ตอนที่ 4 คิดเพิ่มเท่าไหร่ (2) ขึ้นเตียงด้วยไหม

“ไม่น่าเชื่อ มีคนปล่อยให้พี่โสดมาถึงทุกวันนี้ได้ไงเนี่ย” หรือว่าไม่ชอบผู้หญิง

เอาจริง เป็นใครก็ต้องคิด ไม่ใช่แค่เธอแน่ เขาทั้งหล่อ ทั้งเรียนเก่ง เล่นกีฬาก็ดีเด่นระดับมหาวิทยาลัย อยู่คณะที่สาวๆ หลายคนเพ่งเล็ง มันจะอยู่โสดๆ แบบนี้ได้อย่างไร

เธอคิดแตกออกเป็นสองประเด็น คือ หนึ่งเขาเลือกมากสองเขาไม่ชอบผู้หญิง

“...” คนฟังเงียบ

ใครบอกว่าเขาไม่อยากมี แต่อาจเป็นเพราะที่ผ่านมาเขาเอาตัวเองผูกติดกับใครบางคนไว้ถึงไม่เคยได้ลองคบกับใคร เขาตกหลุมรักเพื่อนตัวเอง รอวันที่จะสารภาพรักแต่ตอนนี้มันคงไม่ได้แล้ว

คีตะตัดสินใจเดินออกมาจากความอึดอัดพวกนั้นแล้วเพราะเหตุผลบางอย่าง

เขาชอบผู้หญิงที่เรียกว่าเพื่อนมาตลอด ตอนนี้เขาเลิกพยายามแล้วเพราะคิดว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะอยู่ตรงจุดนั้นเหมือนเดิม

อีกอย่างตอนนี้เขามีเรื่องที่ต้องรับผิดชอบมากมาย โตขึ้นมากพอที่จะรู้ว่าตรงไหนอยู่ไปแล้วเสียเวลา ตรงไหนคือที่ที่เขาไม่ควรยืน

“ถือว่าป๊อป เป็นแฟนแล้วกันเนอะ”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบเธอจึงรีบแก้สถานการณ์อันแสนอึดอัดนั้นด้วยการแกล้งเขาเล่น คนฟังหันมามอง เขาไม่ยิ้มแต่ก็ไม่ได้แสดงความไม่พอใจอะไรออกมา

“ก็ดี” เขาพูดแค่นั้น

“ถึงจะเป็นแค่งาน แต่เราจะเป็นแฟนที่รักกันที่สุดจนคนอื่นอิจฉาไปเลย”

คีตะหัวเราะในลำคอ พร้อมกับเผลอยิ้มออกมาเพราะมีคนชวนให้ยิ้ม

“เรื่องเงิน ป๊อปจ่ายให้พี่ก่อนเลย เผื่อว่าพี่ต้องใช้ เอาเลขส่งมาทางไลน์ได้เลยนะ” เธอรู้ว่าเขาต้องใช้เงินเพื่อเอาไปรักษาแม่ตัวเอง

“ไว้ใจฉันขนาดนั้น” เขาถามแล้วปรายตามองเธอ

รู้จักกันก็จริงแต่เงินสองแสนไม่ใช่น้อยๆ เข้าใจว่าเธอมันรวย ส่วนเขาก็พวกร้อนเงิน ไม่คิดว่าเขาจะหลอกเอาเงินเธอหน่อยเหรอ งานก็ยังไม่ได้ทำให้

“ถ้าโดนหลอกก็ตามได้ค่ะ” เธอพูดด้วยท่าทางสบายใจ

รอยยิ้มของสาวรุ่นน้องทำให้เขารู้สึกว่าเธอไม่จำเป็นต้องบอกตัวเองว่าเหงา ไม่เห็นต้องคิดว่าเศร้า ทั้งที่ความสุขมันก็ฉายชัดอยู่บนใบหน้าอันสะสวยนั้นแล้ว ที่ผ่านมาเขาก็แค่มองผ่านๆ ไม่ทันได้สังเกตว่าจะ น่าดูขนาดนี้’

“ถึงสิ้นเดือนค่อยจ่าย” เขาไม่ชอบเอาเปรียบใครอยู่แล้ว

ที่หลอกว่ารับงานก็รู้สึกผิดอยู่ แต่มันจำเป็นจริง และอีกฝ่ายก็ต้องการแบบนี้ ถือว่าไม่ผิด

“เอางั้นเหรอ”

เขาพยักหน้าเป็นคำตอบ

“งั้นพรุ่งนี้ หรือเมื่อไหร่ที่พี่ว่างบ้าง”

“พรุ่งนี้มีเรียนถึงบ่ายสอง กลับไปดูแลแม่ถึงทุ่ม” แล้วไหนเวลาที่เขาควรจะให้เธอ

“งั้น”

“เที่ยงไปทานข้าวด้วยกัน”

ป๊อปกำลังคิดอยู่ว่าเธอจะเอาเวลาของเขาตอนไหน เพราะแค่เรียนก็หนักมากแล้ว ไหนจะแม่เขาที่ไม่สบายอีก แต่เขากล้ารับงานเธอคงไม่คิดจะเอาเปรียบกันขนาดนั้น

“หรือถ้าเธอคิดว่าไม่คุ้มก็ลองดูคนอื่น”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

เธอรีบปฏิเสธจะหาใครที่ทำให้ไอ้พี่ไต้ฝุ่นหน้าหงายได้อีก ถ้าไม่ใช่เขา อีกอย่างป๊อปก็ไม่อยากให้คนที่หักหลังเธอมองว่าสิ้นหนทางที่จะหาใครสักคนมาแทนไอ้พี่ไต้ฝุ่น ยายนั่นก็จะทำเป็นว่ารู้สึกผิดกับเธออยู่เรื่อย ๆ

ป๊อปไม่อยากเห็นแววตารู้สึกผิดของรุ่นน้องคนนั้นอีกแล้ว ตอนนี้อยากเอาชนะ ไอ้ผู้ชายที่มันไร้ค่าคนนั้นอยากได้ก็ยกให้ จะไปเสพสุขกันตอนไหนก็เชิญ

“เผื่อว่าเธออยากได้คนที่มีเวลา” เขาเองก็ไม่อยากเห็นแก่ได้โดยไม่สนใจอะไร

“ในชีวิตจริงคงไม่มีใครที่ต้องมีเวลาให้กันมากขนาดนั้น ต่างคนต่างมีหน้าที่ของตัวเอง ป๊อปก็แค่อยากมีพี่ไว้ให้รู้ว่าตอนนี้ไม่ได้เหงาคนเดียวแล้วนะ ถ้าไปเที่ยวก็ไม่ต้องกลับคนเดียว มีคนคอยคุยแก้เหงา บอกกับไอ้นั่นว่าป๊อปมีแฟนแล้ว อย่ามายุ่งกันอีก ยังไงพี่ก็มีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้จริง ให้มันรู้ว่าไม่ได้โกหก” เธอตอบแล้วยิ้ม

เขาเงียบฟังเหตุผลของอีกฝ่ายก่อนจะพยักหน้า ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาประหลาดใจหลายครั้งแล้ว เป็นคนมีเหตุผลมากกว่าที่ดูจากภายนอกมากทีเดียว

“ส่งแค่นี้ก็ได้ค่ะ พี่รีบกลับเถอะมันดึกแล้ว”

เธอบอกตอนที่รถเคลื่อนมาถึงหน้าคอนโด แต่เขายังคงขับไปด้านในเพื่อที่จะไปจอดในที่ของมัน ก่อนจะเดินไปส่งเธอถึงห้อง

เอาเข้าจริงตอนนี้หัวใจเธอเต้นแรงรอแล้ว หรือว่าสองแสนมันจะได้มากกว่าที่คิด ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะลองดูสักครั้ง

บ้าน่า เขาจะลดแลกแจกแถมกันขนาดนั้นเลยเหรอ คุ้มไปหรือเปล่า

“หรือพี่จะนอนนี่ก็ได้นะ มันดึกแล้วด้วย” อ่อยแล้วนะ ถ้าไม่รังเกียจก็ตามมา

เธอเปิดประตูเข้าไปเขาก็เดินตาม พูดสักคำก็ไม่ ป๊อปก็เดาไม่ออกว่าคีตะกำลังคิดอะไรอยู่ หรือเธอจะเป็นคนเปิดประเด็นก่อน

“ก็ดี” เขาตอบเสียงราบเรียบ

ก็เขาเป็นผู้ชาย ถ้าผู้หญิงยอมให้นอนก็นอน เวลานี้เขาปล่อยวางกับทุกเรื่องแล้ว กับใครบางคนก็ทำใจได้มาสักพักแล้ว ไม่เห็นต้องคิดมากกับเรื่องนี้

“แล้วงานที่รับนี่ปกติเขามีขึ้นเตียงด้วยไหม”

เธอก็ไม่รู้ว่ามันทำได้ไหม โฮสต์ที่ทำงานนี้ส่วนใหญ่ก็จะมีกฎนั่นนี่ เรื่องนี้เธอก็ไม่รู้อะไรมากแค่ได้ยินมาบ้างเท่านั้น

“ถ้าเธอต้องการก็ได้”

เขาก็ไม่คิดว่าจะมีใครมาพูดอะไรอย่างนี้ด้วย ตรงเกินจนเขาไปไม่ถูก แล้วกูก็ไม่ได้รับงานที่ว่านั้นด้วยสิ ถ้าอยากทำก็ได้เสมอ ไอ้เรามันก็ผู้ชาย

“คิดเพิ่มหรือเปล่า”

“ไม่ มันก็สนุกด้วยกันทั้งคู่”