ตอน 5

       หลังมาถึงหมู่บ้านหนิงไค่แล้ว หนิงซวนหยวนแวะที่บ้านผู้ใหญ่บ้านก่อน เขายังไม่รู้ว่าบ้านเดิมของเขายังว่างอยู่หรือไม่

“สวัสดีท่านผู้ใหญ่บ้าน  ข้าหนิงซวนหยวนที่ส่งจดหมายมาหาท่านก่อนหน้านี้  ไม่ทราบท่านได้ตรวจดูบ้านเก่าให้ข้าหรือยัง”

       ผู้ใหญ่บ้านมองคนตรงหน้าที่แต่งตัวดีเหมือนขุนนางในเมือง  เขาได้แต่ตกใจจนไม่คิดว่าจะมีคนเช่นนี้เข้ามาอยู่ในหมู่บ้านตระกูลหนิง แต่เขาก็ต้องทำหน้าที่ของตนเองให้ดี

“บ้านเดิมของท่านผุพังไปหมดแล้วขอรับ  ไม่ทราบว่าท่านจะจัดการสร้างใหม่หรือทำอย่างไร  ส่วนที่ดินของท่านที่ขอซื้อเพิ่มรอบ ๆ บ้านนั้นข้าจัดการให้ท่านเรียบร้อยแล้วขอรับ”

       ผู้ใหญ่บ้านมอบตั๋วเงินที่เหลือให้กับหนิงซวนหยวนอย่างซื่อสัตย์ เขาไม่กล้าที่จะยักยอกเงินขุนนางใหญ่เช่นนี้หรอก

“เจ้ามีใครพอจะแนะนำให้ข้าได้บ้างเรื่องสร้างเรือน  ข้าจะได้จ้างช่างมาทำเสียให้เสร็จสิ้น”

       ผู้ใหญ่บ้านแนะนำช่างที่เป็นเพื่อนบ้านในหมู่บ้านรวมทั้งคนในหมู่บ้านที่ว่างจากการทำนาแล้วมาช่วยสร้างบ้านให้หนิงซวนหยวน  ส่วนครอบครัวพวกเขาจะเช่าบ้านในหมู่บ้านอยู่ไปก่อนเพื่อรอให้บ้านเสร็จเรียบร้อย  ส่วนผู้คุ้มกันที่มาด้วยเขาก็จ่ายค่าแรงให้แล้วจึงปล่อยให้พวกเขากลับไป  ส่วนเรื่องทาสในเรือนเดี๋ยวเขาค่อยไปหาซื้อในเมืองมาเพิ่มได้ถ้าคนของเขาที่มาด้วยไม่พอเพียงที่จะทำงาน

       ผู้ใหญ่บ้านไม่กล้าสอบถามสิ่งใดกับหนิงซวนหยวนด้วยกลัวว่าจะไปแตะเผือกร้อนเข้า  เขารู้แค่ว่าหนิงซวนหยวนเป็นขุนนางเก่าแก่ที่ขอลาออกมาใช้ชีวิตบั้นปลายที่หมู่บ้านนี้ซึ่งเป็นบ้านเดิมของเขาที่ไม่ได้กลับมาเยี่ยมเสียหลายสิบปีมาแล้ว  โชคดีที่ผู้ใหญ่บ้านมีผังบรรพบุรุษทำให้เขาเชื่อว่าหนิงซวนหยวนเป็นคนของหมู่บ้านจริง ๆ

       หนิงซวนหยวนเมื่อได้รับความช่วยเหลือจากผู้ใหญ่บ้านเขาเองก็ไม่ใช่คนตระหนี่  เขาให้เงินสองตำลึงกับผู้ใหญ่บ้านเพื่อให้ช่วยเขาดูแลการสร้างเรือนใหม่ในที่ดินของพวกเขา  เขายังสั่งให้ช่างทำรั้วสูงกว่าสองเมตรเพื่อป้องกันไม่ให้คนนอกมาด้อม ๆ มอง ๆ เหมือนบ้านหลังอื่นอีกด้วย โดยเขาให้เหตุผลว่าต้องการอยู่อย่างสงบในช่วงบั้นปลายของชีวิตกับภรรยาและหลานชาย

       ช่างที่รับงานอ่านแบบแปลนที่หนิงซวนหยวนให้มาก็สอบถามเขาหลายอย่างเพื่อความเข้าใจที่ตรงกัน  ช่างในหมู่บ้านหนิงสมกับเป็นต้นกำเนิดของช่างในเมืองหลวงนัก  เขามองปราดเดียวก็รู้ว่าหนิงซวนหยวนต้องการสร้างบ้านเช่นไร  เรื่องนี้ทำให้หนิงซวนหยวนพอใจไม่น้อย เขาบอกให้ช่างมาเบิกค่าจ้างล่วงหน้าได้ตลอด  เขาขอเพียงให้ช่างเร่งทำงานออกมาโดยเร็วเพื่อที่พวกเขาจะได้เข้าไปอยู่อาศัยกันหลังจากได้บ้านเช่าของผู้ใหญ่บ้านแล้ว

       บ่าวที่เขานำมาด้วยต่างแปลกใจว่านายท่านผู้เฒ่าจะอยู่ในที่แบบนี้ได้จริงหรือ  พวกเขาไม่เคยเห็นนายท่านผู้เฒ่าเป็นเช่นนี้มาก่อน  ส่วนพวกเขานั้นเป็นเพียงบ่าวในเรือนเท่านั้นจึงไม่กล้าซักถามสิ่งใด  พวกเขาได้แค่ทำตามคำสั่งของนายหญิงผู้เฒ่าเท่านั้น

       หนิงจิ้งกับหนิงเจิ้งเองไม่ได้สนใจว่าเรือนที่พวกเขาจะอยู่เป็นอย่างไร พวกเขาเพียงแค่รอให้เรือนสร้างเสร็จเพื่อจะได้มีห้องส่วนตัวเท่านั้นเอง

       ช่างในหมู่บ้านหนิงไม่ทำให้หนิงซวนหยวนผิดหวัง  เพียงแค่เดือนเดียวพวกเขาก็สร้างเรือนและล้อมรั้วทั้งหมดในพื้นที่ที่เขาซื้อเอาไว้เรียบร้อยแล้ว  เรื่องเงินนั้นหนิงซวนหยวนเองก็จ่ายค่าจ้างให้มากโข ทำให้ชาวบ้านที่มาช่วยทำมีเงินเอาไว้ซื้อเสบียงอาหารก่อนจะถึงหน้าหนาวนี้แล้ว

       หลังขึ้นบ้านใหม่กันเรียบร้อย  บ่าวในเรือนต่างทำหน้าที่ของตนเองเหมือนตอนอยู่ที่เมืองหลวง  พวกเขามีหน้าที่ทำอาหารและดูแลความสะอาดของเรือนทุกหลัง  ส่วนเรื่องการสอนนายน้อยทั้งสองเป็นหนิงซวนหยวนที่สอนสั่งพวกเขา

       หนิงจิ้งรู้ว่าท่านปู่ไม่อยากให้เขาเป็นช่างหลวงเหมือนพ่อ  เขาจึงไม่ได้พูดสิ่งใดมากมายนัก  พื้นที่ในเรือนก็กว้างขวางจนเขาสามารถประดิษฐ์สิ่งของตัวอย่างได้เช่นกัน  ซึ่งเรื่องนี้หนิงซวนหยวนไม่ห้ามหลานชายคนโตหากเขาชอบที่จะประดิษฐ์สิ่งของเหล่านี้เอาไว้เล่น  ถึงแม้เขาจะสั่งสอนให้หลานไม่ทะเยอทะยานก็จริง  แต่คนที่ชอบเรื่องนี้ไปแล้วอย่างหนิงจิ้งเขาเองก็ไม่อยากห้ามหลานชาย  เขายังบอกว่าหากไม่เข้าใจที่ใดก็ให้มาสอบถามเขาได้  เขายินดีที่จะตอบเพื่อให้หลานชายมีความสุข

       ส่วนหนิงเจิ้งนั้นได้รับการสั่งสอนให้ทำงานเกษตรมากกว่าหนิงจิ้งที่ชอบขลุกอยู่ในห้องของเขา  หนิงเจิ้งที่ยังเด็กอยู่ก็สนุกกับการเล่นดินเล่นทรายไปตามประสาของเขา  เขายังช่วยท่านปู่ปลูกสมุนไพรไม่น้อยด้วย หนิงซวนหยวนความจริงชอบเรื่องสมุนไพรมานานแล้ว  เพียงแค่ไม่มีเวลามากพอที่จะทำสวนสมุนไพร  ในเมื่อตอนนี้เขามีเวลาว่างเยอะแยะเขาจึงสอนหลานชายคนเล็กเรื่องสมุนไพรเสียเลย

       ครอบครัวหนิงซวนหยวนไม่สุงสิงกับคนอื่นนอกจากผู้ใหญ่บ้าน หากพวกเขามีของดี ๆ เขาก็จะให้บ่าวนำไปให้กับผู้ใหญ่บ้านบ้างเช่นกัน  ด้านผู้ใหญ่บ้านเองก็หาของตอบแทนให้หนิงซวนหยวนเช่นกัน  เรื่องสร้างกับดักดักสัตว์บนภูเขาตอนนี้หนิงจิ้งสนใจมากเป็นพิเศษ  เขาอยากล่าสัตว์เป็นเหมือนกับผู้คุ้มกันที่มาส่งพวกเขา แต่จนใจที่เขายังเด็กเขาจึงทำเป็นกับดักแทน

       หนิงจิ้งยังชวนเพื่อน ๆ รุ่นราวคราวเดียวกันในหมู่บ้านไปทดสอบกับดักด้วยกัน  เพราะหนิงจิ้งไม่ค่อยรู้ทิศทางจึงกลัวจะหลง  เขาจึงจำเป็นต้องหาคนไปด้วยเพื่อความปลอดภัย  บ่าวคนสนิทของเขาเองก็ไปด้วยตามคำสั่งนายท่านผู้เฒ่า  หนิงซวนหยวนไม่ห้ามหลานชายหากเขาอยากลองสิ่งประดิษฐ์ของตนเอง  เขาเพียงแต่บอกให้ทุกคนระมัดระวังตัวเองให้ดีตอนขึ้นเขา  หากเห็นว่ามีอันตรายก็ให้รีบหนีเสียก่อน  อย่าได้เสียดายสิ่งของพวกนั้น  เด็ก ๆ ต่างฟังหนิงซวนหยวนอย่างตั้งใจ  พวกเขาเองก็กลัวไม่น้อยเช่นกัน  แต่ก็ยังอยากลองกับดักของหนิงจิ้งอยู่ดี