ตอนที่ 24 จุดมุ่งหมาย

“โอเค...ไม่เป็นไรไว้วันหลังก็ได้ พระพายไปกับพี่วีร์สุดหล่อเถอะจ้า...อิจฉาพระพายจัง”

          “อิจฉาทำไม...เส้นด้ายก็มีพี่เขตมารับเหมือนกันนี่”

          “มันไม่เหมือนกันนะ...พี่เขตไม่ได้เป็นหนุ่มหล่อนักธุรกิจเหมือนพี่วีร์นี่...นู่นไง...พูดถึงก็มาพอดี”

          “ว่าไงสองสาว วันนี้มีนัดกันที่ไหนหรือเปล่าครับ”

สุดเขตแฟนหนุ่มของนารารัตน์ซึ่งเป็นรุ่นพี่และเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน

          “ไม่ได้ไปไหนค่ะพี่เขต...ก็พระพายดันมีนัดกับหวานใจซะก่อน...เส้นด้ายเลยอดเลยค่ะ”

          “อ่าว...ก็พระพายเขามีแฟนนี่ เขาก็ต้องไปกับแฟนเขาสิ แล้วเราไม่มีแฟนหรือไง...ลืมพี่เขตไปแล้วเหรอครับ”

          ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง! เสียงแอพลิเคชั่นแชทของนันท์นลินดังขึ้นแทรกแบบระรัว

          “อุ้ย! นั่นไง สงสัยพี่วีร์จะตามหวานใจของเขาแล้วแหละ”

          “เอ่อ...” นันท์นลินมองข้อความที่ถูกส่งผ่านแชท คนที่ส่งมานั้นไม่ใช่คนรักของเธอ แต่กลับเป็นอีกคนหนึ่ง...

          คุณพริษฐ์ : วันนี้มาหาฉันที่ห้อง

          คุณพริษฐ์ : [แชร์สถานที่]

          คุณพริษฐ์ : ฉันจะกลับตอนสองทุ่ม หวังว่าคงเจอเธอนะ

          พระพาย : [สถานะอ่าน]

          “งั้นเราสองคนก็ไปกันเถอะ”

          “พี่วีร์มาแล้วใช่ไหมพระพาย”

          นารารัตน์ถามเพื่อนสาวของเธอ ที่ก้มอ่านข้อความในมือถือ แต่เพื่อนเธอกลับมีสีหน้ากังวลแปลกๆ ชอบกล

          “อืม...พี่วีร์มารอพระพายแล้ว งั้นพระพายไปก่อนนะเส้นด้าย พี่เขต”

ความว้าวุ่นใจเพิ่มเป็นทวีคูณเข้าไปอีก วันนี้กวินกานต์คนรักของเธอจะมารับ เธอจะหาทางออกอย่างไรดี

          “โอเค งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะพระพาย”

          “โอเคจ้า...”

          ทันทีที่เดินออกมา นันท์นลินกดดูสถานที่ที่ถูกแชร์มาทันที ‘ไม่ใช่ที่บ้านนี่’ คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันทันที และมันไม่ใช่สถานที่เดิมที่เธอไปเมื่อคืน นันท์นลินจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี อีกไม่นานคนรักของเธอจะมารับแล้ว

          นิ้วเรียวสวยกดพิมพ์ข้อความตอบกลับในแชททันที

          พระพาย : วันนี้ดิฉันไม่สะดวกค่ะ ขอเลื่อนเป็นพรุ่งนี้ได้มั้ยคะคุณพริษฐ์

          นันท์นลินรอการตอบกลับราวสิบนาที แต่ก็ไร้วี่แววการเปิดอ่านแชท นันท์นลินจะทำอย่างไรดี อีกไม่กี่นาทีกวินกานต์ก็จะมาตามนัดแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด...

.....................

           หนึ่งชั่วโมงต่อมา...ณ เพนท์เฮ้าส์สุดหรู

“เชิญทางนี้ครับ...”

“...” นันท์นลินไม่มีทางเลือกไหนอีกแล้ว นอกจากมาหาเขาตามคำบัญชาของชายหนุ่ม ‘วันนี้พระพายขอกลับก่อนค่ะพี่วีร์ พระพายมีเรื่องจะต้องคุยกับคุณพ่อค่ะ ไว้วันหลังนะคะ’ นันท์นลินจำใจต้องโกหกคนรักของเธออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“คุณพริษฐ์ฝากคีย์การ์ดไว้ให้คุณครับ เชิญคุณตามสบายเลยนะครับ”

พนักงานชายบอกเธอ หลังจากที่พานันท์นลินมายังห้องใหญ่ ที่ดูกว้างขวางโอ่อ่าเป็นอย่างมาก น่าจะเป็นเพนท์เฮ้าส์มากกว่า เพราะบริเวณภายในห้องนั้นกว้างหรูหรามาก ข้าวของเครื่องใช้และเฟอร์นิเจอร์ครบครัน นันท์นลินยืนเคว้งอยู่กลางห้อง

ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงเรียกจากสมาร์ทโฟนของเธอดังขึ้น

“ค่ะป้าน้อย”

“คุณหนูคะ...เอ่อ...คุณวีร์ค่ะ...คุณวีร์มาหาคุณหนูที่บ้านค่ะ...”

“อะไรนะคะ...พี่วีร์มาหาพระพายเหรอคะ”

“ค่ะคุณหนู...คุณวีร์กำลังคุยกับคุณพ่ออยู่ค่ะ...คุณท่านน่าจะ...เอ่อ...กำลังบอกความจริงกับคุณวีร์อยู่นะคะ ป้าน้อยเกรงว่าจะ...”

กาญจนาได้ยินเสียงโต้ตอบของชายหนุ่มทั้งคู่ดังขึ้นมาเป็นระยะ

“พระพายจะทำยังไงดีล่ะคะป้าน้อย คุณพ่อจะบอกความจริงกับพี่วีร์หรือเปล่าคะ”

“ป้าว่าคงไม่ทันแล้วค่ะคุณหนู ตอนนี้คุณวีร์เธอกำลังออกไปแล้วค่ะ”

“งั้น พระพายขอคุยกับคุณพ่อหน่อยค่ะ”

ความกังวลระดับสิบของนันท์นลินทะยานขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับสายเรียกเข้าจากคนรักของเธอแทรกขึ้นมา นันท์นลินจะทำอย่างไรดี!

“คุณพ่อคะ...คุณพ่อคุยกับพี่วีร์ว่ายังไงเหรอคะ”

นันท์นลินกรอกคำพูดลงไปทันทีอย่างร้อนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“พ่อก็บอกความจริงกับวีร์ไปน่ะสิลูก ในเมื่อแฟนของลูกช่วยอะไรลูกไม่ได้ วีร์เขาก็ควรจะรู้ความจริงเรื่องของลูกนะ”

ความเป็นจริงเจนภพต้องการที่จะตอกกลับคนรักของลูกสาว เพราะนอกจากจะช่วยเหลืออะไรเขาไม่ได้แล้ว นายภากรพ่อของกวินกานต์ก็ควรจะได้รับรู้เสียที ว่าเขาไม่ต้องการความช่วยเหลืออะไรจากคนพวกนั้นอีกแล้ว เพราะตอนนี้ลูกสาวของเขาได้ช่วยเขาแล้ว

“ทำไมคุณพ่อถึงบอกพี่วีร์คะ ทำไมคุณพ่อไม่ให้พระพายเป็นคนบอกพี่วีร์เองคะ”

น้ำเสียงอันสั่นเครือตอบกลับผู้เป็นพ่อด้วยหัวใจอันร้าวราน นันท์นลินเสียใจอย่างที่สุดกับสิ่งที่พ่อของเธอทำไป

“ลูกจะรออะไรอีกพระพาย จะรู้เร็วหรือช้าพี่วีร์ของลูกก็ต้องรู้อยู่ดี นอกจากจะช่วยอะไรไม่ได้แล้ว พ่อว่าลูกไม่ต้องไปสนใจหรอกนะ เรื่องนี้พี่วีร์ของลูกน่าจะเข้าใจแล้ว”

“หมายความว่ายังไงเหรอคะคุณพ่อ...”

“ก็พ่อบอกพี่วีร์ของลูกไปทั้งหมดแล้วว่าลูกต้องใช้หนี้แทนพ่อ...และอีกอย่างพ่อก็บอกว่าคนที่พ่อเป็นหนี้นั้นเป็นใคร”

เจนภพจงใจที่จะบอกเรื่องทั้งหมดกับคนรักของลูกสาว เพื่อเป็นการเอาคืนเล็กๆ จากลูกชายของนายภากร!

“พ่อทำแบบนั้นทำไมคะ ทำไมไม่คิดถึงจิตใจพระพายบ้างคะ ทำไมคุณพ่อไม่รักพระพายเลยเหรอคะ...”

หยาดน้ำตารินไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยทันที นัยน์ตาหญิงสาวเต็มไปด้วยความชอกช้ำ ความผิดหวังและความน้อยเนื้อต่ำใจพุ่งเข้ากระแทกสู่กลางใจของเธอทันที นันท์นลินเจ็บปวดเหลือเกิน ทำไมเธอต้องเจอกับสิ่งนี้

“พ่อหวังดีกับลูกนะพระพาย”

“ขอบคุณนะคะ...ที่คุณพ่อหวังดีกับพระพาย”

นันท์นลินมองสายเรียกเข้าของชายคนรักที่กระหน่ำโทรเข้ามา

ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงเรียกแทรกขึ้น หลังจากที่นันท์นลินวางสายจากผู้เป็นพ่อ

‘นันท์นลินจะทำอย่างไรดี?’

ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง!  เสียงแอพพลิเคชั่นแชทดังขึ้นในเวลาต่อมา...

พี่วีร์ : พระพายอยู่ที่ไหน ทำไมไม่รับสายพี่ พี่เป็นห่วงพระพายนะครับ พี่รู้ความจริงทั้งหมดแล้ว พี่ไม่โกรธพระพายนะครับ พี่ยังรักพระพายเหมือนเดิม ได้โปรด...รับสายพี่ด้วยครับ

ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงเรียกเข้าดังอีกครั้ง

แกร๊ก!! เสียงประตูใหญ่เปิดออกทันใด

สมาร์ทโฟนถูกกดปิด มือบางรีบเช็ดน้ำตาออกจากหางตาทั้งสองข้างทันที

“...” พริษฐ์เหลือบมองหญิงสาวที่ยืนอยู่กลางห้อง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน และมองมาอย่างสงสัย

“เอ่อ...ดิฉันตอบแชทคุณไปค่ะ ว่าวันนี้ดิฉันไม่สะดวก จะขออนุญาตคุณค่ะ แต่คุณไม่ตอบกลับ...”

“อืม คุณลืมไปแล้วหรือไง! ว่าถ้าผมเรียกคุณเมื่อไหร่ คุณจะต้องพร้อมสำหรับผมเสมอ!”

“แต่” นันท์นลินอ้ำอึ้ง ปัญหาเก่าของเธอก็ยังไม่ได้สะสาง ป่านนี้พี่วีร์ของเธอจะเป็นอย่างไรบ้าง

“งั้น คุณจะยกเลิกสัญญาทั้งหมดก็ได้ ผมจะคิดค่าเสียหายทั้งหมดให้คุณเท่าที่คุณเสียไปละกัน”