MasukShare
คำสารภาพ
Terakhir Diperbarui:
2025-10-03 08:00:04ไพลินกับดารณีจัดสำรับข้าวออกมาวางที่ตั่ง ทุกคนกินข้าวพร้อมกันอากาศดีมากเย็นสบาย ปกติแดนไทยไม่ค่อยกินข้าวเช้า แต่เขาชอบที่นี่ได้กินข้าวตรงเวลา ทุกคนชอบอาหารที่ไพลินทำต่างบอกว่าเป็นรสที่ชอบ เหมือนกินอยู่ที่บ้าน ไม่บ่อยนักหรอกที่แต่ละคนจะชอบอาหารคล้ายๆ กันหลังจากที่กินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทุกคนนั่งพักผ่อนที่ชานบ้าน
"ทุกคนครับผมมีเรื่องจะแจ้งให้ทราบครับ "แดนไทยที่นั่งนิ่งๆ มาสักพักอยู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมา
"มีอะไรหรือพ่อแดนไทย เกี่ยวกับยายหรือหนูพายไหม ถ้าเกี่ยวก็ว่ามาเลยยายรอฟัง"
"เกี่ยวมากครับยายจัน จริงๆ เรื่องนี้ผมตั้งใจอยากจะบอกตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วครับแต่ติดบางอย่าง มาบ้านสวนครั้งนี้เลยอยากจะแจ้งให้ทุกคนทราบครับ "แดนไทยมองหน้าไพลินที่เวลานี้ขยับเข้าไปชิดยายจัน คงกลัวว่าเขาจะพูดอะไรไม่ดีแล้วยายจะไม่สบายใจ ไม่มองหน้าเขาเลย ไม่เป็นไรไม่มองเขา เขามองเองก็ได้ไม่เห็นเป็นไรเลย
"เอ่า แดนไทยมีอะไรก็พูดมาเลยลูก ทุกคนอยากรู้เหมือนกัน"คุณทัตเทพมองตามสายตาของลูกชายที่ส่งไปหาอีกคน
"คือ วันนี้ผมนำเช็คมาคืนไพลินครับ เงินที่จ่ายหนี้ใ้ห้คุณพายัพ เหตุผลที่คืนเพราะ
Bab terbaru
หนีรัก ชุ่มใจที่ได้ใกล้ชิด
ไพลินสะดุ้งตื่นกับเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น นาฬิกาบอกเวลาตีสอง ตั้งใจฟังว่าเสียงเคาะห้องใคร อยู่โรงแรมเป็นแบบนี้ กลางค่ำกลางคืนอาจจะได้ยินเสียงเคาะประตูห้องข้างๆ หรือข้างห้องอาจจะเมาก็ได้ ฟังไปฟังมาเหมือนเสียงดังที่หน้าห้องเธอ หญิงสาวตกใจแดนไทยมาเคาะห้องเธอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ตายโหงข้างห้องมิด่าแล้วเหรอเนี้ย“คุณมาทำอะไรป่านนี้คะ ไม่ต้องเคาะแล้วค่ะ ชาวบ้านชาวช่องเขาจะด่าเอา”“ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่รับสาย ปล่อยให้ฉันเคาะประตูตั้งนาน”“ฉันหลับค่ะไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย” ไพลินยังงัวเงียเดินไปเปิดไฟกลางห้องหน้าตาของเธอเวลานี้เหนื่อยหน่ายมาก เพิ่งหลับไปสมองและร่างกายเธอต้องการพักผ่อน แต่เวลานี้คืออะไร อยู่ๆ แดนไทยก็มาปรากฏตัวที่นี่อะไรของเขา มีเรื่องด่วนอะไรกัน“ทำไมไม่ชาร์ตโทรศัพท์ แล้วจะได้ยินไหมเวลามีคนโทรมา” แดนไทยค้นหาสายชาร์ตจัดการเรียบร้อย“จะมีไว้ทำไมโทรศัพท์ มีแล้วไม่ใช้ไม่ต้องมีดีกว่ามั้ง ถ้าเธอรับสาย ฉันก็ไม่ต้องมาที่นี่”“ไพลิน” เขาหันกลับมาอีกทีหญิงสาวก็นอนตะแค
หนีรัก ทำงานวันแรก
รถเลี้ยวเข้าประตูบ้าน เลิศวัฒนากิจ ไพลินพยายามปรับอารมณ์ ทำได้ดีเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา การมีสติทำให้เธออยู่ได้ในทุกสถานการณ์และใช้มาตลอด“สวัสดีค่ะคุณลุง คุณป้า พี่ดา”“คิดถึงจังเลยหนูพายสบายดีนะลูก” คุณดรุณีเข้ามากอดไพลิน“สบายดีค่ะคุณป้า”“ดีใจนะหนูพาย ป้าเขาลงมือทำกับข้าวเองเลยนะ” คุณทัตเทพทักทายไพลิน“มาน้องพายคิดถึงจังเลย นี่พวกเราคุยกันอยู่นะว่าจะไปเยี่ยมน้องพายที่บ้าน พ่อบอกว่าจะไปหาดูที่ดินแถ้วบ้านน้องพายจ๊ะ ปีหน้าว่าจะไปอยู่ต่างจังหวัดแล้ว”“เหรอคะ เรื่องที่ทางนี่พายไม่รู้เลยค่ะ ปกติก็อยู่แต่บ้าน”“ไม่เป็นไรหรอกลูก ลุงกับป้าแค่จะรบกวนช่วงที่ไปดูที่ดิน จะแวะพักที่บ้านหนูพายสักคืนสองคืนแค่นั้นแหละ เห็นว่าเสาร์ อาทิตย์ หนูพายกลับบ้านใช่ไหมลูก”“เอ่อ....ค่ะ” ไพลินจำต้องตามน้ำผู้ใหญ่พูดขนาดนี้แล้วจะปฎิเสธได้ยังไงระหว่างที่ทุกคนทักทายพูดคุยกัน มีอีกคนที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ท่าทางสบายใจมากกว่าใคร หลังจากนั้นไพลินก็เหมือนหล
หนีรัก หนีไม่ได้ ก็ต้องอยู่ด้วยกันให้ได้
ท่าทางที่ไพลินกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยฝีมือการทำของแดนไทยนั่นทำให้คนทำแอบยิ้มอย่างพอใจ “ขอบคุณนะคะ ฉันขอตัวไปทำงานต่อ ไม่ช่วยล้างนะคะขอบคุณค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้ขอบคุณเขา และกลับไปทำงานเหมือนเดิม นั่งทำงานต่อกระทั่งสามทุ่ม แดนไทยยังไม่เข้ามาด้านใน เขารักษาสัญญาปล่อยให้เธอทำงานอย่างสบายใจ เวลาที่มีสมาธิหญิงสาวทำงานได้เยอะมาก“ไงหิวเหรอ” แดนไทยเงยหน้ามองคนที่เดินออกมาจากห้อง เขาเดาว่าไพลินหิว”หญิงสาวไม่ตอบ แต่เดินผ่านเขาเข้าไปในห้องครัว ได้กลิ่นขนมปังปิ้งทาเนยไม่นานหญิงสาวก็ยกขนมปังปิ้งและนมออกมาวางที่ตั่งใกล้ๆ ที่แดนไทยนั่งทำงาน“ฉันทำมาเผื่อค่ะ ตอบแทนที่คุณทำกับข้าวให้ฉันกิน เนยเยอะนิดนึงนะคะฉันชอบ คุณจะกินแยมไหมคะมีสัปปะรดกับสตรอเบอรรี่ แยมหม่อนก็มีนะคะอันนี้ฉันทำเอง เป็นหม่อนในสวน”แดนไทยไม่ตอบเขาพยักหน้าอย่างเดียว“ทำงานเหรอคะ งั้นฉันแบ่งไว้ให้นะคะ ฉันจะเข้าไปทำงานต่อ”แดนไทยติดคุยงานทางเมลกับลูกค้าต่างประเทศ ได้แต่เพียงพยักหน้าให้ไพลินเขานั่งทำงานต่อ เที่ยงคืนแดนไทยเก็บโน๊ตบุ๊ค เข้าไปใน
หนีรัก รักเขา
บ้านสวนเวลาสี่ทุ่มสิบนาที ไพลินที่กำลังนั่งวาดรูปเหมือนของลูกค้าต่างประเทศเพลินต้องตกใจกับเสียงแตรรถ พร้อมเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หญิงสาวมองหาโทรศัพท์ เธอแทบจะไม่ได้พกติดตัวเพราะอยู่บ้านตลอด ไม่ได้ติดต่อใคร คุยกับลูกค้าแค่ทางเมลเท่านั้น“สวัสดีค่ะ”“ไพลินฉันเอง ลงมาเปิดประตูรั้วให้หน่อย”“คุณมากับใครคะ”“ทำไม จะไม่ให้ฉันเข้าบ้านเหรอ นี่กี่ทุ่มแล้วไพลิน อย่าใจดำนักเลยฉันเหนื่อย”ไพลินวางโทรศัพท์ไว้ที่เบาะ ลงไปเปิดประตูรั้วบ้าน เธอเหมือนจะลืมเขาไปแล้วจู่ๆ เขาก็โผล่มา คราวนี้มีเรื่องอะไรอีก เขามาแบบนี้ เธอจะได้ทำงานแบบมีความสุขไหม หญิงสาวสูดลมหายใจลึกๆ เข้าปอด ก่อนที่จะไขกุญแจรั้วปล่อยให้รถเขาเข้ามาจอดด้านใน“สวัสดีค่ะ” ไพลินยกมือไหว้คนที่เพิ่งลงมาจากรถแดนไทยรับไหว้เขามองไพลินไม่วางตา ถ้าอีกฝ่ายสังเกตจะเห็นว่าดวงตาของเขาเป็นประกายฉายแววดีใจออกมาชัดเจนมาก“ส่งมาค่ะฉันช่วยถือ” ไพลินยื่นมือไปรับสัมภาระของเขาที่ขนลงจากรถเต็มสองไม้สองมือ“ส่งกุญแจมา เดี๋
หนีรัก วุ่นวายใจ
แดนไทยหายออกไปจากบ้านตั้งแต่เช้า เขาแวะไปที่สำนักงานทนายความ เซ็นเอกสารให้คุณอำพล เข้าบริษัทฯเพื่อจัดการงานและประชุมช่วงบ่ายเขาแวะไปที่คอนโดนั่งดื่มอยู่คนเดียว อยู่ตรงไหนก็คิดถึงแต่ไพลิน หัวใจวุ่นวายไปหมด เวลาอยู่ใกล้ไพลินเขาก็เป็นอีกอารมณ์ทั้งหมั่นไส้หมั่นเขี้ยวอยากพูดคุยด้วย อยากพูดดีๆ ด้วย แต่ปากเขามันไม่ดีคอยแต่จะพูดแดกดัน พยายามจะทำให้ใจเย็นๆ แต่ก็ยากทุกครั้ง หงุดหงิดในใจ อะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมดทุกอย่างจริงๆ หรือบางทีเขาต้องเริ่มทำสมาธิ หัดสวดมนต์ใหม่เพื่อที่จิตใจจะได้สงบลงบ้าง แต่นั่นแหละที่เขาร้อนรุ่มเพราะกิเลสตัณหา ซึ่งมันน่าจะยากถ้าใช้ธรรมะเข้าข่ม ไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครเลยจริงๆ ถ้าไพลินมีใจให้เขาบ้างสักนิดก็คงดี นึกย้อนหลังไปที่เขาทำไม่ดีไม่น่าใจร้อนเลย ถ้าจะรอให้ไพลินคิดที่จะมีใคร เขาคงรอไม่ไหวหรอกเข้าใจว่าไพลินเพิ่งจะโต แต่ผู้หญิงบางคนก็แต่งงานเร็วนี่นา บางคนยังเรียนไม่จบก็แต่งแล้ว บางจบเรียนจบรับปริญญายังไม่ได้ทำงานด้วยซ้ำก็แตงงานเลย แต่ไพลินมีแต่งานๆ อย่างเดียว และตั้งใจว่าจะยังไม่มีใคร แบบนี้น่าจะยากกว่าจะเจอคนถูกใจ แต่ก็ไม่แน่ถ้าบังเอิญหญิงสาวเจอคนถูกใจจริง ก็
หนีรัก เกิดอาการงอน
ตีห้าของวันใหม่ไพลินตื่นเช้าทำกับข้าวใส่บาตรตามปกติเธอใส่บาตรคนเดียว ด้วยความรีบเธอลืมกรวดน้ำ แต่ไม่เป็นไรหรอก ยายเคยสอนไว้ว่า การกรวดน้ำไม่ได้ทำให้ใครได้บุญ บุญสำเร็จด้วยใจของเราแล้ว การกรวดน้ำถือเป็นกุุศโลบาย เธอจำได้ จริงๆ ยายอธิบายมากกว่านี้เจ็ดโมงเช้าทั้งสองคนกินข้าวเช้าด้วยกันเสร็จแล้ว ไม่นานช่างเข้ามาทำการติดเหล็กดัดและมุ้งลวด ช่างเข้ามาทำงานหลายคนมาก บ่ายสามโมงทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย ไพลินโอนจ่ายค่าแรงทั้งหมดเพราะไม่อยากให้แดนไทยจ่าย“อะไรคะ” ไพลินรับกระดาษจากแดนไทยมาหนึ่งแผ่น เธอก้มหน้าอ่านเอกสารนิ่งๆ“เอกสารชุดนี้เธอเก็บไว้หนึ่งชุด และภายในหกเดือนที่เธอทำงานที่บริษัทฯฉันจะไม่มาวุ่นวายกับเธออีกสบายใจได้ ทุกอย่างคุณอำพลจะเป็นคนคุยกับเธอ ส่วนเอกสารในกล่องนี่เดี๋ยวจะมีพนักงานมารับไป ช่างทำงานเสร็จแล้วฉันจะกลับเลย ไม่ต้องห่วงว่าฉันจะมาวุ่นวายอีก เสื้อผ้าและของใช้ฉันเก็บหมดแล้ว”“ขอบคุณสำหรับสัญญา ฉันไม่ส่งนะคะ” ไพลินยกมือไหว้เขาแดนไทยหิ้วกระเป๋าลงบันไดไป ไม่นานไพลินลงไปปิดประตู้รั้วหน้าบ้าน รู้สึกสบายใจ พรุ่งนี้ไปทำบุญที่วัดแล้วกวาดลานวัดดีกว่าหญิงสาว เดินชมสวนด้วยความสบายใจสั
Anda juga akan menyukai
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์69.3K Dibacaเล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์58.5K Dibacaพราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก75.8K Dibacaท่านรองฯร้อนแรง (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น177.1K Dibacaรักนี้ไม่ยอมให้ใคร
thearyna218 Dibacaปกติ... คือแอบรัก
ACHICHI7.6K Dibacaเด็กในปกครองของพี่ชายไม่แท้
ปีศาจชอนซา175 Dibacaเด็กดื้อของเตชินท์
อิมอิน576 Dibaca
