไปที่คีย์ ด้วยใบหน้าเรียบนิ่งเย็นชาที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา

“ถ้าผมรู้ว่าเด็กนั่นสวยขนาดนั้น ผมไม่ส่งไปให้เฮียขย้ำหรอก” ท่าทางและสีหน้าของคีย์แสดงออกถึงความเสียดายในตัวเด็กสาวอย่างชัดเจน

“เฮียเนี่ยนะเอาคนใช้ ไหนบอกว่าจะไม่แตะต้องคนใช้ไง” อาร์เอ่ยถามยูด้วยความสงสัย เพราะยูเคยบอกว่าจะไม่กินคนใช้ในบ้านเด็ดขาด ซึ่งเรื่องนั้นพี่น้องทุกคนต่างรู้กันดี จึงต้องคอยหาสาวสวยนอกบ้านมาปรนิบัตรพี่ชายถึงที่

“หมายถึงสาวใช้คนไหนครับเฮีย?” จีเอ็มเอ่ยถามยูเพราะกลัวว่าจะเป็นน้ำอุ่นเด็กน้อยไร้เดียงสาคนนั้นที่เขาเห็น

“ชื่ออุ่น…ตอนแรกกูก็ไม่ได้จะเอาหลอก แต่พอเห็นหน้าแล้วมันก็อดไม่ได้ แถมเด็กนั่นยังสดอยู่อีกด้วย” คนเย็นชาพูดพลางยิ้มชอบใจถึงความสวยสดของสาวน้อยผู้นั้นที่เสียความสาวให้กับเขาไปเมื่อวาน

“อุ่นเหรอ?” ยิมพูดพลางนึกถึงเด็กสาวคนเมื่อวานที่เดินจะชนเขาเข้าเพราะมัวแต่มองลูกโป่ง ซึ่งตอนนั้นเขาเองก็ยังโดนมนต์สะกดของดวงตาคู่สวยนั้นเช่นกัน

“สวยขนาดนั้นเลยเหรอวะ?” ยิมเอ่ยถามด้วยความใคร่รู้เพราะเขานั้นเห็นเพียงแค่ดวงตาของเธอ

“ใช่ครับสวยมากเลย ผมก็เห็นหน้าเธอแล้วเหมือนกัน” จีเอ็มพูดขึ้นพลางทำหน้าเศร้าใจ เพราะสงสารเด็กสาวที่โดนพี่ชายพรากความบริสุทธิ์ไป

“ใช่ครับ ตอนที่ผมเห็นหน้าเธอผมช็อคไปเลยไม่คิดว่าคนใช้บ้านเราจะสวยขนาดนี้” คีย์พูดยืนยันคำพูดของจีเอ็ม

“แล้วมึงไม่บอกกูบ้างวะ?!” คอร์นพูดพลางยกกำปั้นใส่คีย์ เพราะเขาเองก็อยากเห็นความงดงามที่หลายคนพูดถึงเช่นกัน

“อายุเท่าไหร่รู้ไหม?” ยิมพูดถามยูและคีย์ที่เคยเจอหน้า

“ไม่รู้สิครับเฮีย รู้แค่ว่ายังเด็กแล้วก็ใสซื่อมาก เธอไม่รู้แม้กระทั่งคำว่าอม* แถมเมื่อวานก็น่าจะเป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นมัน” ยูพูดเล่าถึงสิ่งที่รู้มาเล็กน้อยเกี่ยวกับเด็กสาว

“เด็กอยู่สินะ” ยิมพูดพลางยิ้มชอบใจเมื่อรู้ว่าสาวใช้ที่พวกเขากำลังพูดถึงอยู่เป็นเพียงเด็กสาวที่เหมือนกับผ้าขาวบริสุทธิ์ ถึงตอนนี้อาจจะแปดเปื้อนเพราะยูน้องชายของเขาไปแล้วบ้าง แต่ว่าเธอก็ยังหน้าสนใจอยู่ดี

“อาทิตย์หน้าให้คนไปตามเด็กนั่นเข้ามาที่คฤหาสน์ กูอยากเห็นว่าจะสวยจริงหรือเปล่า”

“เฮีย ผมเล็งอยู่นะ” คีย์พูดงอแงใส่ยิมพี่ชายคนโตสุดของบ้านแต่กลับโดนมองด้วยสายตาพิฆาต “โห่ งั้นให้เฮียก่อนก็ได้” ดูท่าเฮียยิมก็เกิดสนใจในตัวน้ำอุ่นขึ้นมาเหมือนกัน ซึ่งแน่นอนว่าผมนั้นขัดใจพี่ใหญ่ของบ้านไม่ได้อยู่แล้ว

อาทิตย์ต่อมา...

เด็กสาวเจ้าของใบหน้าสวยสดที่ตอนนี้เป็นที่หมายตาต้องใจของหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ในคฤหาสน์นั้น เธอไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังจะเจอภัยเพราะความสวยใสที่เธอมีติดตัวมาตั้งแต่เกิด

“สวยไหมจ๊ะยายจ๋า?” เด็กสาวพูดพลางหมุนจานใส่ผลไม้ที่เธอนั่งแกะสลักเพื่อเป็นของว่างให้กับเหล่าคุณชายตามที่โดนสั่งมา

ความสวยวิจิตรของการแกะสลักนั้นงดงามเทียบเท่ากับความสวยบนใบหน้าของเด็กสาว ทั้งดูสวยเรียบร้อยสะอาดสะอ้านและน่าตาน่ากินไม่ต่างกัน

ยายหอมมองไปที่จานเซรามิคสามชั้นราคาแพงก่อนจะเอ่ยชมหลานสาวเมื่อเห็นชิ้นผลงานที่วางอยู่ด้านในจาน “สวยจ้ะ..เก่งมากหลานยาย”

“อุ่นช่วยป้ายกเข้าไปที่คฤหาสน์หน่อยนะ พอดีป้าปวดหลังน่ะ” ฉันได้รับคำสั่งมาจากคุณชายยิมให้พาตัวน้ำอุ่นเข้าไปพบที่คฤหาสน์ ก็เลยต้องแสร้งขอให้อุ่นนั้นแกะสลักผลไม้เป็นของว่างให้กับพวกคุณ ๆ เขา ‘ป้าขอโทษนะน้ำอุ่น ป้าไม่รู้จะปฏิเสธยังไงจริง ๆ’

“แหม่อีนี่ใช้หลานกูอีกแล้ว เดี๋ยวเถอะนะมึง!” ยายหอมหันไปเอ็ดตะโรป้าแม่บ้านที่เอ่ยปากใช้หลานสุดที่รักของตน

“ไม่เป็นไรจ้ะยาย อุ่นยกได้สบายมากเดี๋ยวอุ่นรีบกลับมานะจ๊ะ” ใจของเด็กสาวก็หวาดหวั่นอยู่ไม่น้อยที่จะได้กลับเข้าไปที่คฤหาสน์นั้นอีกครั้ง แต่ก็ปฏิเสธป้าไม่ได้เมื่อเห็นว่าเธอบ่นปวดหลัง

“เดี๋ยวอุ่นยกไปให้เองจ้ะป้า”

“ขอบใจนะอุ่น”

คฤหาสน์...

เหล่าคุณชายทั้งเจ็ดคนต่างก็นั่งรอชมความงดงามที่ว่าของเด็กสาวอยู่ที่ห้องนั่งเล่นกลางบ้าน ซึ่งเมื่อเธอนั้นยกของทานเล่นเข้ามาเธอก็ค่อย ๆ วางมันลงที่โต๊ะด้านหน้าของพวกเขาอย่างระมัดระวัง โดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมองหรือสบตากับผู้ใดที่นั่งอยู่ด้านบนโซฟาหรูเลย

“เดี๋ยว…อย่าเพิ่งไป” เสียงยิมคุณชายคนโตของบ้านพูดขึ้นหยุดเด็กสาวไว้

“คะคุณชาย”

“นั่งลง” หลังจากที่ยิมออกคำสั่งได้ไม่นานเด็กสาวก็ตัดใจนั่งลงกับพื้นก้มหน้าก้มตาอยู่แบบนั้น

“ถอดแมสออกซิ๊”

“เอ่อ...” เด็กสาวใจสั่นกำชายกระโปรงไว้แน่นก่อนจะได้ยินคำขู่ของอาร์ที่พูดขู่เธอขึ้น

“ถ้าไม่ถอดแมสฉันจะจับเธอแก้ผ้าเดี๋ยวนี้!” อาร์พูดขึ้นด้วยความหงุดหงิดเพราะพวกเขาจดจ่ออยู่กับสิ่งนี้มาเป็นอาทิตย์

“ค่ะ” เธอตอบรับคำขู่ของอาร์เสียงสั่น และวินาทีที่แมสหลุดออก ความงดงามบนใบหน้าของเธอถูกเปิดเผยให้เหล่าคุณชายทั้งเจ็ดเห็น ทุกคนต่างก็จดจ้องมาที่ความสวยงามดุจภาพวาดนั้นตาไม่กระพริบ

“เงยหน้าขึ้นอีก” โอบพูดบอกเด็กสาวด้วยความตื่นเต้นพลางเขยิบหน้าเข้าไปใกล้ยิ่งขึ้นเพื่อให้มองได้ถนัด และเขาก็ต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นใบหน้าของเธออย่างชัดเจน

ความสวยดั่งภาพวาดที่สะกดทุกสายตา รวมถึงดวงตาโตสวยคู่ที่สั่นไหวไปมาด้วยความหวาดกลัวนั้น มันทำให้พวกเขารู้ว่าเธอเป็นสิ่งล้ำค่าที่หาเจอไม่ได้บ่อย ๆ เพราะความไร้เดียงสาที่พวกเขาไม่เคยได้ลิ้มลองรสชาติสิ่งนั้นมาก่อน แต่ทว่าเวลานี้สิ่งนั้นกำลังปรากฏอยู่เบื้องหน้าของพวกเขาแล้ว

“สวยจริงด้วยว่ะ” คอร์นพูดขึ้นด้วยความตะลึงในความสวยที่ว่าของเธอ และตอนนี้ทุกคนต่างก็ละสายตาไปจากเธอไม่ได้เลย ความสวยที่ดึงดูดเหล่าแมลงให้บินเข้าไปตอม นั้นกลับเป็นอันตรายต่อเจ้าของใบหน้าสวยใส เพราะตอนนี้เธอโดนมองเป็นเป้าหมายของเหล่าคุณชายน้อยใหญ่ไปแล้ว

ยิมลุกขึ้นจากโซฟาที่นั่งอยู่ก่อนจะเดินตรงมาหาเด็กสาวที่นั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ที่พื้น “ก็คิดไว้แล้วว่าต้องสวย...” ยิมพูดพลางยิ้มชอบใจให้กับใบหน้าสวยใสของเด็กสาว ในหัวก็คิดแต่เรื่องชั่วที่จะทำกับเธอ

--------------------------------------------------------------------------

[ติดตามตอนต่อไป] • [Follow the next episode]

• เพิ่มเข้าชั้น • กดหัวใจ • คอมเมนท์ •กดติดตาม และฝากซัพพอร์ตนักเขียนด้วยนะครับ~