Episode 79ไม่มีสิทธิ์ลืมใบหน้าหวานเริ่มเห่อร้อนขึ้นเรื่อยๆ เมื่อสะโพกสอบเริ่มเคลื่อนไหวจังหวะรักให้หนักหน่วงมากยิ่งขึ้น อีกทั้งยังพยายามอัดกระแทกเข้ามาจนสุดความยาว จนคนตัวเล็กรู้สึกจุกบริเวณท้องน้อยครั้งแล้วครั้งเล่า“อืม!” เสียงคำรามในลำคอของชายหนุ่มยิ่งทำให้คนตัวเล็กรู้สึกตื่นเต้นอยากเห็นสีหน้าและแววตาของเขาเวลามองมาที่เธอ “ธาม~” ฟูมิโกะเอ่ยเรียกเจ้าของแรงรักด้วยน้ำเสียงหวานแบบที่ไม่เคยเรียกชื่อเขาแบบนี้มาก่อน ทำเอาอีกฝ่ายถึงกับวูบไหวไปชั่วขณะ ก่อนจะโน้มลงมาจูบเบาๆ บนหน้าผากมนราวกับกำลังให้รางวัล“เจ็บไหม”“หึ” ถึงแม้ความจริงจะเจ็บจนร่างกายแทบจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ แต่เธอก็ไม่อยากพูดมันออกมาทำลายช่วงเวลาดีๆ เหล่านี้ “ฉัน…”“ว่าไง?” ชายหนุ่มถามหาใจความสำคัญที่หญิงสาวใต้ร่างต้องเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า“ฉันเหมือน…”“อืม…ฉันจะเสร็จแล้ว” ชายหนุ่มสบถขึ้นด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน สะโพกมนถูกจับยกขึ้นรับแรงกระแทกที่ถาโถมเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง เมื่อแก่นกายใหญ่กระตุกเกร็งบ่งบอกถึงปลายทางสวรรค์รำไร“อ๊ะ…อ๊า…อื้อออออ~” น้ำเสียงหวานถูกแทนที่ด้วยเสียงครางกระเส่าที่ดังขึ้นกลบเสียงหอบหายใจหนักๆ
Episode 80หลักฐานร่างกายโอนอ่อนไปตามแรงกระแทกที่ถาโถมเข้ามา จังหวะรักหยาบโลนของเขาไม่ได้ทำให้คนตัวเล็กรู้สึกดีเหมือนครั้งก่อน ทำให้เธออยากดิ้นหลุดจากตรงนี้ ติดที่ว่าไม่สามารถเอาชนะแรงกายของชายหนุ่มที่กำลังเดือดดาลตอนนี้ได้“ฉันไม่ไหวแล้ว…อ๊า…ธามมันจุก!”“ไม่ชอบแบบนี้เหรอ? แต่เหมือนร่างกายเธอไม่คิดอย่างงั้นนะ เพราะตอดฉันไม่หยุดเลยนี่” เขาบอกด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ตอนนี้เรือนร่างที่เคยขาวอมชมพูถูกตีตราประทับเป็นหลักฐานว่าเธอเคยผ่านอะไรมาแทบจะทุกสัดส่วนของร่างกาย“ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ”เมื่อการร้องขอความเห็นใจไม่เป็นผล ร่างกายที่บอบช้ำของคนตัวเล็กในตอนนี้ก็เริ่มอ่อนแรงลงเรื่อยๆ จนแทบจะไม่เหลือเรี่ยวแรงให้ขัดขืนทำได้เพียงยอมจำนนต่อความป่าเถื่อนของอีกฝ่าย“จำฉันได้รึยัง” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน ขณะที่สะโพกสอบยังคงเคลื่อนไหวอยู่ในช่องทางรักบอบช้ำของคนตัวเล็กอย่างต่อเนื่อง“ฉันเจ็บ นายเป็นอะไรของนาย ฮึก~” ฟูมิโกะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสะอื้นไห้ ไม่รู้ทำไมจากค่ำคืนที่แสนหวานของเธอถึงได้มาลงเอยที่ความป่าเถื่อนที่เธอไม่ทันได้เตรียมใจตั้งรับมาก่อน ทำให้เธอร้องไห้ออกมาเพื่อระบายความ
Episode 81ทบทวน“กันเขาไว้ และต่อไปนี้ห้ามให้ผู้ชายคนนี้เข้าใกล้ฉันอีก” ฟูมิโกะออกคำสั่งลูกน้องเสียงเรียบ ก่อนจะก้าวขึ้นรถไปโดยไม่หันหลังไปมองธามเลยว่าเขาพยายามที่จะฝ่าด่านลูกน้องเข้ามาหาเธอแค่ไหนซึ่งแน่นอนว่าเขาทำมันไม่สำเร็จ ทุกอย่างจึงจบลงด้วยการจากไปแบบไม่มีวันหวนกลับของฟูมิโกะ และเรื่องราววุ่นวายที่เขาไม่ต้องการให้มีในชีวิตด้วยเช่นกันแต่ทำไมในใจของเขากลับรู้สึกผิด และเจ็บปวดมากกว่าดีใจเสียอีก นั่นเป็นเพราะแม้แต่คำว่าขอโทษเขาก็ไม่ได้เอ่ยออกไปต่อหน้าเธอส่วนฟูมิโกะเองหลังจากคืนนั้นเธอก็บินตรงกลับญี่ปุ่นทันทีทำให้ต่อให้ธามจะบุกไปหาเธอที่คอนโดอีกกี่ครั้งก็ไม่มีทางได้พบเจอกับเธออีกแล้ว“ไหวไหมเนี่ยพี่ธาม ไปทะเลาะกันยังไงทำไมถึงได้…” โซ่เดินมาถามด้วยความเป็นห่วง หลายวันมานี้เขาเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณทำอะไรเหม่อลอยไปหมด วันๆ แทบจะอยู่ไม่ติดร้านเอาแต่ไปเฝ้าคอนโดของฟูมิโกะทั้งวันส่วนผ้าแพรหลังจากกลับจากทะเลก็ได้มาขอโทษกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป และพยายามเว้นระยะห่างจากธามจนบรรยากาศในร้านดูอึดอัด“คนผิดคือฉันเอง สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้” ธามเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงและแววตาว่างเปล่า“ผิดแล
Episode 82ขอจีบได้ไหมประเทศญี่ปุ่นธามเงยหน้ามองท้องฟ้าประเทศญี่ปุ่นด้วยหัวใจที่กลับมาเต้นแรงมีความหวังอีกครั้ง อย่างน้อยๆ ก็ได้เข้าใกล้ฟูมิโกะเข้ามาอีกนิดถึงแม้จะไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าก้าวต่อๆ ไปจะต้องเจอกับอะไรบ้าง เพราะเขาก็เป็นเพียงผู้ชายธรรมดาที่มาเหยียบถึงถิ่นยากูซ่า เพราะได้รับความช่วยเหลือจากอาคิรา เลยมีคนจัดเตรียมที่พัก และคนขับรถเอาไว้ให้ ธามสั่งให้คนขับรถพาเขาไปที่บ้านของฟูมิโกะทันทีที่มาถึง‘มาขอพบฟูมิโกะจัง’ธามชูกระดาษที่เขียนเป็นภาษาญี่ปุ่นให้บอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าหน้าประตูดู เพราะเขาไม่สามารถสื่อสารภาษาญี่ปุ่นได้ โดยธีลินพี่สาวของเขาเป็นคนเขียนเตรียมมาให้ทั้งหมด‘บอกว่าธามมาขอพบ’บอดี้การ์ดหันมามองหน้ากัน ก่อนอีกคนจะเดินหายเข้าไปในตัวบ้านเพื่อรายงานการมาของเขา ไม่นานก็กลับออกมา“คุณหนูไม่อนุญาตให้เข้าพบ” ธามหันไปมองหน้าคนของอาคิราที่มากับเขาเพื่อให้ช่วยแปลความหมายที่บอดี้การ์ดพูดมาเมื่อครู่นี้“เขาบอกว่าไม่ให้เข้าพบครับ”“แสดงว่าอยู่ที่นี่จริงๆ สินะ” ธามพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหยิบกระดาษอีกแผ่นส่งให้บอดี้การ์ด “บอกว่าเอาไปให้มิโกะจังให้หน่อย” ธามหันไปขอความ
Episode 83ใจไม่แข็งพอเมื่อใจไม่แข็งพอสุดท้ายเธอก็พาตัวเองขึ้นมาอยู่บนรถกับธามจนได้ โดยที่ตัวเธอเองไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปลายทางที่กำลังจะไปคือที่ไหน“จะพาฉันไปไหน”“ไม่รู้เหมือนกัน แค่บอกให้คนขับรถขับวนไปเรื่อยๆ”“ว่างเหรอ”“ไม่ว่าง แต่ไม่รู้จะทำยังไงไม่ให้เธอหนีไปอีก”“นายมีอะไรจะพูดก็พูดมา” ฟูมิโกะชิงตัดบทสนทนากลบเกลื่อนอาการประหม่าของตัวเอง“หาร้านกินข้าวกันไหม”“อือ”ธามบอกให้คนขับรถแวะร้านอาหารให้ ระหว่างนั้นก็แอบยื่นมือไปกุมมือเรียวเอาไว้ แต่เธอกลับดึงมือออกอีกทั้งยังไม่ยอมมองหน้าเขาตรงๆ สักทีเขาเองก็ไม่อยากบีบคั้นเธอให้รู้สึกอึดอัดจนเกินไป จึงรอให้ถึงร้านอาหารแล้วค่อยหาโอกาสเปิดใจคุยกับเธออย่างจริงจังร้านอาหาร“อยากสั่งอะไรเพิ่มไหม” ธามเอ่ยถามหลังจากสั่งอาหารที่คิดว่าเธอน่าจะชอบมาหลายอย่าง“ไม่แล้ว แค่นั้นก็กินไม่หมดแล้ว” ฟูมิโกะตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก“ฉันสั่งแต่ของที่เธอน่าจะชอบมาทั้งนั้นเลยนะ”“รู้ได้ยังไงว่าฉันชอบกินอะไร”“ก็สังเกตเอาเวลากินข้าวด้วยกันไง เธอชอบกินอะไรที่มันครีมมี่ๆ ใช่ไหม ไว้วันหลังฉันจะลองทำให้กินนะ”“นายไม่ต้องมาทำตัวดีกับฉันหรอก ฉันไม่ชินมีอะไ
Episode 84ด่านเคราะห์ว่าที่พ่อตายากูซ่าฟูมิโกะวิ่งตามธามออกมาที่รถ มือเล็กๆ เอื้อมไปคว้ามือเขาเอาไว้ก่อนที่เขาจะเดินไปไกลกว่านี้“เดี๋ยวก่อนสิเรายังไม่ได้กินอะไรกันเลยนะ”“ฉันกินไม่ลงแล้ว เธอกลับไปกินกับไอ้หน้าจืดนั่นแทนสิคงมีความหลังให้ต้องคุยกันเยอะน่าดู”“นายหึงเหรอ? นายทำเหมือนหึงฉันอีกแล้วนะรู้ไหม” ฟูมิโกะถามเพื่อความชัดเจน“ฉันทำขนาดนี้แล้วเธอยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าฉันชอบเธอขนาดไหน ชอบจนอยากเข้าไปซัดหน้าไอ้นั่นที่เข้ามาคุยกับเธอเต็มทีแล้ว เธอต่างหากตั้งแต่เริ่มต้นเคยคิดจะจริงจังกับฉันบ้างไหม หรือเห็นฉันเป็นแค่ไม้กันหมาเอาไว้หนีการแต่งงานแค่นั้นถึงได้คิดว่าคำพูดและการกระทำของฉันมันไม่มีค่าพอให้เธอเก็บมาใส่ใจว่าฉันทำไปเพราะชอบเธอจริงๆ ไม่ใช่การแสดงแบบที่เธอทำอยู่!”“หมายความว่ายังไง? การแสดงอย่างงั้นเหรอ?”“คุณพ่อ!” คนตัวเล็กตาเบิกโพลงด้วยความตกใจที่เห็นพ่อตัวเองเดินเข้ามาพร้อมกับพี่ชายตัวเอง เธอใช้เหตุผลในการเลิกรากับธามเพื่อบอกครอบครัวตัวเองถึงการกลับมาญี่ปุ่นของเธอและขอร้องไม่ให้ครอบครัวเข้าไปยุ่งในความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาที่กลายเป็นอดีตไปแล้ว“กลับไปคุยกันที่บ้าน
Episode 85ยังคิดถึงการต่อสู้ที่ธามเป็นรองตั้งแต่เริ่มต้นทำให้เขาพลาดท่าถูกดาบฟันเข้าที่ต้นแขนข้างขวาจนเลือดอาบ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมแพ้เลย ในขณะที่อีกคนพยายามกัดฟันข่มความเจ็บปวดเดินหน้าต่อสู้อยู่นั้น คนดูอย่างฟูมิโกะกลับร้องไห้ออกมาจนแทบไม่มีเสียงให้ร้อง“พอได้แล้ว…ฮึก พ่อหนูยอมแล้วให้หนูแต่งงานกับใครก็ได้ หนูจะไม่โกหกแล้ว” ฟูมิโกะรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายสะบัดแขนออกจากพันธนาการของลูกน้องวิ่งออกมาคุกเข่าขอร้องต่อหน้าพ่อตัวเองพร้อมกับกอดขาพี่ชายตัวเองเอาไว้ไม่ให้ลงมือไปมากกว่านี้“ทำอะไรของเธอน่ะฉันจัดการได้” ธามทิ้งดาบเดินเข้ามาพยุงคนตัวเล็กให้ลุกขึ้น แต่เธอกลับกอดขาพี่ชายเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เสียงร้องไห้ของเธอทำให้เธอแทบจะไม่ได้ยินอะไรรอบตัวเลยในตอนนี้“ไม่เอา พอได้แล้ว…ฮึก นายยอมแพ้เถอะนะ” ฟูมิโกะบอกเสียงสั่น “เธอยังสู้เพื่อฉันขนาดนี้แล้วฉันจะยอมแพ้ได้ยังไง” ธามบอกพร้อมกับลูบศีรษะทุยเบาๆ ด้วยความเอ็นดู“เฮ้อ ไปรักกันที่อื่นไป” ฟุทามิถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินไปส่งดาบให้ลูกน้องเอาไปเก็บ ส่วนเขาก็เดินกลับมานั่งจิบชาที่นั่งตัวเอง“พาไปทำแผลสิมิโกะ” แม่ของฟูมิโกะ
Episode 86ตกหลุมพรางอุณหภูมิห้องดูเหมือนจะเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ตามอุณหภูมิในร่างกายของทั้งสองคน จังหวะหายใจเริ่มสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน ไออุ่นจากฝ่ามือหนาที่ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างขาวเนียนทำให้ไรขนอ่อนลุกชันขึ้นตามอารมณ์กระสันที่ถูกปลุกเร้าขึ้นมา“อื้อ เดี๋ยวมีคนมา”“ช่างคนอื่นสิ ตอนนี้คิดแค่เรื่องของเราก็พอ” ถ้อยคำหวานที่คอยหลอกล่อให้คนตัวเล็กตกหลุมพราง เริ่มได้ผลขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเธอเริ่มสูญเสียการควบคุม ร่างกายเริ่มอ่อนแรงเกินกว่าจะผลักไสเขาออกไป หนำซ้ำเธอกลับรู้สึกต้องการเขาเสียด้วยซ้ำ“ห้องเก็บเสียงไหม”“เป็นเรียวกังแบบโบราณน่ะเลยไม่ค่อยเก็บเสียงเท่าไหร่”“อืม เข้าใจแล้วงั้นเธอก็ต้องอดทนหน่อยนะถ้าไม่อยากให้ใครมาได้ยินว่าเราสองคนกำลังทำแผลกันยังไง” ธามกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความเอ็นดูใบหน้าเขินอายของหญิงสาวใบหน้าคมคายเลื่อนเข้ามาใกล้พร้อมกับจับใบหน้าหวานให้หันมาจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดลงมาบนปลายจมูกเชิดรั้น ริมฝีปากหนาทาบทับลงมาบนริมฝีปากสั่นระริกของหญิงสาวอย่างแผ่วเบาก่อนจะเริ่มบดขยี้เบาๆ ชิมความหอมหวานที่คุ้นเคยจังหวะลมหายใจที่เริ่มติดขัดส่งผลให้ริมฝีปากบ
บทส่งท้ายหลายเดือนต่อมาหลังจากกลับจากญี่ปุ่นคราวนั้นฟูมิโกะก็ตัดสินใจสมัครเรียนต่อที่ประเทสไทยเพื่อที่จะได้สามารถอยู่ไทยได้อย่างถาวร และตอนนี้ธามเองก็ย้ายมาอยู่ที่คอนโดกับเธอเขาคอยไปรับไปส่งเธอที่มหาลัยอยู่ทุกวัน รวมถึงภาษาไทยเองเธอก็เริ่มมีการพัฒนาขึ้นมา และเพราะความพยายามอย่างหนักของแฟนสาวทำให้ธามไม่อยากเอาเปรียบเธอเขาจึงเรียนภาษาญี่ปุ่นเพิ่มเติมด้วย อย่างน้อยๆ ก็เอาไว้สื่อสารกับครอบครัวของเธอโดยได้รับคำแนะนำจากพี่สาวของเธอธีลินที่เรียนภาษาญี่ปุ่นไปก่อนหน้าจนสื่อสารได้อย่างคล่องแคล่ว ซึ่งเป็นผลพลอยได้ให้หลานสาวของเขาคาร์ลินสามารถสื่อสารเข้าใจได้ถึงสามภาษานั่นคือไทย อังกฤษ และญี่ปุ่น และคาดว่าหลานคนเล็กที่พึ่งลืมตาดูโลกได้ไม่นานก็คงจะพูดได้สามภาษาเช่นเดียวกันตอนนี้ร้านขนมของเขาสาขาที่สองเริ่มทำการก่อสร้างเตรียมเปิดร้านแล้วในกลางปีหน้านี้ โดยเขาใช้เงินเก็บของตัวเองทั้งหมดไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากครอบครัวฟูมิโกะที่อยากช่วยให้เขาได้สร้างตัวเร็วๆ หรือแม้กระทั่งจากพี่สาวเขาเอง นั่นก็เพราะเขาอยากพิสูจน์ตัวเองให้ครอบครัวของฟูมิโกะเห็นว่าเขาสามารถดูแลเธอได้“วันนี้ออกไปกินข้าวนอกบ้านกั
Episode 88ปรับความเข้าใจหลังจากปรับความเข้าใจกันดีแล้วทั้งสองคนก็เริ่มปรับตัวเข้าหากันมากขึ้น โดยเฉพาะการใช้ชีวิตเป็นคู่รักจริงๆ สิ่งแรกที่เห็นได้ชัดถึงการเปลี่ยนแปลงไปคือการออดอ้อนของฟูมิโกะที่ดูเหมือนจะแสดงออกต่อเขามากยิ่งขึ้น ซึ่งเขาเองก็มองดูด้วยความเอ็นดู แถมยังรู้สึกดีเสียด้วยซ้ำที่เธอเริ่มแสดงตัวตนด้านใหม่ๆ ออกมาให้รู้จักกันและกันมากยิ่งขึ้น“คุณหนูครับมีคนมาหาครับ”“ใครเหรอ?” ฟูมิโกะที่กำลังให้อาหารปลาคาร์ปอยู่กับธามที่บ่อน้ำภายในเรียวกังหันไปถามลูกน้องที่เดินเข้ามาบอกข่าวด้วยสีหน้าสงสัย“ชื่อยูสึเกะครับบอกว่าเป็นเพื่อนของคุณหนู”“ยูสึเกะ?” คนตัวเล็กพึมพำด้วยน้ำเสียงกระอักกระอ่วน เธอรู้ดีว่าธามมีนิสัยขี้หึงมากแค่ไหน ครั้งก่อนที่บังเอิญเจอกันเขาก็งอนแก้มป่องออกจากร้านไปไม่บอกไม่กล่าว“ไอ้หน้าจืดนั่นเหรอ”“อือ มาหาน่ะ”“มาหาถึงบ้านเลย?”“อือ”“แล้วจะออกไปเจอไหม” ธามเอ่ยถามเสียงเรียบไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมาเป็นพิเศษ“เอ่อ…ควรออกไปเจอหน่อยไหมอุตส่าห์มาหาถึงบ้านแล้ว อ้อ บ้านฉันมีคนอยู่เต็มไปหมดเลยนะไม่ได้อยู่กันสองต่อสองแน่นอน”“ฉันเคยเตือนอะไรเธอไว้จำได้ไหม”“ไม่ให้เ
Episode 87ครอบครัวทั้งธามและฟูมิโกะสวมชุดกิโมโนและยูกาตะแบบโบราณออกมาทานข้าวเย็นพร้อมหน้าพร้อมตากัน โดยมีพ่อแม่และพี่ชายของฟูมิโกะร่วมวงอยู่ด้วย สถานการณ์ที่พึ่งผ่านไปก่อนหน้านี้เพียงไม่กี่ชั่วโมงที่พี่ชายเธอพึ่งจะใช้ดาบฟันแขนธามจนเลือดอาบทำให้บรรยากาศค่อนข้างดูอึดอัดอยู่พอสมควร“คิดยังไงกับลูกสาวฉัน”“มาถามอะไรตอนกินข้าวคะ” แม่ของฟูมิโกะเงยหน้าปรามสามี“ไม่เป็นไรครับ” ธามบอกด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม ก่อนจะหันไปตอบคำถามพ่อของฟูมิโกะ“ผมรักมิโกะจังครับ”“รักถึงขั้นไหน”ธามหันมามองใบหน้าหวานที่เอาแต่ก้มหน้างุดด้วยความประหม่าไม่รู้ว่าคำตอบของเขาจะออกมาในรูปแบบไหน“ถึงขั้นที่อาจจะมีหลานให้ทุกคนครับ”“ว่าไงนะ?! แกท้องเหรอมิโกะจัง?” ฟุทามิที่กำลังใช้ตะเกียบคีบอาหารเข้าปากเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตกใจ“พะ…พี่จะบ้าเหรอไม่ได้ท้องสักหน่อย แล้วนายทำไมไปพูดจากำกวมแบบนั้นเล่า!” ฟูมิโกะรีบปฏิเสธด้วยท่าทางเลิ่กลั่ก ก่อนจะหันมาต่อว่าคนข้างๆ ที่พูดจาชวนเข้าใจผิดไปแบบนั้น“แล้วไป บ้านฉันไม่รีบมีหลานไม่ต้องเอาหลานมาให้พวกฉันตอนนี้”“ครับ” ธามรับคำสั้นๆ“แล้วมีแพลนจะแต่งงานไหม” คราวนี้เป็นพ่อของฟู
Episode 86ตกหลุมพรางอุณหภูมิห้องดูเหมือนจะเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ตามอุณหภูมิในร่างกายของทั้งสองคน จังหวะหายใจเริ่มสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกัน ไออุ่นจากฝ่ามือหนาที่ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างขาวเนียนทำให้ไรขนอ่อนลุกชันขึ้นตามอารมณ์กระสันที่ถูกปลุกเร้าขึ้นมา“อื้อ เดี๋ยวมีคนมา”“ช่างคนอื่นสิ ตอนนี้คิดแค่เรื่องของเราก็พอ” ถ้อยคำหวานที่คอยหลอกล่อให้คนตัวเล็กตกหลุมพราง เริ่มได้ผลขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเธอเริ่มสูญเสียการควบคุม ร่างกายเริ่มอ่อนแรงเกินกว่าจะผลักไสเขาออกไป หนำซ้ำเธอกลับรู้สึกต้องการเขาเสียด้วยซ้ำ“ห้องเก็บเสียงไหม”“เป็นเรียวกังแบบโบราณน่ะเลยไม่ค่อยเก็บเสียงเท่าไหร่”“อืม เข้าใจแล้วงั้นเธอก็ต้องอดทนหน่อยนะถ้าไม่อยากให้ใครมาได้ยินว่าเราสองคนกำลังทำแผลกันยังไง” ธามกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความเอ็นดูใบหน้าเขินอายของหญิงสาวใบหน้าคมคายเลื่อนเข้ามาใกล้พร้อมกับจับใบหน้าหวานให้หันมาจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดลงมาบนปลายจมูกเชิดรั้น ริมฝีปากหนาทาบทับลงมาบนริมฝีปากสั่นระริกของหญิงสาวอย่างแผ่วเบาก่อนจะเริ่มบดขยี้เบาๆ ชิมความหอมหวานที่คุ้นเคยจังหวะลมหายใจที่เริ่มติดขัดส่งผลให้ริมฝีปากบ
Episode 85ยังคิดถึงการต่อสู้ที่ธามเป็นรองตั้งแต่เริ่มต้นทำให้เขาพลาดท่าถูกดาบฟันเข้าที่ต้นแขนข้างขวาจนเลือดอาบ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมแพ้เลย ในขณะที่อีกคนพยายามกัดฟันข่มความเจ็บปวดเดินหน้าต่อสู้อยู่นั้น คนดูอย่างฟูมิโกะกลับร้องไห้ออกมาจนแทบไม่มีเสียงให้ร้อง“พอได้แล้ว…ฮึก พ่อหนูยอมแล้วให้หนูแต่งงานกับใครก็ได้ หนูจะไม่โกหกแล้ว” ฟูมิโกะรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายสะบัดแขนออกจากพันธนาการของลูกน้องวิ่งออกมาคุกเข่าขอร้องต่อหน้าพ่อตัวเองพร้อมกับกอดขาพี่ชายตัวเองเอาไว้ไม่ให้ลงมือไปมากกว่านี้“ทำอะไรของเธอน่ะฉันจัดการได้” ธามทิ้งดาบเดินเข้ามาพยุงคนตัวเล็กให้ลุกขึ้น แต่เธอกลับกอดขาพี่ชายเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เสียงร้องไห้ของเธอทำให้เธอแทบจะไม่ได้ยินอะไรรอบตัวเลยในตอนนี้“ไม่เอา พอได้แล้ว…ฮึก นายยอมแพ้เถอะนะ” ฟูมิโกะบอกเสียงสั่น “เธอยังสู้เพื่อฉันขนาดนี้แล้วฉันจะยอมแพ้ได้ยังไง” ธามบอกพร้อมกับลูบศีรษะทุยเบาๆ ด้วยความเอ็นดู“เฮ้อ ไปรักกันที่อื่นไป” ฟุทามิถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินไปส่งดาบให้ลูกน้องเอาไปเก็บ ส่วนเขาก็เดินกลับมานั่งจิบชาที่นั่งตัวเอง“พาไปทำแผลสิมิโกะ” แม่ของฟูมิโกะ
Episode 84ด่านเคราะห์ว่าที่พ่อตายากูซ่าฟูมิโกะวิ่งตามธามออกมาที่รถ มือเล็กๆ เอื้อมไปคว้ามือเขาเอาไว้ก่อนที่เขาจะเดินไปไกลกว่านี้“เดี๋ยวก่อนสิเรายังไม่ได้กินอะไรกันเลยนะ”“ฉันกินไม่ลงแล้ว เธอกลับไปกินกับไอ้หน้าจืดนั่นแทนสิคงมีความหลังให้ต้องคุยกันเยอะน่าดู”“นายหึงเหรอ? นายทำเหมือนหึงฉันอีกแล้วนะรู้ไหม” ฟูมิโกะถามเพื่อความชัดเจน“ฉันทำขนาดนี้แล้วเธอยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าฉันชอบเธอขนาดไหน ชอบจนอยากเข้าไปซัดหน้าไอ้นั่นที่เข้ามาคุยกับเธอเต็มทีแล้ว เธอต่างหากตั้งแต่เริ่มต้นเคยคิดจะจริงจังกับฉันบ้างไหม หรือเห็นฉันเป็นแค่ไม้กันหมาเอาไว้หนีการแต่งงานแค่นั้นถึงได้คิดว่าคำพูดและการกระทำของฉันมันไม่มีค่าพอให้เธอเก็บมาใส่ใจว่าฉันทำไปเพราะชอบเธอจริงๆ ไม่ใช่การแสดงแบบที่เธอทำอยู่!”“หมายความว่ายังไง? การแสดงอย่างงั้นเหรอ?”“คุณพ่อ!” คนตัวเล็กตาเบิกโพลงด้วยความตกใจที่เห็นพ่อตัวเองเดินเข้ามาพร้อมกับพี่ชายตัวเอง เธอใช้เหตุผลในการเลิกรากับธามเพื่อบอกครอบครัวตัวเองถึงการกลับมาญี่ปุ่นของเธอและขอร้องไม่ให้ครอบครัวเข้าไปยุ่งในความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาที่กลายเป็นอดีตไปแล้ว“กลับไปคุยกันที่บ้าน
Episode 83ใจไม่แข็งพอเมื่อใจไม่แข็งพอสุดท้ายเธอก็พาตัวเองขึ้นมาอยู่บนรถกับธามจนได้ โดยที่ตัวเธอเองไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปลายทางที่กำลังจะไปคือที่ไหน“จะพาฉันไปไหน”“ไม่รู้เหมือนกัน แค่บอกให้คนขับรถขับวนไปเรื่อยๆ”“ว่างเหรอ”“ไม่ว่าง แต่ไม่รู้จะทำยังไงไม่ให้เธอหนีไปอีก”“นายมีอะไรจะพูดก็พูดมา” ฟูมิโกะชิงตัดบทสนทนากลบเกลื่อนอาการประหม่าของตัวเอง“หาร้านกินข้าวกันไหม”“อือ”ธามบอกให้คนขับรถแวะร้านอาหารให้ ระหว่างนั้นก็แอบยื่นมือไปกุมมือเรียวเอาไว้ แต่เธอกลับดึงมือออกอีกทั้งยังไม่ยอมมองหน้าเขาตรงๆ สักทีเขาเองก็ไม่อยากบีบคั้นเธอให้รู้สึกอึดอัดจนเกินไป จึงรอให้ถึงร้านอาหารแล้วค่อยหาโอกาสเปิดใจคุยกับเธออย่างจริงจังร้านอาหาร“อยากสั่งอะไรเพิ่มไหม” ธามเอ่ยถามหลังจากสั่งอาหารที่คิดว่าเธอน่าจะชอบมาหลายอย่าง“ไม่แล้ว แค่นั้นก็กินไม่หมดแล้ว” ฟูมิโกะตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก“ฉันสั่งแต่ของที่เธอน่าจะชอบมาทั้งนั้นเลยนะ”“รู้ได้ยังไงว่าฉันชอบกินอะไร”“ก็สังเกตเอาเวลากินข้าวด้วยกันไง เธอชอบกินอะไรที่มันครีมมี่ๆ ใช่ไหม ไว้วันหลังฉันจะลองทำให้กินนะ”“นายไม่ต้องมาทำตัวดีกับฉันหรอก ฉันไม่ชินมีอะไ
Episode 82ขอจีบได้ไหมประเทศญี่ปุ่นธามเงยหน้ามองท้องฟ้าประเทศญี่ปุ่นด้วยหัวใจที่กลับมาเต้นแรงมีความหวังอีกครั้ง อย่างน้อยๆ ก็ได้เข้าใกล้ฟูมิโกะเข้ามาอีกนิดถึงแม้จะไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าก้าวต่อๆ ไปจะต้องเจอกับอะไรบ้าง เพราะเขาก็เป็นเพียงผู้ชายธรรมดาที่มาเหยียบถึงถิ่นยากูซ่า เพราะได้รับความช่วยเหลือจากอาคิรา เลยมีคนจัดเตรียมที่พัก และคนขับรถเอาไว้ให้ ธามสั่งให้คนขับรถพาเขาไปที่บ้านของฟูมิโกะทันทีที่มาถึง‘มาขอพบฟูมิโกะจัง’ธามชูกระดาษที่เขียนเป็นภาษาญี่ปุ่นให้บอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าหน้าประตูดู เพราะเขาไม่สามารถสื่อสารภาษาญี่ปุ่นได้ โดยธีลินพี่สาวของเขาเป็นคนเขียนเตรียมมาให้ทั้งหมด‘บอกว่าธามมาขอพบ’บอดี้การ์ดหันมามองหน้ากัน ก่อนอีกคนจะเดินหายเข้าไปในตัวบ้านเพื่อรายงานการมาของเขา ไม่นานก็กลับออกมา“คุณหนูไม่อนุญาตให้เข้าพบ” ธามหันไปมองหน้าคนของอาคิราที่มากับเขาเพื่อให้ช่วยแปลความหมายที่บอดี้การ์ดพูดมาเมื่อครู่นี้“เขาบอกว่าไม่ให้เข้าพบครับ”“แสดงว่าอยู่ที่นี่จริงๆ สินะ” ธามพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหยิบกระดาษอีกแผ่นส่งให้บอดี้การ์ด “บอกว่าเอาไปให้มิโกะจังให้หน่อย” ธามหันไปขอความ
Episode 81ทบทวน“กันเขาไว้ และต่อไปนี้ห้ามให้ผู้ชายคนนี้เข้าใกล้ฉันอีก” ฟูมิโกะออกคำสั่งลูกน้องเสียงเรียบ ก่อนจะก้าวขึ้นรถไปโดยไม่หันหลังไปมองธามเลยว่าเขาพยายามที่จะฝ่าด่านลูกน้องเข้ามาหาเธอแค่ไหนซึ่งแน่นอนว่าเขาทำมันไม่สำเร็จ ทุกอย่างจึงจบลงด้วยการจากไปแบบไม่มีวันหวนกลับของฟูมิโกะ และเรื่องราววุ่นวายที่เขาไม่ต้องการให้มีในชีวิตด้วยเช่นกันแต่ทำไมในใจของเขากลับรู้สึกผิด และเจ็บปวดมากกว่าดีใจเสียอีก นั่นเป็นเพราะแม้แต่คำว่าขอโทษเขาก็ไม่ได้เอ่ยออกไปต่อหน้าเธอส่วนฟูมิโกะเองหลังจากคืนนั้นเธอก็บินตรงกลับญี่ปุ่นทันทีทำให้ต่อให้ธามจะบุกไปหาเธอที่คอนโดอีกกี่ครั้งก็ไม่มีทางได้พบเจอกับเธออีกแล้ว“ไหวไหมเนี่ยพี่ธาม ไปทะเลาะกันยังไงทำไมถึงได้…” โซ่เดินมาถามด้วยความเป็นห่วง หลายวันมานี้เขาเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณทำอะไรเหม่อลอยไปหมด วันๆ แทบจะอยู่ไม่ติดร้านเอาแต่ไปเฝ้าคอนโดของฟูมิโกะทั้งวันส่วนผ้าแพรหลังจากกลับจากทะเลก็ได้มาขอโทษกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป และพยายามเว้นระยะห่างจากธามจนบรรยากาศในร้านดูอึดอัด“คนผิดคือฉันเอง สมควรแล้วที่เป็นแบบนี้” ธามเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงและแววตาว่างเปล่า“ผิดแล