MasukShare
บทที่ 2
Terakhir Diperbarui:
2025-12-03 21:48:47เท้าเปลือยแตะพื้นหลังจากที่ค่อยๆ ดันประตูห้องน้ำให้เปิดออกอย่างแผ่วเบา ตากลมโตกวาดมองออกไปรอบๆ เพื่อมองหาสิ่งมีชีวิตที่เป็นเจ้าของห้องชุด พอพบว่าเซย์ไม่ได้อยู่ในรัศมีสายตา จีน่ารีบก้าวขาเพื่อตรงไปยังโซนแต่งตัวทันที
นิ้วเรียวคลี่ชุดที่อยู่ภายในตู้ขนาดใหญ่อย่างเชื่องช้า กลิ่นน้ำยาซักเสื้อผ้าและน้ำยาปรับผ้านุ่มอย่างดีติดอยู่ที่ปลายจมูก การมาอยู่ตรงนี้ในที่ของเขาเป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมาย บางครั้งก็อยากรู้ว่าสุดท้ายผู้หญิงที่จะมาเคียงข้างเซย์จริงๆ คือใคร ทั้งที่รู้ว่าพอรู้เข้าจริงๆ จะต้องเจ็บมากแน่ๆ แต่มันก็ยังอยากรู้อยู่ดี "ฉันยืมเสื้อตัวนี้นะ หวงปะ" เซย์มองเสื้อยืดสีดำของตัวเองบนร่างบอบบางด้วยสายตาว่างเปล่า เขาสูงชนิดที่ว่าจีน่าใส่แค่เสื้อยืดของเขาแค่ตัวเดียวความยาวของเสื้อมันก็ปกปิดลงมาจนถึงต้นขาขาว "ถ้าบอกว่าหวงเธอจะถอดให้?" "ไม่อ่ะ นายไม่มีสิทธิ์มาเอาแต่ใจหรอก นายเป็นคนบอกให้ฉันนอนนี่เอง" นิ้วเรียวเกี่ยวเส้นผมอ่อนนุ่มไปทัดที่ใบหูเล็กก่อนจะเดินผ่านหน้าคนตัวโตไปที่เตียง ถ้าจะว่ารู้สึกแปลกๆ มันก็ใช่ ถึงจะเคยมีอะไรกัน แต่ก็ไม่เคยเลยที่จะนอนด้วยกันทั้งคืน จนมาถึงช่วงนี้นี่แหละที่เซย์ทำตัวแปลกไป หมอนี้เอาแต่ใจตัวเองถึงขั้นเรียกร้องให้เธออยู่ ไม่อนุญาตให้กลับแบบเด็ดขาด เซย์ไม่ใช่เจ้าชีวิตหรอก แต่ถ้าไม่มีเซย์ ก็ไม่รู้ว่าป่านนี้ชีวิตจะเป็นยังไงเหมือนกัน! สะโพกกลมกลึงกระแทกลงบนที่นอนขนาดคิงไซส์ โทรศัพท์ที่อยู่ในมือปลดล็อกผ่านใบหน้าอัตโนมัติ จากนั้นจีน่าก็เลื่อนหารูปเก่าๆ ที่เคยถ่ายเก็บไว้เพราะต้องการใช้โพสต์ลงบนเฟซบุ๊กแบบที่ชอบทำ ตบตาคนอื่นว่าอยู่ร้านเหล้าบ้าง ไปกับคนนั้นคนนี้บ้าง ทั้งที่ความเป็นจริงไม่เคยได้ไปไหนเลย! "ปลอม" น้ำเสียงราบเรียบกระแทกแดกดันมาเข้าหู ตากลมคู่ที่กำลังสนใจแสงหน้าจอตวัดกลับไปมองทันที "อะไรที่ว่าปลอม ทั้งหน้าฉันเนี่ยของแท้แม่ให้มานะ" เซย์ชะงักก่อนจะปรายสายตามองดวงหน้าจิ้มลิ้มที่บอกว่าเป็นของแท้แม้ให้มา จีน่าสวยดับจิต คิ้วสวยได้รูปรับกับตากลมมีเสน่ห์คู่นั้น จมูกเชิดๆ บางครั้งก็ยั่วยวนให้คนมองอยากยื่นมือเข้าไปบีบ ปากอวบอิ่มนั่นมันก็น่าโดนไม่ต่างกัน "ลอยหน้าลอยตา" "ก็นายว่าฉันก่อนอ่ะ" "บอกตอนไหนว่าพูดถึงหน้า" "..." "ฉันกำลังพูดถึงแคปชั่นของเธอต่างหากล่ะ ปลอม!" จีน่าก้มหน้าไล่เช็กข้อความที่เธอพิมพ์ลงบนนั้น ไม่มีคำไหนเขียนผิด มันก็มีสิทธิ์ที่จะเป็นไปได้ว่าเขาแค่แดกดันความหมายของมัน "พวกนั้นมันขี้สงสัย เดี๋ยวก็ถามอีกว่าฉันไปไหน ฉันพูดไปแบบนี้มันก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง" ก็แค่บอกว่าไปนั่งฟังผู้ชายร้องเพลง! "แล้วทำไมต้องกลัวพวกนั้นสงสัย" ดวงตาคมกริบตวัดกลับมาจ้องมองและรอคอยคำตอบแบบไม่ยอมหันไปไหน บางครั้งเซย์ก็ดูจริงจังกับเรื่องของเธอจนเกินไป! "ฉันหาย นายก็หาย เดี๋ยวพวกนั้นก็คิดว่าเราอยู่ด้วยกัน" จีน่าจ้องใบหน้าหล่อเหลาไม่วางตา แต่เซย์กลับทำเหมือนกับว่าไม่แคร์เรื่องนี้อย่างนั้นแหละ "ฉันก็เข้าใจแหละว่าเพื่อนอยู่กับเพื่อนได้ แต่มันก็ไม่ควรบ่อยเกินไปไหม" "แล้วตอนอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่ฉันเคยคิดเยอะแบบนี้ไหม" คนถูกถามกัดปากตัวเองเบาๆ มันจะไปรู้สึกและคิดได้ยังไงในเมื่อสุดท้ายแล้วความรู้สึกมันก็ต่างกัน "ช่างเถอะ ฉันไม่ได้อยากได้คำตอบของเธอ" ความเฉยชาเข้าแทรกจนหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ เซย์ก็ยังเป็นเซย์ที่ดูเหมือนไม่เคยจริงจังกับเรื่องอะไรเลย เขาเป็นผู้ชายที่ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ถ้าจะว่าไม่ค่อยจริงจังอะไรกับชีวิตก็คงใช่ แต่มันก็คงมีเรื่องเพียงเรื่องเดียวนั่นแหละที่เซย์สนใจ นั่นคือเรื่องที่ว่าเรียนจบเขาจะแต่งงาน! "...มองไร!" จีน่าหลบตาวูบเมื่อโดนจับได้ว่าแอบมอง "เปล่า" "ก็เห็นอยู่ว่ามอง" "ฉันแค่อยากขอบใจนาย" "เรื่อง?" "ก็เรื่องเดียวนั่นแหละ" "..." "ขอบใจนะที่นายช่วยฉัน ถ้าไม่มีนายฉันก็คงแย่ แล้วก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าตอนนี้จะตกอยู่ในสภาพยังไง" "..." "จะว่าไปแล้วฉันก็ไม่รู้หรอกว่านายรู้สึกว่ามันคุ้มค่ากับเงินที่นายเสียไปหรือเปล่า แต่ถ้านายรู้สึกว่ามันไม่คุ้มและอยากได้อะไรที่มันมากกว่านั้นนายบอกฉันได้นะ" "เธอคิดว่าอะไรมันถึงจะคุ้มค่ากับเงินที่ฉันเสียไป?" "ถ้าจะถามความคิดของฉัน ฉันว่าสิ่งที่ฉันเสียให้นายไปมันก็คุ้มค่าแล้วแหละ" เขากอบโกยบ่อยและเยอะเกินด้วยซ้ำไป แต่ถึงอย่างนั้นสายตาของเขามันก็ย้อนแย้ง สายตาคู่นั้นบ่งบอกว่ามันไม่พอ! "งั้นเหรอ..." มุมปากหนายกยิ้มขึ้นจนคนแอบมองหน้าตึง "ก็ถ้านายคิดว่ามันยังไม่คุ้มแล้วนายอยากให้ฉันช่วยอะไร อย่างเช่นเรื่องที่ทันทีที่เรียนจบนายจะแต่งงาน เผื่อนายมีอะไรให้ฉันช่วยจัดการในงานแต่งงานของนายไง" "...จะว่ามีมันก็มีนะ" ประกายตาคนฟังวูบไหว ร่างสูงโปร่งสอดตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกัน ใกล้ชนิดที่สัมผัสได้ถึงไอความร้อนจากกายหนาผสานกับกลิ่นหอมซึ่งเป็นกลิ่นประจำตัวเขาที่เธอได้กลิ่นเป็นประจำ "ตัวนายร้อนจี๋เลย ป่วยเหรอเซย์" ความห่วงใยทำงานทันทีเช่นเดียวกับมือบางที่แตะลงบนหน้าผากของคนตัวร้อน คิ้วมนขมวดเข้าหากันในตอนที่ลากฝ่ามือไปที่ซอกคอหนาแล้วสัมผัสได้ว่ามันร้อนมากกว่าเดิม "ที่นี่มียาลดไข้หรือเปล่า" "ฉันยังพูดไม่จบ" คนที่กำลังจะปีนลงจากเตียงถึงกับหันใบหน้ากลับไปทางเก่า มือเล็กถูกคว้าด้วยฝ่ามืออุ่นร้อน กุมแน่นราวกับว่าเรื่องที่กำลังจะพูดมันสำคัญกว่าการที่เธอเดินไปหยิบยาลดไข้มาให้เขากิน "เธอแน่ใจหรือเปล่าว่าเธออยากช่วย" "เรื่องนั้นเอาไว้คุยทีหลังก็ได้ไหม" "ไม่ได้" "อ้อ มันคงสำคัญมากกว่าอาการป่วยของนายสินะ" "วันอาทิตย์ช่วยทำตัวให้ว่างด้วย" "ทำไม" "ฉันจะไปลองชุดแต่งงาน!" คล้ายมีกระแสไฟฟาดลงมาบนกลางใจหนักๆ ใบหน้าเนียนชาวาบ ต้องไร้หัวใจเบอร์ไหนถึงอยากพูดเรื่องนี้ทั้งที่ผู้หญิงคนอื่นอย่างเธออยู่บนเตียงเดียวกัน "...อือ ถ้านายอยากให้ฉันไปฉันก็จะไป" ---------------
Bab terbaru
สุดทางเพื่อน บทที่ 6
"แน่ใจเหรอว่าถ้าบอกจะไม่ร้องไห้" คำถามช่วยกระตุ้นคนฟังให้หน้าชาได้เป็นอย่างดี จีน่าเม้มปากแน่น พยายามมองสบตากับคนที่เย็นชาแม้กระทั่งลืมนึกถึงความรู้สึกของกัน พยายามที่จะจ้องลึกเข้าไปในตาคู่นั้นทว่ากลับไม่สามารถมองหาอะไรได้เลย"ก็ลองบอกก่อนดิ หรือนายรู้ตัวว่าการกระทำของนายมันจะทำให้ฉันเสียน้ำตา""…""ปล่อย ฉันอยากกลับแล้ว" จีน่าดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่างก่อนจะดันตัวลุก อยู่ดีๆ ก็รู้สึกจุกอยู่ในอกจนน้ำตาพานจะไหล ทำไมจะไม่รู้ตัวว่าความใกล้ชิดที่มันมากขึ้นทุกวันมันกำลังทำให้เธอเก็บกั้นความรู้สึกเอาไว้ไม่ไหว คนอื่นเป็นยังไงไม่รู้ แต่ตัวเธอเองรู้ดีว่าไม่มีทางนอนกับผู้ชายที่ไม่รู้สึกอะไรด้วยได้อย่างแน่นอน เพราะรักถึงยอมให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ เพราะคำนี้คำเดียว!"ไปไหน" เซย์ร้องถามเมื่อพบว่าคนที่หายเข้าไปในห้องน้ำตั้งนานสองนานกลับออกมาอีกครั้งด้วยสภาพที่พร้อมจะไปที่ไหนก็ได้ ตากลมหันมาจ้องมองคนถาม นิ้วเรียวเกี่ยวเส้นผมไปทัดที่ใบหูเล็กก่อนจะยอมเดินไปหาคนถามแต่โดยดี"ฉันจะกลับแล้ว""ไปไหนต่อ?""กลับเลย ไม่ได้ไปไหนต่อทั้งนั้นแหละ ยานายฉันวางไว้บนโต๊ะนะ""ยังปวดหัวอยู่เลย เช็ดตัวให้หน่อยได้ไหม"
สุดทางเพื่อน บทที่ 5
ปึก~ "โอ๊ย!" จีน่าร้องเสียงหลงเมื่อโดนอีกคนเหวี่ยงขึ้นเตียงแบบไม่ทันได้ตั้งตัวความเจ็บไม่ได้มีมากนัก แต่ที่มากที่สุดเห็นจะเป็นความรู้สึกตื่นเต้นและตกใจในเวลาเดียวกัน"อยากมีประสบการณ์มากเลยไม่ใช่เหรอ เอาสิ ในเมื่อเรารู้สึกแบบเดียวกันแล้วเธอจะมัวรออะไร" หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ไม่ทันได้เปิดปากพูดอะไรต่อจากนั้นริมฝีปากหยักได้รูปก็ตะโบมดูดดุนลงมาบนประทุมถันอย่างรวดเร็ว"เซย์ อ๊าส์!" จีน่าบิดกายเร่าๆ เสมือนร่างกายกำลังถูกแผดเผาด้วยของร้อนทั้งที่ความเป็นจริงมีเพียงลิ้นสากที่โลมเลียลงมาอย่างบ้าคลั่งใครจะคิดกันว่าผู้ชายพูดน้อย ยิ้มยากจะเก่งมากเรื่องบนเตียง"อื้ออ! อ๊าง~" อกอวบอีกข้างถูกบีบเคล้นอย่างแรงก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะโน้มเข้าไปประชิด ริมฝีปากหยักได้รูปขบเม้มเบาๆ ก่อนจะเผยอปากเพื่อดูดดุน ความเสียวซ่านเล่นงานจนต้องเชิดใบหน้าขึ้น หลุดเสียงครวญครางจนอีกคนยกยิ้มที่มุมปากด้วยความพอใจ"แล้วเธอจะรู้ว่าการอยากเก็บเกี่ยวประสบการณ์ของเธอมันจะทำให้เธอไม่มีปัญญาก้าวลงจากเตียง" ปราการชิ้นล่างถูกถอดในเวลาต่อมา ชั้นในชิ้นสุดท้ายถูกเกี่ยวด้วยนิ้วเรียวยาว แหวกให้มีช่องว่างก่อนที่ความใหญ่โต
สุดทางเพื่อน บทที่ 4
"หึ..." เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นอย่างแผ่วเบา ในยามที่ดวงตาคมกริบ มองตามร่างบอบบางที่เดินกระแทกเท้า ปั้นสีหน้าบึ้งตึงตั้งแต่ตอนที่เดินมาถึงจีน่ายังเป็นคนที่ชัดเจนต่อความรู้สึกของตัวเองในบางครั้ง ในสายตาของเซย์ จีน่าชัดเจนแค่บางครั้งเท่านั้น ไม่มีอะไรที่ทำให้ล่วงรู้ทั้งหมด โดยเฉพาะความรู้สึกที่อยู่ในใจ"ตกลงนายเห็นฉันเป็นอะไรกันแน่ เพื่อน ทาสรับใช้ หรือเห็นเป็นผู้หญิงแบบไหนที่นายจะเรียกร้องให้อยู่กับนายตอนไหนเมื่อไหร่ก็ได้" "เธอพูดเองไม่ใช่เหรอว่าไม่ชอบให้ฉันไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น" คนถูกย้อนถามชะงัก ไม่นานก็หันกลับมาเผชิญหน้ากันทันที"ฉันรู้ว่าฉันเคยพูด แต่สิ่งที่นายทำมันอาจจะทำให้คนอื่นสงสัย" "ช่างหัวมันสิ หรือเธอแคร์ใคร?" ดวงตาคมกริบหรี่มอง ใบหน้าคมคายซีดมากเพราะพิษไข้ คนที่ถูกจ้องจับผิด ถึงกับถอนลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายเลิกพูดเพราะขี้เกียจเถียง ระหว่างเธอและผู้ชายที่ชื่อเซย์มันมีแค่นี้จริงๆ! "ยังปวดหัวอยู่ไหม อยากกินอะไรหรือเปล่า" ไม่มีคำตอบจากคนที่ป่วย ขายาวก้าวผ่านหน้า ในยามที่ตากลมกลิ้งมองตามร่างสูงจึงเห็นว่าคนตัวโตปลดกระดุมเสื้อที่ใส่ก่อนจะโยนมันออกไปให้พ้นทาง"อยากนอน
สุดทางเพื่อน บทที่ 3
วันต่อมามหาวิทยาลัย ปึก~เสียงขวดน้ำดื่มถูกโยนลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของทุกคนในตอนนี้ การกระทำที่ป่าเถื่อนเรียกความสนใจจากทุกคนได้เป็นอย่างดีโดยเฉพาะตากลมสวยของผู้หญิงเพียงคนเดียวที่อยู่ในกลุ่มมือที่ประคองโทรศัพท์อยู่รีบปรับระดับลงต่ำ ความสับสนละคนห่วงใยที่ทำงานแทบทุกวินาทีไม่ได้หมดลงเพียงแค่เห็นหน้า ทว่าต้องเก็บอาการเพราะคำว่าเพื่อนมันค้ำคอ"ไม่โยนมาบนหัวกูเลยครับไอ้เพื่อนรัก" ฉลามประชดประชันพร้อมกับปรายตามองสีหน้าของคนไม่สบอารมณ์"ถ้ามึงต้องการแบบนั้นวันหลังกูจะจัดให้งามๆ" ริมฝีปากหยักได้รูปพึมพำบอก ใบหน้าหล่อเหลายังคงเรียบเฉย ย้อนแย้งกับความหงุดหงิดที่หนุ่มหล่อหลุดออกมาโดยสิ้นเชิง"ทำไมเพิ่งมาเอาป่านนี้วะ พวกกูเพิ่งเลิกคลาสเมื่อกี้เลยนะ" ลีโอเคาะบุหรี่ออกมาจากซองตามด้วยการยื่นคืนให้เจ้าของอย่างฉลาม คีบใส่มือไว้แบบนั้นยังไม่ยอมลุกไปไหนคล้ายกำลังรอคำตอบจากคนมาสายเสมือนเป็นเรื่องสำคัญ"สำคัญด้วยเหรอว่ากูจะมาตอนไหน""...อะไรวะเนี่ย คือกูก็แค่ต้องการเหตุผลสั้นๆ ไหม กวนตีนเหมือนหน้าตา จี...สรุปจะยังยืมมือถือปะ" ลีโอเลิกคุยกับคนกวนประสาทและหันหาคนที่บอกว่าขอยืมโทรศัพท์ขอ
สุดทางเพื่อน บทที่ 2
เท้าเปลือยแตะพื้นหลังจากที่ค่อยๆ ดันประตูห้องน้ำให้เปิดออกอย่างแผ่วเบา ตากลมโตกวาดมองออกไปรอบๆ เพื่อมองหาสิ่งมีชีวิตที่เป็นเจ้าของห้องชุด พอพบว่าเซย์ไม่ได้อยู่ในรัศมีสายตา จีน่ารีบก้าวขาเพื่อตรงไปยังโซนแต่งตัวทันทีนิ้วเรียวคลี่ชุดที่อยู่ภายในตู้ขนาดใหญ่อย่างเชื่องช้า กลิ่นน้ำยาซักเสื้อผ้าและน้ำยาปรับผ้านุ่มอย่างดีติดอยู่ที่ปลายจมูก การมาอยู่ตรงนี้ในที่ของเขาเป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมาย บางครั้งก็อยากรู้ว่าสุดท้ายผู้หญิงที่จะมาเคียงข้างเซย์จริงๆ คือใคร ทั้งที่รู้ว่าพอรู้เข้าจริงๆ จะต้องเจ็บมากแน่ๆ แต่มันก็ยังอยากรู้อยู่ดี"ฉันยืมเสื้อตัวนี้นะ หวงปะ" เซย์มองเสื้อยืดสีดำของตัวเองบนร่างบอบบางด้วยสายตาว่างเปล่า เขาสูงชนิดที่ว่าจีน่าใส่แค่เสื้อยืดของเขาแค่ตัวเดียวความยาวของเสื้อมันก็ปกปิดลงมาจนถึงต้นขาขาว"ถ้าบอกว่าหวงเธอจะถอดให้?""ไม่อ่ะ นายไม่มีสิทธิ์มาเอาแต่ใจหรอก นายเป็นคนบอกให้ฉันนอนนี่เอง" นิ้วเรียวเกี่ยวเส้นผมอ่อนนุ่มไปทัดที่ใบหูเล็กก่อนจะเดินผ่านหน้าคนตัวโตไปที่เตียงถ้าจะว่ารู้สึกแปลกๆ มันก็ใช่ ถึงจะเคยมีอะไรกัน แต่ก็ไม่เคยเลยที่จะนอนด้วยกันทั้งคืน จนมาถึงช่วงนี้นี่แหละที่เซย์ทำ
สุดทางเพื่อน บทที่ 1
ภายในเพนท์เฮาส์หรูชั้นที่สูงสุดเสียงครวญครางเล็ดลอดออกมาจากห้องนอนไม่ขาดสาย ไอความเย็นของเครื่องปรับอากาศกระทบลงมาบนสองร่างที่แนบชิดติดกันบนเตียงนับชั่วโมงเต็มไม่สามารถดับความร้อนรุ่มที่เกิดขึ้นและยากจะดับลงเฉกเช่นทุกครั้งเซย์ รัวสะโพกเข้าหาช่องทางคับแคบไม่ยั้ง แม้จะมีเกราะป้องกันขวางกั้นถึงอย่างนั้นก็ไม่สามารถต้านทานความเสียวซ่านเอาไว้ได้เลย"อ๊ะ! มันแรงเกินไปแล้วนะเซย์" "รู้ดีไม่ใช่เหรอว่าฉันชอบแบบไหน" มุมปากหนาผุดรอยยิ้มเล็กๆ อย่างพอใจ ดวงตาคมกริบมองร่างบอบบางที่กระเพื่อมตามจังหวะของการกระแทกกระทั้น ลมหายใจหอบถี่เคลื่อนไหวต่อเนื่องจนหน้าอกใหญ่เกินขนาดกระเพื่อมตาม ใบหน้าที่สวยจนหาที่ติไม่ได้กระตุ้นความกระสันได้เป็นอย่างดี"พ้นคืนนี้ฉันของดสามวัน ไม่ต้องโทรตามเลยนะ" มือเรียวยกขึ้นดันใบหน้าหล่อเหลาที่เอาแต่คลอเคลียไม่ห่าง เซ็กซ์ของเซย์เคยดุดันและร้อนแรงแบบไหนมันก็ยังเป็นแบบนั้นไม่เปลี่ยนแปลง"เราตกลงกันแบบนั้นเหรอ?""ไม่ได้ตกลงแบบนี้ แต่นายจะเอาฉันทุกเวลาที่อยากเอามันก็ไม่ได้ไหม" "กอดฉัน""เซย์!" "ห้ามต่อต้านฉันนี่คือข้อตกลงของเรา" จีน่ากัดฟันกรอด เดี๋ยวสั่งให้กอด เดี๋ยวสั่งให้จูบ
Anda juga akan menyukai
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง
ธารดารา357.3K Dibaca(ของหวง) มาเฟีย BAD
ลำเจียก76.4K Dibacaเด็กมันยั่ว BAD LOVE
ลำเจียก52.9K Dibacaรักร้ายพี่ชายข้างบ้าน
ดอกอ้อลู่ลม46.6K Dibacaดั่งลิขิตร้าย
rasita_suin96 Dibacaเมียไม่ปรารถนา
อัญญาณี1.3K Dibacaทวงคืนรักซาตาน
ณัฐลภัส238 Dibacaโคตรเลวที่รักเธอ
Madam Hangover31 Dibaca
