Share

บทที่ 13

คุณหนูโดโรธีเชื่อมั่นในตัวอเล็กซ์ แต่สิ่งที่อเล็กซ์พูดนั้นมันก็ยากที่จะเชื่อ ที่สำคัญที่สุด เขาใช้เวลาถึงสิบเดือนที่ไม่อยู่กับร่องกับรอย และความทรงจำนั้นมันยังคงตราตรึงอยู่ในใจของเธอ

อเล็กซ์จ้องไปที่สปาร์คอย่างเย็นชา ก่อนจะพูดขึ้นว่า “อีกครั้งแล้วกับการโกหก ฉันต้องการเห็นมันจนกว่าที่นายจะหยุดโกหกเสียที นายคิดว่าคำโกหกของนายนั้นไร้ที่ติหรือเปล่า? นายจะใช้กลุ่มบริษัท เธาซันด์ ไมล์ เพื่อบังคับให้ฉันหย่ากับโดโรธีหรือ? ตลกอะไรเบอร์นั้น! จอห์น เกตส์ แห่งกลุ่มบริษัท เธาซันด์ ไมล์ ใช่ไหม? เขาพึ่งมาคุกเข่าต่อหน้าของฉัน เพื่อร้องขอความเมตตาเอง”

ทุกคนต่างหัวเราะ แม้แต่โดโรธีก็ยังรู้สึกผิดหวังในตัวของอเล็กซ์ด้วย เธอคิดว่าเขากำลังโกหกอยู่

สปาร์คหัวเราะเสียงดัง “อเล็กซ์ ฉันไม่นึกเลยว่านายจะเห็นภาพลวงตานั่นจริง ๆ และนายอาจจะมีอาการประสาทหลอนด้วย คุณจอห์น เกตส์ จากกกลุ่มบริษัท เธาซันด์ ไมล์ เนี่ยนะที่เขาจะมาคุกเข่าต่อหน้านาย? ทำไมนายไม่บอกเลยล่ะว่าท่านเล็กซ์ทำงานให้กับนาย?”

อเล็กซ์ยิ้มเยาะ 'ใช่ ท่านเล็กซ์ กันเธอร์ ทำงานให้กับฉัน'

อย่างไรก็ตาม ยังไม่ถึงเวลาที่จะเฉลยความลับนี้

เขามองไปที่คุณหนูโดโรธีและกล่าวว่า “โดโรธี ทุกอย่างเกิดขึ้นจากเขา เขาเป็นคนที่จ้างแกสตันด้วยเงินสิบล้านดอลลาร์และสัญญากับเขาว่าจะหาสาวงามสามคนมาให้ เขากำลังพยายามสร้างสถานการณ์ที่จะบังคับให้คุณไปเป็นภรรยาของเขาอยู่ ฉันพูดถูกไหม สปาร์ค?”

เมื่อสปาร์คได้ยินเช่นนั้นก็มีความตื่นตระหนกในดวงตาของเขา อเล็กซ์เพิ่งเปิดเผยความจริงต่อหน้าของทุกคน

แต่ทันใดนั้น คุณนายแคลร์ก็คว้าไม้กวาด เธอฟาดมันไปที่หัวของอเล็กซ์แล้วด่าเขาว่า “ไร้สาระสิ้นดี! ทั้งหมดที่แกพูด ไอ้สารเลวที่เอาแต่สร้างเรื่องนิยายน้ำเน่า! หยุดพูดเรื่องไร้สาระแบบนั้นเสียที สิบล้านดอลลาร์กับผู้หญิงสามคนเหรอ? แกจะบ้าหรือเปล่า? ด้วยเงินจำนวนมากขนาดนั้น เขาสามารถหาผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่เขาต้องการ ทำไมเขาถึงทำอย่างนั้นเพียงเพื่อโอกาสที่จะได้อยู่กับโดโรธีลูกสาวของฉัน?”

อเล็กซ์จับไม้กวาดไว้แล้วตอบว่า “เพราะว่าเขาเป็นพวกวิปริตที่อยากจะแต่งงานกับพี่สะใภ้ของตัวเอง”

สปาร์คพูดอย่างโกรธเคือง “นายคงเป็นบ้าไปแล้ว ฉันจะไม่ให้ความบันเทิงกับนายแล้วนะ”

หลังจากนั้น คุณนายแคลร์เริ่มก็เริ่มทุบตีอเล็กซ์อย่างโกรธจัด และไล่เขาออกจากวิลล่า แอสเส็กซ์ โดยตะโกนว่า “ออกไป ออกไป อย่าก้าวเข้ามาในบ้านของพวกเราอีก แม้แต่ก้าวเดียวจากนี้ไป!”

อเล็กซ์พยายามพูดกับโดโรธีที่ยังอยู่ภายในบ้านเขาตะโกนออกมาว่า “โดโรธี ลองคิดดูดี ๆ ผมยอมทนรับการดูถูกเหยียดหยาม ผมสามารถทนกับการถูกคุณแม่ทุบตีและดุด่าได้ และผมก็ไม่เคยโกหกคุณเลย”

ปัง! คุณนายแคลร์ปิดประตูเสียงดัง

อเล็กซ์สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พยายามระงับอารมณ์หุนหันพลันแล่นและความโกรธของเขา แล้วหยิบสัมภาระที่ถูกโยนออกไปนอกวิลล่า

สปาร์คยิ้มและมองดูโดโรธีและพูดอย่างไม่อายว่า “โดโรธี ดูสิ พ่อของผมช่วยคุณแก้ปัญหาแล้ว คุณสามารถฟ้องหย่าได้แล้ววันนี้!”

โดโรธีรู้สึกสงสัย “สปาร์ค คุณบอกว่าพ่อของคุณจะไม่เข้ามาช่วยเหลือฉัน ถ้าฉันยังไม่ได้หย่าไม่ใช่เหรอ? ในตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดี!”

เบียทริซพูดว่า “พี่สาว นี่พี่กำลังถูกผีสิงอยู่หรือเปล่า? พี่จะไปเชื่อคนบ้าและเพ้อเจ้อคนนั้นจริง ๆ หรือ?”

สปาร์คพูดขึ้นว่า “คุณไม่เชื่อผมใช่ไหม? ผมจะไปหาพ่อและให้เขาพิสูจน์ให้คุณได้เห็น”

เขามีท่าทางเร่งรีบหลังจากที่พูดอย่างนั้น

อันที่จริงแล้ว เขาตื่นตระหนกเล็กน้อยและจะรีบไปหาแกสตันเพื่อถามว่าสถานการณ์นั้นเป็นอย่างไร

คุณนายแคลร์กล่าวชื่นชมเขาในทันทีว่า “คุณเป็นลูกเขยที่ดี ฉันเชื่อคุณ ฝากบอกพ่อของคุณด้วยว่าฉันขอบคุณมาก!”

สปาร์คพยักหน้า เปิดประตูแล้วออกไปในที่สุด

อเล็กซ์เห็นสปาร์คเข้าไปในรถแลมโบกินีด้วยการล่ำลาอย่างอบอุ่นจากคุณนายแคลร์และคุณหนูเบียทริซ

“เอ๊ะ แกช่วยขยับให้มันเร็วขึ้นได้ไหม? รีบเก็บข้าวของของแกและออกไปจากที่นี่ได้แล้ว!” คุณนายแคลร์พูดขณะที่เธอถ่มน้ำลายใส่เท้าของอเล็กซ์ก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปข้างในวิลล่า

อเล็กซ์เพิ่งเก็บของเสร็จ เขาหยิบแต่ของที่สำคัญและจำเป็นสำหรับเขาเท่านั้น เขาทิ้งข้าวของที่เหลือและวางแผนที่จะซื้อใหม่ทั้งหมด ตอนนี้เขามีเงินจำนวณมากมหาศาลที่สามารถใช้ได้อย่างไม่จำกัด

ขณะที่เขากำลังจะจากไป คุณหนูโดโรธีก็รีบวิ่งเข้ามาหาเขา “อเล็กซ์ ได้โปรดอย่าไปเลย!” โดโรธีกล่าว อเล็กซ์หยุดและหันกลับไปมองที่เธอ เขารู้สึกผิดหวังที่โดโรธียังคงสงสัยในสิ่งที่เขาพูด

อเล็กซ์กล่าวด้วยรอยยิ้มขมขื่นว่า “ข้าวของทั้งหมดของผมถูกโยนทิ้งไปแล้ว ผมควรนอนที่ประตูหรือ ถ้าผมไม่ออกไป?”

โดโรธีตอบว่า “ถ้าสิ่งที่คุณบอกฉันเป็นความจริง คุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด ถ้าคุณไม่ผิดแล้วจะไปทำไม? แม่ของฉันตั้งใจแน่วแน่ที่จะให้สปาร์คเข้ามาเป็นครอบครัวของเรา ถ้าเขาเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้ ทำไมคุณไม่อยู่และปกป้องฉันล่ะ? จะเป็นอย่างไรถ้าแม่ของฉันวางยาฉันก่อนที่จะโทรหาสปาร์คให้มาค้างที่นี่?”

ขณะที่อเล็กซ์ครุ่นคิด ยัยแม่มดแก่คนนั้นอาจจะสามารถทำเช่นนั้นได้จริง ๆ เพียงเพื่อความเห็นแก่เงินของเธอ

เมื่อมองไปที่คุณนายแคลร์ที่กำลังจ้องมองเขาอย่างดุร้ายราวกับเสือ เขาพยักหน้าและพูดว่า “คุณพูดถูก ผมไม่ควรไป ผมยังคงเป็นสามีของคุณ และผมจะเป็นสามีของคุณตลอดไป”

คุณนายแคลร์รีบวิ่งออกมาพร้อมกับไม้กวาดในมือด้วยท่าทางที่โกรธจัด

โดโรธียืนบังหน้าของอเล็กซ์และพูดว่า “คุณแม่ ถ้าคุณไล่เขาออกไป หนูจะไปกับเขา บางทีเมื่อลูกของพวกเราโตขึ้น หนูอาจที่จะกลับมาหาคุณบ้าง”

เมื่อคุณหญิงแคลร์ได้ยินเช่นนั้นก็ตกตะลึงและกลับไปที่ห้องของเธอด้วยความโกรธ

ลึก ๆ แล้ว เธอรู้ดีว่าโดโรธีจะทำมันจริง ๆ เหมือนเมื่อสิบเดือนที่แล้ว เธอแทงตัวเองเข้าที่หน้าอกเพียงเพื่ออเล็กซ์

โดโรธีพูดกับอเล็กซ์อีกครั้ง “พิสูจน์ให้ฉันเห็นสิ”

อเล็กซ์ตอบกลับว่า “คุณต้องการให้ผมพิสูจน์อะไร?”

โดโรธีกล่าวว่า “พิสูจน์ว่าคุณสามารถปกป้องฉันได้ในอนาคต ไม่อย่างนั้นแม่ของฉันก็จะยังคงไล่คุณอยู่อย่างนี้ ส่วนฉันจะยังคง… กลายเป็นผู้หญิงของสปาร์ค”

อเล็กซ์ยิ้มอย่างมั่นใจและพูดว่า “ไม่ต้องกังวลไป ผมจะพิสูจน์ให้คุณได้เห็น ผมจำได้ว่าอีกสองวันนับจากนี้จะเป็นการฉลองวันครบรอบของบริษัท แอสเส็กซ์ ก่อสร้าง หนุ่มสาวในตระกูลแอสเส็กซ์จะแข่งขันผลงานประจำปีของพวกเขา และผมมีของขวัญที่จะมอบให้คุณก่อนวันนั้นจะมาถึงแน่นอน”

“ของขวัญอะไร?” โดโรธีถามด้วยความสงสัย

“ผมไม่อยากที่จะพูด แต่ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็นด้วยการกระทำของผมเอง” อเล็กซ์ตอบ

โดโรธีรู้สึกสงสัย แต่ดูเหมือนกับว่าเขานั้นจะไม่ได้โกหก

แล้วเธอก็ถามต่ออีกว่า “แหวนแต่งงานอยู่ที่ไหน? คุณไปซื้อคืนมาแล้วหรือยัง?”

อเล็กซ์รีบหยิบแหวนออกมาจากกระเป๋าของเขา

“ช่วยฉันใส่หน่อยสิ!” โดโรธีสั่งเขา

อเล็กซ์มีความสุขมากและสั่นไปด้วยความปิติยินดี ในขณะที่เขาจับมือที่อ่อนนุ่มของเธอและสวมแหวนลงบนนิ้วของเธออย่างอ่อนโยน

โดโรธีรู้ว่ามันคือแหวนแต่งงานของเธอจริง ๆ ดวงตาของเธอจึงมีน้ำตาเอ่อล้นขณะที่เธอพูดว่า “อเล็กซ์ ฉันหวังว่าคุณจะไม่โกหกฉัน นี่เป็นครั้งที่สองที่ฉันขอให้คุณสวมแหวนนี้ให้กับฉัน และมันจะเป็นครั้งสุดท้าย หากคุณทำมันหายไปอีกครั้ง มันจะเป็นการสิ้นสุดเรื่องทั้งหมดระหว่างเรา”

คุณนายแคลร์รีบวิ่งเข้ามาหาพวกเขาอีกครั้ง “ปล่อยนะ ใครอนุญาตให้แกมาแตะต้องตัวลูกสาวของฉัน? ถ้าแกยังอยากอยู่ในบ้านของฉัน ก็ไปทำอาหาร ถูพื้น และซักเสื้อผ้าทั้งหมด”

ในขณะเดียวกัน สปาร์คก็โทรหาแกสตัน เกตส์ และถามว่า "แกสตัน นายกำลังทำอะไรอยู่? ทำไมนายถึงไม่ทำตามที่เราคุยกันไว้? นายทำทุกอย่างพังในนาทีสุดท้าย”

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status