MasukShare
บทที่ 3
Terakhir Diperbarui:
2025-12-03 21:49:08วันต่อมา
มหาวิทยาลัย ปึก~ เสียงขวดน้ำดื่มถูกโยนลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของทุกคนในตอนนี้ การกระทำที่ป่าเถื่อนเรียกความสนใจจากทุกคนได้เป็นอย่างดีโดยเฉพาะตากลมสวยของผู้หญิงเพียงคนเดียวที่อยู่ในกลุ่ม มือที่ประคองโทรศัพท์อยู่รีบปรับระดับลงต่ำ ความสับสนละคนห่วงใยที่ทำงานแทบทุกวินาทีไม่ได้หมดลงเพียงแค่เห็นหน้า ทว่าต้องเก็บอาการเพราะคำว่าเพื่อนมันค้ำคอ "ไม่โยนมาบนหัวกูเลยครับไอ้เพื่อนรัก" ฉลามประชดประชันพร้อมกับปรายตามองสีหน้าของคนไม่สบอารมณ์ "ถ้ามึงต้องการแบบนั้นวันหลังกูจะจัดให้งามๆ" ริมฝีปากหยักได้รูปพึมพำบอก ใบหน้าหล่อเหลายังคงเรียบเฉย ย้อนแย้งกับความหงุดหงิดที่หนุ่มหล่อหลุดออกมาโดยสิ้นเชิง "ทำไมเพิ่งมาเอาป่านนี้วะ พวกกูเพิ่งเลิกคลาสเมื่อกี้เลยนะ" ลีโอเคาะบุหรี่ออกมาจากซองตามด้วยการยื่นคืนให้เจ้าของอย่างฉลาม คีบใส่มือไว้แบบนั้นยังไม่ยอมลุกไปไหนคล้ายกำลังรอคำตอบจากคนมาสายเสมือนเป็นเรื่องสำคัญ "สำคัญด้วยเหรอว่ากูจะมาตอนไหน" "...อะไรวะเนี่ย คือกูก็แค่ต้องการเหตุผลสั้นๆ ไหม กวนตีนเหมือนหน้าตา จี...สรุปจะยังยืมมือถือปะ" ลีโอเลิกคุยกับคนกวนประสาทและหันหาคนที่บอกว่าขอยืมโทรศัพท์ของเขาก่อนหน้านี้แทน "มะ ไม่ ไม่ได้ใช้แล้ว" จีน่าปฏิเสธก่อนจะลอบมองคนที่มาทีหลัง เซย์หน้าซีดมาก มันเป็นไปได้ว่าเขาอาจจะยังป่วยอยู่ และไม่เข้าใจว่าเซย์จะมาเรียนทำไมถ้าไม่ไหวจริงๆ "เดี๋ยวกูมา ดูดบุหรี่แป๊บ" "กูไปด้วย" ติณห์สมทบก่อนจะดันตัวลุก เป็นจังหวะที่ฉลามดับหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองพอดี "เมื่อคืนไปเที่ยวกับใครจี เมียองศา?" ฉลามกำลังหมายถึงของขวัญ ที่สนใจเพราะเห็นว่าวิวร้านค่อนข้างดี คิดว่าสาวๆ ก็คงงานดีไม่ต่างกัน เสือที่ชอบเคี้ยวเหยื่อเนื้อหวานอย่างฉลามไม่ควรพลาดถ้าหากร้านเหล้าที่เพื่อนสาวไปเมื่อคืนมันดีเหมือนในรูปที่เธอโพสต์ลง! "เปล่า ไปกับเพื่อนของเพื่อนอีกที" "นี่สรุปมีเพื่อนกี่คน พักนี้อ้างเพื่อนตลอด" "เถอะน่า เพื่อนแหละแกไม่รู้จักหรอก" "แล้วมึงนี่คือเป็นเหี้ยไร ทำหน้าหงุดหงิดได้แม่งทุกเวลา" "เรื่องของกู!" เซย์ตอบกลับสั้นๆ ดวงตาคมกริบมองคนที่อยู่ตรงกันข้ามก่อนจะมองผ่านเหมือนเป็นแค่ธาตุอากาศ เหมือนคนที่ไม่เคยมีตัวตนอยู่ในสายตา "ปวดหัวเหรอ หน้าซีดมากเลย" คนถูกถามตวัดสายตากลับมาจ้องมองแต่ไร้ซึ่งคำตอบคล้ายกับคนที่มีเรื่องหมางใจกัน เซย์ทิ้งสายตามองผ่าน ทุกอย่างมันว่างเปล่า คล้ายกับว่าเธอทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ! แต่มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงในเมื่อคนที่ควรน้อยใจหรือรู้สึกแย่คือเธอ! คนที่พูดตลอดว่าเรียนจบจะแต่งงานไม่มีทางรู้สึกแย่ที่เพื่อนอย่างเธอแค่ทิ้งให้อยู่คนเดียวหรอก ลับหลังเธอเซย์คงคุยกับผู้หญิงคนนั้น ถึงจะไม่เคยรู้และไม่เคยเห็น มันก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะไม่คุย "...ของนาย" จีน่าว่างกล่องอาหารลงตรงหน้าคนที่ปลีกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อนแตกต่างจากคนอื่นๆ ที่กลับเข้าไปเรียนกันหมดแล้ว ใบหน้าคมคายที่ซุกกับต้นแขนตัวเองในตอนแรกเงยหน้าขึ้นมาสบตากันแบบเหนื่อยๆ สภาพที่บ่งบอกว่าไม่ไหวแน่ๆ ทำให้อยากได้คำตอบเหลือเกินว่าเพราะอะไรเซย์ถึงยอมแบกสังขารตัวเองมาเรียน "บอกตอนไหนว่าอยากกิน" "กินแล้วก็รีบกินยาซะ ถึงมาก็ไม่ได้เรียนอยู่ดีแล้วจะมาทำไมถามจริงๆ เถอะ" "เหตุผลส่วนตัว" เออ! แล้วมันก็เป็นเหตุผลส่วนตัวที่โคตรกวนประสาทเลย "ถ้าไม่ไหวจริงกลับไปพักดีกว่าไหม" "ขี้เกียจขับรถ" "นายขับรถมาเองงั้นเหรอ?" คนถูกย้อนถามเลือกที่จะทำหน้าเบื่อหน่าย เซย์ก็ยังเป็นเซย์ที่เข้าใจโคตรยากเลย "ฉันรู้ว่าไม่มีใครบังคับอะไรนายได้ และฉันก็คิดว่าคนอย่างนายไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองอยู่ในสภาพนี้นานๆ หรอก ข้าวน่ะกินหน่อยแล้วก็รีบกินยาซะ" จีน่าวางถุงยาในมือสมทบ ตากลมโตไม่ละออกจากใบหน้านิ่ง เซย์กดปลายลิ้นเข้ากับมุมปากก่อนจะตวัดสายตาขึ้นมองสบตากัน "เหมือนเธอจะเป็นห่วงฉันนะ" คนฟังกระพริบตาถี่ๆ ถ้าจะให้พูดกันตามความเป็นจริงเธอก็ห่วงแหละ เพราะห่วงไงเลยไม่มีสมาธิเรียนจนต้องหาเรื่องออกมา "แต่ฉันคงคิดไปเองแหละ เธอไม่มีทางรู้สึกแบบนั้นหรอก" "ทำไม ในสายตาของนายคือฉันเหมือนคนไม่เคยห่วงใครเลยงั้นดิ" "ไม่รู้ดิ ฉันมองทุกอย่างที่การกระทำ" "ข้าวกับยาของฉันนี่มันบอกอะไรนายไม่ได้เลยใช่ไหม" "ก็ถ้าเธอห่วงฉันแล้วเมื่อคืนเธอทิ้งฉันไว้คนเดียวทำไม" เสียงย้อนถามพานกระพุ้นหัวใจให้เต้นไม่เป็นส่ำ ทำไมเซย์ต้องทำเหมือนแคร์เรื่องนั้นทั้งที่เขาไม่จำเป็นต้องแคร์ "ทำเหมือนขาดฉันแล้วนายอยู่ไม่ได้แบบนั้นแหละ" ขนตางอนยาวที่โอบล้อมตากลมสวยตวัดขึ้นในยามที่ช้อนสายตาขึ้นมา เซย์นิ่งมาก ใบหน้าที่ไม่แสดงความรู้สึกทำให้จีน่าต้องหาเรื่องกลบเกลื่อนเรื่องที่เพิ่งพูดออกไป "ฉันก็พูดไปแบบนั้นแหละ มันไม่มีทางเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว" "แต่คำพูดของเธอ มันเหมือนว่าเธอกำลังคาดหวังอยู่นะ" "ตกลงคือจะเอาชนะให้ได้เลยใช่ปะ การชนะฉันมันทำให้นายมีความสุข แล้วการแพ้มันทำให้นายมีชีวิตต่อไปไม่ได้หรือไงเซย์" ร่างบอบบางลุกพรวดพราด มือเรียวกระชากถุงยาเข้าหาตัวก่อนจะยัดมันเข้าปากคนที่กำลังทำตัวมีปัญหา ส่วนขวดน้ำที่วางอยู่ตรงหน้าก็แค่เปิดฝาแล้วยื่นให้ ยาติดอยู่ในปากแบบนั้นถ้าจะยังเล่นตัวไม่ยอมกินสักทีทีนี้ก็ตามใจ เซย์ตวัดสายตาขึ้นมองก่อนจะหลุดเสียงในลำคออย่างเย้ยหยัน มือหนากระชากขวดน้ำเข้าหาตัวก่อนจะยกขึ้นดื่มในเวลาต่อมา "ฉันว่านายควรกลับไปนอนพักนะ" "..." "จะทรมานตัวเองเพื่อ หรือนายกำลังเรียกร้องความสนใจจากฉัน" "สำคัญตัวเองขนาดนั้น?" "ฉันก็ไม่ได้คิดแบบนั้น แต่ถ้าฉันไม่พูดแบบนี้แล้วนายจะยอมพูดเหรอว่านายต้องการอะไร" "งั้นก็ไปส่ง" "...ทำไมต้องเป็นฉันที่ไปส่ง ถ้านายไม่ไหวจริงๆ นายนั่งแท็กซี่กลับก็ยังได้เลย" มันจะเป็นไปได้หรือเปล่าที่เซย์เอาแต่ใจตัวเองแบบนี้เพราะกำลังขีดเส้นความสัมพันธ์เป็นมากกว่าเพื่อน ความใกล้ชิด ทำให้ความรู้สึกดีๆ มันก่อตัวในใจของผู้ชายคนนี้บ้างไหม ขอได้ยินสักครั้งได้ไหมว่าเซย์มีความรู้สึก เขาไม่ได้ไร้หัวใจขนาดนั้น ขนาดที่ทำทุกอย่างมากกว่าเพื่อนกันแต่ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย
Bab terbaru
สุดทางเพื่อน บทที่ 6
"แน่ใจเหรอว่าถ้าบอกจะไม่ร้องไห้" คำถามช่วยกระตุ้นคนฟังให้หน้าชาได้เป็นอย่างดี จีน่าเม้มปากแน่น พยายามมองสบตากับคนที่เย็นชาแม้กระทั่งลืมนึกถึงความรู้สึกของกัน พยายามที่จะจ้องลึกเข้าไปในตาคู่นั้นทว่ากลับไม่สามารถมองหาอะไรได้เลย"ก็ลองบอกก่อนดิ หรือนายรู้ตัวว่าการกระทำของนายมันจะทำให้ฉันเสียน้ำตา""…""ปล่อย ฉันอยากกลับแล้ว" จีน่าดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่างก่อนจะดันตัวลุก อยู่ดีๆ ก็รู้สึกจุกอยู่ในอกจนน้ำตาพานจะไหล ทำไมจะไม่รู้ตัวว่าความใกล้ชิดที่มันมากขึ้นทุกวันมันกำลังทำให้เธอเก็บกั้นความรู้สึกเอาไว้ไม่ไหว คนอื่นเป็นยังไงไม่รู้ แต่ตัวเธอเองรู้ดีว่าไม่มีทางนอนกับผู้ชายที่ไม่รู้สึกอะไรด้วยได้อย่างแน่นอน เพราะรักถึงยอมให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ เพราะคำนี้คำเดียว!"ไปไหน" เซย์ร้องถามเมื่อพบว่าคนที่หายเข้าไปในห้องน้ำตั้งนานสองนานกลับออกมาอีกครั้งด้วยสภาพที่พร้อมจะไปที่ไหนก็ได้ ตากลมหันมาจ้องมองคนถาม นิ้วเรียวเกี่ยวเส้นผมไปทัดที่ใบหูเล็กก่อนจะยอมเดินไปหาคนถามแต่โดยดี"ฉันจะกลับแล้ว""ไปไหนต่อ?""กลับเลย ไม่ได้ไปไหนต่อทั้งนั้นแหละ ยานายฉันวางไว้บนโต๊ะนะ""ยังปวดหัวอยู่เลย เช็ดตัวให้หน่อยได้ไหม"
สุดทางเพื่อน บทที่ 5
ปึก~ "โอ๊ย!" จีน่าร้องเสียงหลงเมื่อโดนอีกคนเหวี่ยงขึ้นเตียงแบบไม่ทันได้ตั้งตัวความเจ็บไม่ได้มีมากนัก แต่ที่มากที่สุดเห็นจะเป็นความรู้สึกตื่นเต้นและตกใจในเวลาเดียวกัน"อยากมีประสบการณ์มากเลยไม่ใช่เหรอ เอาสิ ในเมื่อเรารู้สึกแบบเดียวกันแล้วเธอจะมัวรออะไร" หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ไม่ทันได้เปิดปากพูดอะไรต่อจากนั้นริมฝีปากหยักได้รูปก็ตะโบมดูดดุนลงมาบนประทุมถันอย่างรวดเร็ว"เซย์ อ๊าส์!" จีน่าบิดกายเร่าๆ เสมือนร่างกายกำลังถูกแผดเผาด้วยของร้อนทั้งที่ความเป็นจริงมีเพียงลิ้นสากที่โลมเลียลงมาอย่างบ้าคลั่งใครจะคิดกันว่าผู้ชายพูดน้อย ยิ้มยากจะเก่งมากเรื่องบนเตียง"อื้ออ! อ๊าง~" อกอวบอีกข้างถูกบีบเคล้นอย่างแรงก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะโน้มเข้าไปประชิด ริมฝีปากหยักได้รูปขบเม้มเบาๆ ก่อนจะเผยอปากเพื่อดูดดุน ความเสียวซ่านเล่นงานจนต้องเชิดใบหน้าขึ้น หลุดเสียงครวญครางจนอีกคนยกยิ้มที่มุมปากด้วยความพอใจ"แล้วเธอจะรู้ว่าการอยากเก็บเกี่ยวประสบการณ์ของเธอมันจะทำให้เธอไม่มีปัญญาก้าวลงจากเตียง" ปราการชิ้นล่างถูกถอดในเวลาต่อมา ชั้นในชิ้นสุดท้ายถูกเกี่ยวด้วยนิ้วเรียวยาว แหวกให้มีช่องว่างก่อนที่ความใหญ่โต
สุดทางเพื่อน บทที่ 4
"หึ..." เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นอย่างแผ่วเบา ในยามที่ดวงตาคมกริบ มองตามร่างบอบบางที่เดินกระแทกเท้า ปั้นสีหน้าบึ้งตึงตั้งแต่ตอนที่เดินมาถึงจีน่ายังเป็นคนที่ชัดเจนต่อความรู้สึกของตัวเองในบางครั้ง ในสายตาของเซย์ จีน่าชัดเจนแค่บางครั้งเท่านั้น ไม่มีอะไรที่ทำให้ล่วงรู้ทั้งหมด โดยเฉพาะความรู้สึกที่อยู่ในใจ"ตกลงนายเห็นฉันเป็นอะไรกันแน่ เพื่อน ทาสรับใช้ หรือเห็นเป็นผู้หญิงแบบไหนที่นายจะเรียกร้องให้อยู่กับนายตอนไหนเมื่อไหร่ก็ได้" "เธอพูดเองไม่ใช่เหรอว่าไม่ชอบให้ฉันไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น" คนถูกย้อนถามชะงัก ไม่นานก็หันกลับมาเผชิญหน้ากันทันที"ฉันรู้ว่าฉันเคยพูด แต่สิ่งที่นายทำมันอาจจะทำให้คนอื่นสงสัย" "ช่างหัวมันสิ หรือเธอแคร์ใคร?" ดวงตาคมกริบหรี่มอง ใบหน้าคมคายซีดมากเพราะพิษไข้ คนที่ถูกจ้องจับผิด ถึงกับถอนลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายเลิกพูดเพราะขี้เกียจเถียง ระหว่างเธอและผู้ชายที่ชื่อเซย์มันมีแค่นี้จริงๆ! "ยังปวดหัวอยู่ไหม อยากกินอะไรหรือเปล่า" ไม่มีคำตอบจากคนที่ป่วย ขายาวก้าวผ่านหน้า ในยามที่ตากลมกลิ้งมองตามร่างสูงจึงเห็นว่าคนตัวโตปลดกระดุมเสื้อที่ใส่ก่อนจะโยนมันออกไปให้พ้นทาง"อยากนอน
สุดทางเพื่อน บทที่ 3
วันต่อมามหาวิทยาลัย ปึก~เสียงขวดน้ำดื่มถูกโยนลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของทุกคนในตอนนี้ การกระทำที่ป่าเถื่อนเรียกความสนใจจากทุกคนได้เป็นอย่างดีโดยเฉพาะตากลมสวยของผู้หญิงเพียงคนเดียวที่อยู่ในกลุ่มมือที่ประคองโทรศัพท์อยู่รีบปรับระดับลงต่ำ ความสับสนละคนห่วงใยที่ทำงานแทบทุกวินาทีไม่ได้หมดลงเพียงแค่เห็นหน้า ทว่าต้องเก็บอาการเพราะคำว่าเพื่อนมันค้ำคอ"ไม่โยนมาบนหัวกูเลยครับไอ้เพื่อนรัก" ฉลามประชดประชันพร้อมกับปรายตามองสีหน้าของคนไม่สบอารมณ์"ถ้ามึงต้องการแบบนั้นวันหลังกูจะจัดให้งามๆ" ริมฝีปากหยักได้รูปพึมพำบอก ใบหน้าหล่อเหลายังคงเรียบเฉย ย้อนแย้งกับความหงุดหงิดที่หนุ่มหล่อหลุดออกมาโดยสิ้นเชิง"ทำไมเพิ่งมาเอาป่านนี้วะ พวกกูเพิ่งเลิกคลาสเมื่อกี้เลยนะ" ลีโอเคาะบุหรี่ออกมาจากซองตามด้วยการยื่นคืนให้เจ้าของอย่างฉลาม คีบใส่มือไว้แบบนั้นยังไม่ยอมลุกไปไหนคล้ายกำลังรอคำตอบจากคนมาสายเสมือนเป็นเรื่องสำคัญ"สำคัญด้วยเหรอว่ากูจะมาตอนไหน""...อะไรวะเนี่ย คือกูก็แค่ต้องการเหตุผลสั้นๆ ไหม กวนตีนเหมือนหน้าตา จี...สรุปจะยังยืมมือถือปะ" ลีโอเลิกคุยกับคนกวนประสาทและหันหาคนที่บอกว่าขอยืมโทรศัพท์ขอ
สุดทางเพื่อน บทที่ 2
เท้าเปลือยแตะพื้นหลังจากที่ค่อยๆ ดันประตูห้องน้ำให้เปิดออกอย่างแผ่วเบา ตากลมโตกวาดมองออกไปรอบๆ เพื่อมองหาสิ่งมีชีวิตที่เป็นเจ้าของห้องชุด พอพบว่าเซย์ไม่ได้อยู่ในรัศมีสายตา จีน่ารีบก้าวขาเพื่อตรงไปยังโซนแต่งตัวทันทีนิ้วเรียวคลี่ชุดที่อยู่ภายในตู้ขนาดใหญ่อย่างเชื่องช้า กลิ่นน้ำยาซักเสื้อผ้าและน้ำยาปรับผ้านุ่มอย่างดีติดอยู่ที่ปลายจมูก การมาอยู่ตรงนี้ในที่ของเขาเป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมาย บางครั้งก็อยากรู้ว่าสุดท้ายผู้หญิงที่จะมาเคียงข้างเซย์จริงๆ คือใคร ทั้งที่รู้ว่าพอรู้เข้าจริงๆ จะต้องเจ็บมากแน่ๆ แต่มันก็ยังอยากรู้อยู่ดี"ฉันยืมเสื้อตัวนี้นะ หวงปะ" เซย์มองเสื้อยืดสีดำของตัวเองบนร่างบอบบางด้วยสายตาว่างเปล่า เขาสูงชนิดที่ว่าจีน่าใส่แค่เสื้อยืดของเขาแค่ตัวเดียวความยาวของเสื้อมันก็ปกปิดลงมาจนถึงต้นขาขาว"ถ้าบอกว่าหวงเธอจะถอดให้?""ไม่อ่ะ นายไม่มีสิทธิ์มาเอาแต่ใจหรอก นายเป็นคนบอกให้ฉันนอนนี่เอง" นิ้วเรียวเกี่ยวเส้นผมอ่อนนุ่มไปทัดที่ใบหูเล็กก่อนจะเดินผ่านหน้าคนตัวโตไปที่เตียงถ้าจะว่ารู้สึกแปลกๆ มันก็ใช่ ถึงจะเคยมีอะไรกัน แต่ก็ไม่เคยเลยที่จะนอนด้วยกันทั้งคืน จนมาถึงช่วงนี้นี่แหละที่เซย์ทำ
สุดทางเพื่อน บทที่ 1
ภายในเพนท์เฮาส์หรูชั้นที่สูงสุดเสียงครวญครางเล็ดลอดออกมาจากห้องนอนไม่ขาดสาย ไอความเย็นของเครื่องปรับอากาศกระทบลงมาบนสองร่างที่แนบชิดติดกันบนเตียงนับชั่วโมงเต็มไม่สามารถดับความร้อนรุ่มที่เกิดขึ้นและยากจะดับลงเฉกเช่นทุกครั้งเซย์ รัวสะโพกเข้าหาช่องทางคับแคบไม่ยั้ง แม้จะมีเกราะป้องกันขวางกั้นถึงอย่างนั้นก็ไม่สามารถต้านทานความเสียวซ่านเอาไว้ได้เลย"อ๊ะ! มันแรงเกินไปแล้วนะเซย์" "รู้ดีไม่ใช่เหรอว่าฉันชอบแบบไหน" มุมปากหนาผุดรอยยิ้มเล็กๆ อย่างพอใจ ดวงตาคมกริบมองร่างบอบบางที่กระเพื่อมตามจังหวะของการกระแทกกระทั้น ลมหายใจหอบถี่เคลื่อนไหวต่อเนื่องจนหน้าอกใหญ่เกินขนาดกระเพื่อมตาม ใบหน้าที่สวยจนหาที่ติไม่ได้กระตุ้นความกระสันได้เป็นอย่างดี"พ้นคืนนี้ฉันของดสามวัน ไม่ต้องโทรตามเลยนะ" มือเรียวยกขึ้นดันใบหน้าหล่อเหลาที่เอาแต่คลอเคลียไม่ห่าง เซ็กซ์ของเซย์เคยดุดันและร้อนแรงแบบไหนมันก็ยังเป็นแบบนั้นไม่เปลี่ยนแปลง"เราตกลงกันแบบนั้นเหรอ?""ไม่ได้ตกลงแบบนี้ แต่นายจะเอาฉันทุกเวลาที่อยากเอามันก็ไม่ได้ไหม" "กอดฉัน""เซย์!" "ห้ามต่อต้านฉันนี่คือข้อตกลงของเรา" จีน่ากัดฟันกรอด เดี๋ยวสั่งให้กอด เดี๋ยวสั่งให้จูบ
Anda juga akan menyukai
คลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์126.4K Dibacaลุ้นรักคุณแม่ตัวแสบ
ผู้แสวงหาชีวิตที่เป็นสุข58.9K Dibacaไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++
Me'JinJIn88.7K Dibacaยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++
Me'JinJIn46.7K Dibacaพลาดท่ามาลุ้นรัก
Dragon Author473 Dibacaทาสรักนายหัวเถื่อน
ฝ้ายสีคราม51 Dibacaหมั้นรักวิศวะปากร้าย
จิตอักษร634 Dibacaล่ารักสาวร้อน
ผการุ้ง ช่อชมพู1.2K Dibaca
