Home / โรแมนติก / หนี้พิษสวาท / ตอนที่5.ความใกล้ชิด

Share

ตอนที่5.ความใกล้ชิด

last update Huling Na-update: 2025-09-10 12:47:46

เสียงไก่ขัน เสียงนกร้องที่หน้าต่าง ปลุกคนที่หลับยาวนานมาตลอดคืนให้ตื่นขึ้น ตากลมโตมองหมอนใบใหญ่ที่วางอยู่ข้าง ๆ ใบที่เธอหนุน รอยบุ๋มที่ปรากฏอยู่บนหมอนเป็นเครื่องยืนยันว่า เมื่อคืนศิลานอนอยู่บนเตียงและนอนข้าง ๆ เธอจริง ๆ ตอนนี้เขาไปไหน แล้วเขาลุกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ใบหน้าสวยร้อนผ่าวเมื่อสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่เกิดขึ้นจากอ้อมแขนของเขา ความอบอุ่นแพร่กระจายในหัวใจดวงน้อย ที่เต้นผิดจังหวะ เมื่อนึกถึงคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ

            “ทำไมใจเต้นแรงขนาดนี้” หนึ่งฤทัยพูดกับตัวเอง เขาเป็นสามีเธอ เธอเป็นภรรยาของเขา แต่ทำไมความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตอนนี้ทำไม เธอรู้สึกเหมือนคนกำลังมีความรัก เธอกำลังตกหลุมรักสามีตัวเองอยู่ใช่ไหม

            “ตื่นแล้วเหรอ” เสียงที่ดังมาจากคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ทำให้หนึ่งฤทัยต้องหันไปมอง ใบหน้าสวย

แดงก่ำ เมื่อสบตากับคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ในสภาพที่มีเพียงผ้าขนหนูพันเอวมาแบบหลวม ๆ

            “อาบน้ำเลยไหม” ศิลาถาม คิ้วหนายกขึ้นเป็นเชิงถาม เมื่อเห็นเธอเอาแต่จ้องมองเขาเขม็ง

            “ฉันนึกว่าคุณไปทำงานแล้ว” ถามแก้เขิน แสดงว่าเขาพึ่งลุกจากที่นอนไม่นานสินะ

            “ยังครับตื่นสายไปหน่อย” ศิลาตอบแล้วหันมาสบตากับเธอตรง ๆ คนที่เป็นสาเหตุที่เขาให้เขาตื่นสายกำลังจ้องเขาเหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน

            “มองอะไรครับ มีอะไรแปลกไปหรือเปล่าครับ” ศิลาถามพร้อมกับเริ่มมองสำรวจตัวเอง ผ้าขนหนูที่คิดว่าหลุดไปแล้ว ยังพันอยู่ที่เอวแล้วเธอมองอะไรขนาดนั้น

            “เปล่าค่ะ” หนึ่งฤทัยตอบพร้อมกับหลบตาเขา

            “ไม่ต้องหลบเลย มาคุยกันก่อนครับ” พูดพร้อมกับก้าวมาที่เตียงนอน

            “คุยอะไรคะ” หนึ่งฤทัยถามด้วยความไม่แน่ใจ เขามายืนใกล้จนได้กลิ่นสบู่ผสมน้ำยาหลังโกนหนวด ไม่ดีกับหัวใจของเธอเลยสักนิด

            “คุยอะไรดีล่ะ” ประโยคนี้ศิลาถามตัวเอง แต่เผลอพูดออกมา ใบหน้าสวยหวานที่ไม่ต้องพึ่งเครื่องสำอาง กับตากลมโตที่มองมาอย่างหวาดระแวงนั่น ยิ่งทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง

            “คุณหิน อย่าแกล้งสิคะ” หนึ่งฤทัยบอกกับเขา ศิลายังไม่ได้ทำอะไรเธอก็จริง แต่การที่เขาพาร่างกายเปลือยท่อนบนมายืนตรงนี้ ก็ไม่ต่างอะไรกับแกล้งให้เธออับอาย

            “ยังไม่ได้ทำอะไรเลยครับ” ศิลาพูดแล้วยกมือทั้งสองข้างขึ้นแนบลำตัว

            “นี่ไงคะ คุณกำลังแกล้งฉันอยู่” ตาวาว ๆ กับใบหน้าหวานอมชมพู ยิ่งทำให้ศิลาอยากแกล้งเธอมากขึ้นไปอีก ร่างสูงขยับเข้าไปใกล้อีกนิด จนตอนนี้ห่างจากเธอไม่ถึงคืบ

            “คุณหินคะ ฉัน...ฉันอยากอาบน้ำแล้วค่ะ” หนึ่งฤทัยบอก เมื่อเข้ามาใกล้

ตาคมเข้มมองใบหน้าสวยหวาน มองเรื่อยไปตามลำคอระหง แปลกแค่มองร่างกายเขาก็ร้อนผ่าวขึ้นมา นานแค่ไหนแล้วนะที่เขาไม่ได้ปลดปล่อย 

            “หนึ่ง” หนึ่งฤทัยสะดุ้งเมื่อเขากระซิบที่ข้างใบหู

            “ผมขอได้ไหม”

            “คุณ!” ตากลมโตเบิกกว้างกับสิ่งที่ได้ยิน ร่างบางกระถดถอยหนีไปจนชิดขอบเตียง เธอเป็นภรรยาของเขา รู้ดีว่าสิ่งที่เขาขอเป็นเรื่องปรกติของสามีภรรยา แต่ไม่ใช่ตอนนี้เธอยังไม่พร้อม                             

            “หนึ่ง อย่าหนี” ศิลาบอกกับเธอที่ทำท่าจะกระโจนหนีเขา        “คุณศิลา”

            “เรียกผมว่าหิน” ศิลาบอกกับหญิงสาว เมื่อพาตัวเองมาทาบทับตัวเธอเอาไว้ ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ไปตามซอกคอขาวเนียน กลิ่นกายเธอหอมสะอาด กลิ่นนี้ที่ก่อกวนเขาตลอดเวลา มือแกร่งลูบไล้ไปตามลำตัว

            “ฉันไม่สบายอยู่นะคะ” หนึ่งฤทัยบอก ปากร้อนก้มลงมาปิดปากเล็ก ที่เขารู้ว่ารสชาติของมันช่างหอมหวาน มือแกร่งลูบไล้ไปตามแผ่นหลังบาง      

            “ไว้ใจผมนะ” บอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ประสบการณ์ที่ช่ำชองของเขา ไม่นานคนที่เกร็งในตอนแรก ก็เริ่มโอนอ่อนไปกับสัมผัสของเขา หนึ่งฤทัยวาบหวามไปกับรสสัมผัสที่เขามอบให้ สมองเธอสับสนไปหมด มือที่ดันอกแกร่งในตอนแรก เปลี่ยนเป็นโอบกอดรอบลำคอ        

            “ไม่ได้ค่ะ” ถึงจะเคลิ้มไปกับสัมผัสของเขา แต่หนึ่งฤทัยก็ใช้สติที่เหลือเพียงน้อยนิดขัดขืนเขา ร่างบางดิ้นหนี เมื่อริมฝีปากร้อนไล้เรื่อยไปตามลำคอ

            “ทำไม” ศิลาถามด้วยน้ำเสียงกระเส่า

            “ฉันยังไม่พร้อมค่ะ” หนึ่งฤทัยบอกเขาไปตามตรง เธอยังไม่พร้อม และยังไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น ถึงเขาจะเป็นสามีของเธอ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ เพราะเธอยังจำไม่ได้ละยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร                                  

            “ชื่อตัวเองฉันยังจำไม่ได้เลย ขอเวลาให้ฉันหน่อยนะคะ คุณหิน” หนึ่งฤทัยอ้อนวอน ศิลาชะงักเมื่อเธอเอาเรื่องนี้มาเป็นข้ออ้าง จริงของเธอเธอยังจำอะไรไม่ได้ เขาก็ไม่อยากบังคับขืนใจเธอ แต่ความหอมหวานที่ได้รับก็ยากที่ระงับอารมณ์     

            “แค่ข้างนอกนะหนึ่ง คุณหอมหวานจนผมอดใจไม่ไหว” หนึ่งฤทัยตกใจกับคำขอของเขา

            “คุณหินคะ ฉันยังไม่พร้อมจริง ๆ ขอเวลาให้ฉันอีกนิดนะคะ” หนึ่งฤทัยอ้อนวอนและรอร้องเขา

            “คุณรังเกียจผมใช่ไหม” ศิลาตัดพ้อ แล้วลุกขึ้นจากตัวของเธอ จากที่ตั้งใจจะแกล้งเล่น แต่พอเริ่มแล้วกลับอดใจไม่ไหว         

            “เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้รังเกียจคุณจริง ๆ นะคะ” หนึ่งฤทัยปฏิเสธเสียงสั่น ดีใจที่เขายอมหยุด แต่อีกใจก็กลัวเขาโกรธ เพราะมันคือหน้าที่ของเธอ

            “ไม่ต้องรอให้ฉันจำได้ทุกอย่างก็ได้ ฉันขอแค่เวลา”

            “ผมเข้าใจ” พูดจบศิลาก็ก้าวลงจากเตียง เดินเข้าห้องน้ำแล้วเดินออกจากห้องไป

            “คุณหินค่ะ ฉันขอโทษ” หนึ่งฤทัยพูดกับตัวเอง รู้สึกผิดที่ให้ความสุขเขาไม่ได้            

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • หนี้พิษสวาท   ตอนที่25.ขโมยลูก

    หนึ่งฤทัยรู้สึกตัวในเวลาต่อมา ตากลมโตมองฝ้าเพดานหลัง ก่อนจะหลับตาลงแล้วคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา เมื่อแน่ใจว่าเธออยู่ที่โรงพยาบาล “ฟื้นแล้วเหรอลูก เป็นยังไงบ้าง เดี๋ยวพ่อตามหมอให้นะ” ภากรถามแล้วเดินมายืนข้างเตียงที่ลูกสาวนอนพักฟื้นอยู่ “คุณพ่อคะ คุณหินล่ะคะ คุณหินไปไหนคะ” ภากรขมวดคิ้วเข้าหากัน ที่ได้ยินลูกถามหาศิลาทันทีที่ลืมตาขึ้นมา “ศิลาพายายแก้วตาไปตั้งแต่เช้า ยังไม่พายายแก้วมาส่งเลย” คำพูดนี้ภากรหวังผลให้หนึ่งฤทัยโกรธ แต่หนึ่งฤทัยกลับเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “หนึ่งมาอยู่โรงพยาบาลได้ยังไงคะ คุณพ่อบอกคุณหินด้วยนะคะว่าหนึ่งฟื้นแล้ว หนึ่งอยากกลับบ้านค่ะ หนึ่งคิดถึงคุณหิน หนึ่งคิดถึงลูก” “หนึ่งว่าอะไรนะ หนึ่งคิดถึงใครนะลูก” ภากรถามเพื่อความแน่ใจว่าเขาฟังไม่ผิด “หนึ่งคิดถึงคุณหินกับลูกค่ะ” หนึ่งฤทัยตอบด้วยน้ำเสียงชัดเจน “พ่อว่า พ่อเรียกหมอมาดูอาการหนึ่งดีกว่า” พูดจบภากรก็กดกริ่งเรียกหมอ ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆเพราะหนึ่งฤทัยจะคิดถึงศิลาได้อย่างไร เพราะคนที่ทำให้หนึ่งฤทัยตกอยู่ในสภาพนี้ก็คือศิลา แถมศิลา

  • หนี้พิษสวาท   ตอนที่24.เสียใจจนหมดสติ

    ศิลาพาหญิงสาวพามาโรงพยาบาล ภากรและเลขาตามมาในเวลาต่อมา “ยายหนึ่งเป็นยังไงบ้างคุณหิน” ภากรถามเมื่อพาตัวเองมายืนหน้าห้องฉุกเฉิน แววตาเจ้าเล่ห์หลบแววตาคมดุที่มองมาที่เขาเขม็ง “ทำไมคุณมองผมแบบนี้ล่ะหิน แล้วยายแก้วอยู่ที่ไหน คุณเอาหลานผมไว้ไหน" “ไม่ต้องห่วงแก้ตาอยู่ในที่ที่ปลอดภัยแล้ว ทันที่ที่หนึ่งฤทัยฟื้น ผมจะพาเธอไปอยู่ในที่ที่ปลอดภัยด้วยเช่นกัน” “หมายความว่ายังไงหิน เรื่องนี้ให้ยายหนึ่งเป็นคนตัดสินใจเองดีกว่านะ คืนหลานให้ผมเถอะ เราจะตัดสินใจกันเอง” ภากรบอกกับคนหนุ่ม สิ้นเสียงภากรศิลาก็ยืนขึ้นเต็มความสูง “คุณยังไม่ได้ตัดสินใจอีกหรือคุณภีม ผมนึกว่าคุณตัดสินใจเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อสามปีก่อนแล้วซีก” “พูดอะไรของคุณ” ภากรถามพร้อมกับหลบตา “ที่คุณคืนทุกอย่างให้ผม ก็เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอคุณภีม คุณรู้ว่าถึงยังไงผมก็ต้องรับผิดชอบหนึ่งฤทัยกับลูก มันก็เป็นไปตามแผนของคุณแล้วไง ยังต้องการอะไรอีก” “หมายความว่ายังไง” “หมายความว่าผมรู้ทันแผนการของคุณไงครับ ต่อไปนี้เรื่องของผมกับหนึ่งฤทัย คุณไม่ต

  • หนี้พิษสวาท   ตอนที่23.คนที่ร้ายที่สุด

    หนึ่งฤทัยตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าให้ลูก เมื่อตัดสินใจอยู่ที่บ้านแล้วก็ต้องเดินหน้าต่อไป การเผชิญหน้าระหว่างเธอกับเขาต้องเกิดขึ้นอีกแน่ ๆ แต่เธอจะมีสติให้มากกว่านี้ เธอจะไม่หวาดกลัว และจะไม่หนีเขาอีกแล้ว ศิลาก็แค่ผู้ชายธรรมดาเท่านั้น คนที่ร้ายที่สุดคือพ่อของเธอต่างหาก ความเสียใจตีตื้นเข้ามาในหัวใจ นอกจากลูกแล้ว พ่อเป็นอีกคนที่เธอรักมากที่สุด ไม่คิดเลยว่าพ่อจะทำแบบนี้กับเธอ “คุณศิลามาขอพบค่ะ” คำพูดของแม่บ้านทำให้คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน “คุณศิลาขอพบหนึ่งเหรอคะ” ถามเพื่อความแน่ใจ เพราะไม่รู้ว่าคนที่เขาต้องการพบคือเธอหรือพ่อกันแน่ “ใช่ค่ะ คุณศิลาบอกว่าต้องการพบคุณหนึ่ง” แม่บ้านเน้นย้ำคำพูดของศิลาให้เธอฟัง “คุณศิลาอยู่ที่ไหน” “อยู่ในห้องรับแขกค่ะ” “ไปบอกเขานะคะว่าเดี๋ยวหนึ่งลงไป” แม่บ้านออกไปแล้ว หนึ่งฤทัยถอนหายใจออกมา ตากลมโตมองไปที่ลูกที่ยังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง “คุณต้องการพบฉันเหรอคะ” หนึ่งฤทัยถามเมื่อเดินเข้ามาเผชิญหน้าเขาในห้องรับแขก “แก้วตาอยู่ไหน” ศิลาถามเมื่อไม่เห็นคนตัวเล็กลงมาก

  • หนี้พิษสวาท   ตอนที่22.ความรู้สึกที่ติดอยู่ในใจ

    เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้ มีผลกับหัวใจของศิลาไม่น้อย เพราะภาพใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของหนูแก้ตายังติดอยู่ในหัวของเขา สลัดยังไงก็ไม่ออก หนึ่งฤทัยตกใจมากที่เจอเขา เขาเองก็ตกใจมากเช่นกัน หลายปีมานี้ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขายังนึกถึงเธอ ถึงแม้จะพยายามลืม แต่ก็ลืมเธอไม่ได้สักครั้ง หนึ่งฤทัยยังคงอยู่ในความทรงจำของเขา การเจอกันครั้งนี้ทำให้ศิลาทำตัวไม่ถูก ความรู้สึกในหัวตีกันจนวุ่นวายไปหมด โดยเฉพาะตอนที่ตาของเขาสบเข้ากับตากลมโตคู่เล็กโลกของเขาก็แทบจะหยุดหมุน เมื่อคิดไม่ตกศิลาก็พาตัวเอง ออกไปยังที่ที่เขามักจะไปซ่อนตัวอยู่ในนั้น บ้านท้ายไร่เป็นที่ที่เขาจะมาอยู่เป็นประจำ บางครั้งก็นอนค้างที่นี่ ที่นี่ยังเป็นเหมือนเดิม มืดและเงียบเหงา ครั้งหนึ่งเขาเคยใช้มันเป็นคุกกักขังและทำร้ายเธอ หนึ่งฤทัยยังคงเหมือนเดิมมีเพียงสายตาเท่านั้นที่เปลี่ยนไป ในความตกใจและสับสนมันมีความว่างเปล่าอยู่ในนั้น ว่างเปล่าซะจนเขาคิดว่าเธอมองเขาเป็นแค่อากาศเท่านั้น เด็กคนนั้นชื่อแก้วตา ภากรบอกว่าแก้วตาฉลาดเกินวัย อายุแค่สามขวบกว่า ๆ แต่รู้เรื่องทุกอย่าง พูดคุยตอบโต้ได้ทุกอย่าง ตอนแรกเขาก็ไม่เชื่อจนได้มาเห็นกับตา ลูกเขาฉลาดเกิ

  • หนี้พิษสวาท   ตอนที่21.หนูน้อยแก้วตา

    สามปีต่อมา“หนึ่งจะกลับเมืองไทยพร้อมอาหรือเปล่าลูก” อรนภาถามคนที่นอนตะแคงป้อนนมลูกอยู่บนเตียงนอน “หนึ่งยังไม่พร้อมค่ะคุณอา หนึ่งกลัว” หนึ่งฤทัยบอกกับคนที่เดินมาหย่อนสะโพกลงบนเตียงนอนของเธอ “หนึ่งไม่ได้ทำอะไรผิด จะกลัวทำไมลูก” อรนภาบอกกับหญิงสาว พร้อมกับเอื้อมมือมาลูบศีรษะเจ้าตัวเล็กที่หลับพริ้มอยู่กับหน้าอกของแม่ “หนึ่งกลัวผู้ชายคนนั้นจะมาวุ่นวายกับหนูแก้วตานะคะ” หนึ่งฤทัยบอกอรนภาไปตามตรง ตั้งแต่พ่อกับแม่หย่าร้างกัน เธอก็ถูกส่งตัวมาอยู่กับอาที่ต่างประเทศ อรนภาจึงเป็นเหมือนแม่คนที่สองของเธอ “เขาเป็นคนบอกเองว่าไม่ต้องการลูก หนึ่งจะเก็บเอาไว้หรือเอาลูกออกก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา ไม่ต้องกลัวนะลูกอาจะอยู่ข้าง ๆ หนึ่งเสมอ” “ขอบคุณค่ะอาอร” หนึ่งฤทัยพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา “เป็นอะไรลูก ร้องไห้ทำไม” อรนภาถามด้วยความตกใจ “หนึ่งดีใจนะคะ ที่หนึ่งมีอาเป็นแม่ของหนึ่งอีกคน ถ้าวันนั้นหนึ่งไม่มีคุณอา หนึ่งคงไม่ได้เก็บหนูแก้วตาเอาไว้ หนึ่งขอบคุณอาอรนะคะ ที่ดูแลหนึ่งกับลูกมาตลอด” “ไม่ต้องคิดมากนะลูก อะไรที่ม

  • หนี้พิษสวาท   ตอนที่20.ปรับความเข้าใจ

    ศิลาเดินทางมากรุงเทพฯ อีกครั้ง ปลายทางของการเดินทางครั้งนี้คือบ้านของภากร “ผมคิดไว้แล้วว่าคุณต้องมา” ภากรพูดขึ้น เมื่อศิลาเดินเข้ามาในห้องโถงของบ้าน “หนึ่งฤทัยอยู่ไหน” ศิลาถาม “คิดถึงยายหนึ่งเหรอหิน” ภากรไม่ตอบคำถาม แต่ถามคำถามกลับมา “ผมถามว่าหนึ่งฤทัยอยู่ไหน เรียกเธอลงมาพบผมเดียวนี้ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” “ยายหนึ่งไม่ได้อยู่ที่นี่หรอก กลับฝรั่งเศสตั้งแต่วันที่กลับมาจากเชียงรายเลย ผมเองก็ยังไม่ได้เจอหน้าลูกเหมือนกัน” “ไม่จริง!” “ไม่มีเหตุผลที่ผมต้องโกหกคุณ ยายหนึ่งกลับฝรั่งเศสไปแล้ว ไม่เชื่อก็ตามไปสิ” “ไม่! ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น” เขาไม่ได้อยากเจอเธอถึงขนาดจะต้องบินข้ามฟ้าไปหาขนาดนั้น “เดี๋ยวก่อนหิน” ภากรเรียกชายหนุ่มเอาไว้ เมื่อเขาจะก้าวเท้าออกจากบ้าน “อะไร” ศิลาถาม ตาคู่คมจ้องมองซองสีน้ำตาลในมือภากรเขม็ง “เอกสาร...” ภากรตอบเสียงราบเรียบ “อย่าคิดว่าจะให้ผมรับผิดชอบอะไร เรื่องที่เกิดขึ้นกับหนึ่งฤทัยมันก็แค่ความใคร่” คำพูดของศิลาทำให้หัวใจของคนเป็น

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status