บทที่ 8

หญิงสาวใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานร่วมสองชั่วโมงได้ เพราะเธอรอให้คนที่อยู่ด้านนอกนอนหลับไปก่อน

มือเรียวค่อยๆ แง้มประตูห้องน้ำออกมาส่องดู ก็เห็นว่าเขานอนหันหลังให้ ถ้าตั้งใจฟังคงจะได้ยินเสียงถอนหายใจแบบโล่งอก ..คนร่างบางค่อยๆ ย่างกรายออกมาจากห้องน้ำให้เบาที่สุด

พอมาถึงตู้ก็รีบเปิดเพื่อที่จะหาเสื้อผ้าเข้าไปใส่ในห้องน้ำ แต่พอเปิดออก ....???... ลืมไปเลยว่ากระเป๋าเสื้อผ้ายังอยู่ในรถ

นาทีนี้คว้าได้ชุดไหนต้องได้รีบเอาเข้าไปใส่ก่อน เพราะเขาเริ่มจะกระดุกกระดิกตัว

ทำไมเราสะเพร่าได้ถึงเพียงนี้ ..ถึงแม้ว่าตอนนี้จะมีเสื้อใส่แล้ว แต่กางเกงก็ใส่ไม่ได้ เพราะตัวใหญ่มาก แต่โชคดีเสื้อเชิ้ตสีขาวยาวลงมาเกือบถึงเข่า

ทันใดนั้นละอองดาวก็คิดขึ้นมาได้ ก็เลยออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งเพื่อหยิบโทรศัพท์

เธอส่งข้อความไลน์ไปหาใครบางคน เพื่อให้เอากระเป๋าขึ้นมาให้หน่อย

เพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง

แล้วจะเคาะทำไมเนี่ย..ทำไมไม่ส่งข้อความมา ..หญิงสาวตกใจรีบมาที่ประตูเพราะกลัวว่าเขาจะตื่น

แกร็ก~ เธอเปิดประตูออกแค่นิดเดียวเพื่อที่จะรับกระเป๋า

"จะเอาอะไรอีกไหม" เข็มทิศถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอเปิดประตูออกมา

มือเรียวถูกยกขึ้นมาแนบริมฝีปากของตัวเองเพื่อส่งสัญญาณให้คนที่อยู่ด้านนอกไม่ต้องส่งเสียง

ในขณะที่ละอองดาวเอื้อมมือไปจะรับกระเป๋าจากเข็มทิศที่ยื่นมาให้ ประตูห้องนั้นก็ได้ถูกปิดลงพร้อมกับกระชากตัวเธอให้เข้ามา

"เธอคิดจะสวมเขาให้ฉันในคืนแต่งงานเลยเหรอ"

"คุณหมายความว่ายังไง" หญิงสาวพูดพร้อมกับพยายามแกะมือเขาออก "ปล่อยนะฉันเจ็บ" ยิ่งแกะเขาก็ยิ่งใช้แรงกำแน่นขึ้น

"ฉันไม่รู้ว่าพวกเธอกำลังเล่นอะไรอยู่ แต่เธอจงรู้ไว้ว่าเล่นผิดคนแล้ว" ว่าแล้วมือแกร่งก็จับเธอโยนไปที่เตียง

"โอ๊ย" หญิงสาวรีบตะเกียกตะกายลุกขึ้น แต่ก็ไม่ทันร่างหนาที่ตามมาขึ้นคร่อมตัวเธอไว้ "ปล่อยนะคุณสิบทิศ"

"รู้ด้วยนี่ว่าฉันไม่ใช่เข็มทิศ"

"คุณอย่าเอาตัวเองไปเปรียบกับคุณเข็มทิศเลย..โอ๊ยย!" มือเรียวถูกกดลงกับที่นอนจน แนบเป็นผืนเดียวกัน หญิงสาวพยายามจะดิ้นให้หลุดจากพันธนาการแต่เขาก็ยิ่งลงแรงมากขึ้น

"เธอหมายความว่ายังไง"

"ก็หมายความอย่างที่..อืมมม!!" ประโยคต่อไปมันได้ถูกกลืนหายเข้าไปในรอยจูบ เมื่อเขากดริมฝีปากลงมาปิดปากเธอไว้