ตอน 7

       ส่วนหลานชายคนรองของหนิงซวนหยวนที่ชอบสมุนไพรนั้นเขาก็เตรียมหาหญิงชาวบ้านมาเป็นภรรยาให้เท่านั้น  เพื่อที่หลานชายจะได้ไม่จากไปไหน  ตอนนี้ภรรยาของเขาตายไปก่อนแล้วทำให้เขาเหงาไม่น้อย เขาจึงได้ชดเชยความคิดถึงภรรยาโดยการสั่งสอนหนิงเจิ้งให้เป็นชาวบ้านเหมือนคนอื่น ๆ เพื่อที่เขาจะได้เข้ากับคนอื่น ๆ ได้ในอนาคตหากเขาไม่อยู่แล้วนั่นเอง  หนิงเจิ้งยังรู้ด้วยว่าหากมีเรื่องเดือดร้อนอันใด เขาสามารถส่งจดหมายไปหาพี่ใหญ่ได้เช่นกัน  พี่ใหญ่ให้ที่ติดต่อเอาไว้ให้กับเขาแล้วเรื่องการส่งจดหมาย  เพียงแต่หนิงเจิ้งผู้ชอบใช้ชีวิตเรียบง่ายเหมือนที่ท่านปู่สอนนั้นไม่มีสิ่งใดที่เขาต้องการนอกจากการปลูกสมุนไพรขายเท่านั้น  เรื่องนี้ทำให้หนิงซวนหยวนพอใจไม่น้อยที่หลานชายได้ดั่งใจ  เขายังกำชับให้หนิงเจิ้งตั้งใจปลูกสมุนไพรเป็นอาชีพจะได้เลี้ยงดูครอบครัวในภายภาคหน้าได้  หนิงเจิ้งที่อายุเพียง 14 ปีก็ตั้งใจที่จะดูแลท่านปู่ตามที่พี่ใหญ่ขอร้องเอาไว้ก่อนจากไป  เขายังคงคิดไม่ออกว่าเหตุใดพี่ชายจึงอยากไปเมืองหลวง เพราะตอนเขาจากมาเขายังเด็กนักจึงไม่รู้เรื่องรู้ราวใดเกี่ยวกับครอบครัวเหมือนกับหนิงจิ้ง  แต่เขาก็ยังคงรับปากพี่ชายว่าเขาจะดูแลท่านปู่ให้ดี

       ปีต่อมาหนิงเจิ้งอายุสิบห้าปีแล้ว  เขาทำพิธีสวมกวานโดยมีชาวบ้านมาร่วมงานไม่น้อย  เพราะพวกเขาอยู่กันมาถึงสิบกว่าปีแล้วจึงได้คุ้นเคยกันดีกับครอบครัวหนิงซวนหยวน  ถึงแม้จะไม่ได้สนิทสนมกันมากมาย แต่พวกเขาก็ยังไปมาหาสู่กันได้บ้างตามความเหมาะสม  หนิงซวนหยวนยังขอให้ผู้ใหญ่บ้านหาหญิงสาวที่ดูดีหน่อยมาแต่งงานกับหลานชายคนรองก่อนที่เขาจะแก่ไปมากกว่านี้จนไม่สามารถจัดการเรื่องแต่งงานให้หลานชายได้

       ผู้ใหญ่บ้านรับปากจะลองหาดูที่หมู่บ้านใกล้เคียงให้ก่อนที่จะจบพิธีสวมกวานตามธรรมเนียม  ทุกคนในหมู่บ้านยังได้ร่วมกินเลี้ยงที่เรือนของหนิงซวนหยวน  เขาเองมอบทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้หลานชายคนโตไปแล้ว ตอนนี้ทรัพย์สินของเขาที่เหลือก็จะมอบให้กับหลานชายคนรองต่อไป  เขายังกำชับให้หลานชายคนรองหากไม่จำเป็นก็ห้ามบอกใครแม้แต่ภรรยาว่าเขามีสมบัติเก็บซ่อนอยู่ที่ใด  เนื่องจากเกรงว่าหญิงสาวที่จะแต่งเข้ามาอาจไม่ดีเท่าหลานสะใภ้คนโตของเขาก็เป็นได้  สิ่งนี้ทำให้เขาไม่ค่อยไว้วางใจหญิงสาวในหมู่บ้านมากนัก

       หนิงเจิ้งไม่เข้าใจว่าเหตุใดท่านปู่จึงได้เป็นกังวล  แต่เขาก็รับปากจะทำตามที่ท่านปู่บอกเสมอ  ไม่นานหลังจากผู้ใหญ่บ้านหาหญิงสาวมาให้หนิงเจิ้งเลือก  ท่านปู่ของเขาจึงเลือกหญิงสาวที่ครอบครัวดีหน่อยมาให้กับหลานชาย  โดยไม่รู้เลยว่านิสัยที่แท้จริงของนางนั้นเป็นอย่างไร  ด้วยเพราะวัยชราของเขา เขาจึงไม่ได้ตรวจสอบสิ่งใดมากมายนัก  เขาเพียงแต่อยากได้หญิงชาวบ้านติดดินคนหนึ่งมาให้หลานชายเท่านั้น  เขาไม่กล้าที่จะหาหญิงสาวในเมืองให้กับหลานชายด้วยกลัวว่าหลานชายเขาจะไม่ทันคนอย่างคนในเมืองชายแดน

       หลังการหมั้นหมายผ่านไปแล้ว  หนิงซวนหยวนก็สั่งสอนให้หลานชายเป็นคนติดดิน  ส่วนบ่าวทั้งหลายที่เคยอยู่มาก่อนหน้านี้หนิงซวนหยวนก็ให้พวกเขากลับไปบ้านเกิดเช่นกัน  ตอนนี้จึงเหลือเพียงบ่าวชราที่ไม่มีครอบครัวอยู่ที่เรือนสองสามคนเท่านั้น  คนเหล่านี้ไม่ยอมที่จะไปพร้อมกับบ่าวคนอื่น  พวกเขาจงรักภักดีกับนายท่านผู้เฒ่ามากจนไม่อยากจากไป จนกว่าจะสิ้นกันไปข้างหนึ่ง  พวกเขายังช่วยนายท่านผู้เฒ่าดูแลสวนสมุนไพรและนำส่งขายให้กับหนิงซวนหยวนอีกด้วย

       หนิงซวนหยวนเห็นว่าพวกเขาภักดีกับเขาจริง ๆ จึงได้ขึ้นเงินเดือนให้และทุกคนเขาไม่คิดว่าเป็นบ่าว  แต่กลับคิดกับทุกคนเหมือนญาติแทน ทำให้บ่าวยิ่งรักและเคารพนายท่านผู้เฒ่าแสนใจดีคนนี้  พวกเขายังสัญญาว่าจะช่วยดูแลนายน้อยรองให้ดีหลังจากท่านจากไป

       หนิงซวนหยวนไม่คิดว่าพวกเขาจะนึกไปถึงขั้นนั้นแล้ว  แต่ก็ดีที่เขาจะได้วางใจว่ายังมีคนคอยช่วยเหลือหลานชายคนเล็กของเขาอยู่  ไหนจะผู้ใหญ่บ้านที่รับปากจะดูแลหนิงเจิ้งให้เขาอีกแรงหนึ่งหากเกิดอันใดขึ้นกับเขา  หนิงซวนหยวนจึงให้เงินฝากฝังหลานชายเอาไว้กับหัวหน้าหมู่บ้านไม่น้อย  เขาไม่เชื่อใจคนมากนักก็จริง  แต่เงินนั้นเชื่อถือได้แน่นอนเขาจึงทำเช่นนี้  คราแรกผู้ใหญ่บ้านไม่อยากรับ  แต่พอถูกคะยัั้นคะยอเข้าก็ต้องจำใจรับมาและยังบอกว่าจะดูแลหลานชายให้หนิงซวนหยวนเป็นอย่างดีแน่นอน  แค่นี้ก็ทำให้หนิงซวนหยวนวางใจมากแล้ว  เพราะเขารู้ดีว่าไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าได้  อย่างไรสักวันเขาก็ต้องจากไปเหมือนภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากของเขาที่ด่วนจากไปก่อนที่หลานชายคนโตจะแต่งสะใภ้เสียอีก

       ฤกษ์แต่งงานของหลานชายคนรองเขาคือปีหน้า  ดังนั้น หนิงซวนหยวนจึงไม่รีบร้อนทำสิ่งใดมากกว่าการหมั้นหมายที่ผ่านมา  เขาเพียงให้ทรัพย์สินเล็กน้อยเหมือนชาวบ้านทั่วไปเท่านั้น  โดยไม่รู้เลยว่าว่าที่หลานสะใภ้นำเรื่องนี้ไปโพนทะนาว่าครอบครัวไม่เห็นร่ำรวยอย่างที่คนอื่นว่าสักนิด  นางจึงไม่อยากแต่งงานกับหนิงเจิ้งแต่แรก  เพียงแต่พ่อแม่ของนางรับสินสอดมาแล้วและใช้ปรับปรุงบ้านไปแล้วด้วย  นางจึงต้องจำยอมที่จะต้องแต่งงานในปีหน้าตามกำหนดการเดิมที่มีอยู่

       หนิงเจิ้งซึ่งไม่รู้ว่าว่าที่ภรรยาจะดูถูกเขากับครอบครัวก็ยังใช้ชีวิตสบายๆ เช่นที่เป็นมา  เขาเองก็มีเงินส่วนตัวไม่น้อยจากการขายสมุนไพรให้ท่านปู่  เพียงแต่เขาไม่ได้บอกท่านปู่เท่านั้นเอง  เขายังอยากใช้เงินตัวเองมากกว่าทรัพย์สินที่ท่านปู่เตรียมเอาไว้ให้เสียอีก  เรื่องในบ้านตอนนี้เขาเป็นคนจัดการแทนท่านปู่ที่อายุมากแล้วทั้งหมด  เขาอยากให้ท่านปู่พักผ่อนบ้างในช่วงบั้นปลาย  แต่ท่านก็ยังคงแข็งแรงและขยันมาดูแปลงสมุนไพรเป็นเพื่อนหนิงเจิ้งอยู่บ่อย ๆ เช่นเคย  สิ่งนี้ยิ่งทำให้หนิงเจิ้งรักท่านปู่มากขึ้นไปอีก  เขาไม่อยากเสียท่านปู่ไปเหมือนตอนเสียท่านย่า แต่ด้วยวัยชราของท่านปู่ สักวันท่านก็ยังต้องจากเขาไปอยู่ดี