“ก็น้องแพรกำลังหางานอยู่พอดีนี่คะแถมยังนิสัยดีอีกด้วย”
เพลงพิณบอกกับพี่ชายเธอทั้งที่มือยังเขี่ยมือถือแล้วตายังจ้องหน้าจออยู่
“เราพึ่งรู้จักเธอคนนั้นได้แปปเดียวเองมั่นใจแค่ไหนว่าเธอเป็นคนดี”
ภูผาอดหมั่นใส้ในความมั่นอกมั่นใจของน้องสาวเขามากที่เจอผุ้หญิงคนนั้นแค่ชั่วครู่ก็บอกว่าเธอดีอย่างนั้นดีอย่างนี้แล้ว
“มั่นใจล้านเปอร์เซ็นแล้วคุณยายของน้องแพรก็ทำกับข้าวอร่อยยยม้ากกกมากกกก”
ครั้งนี้เพลงพิณละจากมือถือหันมาจ้องหน้าตอบคำถามของพี่ชายเธอด้วยความมั่นใจ
“แล้วพี่จะคอยดู..เอ...ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไรนะ”
ภูผานึกสะดุดใจตั้งแต่ที่น้องสาวของเขาพูดชื่อหญิงสาวตั้งแต่ทีแรกแล้วจึงถามขึ้นอีกครั้ง
“อ๋อ…น้องแพรค่ะชื่อจริ………”
Rrrrrrrrrrrrrr
เพลงพิณยังไม่ทันได้บอกชื่อจริงของหญิงสาวเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเสียก่อนเมื่อเห็นว่าป็นเบอจากที่ไหนก็เดินออกไปคุยหน้าบ้าน
“สวัสดีค่ะ”
“มีเคสผ่าตัดด่วนเหรอคะได้ค่ะเดี๋ยวหมอรีบไปเลยค่ะ”
เพลงพิณคุยโทรศัพท์ได้สักแปปก็เดินเข้ามาหยิบกุญแจรถเพื่อที่จะเข้าไปในโรงพยาบาลเพราะมีพยาบาลโทรแจ้งว่ามีเคสฉุกเฉินต้องผ่าตัดทำคลอดด่วน
“มีอะไรเหรอเพลง”
พิมพาเห็นลูกสาวของเธอดูตกใจตั้งแต่เดินออกไปคุยโทรศัพท์แล้วเมื่อเห็นเธอรีบจะออกไปข้างนอกอีกจึงถามขึ้น
“มีเคสผ่าคลอดฉุกเฉินค่ะคุณแม่เพลงต้องรีบไป”
“อ่องั้นขับรถดีๆนะลูก”
“ค่ะคุณแม่”
เพลงพิณหยิบกุญแจรถกับกระเป๋าได้ก็รีบวิ่งออกไปทันทีเพราะผู้ป่วยรออยู่เธอจะชักช้าลีลาไม่ได้ชีวิตแต่ละชีวิตสำคัญในเมื่อเธอเลือกที่จะเป็นหมอแล้วก็ต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ผมคิดผิดหรือคิดถูกครับที่สนับสนุนให้น้องเป็นหมอเนี่ย”
ภูผาหันมาพูดกับแม่ของเขาเมื่อเพลงพิณขับรถออกไปแล้วเขารู้สึกว่าเพลงพิณดูเหนื่อยกับงานนี้มากแถมเงินเดือนยังน้อยนิดอีกด้วยเขาเองเคยเสนอให้เธอลาออกแล้วมาช่วยงานเขาหลายครั้งแล้วเพราะเหนื่อยน้อยกว่าแถมยังได้เงินเยอะกว่าอีกด้วย
แต่เธอก็ไม่สนเพราะเธอรักงานนี้ไปแล้วแถมยังกลับมาต่อว่าเขาว่าใครกันล่ะที่ตอนแรกมาสนับสนุนเองว่าชอบงานแบบไหนก็เรียนแบบนั้น
ก็คราแรกเขาคิดเองเออเองว่าว่าน้องสาวเขาเรียนอะไรไม่สำคัญเพราะจบมาก็ต้องมาช่วยธุรกิจของครอบครัวอยู่ดีแต่ไม่เลยน้องสาวจอมหัวดื้อของเขาอยากจะเป็นหมออยู่ท่าเดียวเขาจึงต้องยอมปล่อยให้เธอทำในสิ่งที่เธอรักเพราะเห็นว่าเป็นความสุขของเธอ
“แล้วเพลงได้ประวัติของน้องแพรของเธอมาหรือป่าวล่ะครับคุณแม่”
ชายหนุ่มเรียกชื่อหญิงสาวตามที่น้องสาวของเธอเรียกเขานึกหมั่นใส้น้องสาวที่เอ่ยคำก็น้องแพรสองคำก็น้องแพรสงสัยจะเอ็นดูผู้หญิงคนนี้คนนี้มากเป็นพิเศษ
“เห็นน้องบอกว่าลืมน่ะลูกเดี๋ยวพอหนูแพรมาทำงานแล้วค่อยขอก็ได้”
“แบบนั้นก็ได้ครับคุณแม่เดี๋ยวผมขอตัวไปข้างบนก่อนนะครับ”
“จ้ากลับมาเหนื่อยๆไปพักก่อนเถอะลูกเดี๋ยวค่อยลงมาทานข้าวกัน”
“ครับคุณแม่”
เมื่อภูผาเดินเข้ามาในห้องของเขาชายหนุ่มก็ปลดกระดุมถอดเสื้อถอดกางเกงเดินตัวเปล่าเข้าห้องน้ำไปนอนแช่น้ำในอ่างเพื่อผ่อนคลายทันทีหลังจากที่ประชุมเครียดมาทั้งวัน
หลังจากอาบน้ำเสร็จชายหนุ่มก็หยิบเสื้อคลุมมาใส่เพียงชิ้นเดียวแล้วเดินออกจากห้องน้ำแบบสดชื่นชายหนุ่มหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดหัวเสร็จก็มานั่งที่โต้ะทำงานในห้องนอนโดยที่ยังไม่ใส่เสื้อผ้าเขาเปิดดูข่าวดูหุ้นและเชคงานจากในอีเมลเรื่อยเปื่อยตามประสาคนที่ห่วงงานหรือเรียกว่าบ้างานได้เลย
ชายหนุ่มที่ดูดีเพอเฟคทั้งฐานะละหน้าตาอย่าง ภูผา แอนเดอสัน วัย 36 ปีใครจะคิดว่าคนอย่างเขาจะครองความเป็นโสดได้ถึงทุกวันนี้เขาเองไม่เคยสนที่จะเลือกผู้หญิงคนไหนมาเป็นคู่ชีวิตเพราะเขาคิดว่าชีวิตนี้ขอทุ่มเทให้กับงานดีกว่าถึงแม้คนเป็นย่าของเขาจะพยายามพาสาวๆที่เพอเฟคมาให้เขาดูตัวก็เถอะแต่ไม่มีคนไหนที่เขาสนใจและคิดที่จะสานต่อเลยสักคน
เขาเองไม่ใช่ว่าตายด้านไม่แลผู้หญิงแต่เขาเลือกจะมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงที่ไม่ผูกมัดเขาและชั่วครั้งชั่วคราวมากกว่าประมาณว่าเสร็จงานแล้วจ่ายเงินวินวินกันทั้งคู่
แต่แปลกมีคนเดียวที่เขาสนใจก็คือคนที่เขากำลังให้ชาร์ลคนสนิทของเขาสืบเรื่องของเธออยู่นี่แหละยิ่งเธออยากจะหนีเขามากเท่าไรเขาก็ยิ่งอยากจะตามเธอมากเท่านั้นคอยดูก็แล้วกันว่าเธอจะหนีเขาได้อีกนานเท่าไร
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
“ว่าไงชาร์ล”
“ผมได้ข้อมูลทั้งหมดของคุณแพรไหมมาแล้วครับคุณภูเดี๋ยวผมส่งเข้ามเมลคุณภูตอนนี้เลยครับ”
“ไวดีนี่หวังว่าจะมีข้อมูลครบแบบที่ฉันต้องการนะชาร์ล”
“เชื่อมือผมเถอะครับเจ้านาย”
หลังจากที่วางสายจากชาร์ลคนสนิทเขาก็เปิดอ่านข้อมูลของแพรไหมที่ชาร์ลส่งมาให้เขาทันที
“แพรไหม จันทรวงศ์ อายุ22ปี”
เขานั่งอ่านประวัติของหญิงสาวทำให้เขาได้รู้ว่าเธออยู่กับยายแค่สองคนเพราะพ่อแม่เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุเมื่อปีก่อนแถมพึ่งเรียนจบมาหมาดๆอีกต่างหากประวัติการเรียนของเธอทำให้เขารู้ว่าสมองของเธอคงจะไม่ดีสักเท่าไรแล้วประวัติการทำงานก็ยังดูไม่ได้อีกแต่เมื่อดูจากงานที่เธอทำแล้วเขาก็คิดว่าเธอคงจะขยันอยู่พอตัวดูจากที่เธอไม่เคยเกี่ยงงานในประวัติที่บอกไว้ว่ารับจ้างเป็นแม่บ้านเธอก็ทำแต่เพราะทำข้าวของเจ้าของบ้านเสียหายเลยโดนไล่ออกและที่เขาเจอเธอที่ออสเตรเลียคืนนั้นเพราะเธอไปทำงานเป็นเด็กเสริฟที่ร้านอาหารไทยนั่นนั่นเอง
เขานั่งอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับตัวหญิงสาวยิ่งเห็นประวัติเธอที่ดูจะน่าสงสารซะเหลือเกินเขายิ่งนึกโกรธตัวเองที่การกระทำของตัวเขาคงจะเป็นบาดแผลอยู่ในหัวใจของเธอไม่น้อยเรื่องในคืนนั้นเขายังจำมันได้ดี
20.00 น.“จะอุ้มลูกไปไหนเหรอแพร”ชายหนุ่มที่พึ่งอาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมาโดยทั้งตัวพันผ้าขนหนูผืนเดียวเมื่อเห็นคนป็นภรรยาของเขาเตรียมของใช้แล้วก็พวกนมใส่กระเป๋าแถมกำลังอุ้มลูกสาวของเขาที่นอนขดตัวกลมอยู่ในเปลเตรียมจะออกไปข้างนอกอีกจึงต้องเอ่ยถามว่าเธอจะไปไหน“คือยายแพรให้พาน้องเพลินไปนอนด้วยน่ะค่ะแกคิดถึง”“อ่อ...งั้นไปเถอะ”ชายหนุ่มเห็นว่ายายของหญิงสาวไม่ได้ไปมาที่นี่บ่อยนักเขาเองก็ยุ่งซะจนไม่ค่อยมีเวลาพาเธอและลูกไปหาก็เลยยอมปล่อยให้ลูกสาวไปนอนกับยายของคนเป็นภรรยาถ้าไม่อย่างนั้นเขาไม่ยอมปล่อยลูกสาวไปแน่เพราะเขาเองต้องนอนกอดเจ้าก้อนของเขาทุกคืน“ทำไมพี่ภูยังไม่ใส่เสื้อผ้าอีกล่ะคะ”หญิงสาวเปิดประตูเข้ามาก็เห็นคนเป็นสามียังนั่งอยู่บนเตียงโดยที่ยังมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันอยู่เธอรู้สึกแปลกใจเพราะเธอก็ออกไปหายายของเธอพักใหญ่แล้วทำไมกลับมาชายหนุ่มยังอยู่สภาพเดิมอยู่เลย“เอ๋...”หญิงสาวถึงกับทำหน้างงคำถามที่เธอถามเขาเมื่อกี้ยังไม่ได้รับคำตอบจากชายหนุ่มเลยจู่ๆเขาก็ลุกขึ้นเดินมาปิดไฟแล้วดึงมือเธอไปนอนกอดอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้วเธอพอจะเดาออกว่าเหตุการณ์ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น“เดี๋ยวค่ะพี่ภูแพรยังไม่
แอดดเมื่อหญิงสาวทานเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเปิดประตูโผล่หัวออกมาดูว่าชายหนุ่มไปหรือยังเมื่อเห็นว่าเขายังนั่งรอเธอยู่หน้าห้องครัวพร้อมส่งสายตาคาดโทษมาให้เอาทำเอาคิ้วของเธอผูกโบว์กันในทันที“แฮร่ๆๆ.....เอ่อ...แพรทานเสร็จแล้วไปนอนกันดีกว่าเนอะ”หญิงสาวแสร้งยิ้มแหยๆและเดินขึ้นห้องโดยไม่สนใจคนที่นั่งมองเธออยู่เมื่อมาถึงห้องหญิงสาวจึงเข้าไปแปลงฟันในห้องน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอจึงเดินออกมาเมื่อก้าวออกจากประตูห้องน้ำก็เห็นชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้วเธอจึงเบาใจที่เขาไม่ได้บ่นอะไรเธออีกหญิงสาวจึงไปปิดไฟแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆเขาเบาๆหวังว่าเขาคงจะไม่โกรธเธอนะก็มันอยากทานจริงๆนี่นา“อุ้ย....พี่ภู”“แสบนักนะแพร...เมื่อกลางวันที่ให้พี่จอดร้านสะดวกซื้อเพื่อลงไปซื้ออาหารขยะนี่มาใช่ไหม”เมื่อเห็นหญิงสาวทิ้งตัวนอนชายหนุ่มเลยรวบตัวเธอมากอดจากด้านหลังพร้อมพูดข้างหูเธอเสียงแข็ง“เอ่อ.....ก็แพรอยากทานจริงๆนี่คะ”หญิงสาวยังเถียงชายหนุ่มข้างๆคูๆเธอรู้ว่าเธอผิดที่ไม่ฟังเขาแต่จะให้ทำยังไงล่ะก็มันอยากทานจริงๆนี่นา“ต่อไปนี้พี่จะดูแลอาหารการกินของแพรทุกมื้อ”ชายหนุ่มพูดเสียงดังฟังชัดเป็นการประกาศว่าเขาเอาจร
“เย็นนี้อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมเดี๋ยวพี่ให้แม่บ้านทำไว้ให้”“อืมมมแพรอยากทานข้าวผัดปูค่ะ”“งั้นเดี๋ยวพี่โทรบอกคุณแม่ดีกว่าว่าแพรอยากทานเผื่อคุณแม่จะเป็นคนลงมือทำเองเพราะแม่พี่ทำข้าวผัดปูอร่อยที่สุดสำหรับพี่เลย”ชายหนุ่มพูดพร้อมยกนิ้วทำหน้าทะเล้นใส่หญิงสาวทำเอาเธอต้องกลั้นขำกับท่าทางทะเล้นของเขายกใหญ่“แพรมาทางนี้”“คะ......”จู่ๆชายหนุ่มก็เดินจูงมือเธอเข้าร้านเครื่องเพชรทำเอาหญิงสาวแทบตั้งตัวไม่ทัน“แพรอยากได้วงไหนเลือกเลย”ชายหนุ่มยืนค้ำกับตู้กระจกที่มีเครื่องเพชรรายรอบอยู่ข้างในพร้อมผายมือให้หญิงสาวเลือกได้ตามใจชอบ“เอ่อ....มันคงไม่เหมาะกับแพรมั้งคะ”หญิงสาวตอบพร้อมยิ้มแหยๆเพราะคิดว่าเครื่องประดับพวกนี้ไม่ค่อยจะเหมาะกับตัวเธอสักเท่าไร“รบกวนช่วยเลือกแหวนเพชรที่น้ำงามที่สุดให้เธอด้วยนะครับราคาเท่าไรผมไม่มีปัญหา”“ได้เลยค่ะ....เดี๋ยวคุณผู้หญิงกับคูณผู้ชายรอสักครู่นะคะ”ชายหนุ่มเห็นว่ายังไงหญิงสาวก็คงจะไม่ยอมเลือกของพวกนี้เองแน่ๆและท่าทางก็ไม่ได้อยากได้ซะด้วยถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงจะเลือกครบเซตไปนานแล้วเขาจึงบอกให้พนักงานเลือกแหวนวงที่เพชรน้ำงามที่สุดมาให้เธอ“พี่ภูคะ....ไม่เอาค่า”หลัง
“ยังโกรธผมอยู่เหรอ....”เมื่อเห็นหญิงสาวไม่ตอบเขาจึงค่อยๆคลายอ้อมกอดออกแล้วหันหน้ามาใกล้ๆเธอแต่หญิงสาวก็ยังหันหน้าหนีเขาจึงต้องใช้สองมือของเขาจับใบหน้าของเธอให้หันมาจ้องตาของเขาเพื่อที่หญิงสาวจะได้เห็นเวลาที่เขาพูดว่าเขาไม่ได้เสแสร้ง“คุณฟังผมนะ...ผมสัญญาว่าเหตุการณ์บ้าๆนั่นจะไม่เกิดขึ้นกับคุณอีก...ผมรักคุณแล้วตอนนี้เราก็กำลังจะมีลูกด้วยกันผมอยากทำให้ครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ที่สุดอะไรที่มันทำให้คุณหายโกรธผมได้ในตอนนี้คุณก็บอกมาเลยหรือจะตบจะตีผมก็ได้ผมยอม...ยอมทุกอย่างเพื่อที่จะให้คุณอยู่กับผม”เมื่อเห็นหญิงสาวยังทำหน้าบึ้งตึงเดาอารมณ์ไม่ออกใส่เขาอยู่เขาจึงรวบรวมความรู้สึกที่มีพูดกับเธอในใจเขาเองหวังว่าเธอคงจะเชื่อที่เขาพูดบ้างและอะไรที่ทำให้เธอหายโกรธเขาได้เขาก็พร้อมที่จะทำขออย่างเดียวของให้เธออย่าไปจากเขาเท่านั้นเพี๊ยะ.....ปั้กๆ...ๆๆๆ......“หึ....อึกก...ฮือๆๆๆๆ..อืออ”เมื่อสิ้นคำพูดของชายหนุ่มหญิงสาวก็ฟาดฝ่ามือไปที่หน้าของเขาทันทีพร้อมทั้งทุบทั้งตีไปที่ตัวของชายหนุ่มเพื่อระบายความโกรธนั้นออกมาแต่ก็ไม่รู้ว่าอยู่ดีๆเธอเป็นอะไรที่ทุบตีเขาเท่าไรเธอกลับเหมือนว่าตัวเธอเจ็บเสียเอ
เมื่อพาหญิงสาวมาถึงโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจึงยืนรอเธออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินเมื่อหมอพาเธอมาพักที่ห้องพักฟื้นเขาก็ตามเฝ้าเธออยู่ไม่ห่าง“หมอครับตกลงเธอที่เธออาเจียนจนเป็นลมแบบนี้เธอเป็นอะไรเหรอครับ”ชายหนุ่มรู้สึกเป็นห่วงคนตรงหน้าที่นอนหลับอยู่บนเตียงเขาอยากรู้เหลือเกินว่าเธอเป็นอะไรกันแน่เขาสังเกตุเห็นเธออาการไม่ค่อยดีมาสองสามวันแล้ว“เป็นอาการปกติของคนแพ้ท้องน่ะครับคุณต้องดูแลภรรยาของคุณเรื่องอาหารการกินและเวลาพักผ่อนของเธอด้วยนะครับเพราะเธอพึ่งท้องอ่อนๆต้องดูแลอย่างดีและเท่าที่หมอตรวจดูเธอน่าจะขาดสารอาหารอยู่ด้วยเดี๋ยวหมอให้ยาบำรุงไปนะครับอีกสักพักเธอคงจะฟื้นเดี๋ยวหมอขอตัวก่อนนะครับ”“ค...ครับ..ขอบคุณมากครับหมอ”ชายหนุ่มอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกเมื่อด้ยินหมอบอกว่าหญิงสาวตั้งท้องแล้วถ้าหญิงสาวตั้งท้องอ่อนๆเขาแน่ใจว่าในท้องของเธอนั้นต้องเป็นลูกเขาเขาแน่นอนเพราะคืนนั้นเขาไม่ได้ป้องกันตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกดีใจจนทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าเธอตื่นมาแล้วเธอจะดีใจเหมือนเขาไหมแต่ตอนนี้เขาขอโทรบอกทางบ้านให้มาฟังข่าวดีที่โรงพยาบาลก่อนละกัน20นาทีต่อมา“มีอะไรตาภูย่ากำลังคุยงานอยู่มีเรื่องอะไรถึงเรียกพ
เช้าวันต่อมาแสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านที่หน้าต่างบ้านริมน้ำเข้ามาด้านในห้องนอนที่ทั้งสองนอนกอดกันกลมอยู่ทำให้ภูผารู้สึกตัวตื่นก่อนหญิงสาวเพราะแสงแดดที่ส่องเข้าบวกกับได้ยินเสียงมือถือของตัวเองสั่นอยู่บนโต้ะวางโคมไฟข้างเตียงชายหนุ่มค่อยๆคลายกอดหญิงสาวแล้วหยิบมือถือขึ้นมากดรับเพราะเห็นว่าเป็นเบอของน้องสาวเขาโทรมาท่าทางจะโทรมาหลายรอบแล้วด้วย“ว่าไงเพลง”“พี่ชายทำไมพึ่งจะรับสายคะแล้วตอนนี้อยู่ไหนแล้วกันคะเนี่ย....แล้วน้องแพรอยู่กับพี่ด้วยหรือป่าว”เพลงพิณรีบถามพี่ชายของตนด้วน้ำเสียงร้อนรนจนคนฟังรู้สึกได้จะไม่ให้เธอร้อนรนได้ยังไงเล่นหายกันไปสองคนติดต่อไม่ได้แบบนี้“พี่อยู่ที่บ้านริมน้ำแพรก็อยู่กับพี่มีอะไรหรือป่าวเพลง”“เฮ้ออ..ค่อยโล่งอกหน่อยแล้วพี่ชายดูคลิปที่เพลงส่งให้หรือยังคะ”“คลิปอะไรพี่พึ่งจะจับโทรศัพท์ตอนที่เพลงโทรมานี่เอง”“รีบเปิดดูเลยค่ะจะได้ทำให้พี่ชายตาสว่างขึ้น...อ้อ...แล้วก็รีบกลับกันมาเลยนะคะเพราะเมื่อเช้าคุณแม่กับคุณย่าถามหาพี่ชายเพลงก็เลยบอกว่าทั้งน้องแพรแล้วก็พี่ยังไม่ตื่นดีนะคะที่คุณแม่กับคุณย่ารีบออกไปคุยงานไม่งั้นถามยาวกว่านี้แน่”“โอเคพี่จะรีบกลับ”ชายหนุ่มวางสายจากน