ตอนที่ 25 เงื่อนไขการชดใช้หนี้

“ไม่ค่ะ ดิฉันยังยืนยันคำเดิมค่ะ เพียงแต่ดิฉันมีธุระค่ะ ก็เลยจะขออนุญาตคุณค่ะ”

“คุณหมายถึงคนรักของคุณงั้นสิ! ที่เป็นธุระของคุณตอนนี้”

พริษฐ์รู้ความจริงพร้อมรูปถ่ายที่ลูกน้องของเขาส่งมาให้เขา ว่าเธอคนนี้มีแฟนแล้ว ความรู้สึกบางอย่างวูบเข้ามากลางใจของ พริษฐ์อย่างจัง เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทำไมเขาถึงรู้สึกแบบนั้น หรืออาจเป็นเพราะเขาเป็นคนแรกของเธอหรืออย่างไร เลยเกิดความหวงขึ้นมา ‘เขายังกินไม่อิ่มเลยนะ’

“คะ?” ประโยคที่ชายหนุ่มเอ่ยออกมาทำให้นันท์นลินตื่นตะลึงในทันใด ‘เขารู้ว่าเธอมีแฟนแล้วงั้นหรือ’

“คุณคิดว่าผมไม่รู้เรื่องของคุณหรือไง แต่ผมก็แปลกใจอยู่อย่างนะ ว่าทำไมไอ้หมอนั่นมันถึงไม่ยอมเปิดซิงคุณ รออะไร หรือนายเจนภพมันเรียกเยอะหรือไง ไอ้หมอนั่นมันถึงไม่ยอมสู้”

วาจาเสียดสีถูกสาดทันที เพราะความไม่พอใจ

“เราเป็นแฟนกัน! และรักกัน ไม่จำเป็นจะต้องจบด้วยการนอนด้วยกันนี่คะ...เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ ยังไงคุณก็คือคนแรกของดิฉันไปแล้ว ดิฉันคงไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้วค่ะ ขอความกรุณาอย่าพูดเรื่องส่วนตัวของดิฉัน เงื่อนไขระหว่างเราคือการชดใช้หนี้สินเท่านั้น เรื่องอื่นที่นอกเหนือจากนี้ไม่เกี่ยวค่ะ!”

เพราะความโกรธจากคำพูดดูถูกเหยียดหยามจากชายหนุ่ม ทำให้นันท์นลินตอบกลับเขาไปอย่างทันควัน! เธอไม่จำเป็นจะต้องห่วงความรู้สึกของใครแล้ว ในเมื่อเขาเองไม่คิดที่จะให้เกียรติเธอ นันท์นลินพร้อมโต้กลับเหมือนกัน ความเจ็บปวดทั้งหมดทั้งมวลที่เธอได้รับวันนี้ มันคือเชื้อเพลิงที่สุมเข้าไปในใจของเธอให้ลุกโชน

“อืม...เก่งนี่...เอาเป็นว่าเรามาโฟกัสเรื่องใช้หนี้ของคุณดีกว่า ต่อจากนี้ไปคุณต้องย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ ไม่ว่าผมจะมาหรือไม่มา คุณต้องมาอยู่ห้องนี้ตลอดหนึ่งปี โดยที่ผมไม่ต้องโทรตามคุณอีก”

“ดิฉันเดินทางมาได้ค่ะ และไม่จำเป็นที่จะต้องพักอยู่ที่นี่”

ใบหน้าสวยเชิดขึ้นเล็กน้อย นันท์นลินมาจนสุดทางแล้ว เธอควรจะต้องสู้ต่อไป

“เก่งมากสาวน้อย...เมื่อคืนผมสอนคุณไปไม่เท่าไหร่นี่ หรือวันนี้ไอ่หนุ่มนั่นมันสอนต่อจากผมไปแล้ว คุณถึงดูหมั่นใจต่อปากกับผมได้...”

น้ำมันเชื้อเพลิงชั้นดีถูกสาดเข้าไปในกองไฟอีกครั้ง

“ค่ะ...แล้วแต่คุณจะคิดค่ะ ดิฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไรอีกแล้วนี่คะ...”

“แต่ผมขอสั่งคุณ! ถ้าไม่ทำก็ยกเลิกสัญญาตามที่ผมบอกไป  ผมจะชดใช้ค่าเสียหายเมื่อคืน ที่เหลือก็บอกนายเจนภพรีบหามาคืนผมให้ทันเวลาก็แล้วกัน!”

“คุณ!” นันท์นลินมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความรู้สึกโกรธอย่างที่สุด เขาบีบบังคับเธอไม่ให้มีทางเลือกอื่นเลย

“ว่าไง...ถ้าไม่ทำตามเงื่อนไขของผม ก็เชิญออกไปได้!”

ร่างสูงยักไหล่กว้างพร้อมกับเดินปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตรงไปยังโซฟาตัวใหญ่กลางห้องทันทีอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า

“ตกลงค่ะ ดิฉันจะย้ายมาอยู่พรุ่งนี้!”

ความเจ็บปวดในระดับสิบถูกสาดเข้ามากลางใจของ นันท์นลินอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เธอจะมีทางเลือกไหนได้อีก นอกจากยอมเป็นเบี้ยล่างของเขา

“งั้นก็มาทำหน้าที่ของคุณ! สาวน้อย”

พริษฐ์ยื่นมือทั้งสองข้างออกไป เพื่อต้องการให้หญิงสาวเข้ามาทำหน้าที่ชดใช้หนี้ของเธอ

“ทำอะไรคะ?” นันท์นลินเอ่ยถามอย่างมึนงง เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เขากำลังทำอยู่

“ผมอยากอาบน้ำ และอยากผ่อนคลายกับคุณในนั้น ต่อไปคุณไม่ต้องให้ผมบอกคุณทุกครั้ง ความจริงคุณต้องหัดเรียนรู้ไว้บ้าง อย่าลืมเหตุผลที่คุณมาหาผมที่นี่สิ!”

น้ำเสียงของพริษฐ์เริ่มแหบพร่าขึ้นฉับพลัน พริษฐ์ยอมรับว่าตัวเองยังติดใจรสสวาทจากเธอ วันนี้ทั้งวันเขาไม่เป็นอันทำงาน ภายในใจร้อนรุ่มเมื่อคิดถึงเรือนร่างอวบอิ่ม ยามที่อยู่ใต้ร่างเขา เสียงร้องของเธอทำให้เขารู้สึกกระชุ่มกระชวยอย่างบอกไม่ถูก

“...” นันท์นลินเดินเข้าไปหาเขาอย่างช้าๆ เธอไม่เหลืออะไรแล้ว แม้กระทั่งศักดิ์ศรี เขาคนนี้เป็นคนที่บดขยี้เธออย่างเหี้ยมโหด

“ปรนนิบัติผมสิ” พริษฐ์นั่งพิงพนักโซฟาใหญ่อย่างใจเย็น เพื่อรอคอยในสิ่งที่ตัวเองสั่งการ

“ค่ะ...คุณพริษฐ์”

ร่างบางหย่อนสะโพกลงนั่งข้างๆ ชายหนุ่มพร้อมกับเอื้อมมือทั้งสองข้างไปปลดกระดุมเสื้อเขา มือบางสั่นระริกเพราะความประหม่าผสมกับความโกรธที่ไม่สามารถจะทำอะไรชายคนนี้ได้นอกจากทำตามคำสั่งของเขาเท่านั้น

สายตาคมกริบจับจ้องไปยังใบหน้านวลเนียนที่แต่งแต้มเครื่องสำอางเพียงบางเบา ดวงหน้าสวยเกลี้ยงเกลาใสความงดงามผุดผ่องกระจ่างใส ริมฝีปากอวบอิ่มชมพูระเรื่อที่เผยอน้อยๆ ยามเผลอไผลนั้นหวานอย่างที่สุด เธอคนนี้มีแรงดึงดูดทางเพศสูงมาก โดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลยสักนิด แม้แต่ตัวพริษฐ์เองก็ยังติดใจในรสสวาทของเธอจนต้องอ้างเหตุผลของการชดใช้หนี้สินเพื่อบังหน้า

“เรียบร้อยค่ะ” เสียงใสปลุกภวังค์ของพริษฐ์ให้ตื่นจากการยลโฉมความงามที่อยู่เบื้องหน้า เขาชะงักเล็กน้อย

“เตรียมอ่างน้ำให้ผมด้วยสิ”

“ค่ะ” ร่างบางรับคำสั่ง พร้อมกับลุกขึ้นและเดินตรงไปยังห้องน้ำใหญ่ โดยรวมเพนท์เฮ้าส์ห้องนี้น่าจะราคาไม่ต่ำกว่าสิบล้านแน่นอน เพราะความหรูหราของห้องนั้นถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาสูงลิบลิ่วบ่งบอกฐานะของเจ้าของผู้มั่งคั่ง แต่ก่อนนั้นนันท์นลินก็เคยมีทุกอย่างเพียบพร้อม พ่อของนันท์นลินเลี้ยงเธอมาอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นเงินทอง รถหรู สิ่งของต่างๆ พ่อของเธอประเคนมาให้โดยไม่ขาดตกบกพร่องเลยสักครั้ง แต่ทว่าตอนนี้สิ...เงินทองที่พ่อของเธอนำมาปรนเปรอเธอนั้น นันท์นลินจะต้องกลับมาใช้หนี้ในรูปแบบการเป็นทาส!...คิดแล้วน่าเวทนาตัวเองจริงๆ

“อุ้ย!!” นันท์นลินตกใจสุดขีด! เมื่ออยู่ดีๆ ร่างสูงก็เดินเข้ามาโดยสภาพร่างกายของเขาตอนนี้ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น เขาเปลือยกายอวดเรือนร่างกำยำ แต่ที่หนักไปกว่านั้น ‘เจ้าแท่งร้อนนั้นกลับมีชีวิตขึ้นมาจนตั้งชูชันท้าลม’

“คุณจะนอนในนี้หรือไง...พระพาย!”

“เอ่อ...น้ำในอ่างยังไม่เต็มเลยค่ะ ทำไมคุณถึง”

สายตาของนันท์นลินเฉออกไปด้านข้าง เธอไม่กล้ามองภาพอันล่อแหลมนั้นเลย ทำไมเขาถึงไม่อายบ้าง...

“คุณจะเติมให้มันล้นเลยหรือไง!”

พูดจบเรือนร่างอันเปล่าเปลือยก็ก้าวลงไปในอ่างอาบน้ำทันทีโดยที่นันท์นลินยังไม่ทันจะได้ลงครีมอาบน้ำเลยด้วยซ้ำ

“งั้นดิฉันขอตัว...”

“มานี่!!” เสียงอันแหบห้าวออกคำสั่ง