แชร์

หนี้ร้าง มาเฟียรัก
หนี้ร้าง มาเฟียรัก
ผู้แต่ง: พันธกา มัสญาภา มัสยาปลา

กระตุกหนวดมังกร(1)

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-09-07 03:54:42

   ถนนเส้นเล็กๆทางลัดจากเมืองเกาลูนมายังเมืองฮ่องกง รถยนต์ทรงยุโรปสีดำเงาสามคันวิ่งเรียงตามกันมาด้วยความเร็วระดับปานกลาง

ด้านเบาะหลังรถยนต์คันที่สองนั้น มีชายร่างสูง ใบหน้าเรียบนิ่งนั่งมาในรถด้วยท่าทีที่เงียบสงบ แต่ว่าภายใต้แว่นกันแสงสีดำนั่น ดวงตาคมมองผ่านกระจกทึบสีดำออกนอกหน้าต่างอย่างระแวดระวัง

เส้นทางที่รถวิ่งผ่านมาดูโล่งตาจนผิดสังเกต เลนถนนฝั่งตรงข้ามว่างเปล่าไม่มีแม้แต่รถยนต์วิ่งสวนทางมาแม้แต่คันเดียว

ชายหนุ่มล้วงมือขวาเข้าในเสื้อสูทพร้อมกับดึงอาวุธปืนสีเงินมันวาวออกมาเตรียมพร้อม ท่าทางของชายหนุ่มทำให้ลูกน้องคนสนิทที่นั่งอยู่ด้านหน้าคนขับหันกลับมาถามเจ้านายด้วยความสงสัย

“มีอะไรหรือเปล่าครับนาย”

“โทรบอกคนของเราทุกคัน ให้ระวังตัวฉันมีลางสังหรณ์ว่าเราจะถูกลอบทำร้าย….”

พูดยังไม่ทันจบประโยค รถคันแรกก็เกิดยางระเบิด เสียหลักหมุนคว้างอยู่กลางถนน รถคันที่สองที่ชายหนุ่มนั่งมาถึงกับเบรกกะทันหันเสียงล้อรถลากไปกับพื้นจนเกิดแรงเสียดสีแล้วก็จอดนิ่งอยู่ห่างจากรถคันแรกไม่ไกล

เหล่าลูกน้องบอดี้การ์ดชุดดำที่นั่งมาในรถ ต่างรีบวิ่งมาที่รถเจ้านายพร้อมกับอาวุธปืนครบมือ ทุกคนยืนล้อมกรอบเจ้านายไว้เหมือนเอาตัวเองเป็นโล่ป้องกันภัย

“หวัง จางเหว่ย”

หัวหน้าแก๊งมังกรดำ มาเฟียอันดับหนึ่งในฮ่องกงที่แม้แต่นักการเมืองและตำรวจยังหวั่นๆ หากต้องมีเรื่องกับคนกลุ่มนี้ เขาขึ้นมาเป็นหัวหน้าแก๊งแทนพ่อของตัวเองที่ถูกฆ่าตายพร้อมกับแม่เมื่อ5ปีก่อนและยังตามจับคนร้ายไม่ได้ ความแค้นครั้งนั้นทำให้ชายหนุ่มจากที่เคยเป็นคนร่าเริงสดใส กลายเป็นคนเงียบขรึมและเย็นชาจนน่ากลัว

เขาตั้งปณิธานกับตัวเองว่าจะตามล่าไอ้คนชั่วมาตัดคอแล้วเอาเลือดมาล้างตีนให้ได้แทนบุพการีที่ล่วงลับไปแล้วให้ได้

“ปัง ปัง ปัง”

เสียงปืนที่ดังขึ้นสนั่นหวั่นไหวพร้อมกับร่างของลูกน้องร่วงลงพื้นนอนแน่นิ่ง กลิ่นเลือดคาวคละคลุ้งจนติดจมูก หวัง จางเหว่ย จึงบอกลูกน้องให้หาที่หลบกระสุนไม่ต้องห่วงตนเองแล้วก็ลุกขึ้นยืนตวัดปลายกระบอกปืนเล็งไปยังกลุ่มคนลึกลับ ที่แอบอยู่หลังต้นไม้ไม่ไกลจากที่เขายืนอยู่นัก

คมกระสุนวิ่งเจาะแขนพวกมันทีละคน ทีละคน แล้วพากันวิ่งหนีหายกันไปคนละทิศ คนละทางเพราะรู้แล้วว่าหากอยู่ต่อก็คงสู้ฝั่งของ หวัง จางเหว่ย ไม่ได้แน่นอน เหลือเพียงแค่ลูกกระจ๊อกที่นอนหายใจรวยรินใกล้ตาย

“ใครเป็นคนส่งแกมา”

จิน หั่ว ลูกน้องคนสนิทที่เป็นทั้งเลขา และมือขวาที่คอยติดตามหวัง จางเหว่ยมาตั้งแต่เด็กได้กระชากคอเสื้อชายคนดังกล่าวขึ้นมาถาม แต่ก็เปล่าประโยชน์ เมื่อมันพยายามกัดเม็ดยาแคปซูลสีเหลือง แล้วกลืนก่อนจะน้ำลายฟูมปาก ตาเบิกโพลง ชักกระตุก ตัวเกร็ง แล้วก็ตายไปต่อหน้าต่อตาโดยที่ จินหั่วยังไม่ทันได้รับคำตอบใดๆ

“มันตายแล้วครับคุณหวัง ผมคาดว่ามันน่าจะชิงฆ่าตัวตายก่อน เพราะดูจากที่มันพยายามกลืนยาแล้ว ผมคิดว่าถึงมันจะมีชีวิตรอดกลับไปมันก็คงตาย จากคนที่จ้างมันมา”

“ส่งคนของเราออกหาข่าว ตามสืบให้ได้ว่าใครที่มันต้องการให้ฉันตาย แล้วอย่าลืมให้ตำรวจเอายาที่มันกินไปพิสูจน์ด้วยว่าเป็นยาประเภทไหน”

“ผมว่ามันแปลกๆ นะครับ ตั้งแต่คุณหวังขึ้นมาดำรงตำแหน่งแทนนายท่านที่จากไป ผมก็ไม่เคยเห็นคนกลุ่มไหนตั้งตนเป็นปรปักษ์กับเราเลย แต่พอคุณหวังไปกว้านซื้อโรงแรมที่เกาลูนมา ก็เกิดเหตุการณ์นี้เลย ผมว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ”

“ไม่แปลกหรอกจิน หั่ว ก็โรงแรมที่ฉันไปซื้อมา เบื้องหลังมันก็คือแหล่งค้ามนุษย์และก็แหล่งสาวขายบริการจากทั่วเอเชียที่ยอมแลกตัวเองเพื่อเงิน แล้วแกคิดว่าใครจะได้ผลประโยชน์จากตรงนี้มากที่สุดละ”

“ตำรวจ…..”

นั่นคือสิ่งแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวของมือขวาคนสนิท หากคุณหวังซื้อโรงแรมมาทั้งหมดแล้วเปลี่ยนภาพพจน์ใหม่ให้เป็นโรงแรมระดับห้า และเปิดกาสิโนแห่งใหม่ที่ถูกกฎหมาย คนที่เสียผลประโยชน์จากการรีดไถเงินค่าคุ้มครองจากกลุ่มคนที่หนีเข้าเมืองแบบผิดกฎหมาย รวมไปถึงกลุ่มผู้มีอิทธิพลในละแวกนั้น ที่แม้จะทำท่าทางหวาดหวั่นเกรงกลัวต่อแก๊งมังกรดำ แต่ว่าลับหลังก็คอยแต่จะหักหลังเพื่อหวังผลประโยชน์

“แล้วคุณหวังรู้ได้ยังไงครับว่าเราจะถูกพวกนั้นลอบยิง”

“รถกระบะคันเก่าๆ ที่วิ่งสวนเราไป ตรงแยกเหิ่นฮ่าวนั้นไง ล้อรถข้างซ้ายฝั่งคนขับมันแบน แต่คนขับก็ยังฝืนขับต่อ ทั้งๆ ที่รถเราก็ขับผ่านแต่ไม่ยักเห็นโบกมือ หรือจอดรถขอความช่วยเหลือจากเรา เหมือนกำลังขับรถหนีความกลัวอะไรสักอย่าง และอีกอย่างปกติถนนเส้นนี้จะมีวิ่งรถสวนเลนไปมาตลอด แต่วันนี้แปลกมากที่ไม่มีรถสักคันวิ่งผ่านเราไปเลย”

หวัง จางเหว่ยพูดพร้อมกับเดินไปขึ้นรถที่ลูกน้องเตรียมรออยู่ไม่ไกล ซึ่งตอนนี้ตำรวจในพื้นที่ก็มาถึงที่เกิดเหตุได้สักพักแล้วกำลังเคลียร์พื้นที่แล้วเก็บหลักฐานเพื่อหาข้อมูลตามจับคนร้าย

“ลูกน้องของเราที่บาดเจ็บ นายช่วยจัดการค่ารักษาทั้งหมด และจ่ายเงินชดเชยให้กับครอบครัวเขาด้วย และให้พวกเขารักษาตัวจนกว่าจะหาย ค่อยกลับมาทำงานใหม่”

“ครับ คุณหวัง ส่วนเรื่องนี้ผมจะให้คนของเราไปสืบมาให้เร็วที่สุดครับ”

หวัง จางเหว่ยพยักหน้าให้ลูกน้อง แทนคำตอบ แล้วก็ปรับใบหน้านิ่งเฉยเหมือนเดิม ชีวิตที่ถูกแขวนอยู่บนเส้นด้ายตลอดเวลา เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชะตาชีวิตของเขาจะเป็นเหมือนพ่อหรือเปล่า ชีวิตที่สุขสบายทางกายแต่ไร้ความสุขทางใจ อยู่อย่างโดดเดี่ยวท่ามกลางคมกระสุน

 

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • หนี้ร้าง มาเฟียรัก   ความผูกพัน(1)

    เรียวขายาวที่รับกับรูปร่างกำยำ ย่างก้าวเข้ามาใน อพาร์ทเม้นท์ ก็ทำเอาเหล่าพนักงานที่อาศัยอยู่ที่นี่ถึงกับแตกตื่น ว่าเกิดอะไรขึ้นกับที่นี่หรือเปล่า เพราะท่านประธานหวังไม่เคยมาที่นี่เลยสักครั้งหากแม้ว่าที่นี่มีปัญหาอะไรผิดพลาดจะมีเพียงแค่ลูกน้องปลายแถวที่ถูกส่งมาจัดการความเรียบร้อย เมื่อวันก่อนคุณจิน หั่ว มาที่นี่ว่าแปลกแล้ว แต่วันนี้ท่านประธานมาเองน่าแปลกเสียยิ่งกว่าจางเหว่ยเดินมาหยุดที่ประตูห้องหนึ่ง ก่อนจะเคาะห้องสองสามทีเพื่อให้คนด้านในรู้ว่ามีผู้มาเยือนแต่ก็ไร้ซึ่งปฏิกิริยาของบุคคลที่อยู่ด้านในจะเดินมาเปิดประตูให้สักนิด เขาได้ยินเพียงเสียงดนตรีเพลงEDMที่จังหวะ ชวนให้ออกมาแดนซ์เสียมากกว่าจางเหว่ยยืนรออยู่นานและคิดว่าแม่สาวเจ้าที่อยู่ด้านในนั้นคงไม่ออกมาเปิดประตูให้เขาเป็นแน่ ใบหน้าคมจึงพยักหน้าให้ลูกน้อง ที่ยืนท่าสงบนิ่งอยู่ไม่ไกล เขาล้วงกุญแจสำรองออกมายื่นให้กับเจ้านายอย่างไว ราวกับรู้ใจนิ้วมือเรียวค่อยๆ ไขประตูลูกบิดเข้าไป วินาทีที่เปิดประตูออก จางเหว่ย ถึงกับตะลึงทางด้านลูกน้องที่ตามติดมาด้วยก็ถึงกับหันหลังให้กับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้ามนสิชาที่อยู่ในสภาพนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว ซึ

  • หนี้ร้าง มาเฟียรัก   หลบซ่อน

    “ พระธาตุเชิงชุมคู่บ้าน พระตำหนักภูพานคู่เมือง งามลือเลื่องหนองหาน แลตระการปราสาทผึ้ง สวยสุดซึ้งสาวภูไท ถิ่นมั่นในพุทธธรรม ที่นี่ FM 91.5….”เสียงคำขวัญประจำจังหวัดสกลนครที่ดังแว่วผ่านโฆษณาวิทยุธานินทร์สีดำเงา ของลุงกับป้าที่อายุราวๆ 50 ปี ซึ่งได้ศจีจ้างบุคคลทั้งสองมาตัดหญ้าที่บริเวณรอบๆ บ้านสวนในตำบลเล็กๆ ของอำเภอพรรณนานิคม“แม่คะ ตาว่าเรากลับไปรับพี่มนเถอะนะคะ”เรียวขายาวยังก้าวไม่ทันถึงคนเป็นมารดาด้วยซ้ำ กวิตาก็เปิดประเด็นนี้ขึ้นมาคุยกับศจีทันที พอมาถึงสกลนคร เธอก็คะยั้นคะยอให้มารดาเล่าทุกอย่างให้ฟังกวิตาจึงรู้เรื่องแล้วว่า มารดาได้ติดหนี้การพนัน จนต้องเอาบ้านเอาที่ดินไปค้ำประกัน แถมยังทิ้งพี่มนเอาไว้ใช้หนี้แทนเธอเสียอีก“แกจะกลับไปให้พวกมันฆ่าทิ้งหรือไงหนีเอาตัวรอดมาได้ก็บุญแล้ว”“แล้วพี่มนละแม่ ที่เราทำอยู่ตอนนี้ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอ พี่มนก็ลูกแม่นะ แม่ไม่ห่วงพี่มนเลยหรือไง”“ฉันรู้แล้ว กำลังคิดหาวิธีหาเงินกลับไปไถ่ตัวพี่แกอยู่นี้ไง”ศจีตัดบทสนทนา ไม่อยากฟังคำบ่นของลูกสาวคนเล็ก จึงเลี่ยงการต่อปากต่อคำแล้วเดินขึ้นมาบนห้องพระ ซึ่งมีรูปของสามีที่ตายไปแล้วตั้งอยู่อีกมุมของบ้านมื

  • หนี้ร้าง มาเฟียรัก   ช่องทางชำระหนี้(3)

    “คุณจะพาฉันไปไหนเนี่ย บอกให้ปล่อย”จางเหว่ย ไม่ตอบ แต่กลับผลักเธอเข้าไปในรถและสั่งคนขับให้ออกรถพร้อมกับบอกสถานที่ที่จะไป น่าจะเป็นที่ไหนสักแห่ง แต่เธอฟังเขาคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก เพราะพวกเขาสนทนาเป็นภาษาจีนตลอดทางที่รถเคลื่อนตัวมาบนถนน มนสิชาก็เอาแต่บ่นกระปอดกระแปดมาตลอดทาง จนจางเหว่ยเองก็เริ่มรำคาญและหมดความอดทน จึงหันไปผลักเธอลงบนเบาะแล้วโถมตัวคร่อมไว้ มนสิชาเองถึงกับตกใจใบหน้าซีด“คะ คุณจะทำอะไร อย่าคิดจะทำอะไรบ้าๆ นะ”“เธอจะหยุดพูดได้หรือยัง ฉันรำคาญ ถ้าเธอไม่หยุดฉันจะปิดปากเธอด้วยปากของฉันเอง”“แต่คุณ...”“ยังไม่หยุดอีก”สายตาดุๆ ที่จ้องมา ใบหน้ามึนตึง มนสิชาถึงกับเม้มปากมองเขาด้วยตาใสแจ๋วก่อนพยักหน้างึกๆ ให้บอกว่าจะไม่พูดแล้ว เขาเห็นว่าเธอเงียบสงบลงแล้ว จึงลุกขึ้นนั่งมนสิชาพอหลุดพ้นจากพันธนาการได้ก็เขยิบไปชิดติดกับประตูอีกฝั่งของเบาะรถทำตัวลีบเล็กหากสิงประตูได้คงทำไปแล้วจางเหว่ย แอบชำเลืองมองท่าทางนั้นแล้วหันหน้าหนี เผลออมยิ้มเบาๆ นึกว่าจะแน่ ไม่เก่งให้ตลอดนี่นาเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของ จิน หั่ว ที่นั่งอยู่เบาะหน้าข้างคนขับ เขาเห็นท่าทีของเจ้านายผ่านกระจกมองหลังในร

  • หนี้ร้าง มาเฟียรัก   ช่องทางชำระหนี้(2)

    สูดอากาศเข้าให้เต็มปอด ขันติๆ แต่ตอนนี้ขันแตกแล้ว มนสิชาเดินกระแทกไหล่จิน หั่ว อย่างแรงเพื่อให้เขาหลบทางให้แล้วก้าวเดินลงบันไดไปอย่างเร็วตรงลิ่วไปที่โรงแรมที่ตั้งอยู่ไม่ไกลทันที มีเพียงจิน หั่ว ที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามมนสิชาให้ทันโดยมีลูกน้องสองสามคนวิ่งตามหลังมา ตั้งแต่ทำงานกับคุณหวังมาไม่เคยมีใครจะมีปัญหาและปวดหัวได้เท่ากับยัยผู้หญิงคนนี้สักคน คุณหวังคิดอะไรของเขาอยู่จะต่อรองอะไรให้เสียเวลามนสิชาเดินมาถึงโรงแรมได้ก็เดินตรงดิ่งไปยังลิฟต์ VIP ที่เธอเคยขึ้นประจำเมื่อหลายวันก่อน แต่ก็ถูกพนักงานวิ่งมาดักไว้ ไม่ให้ขึ้นไปเพราะเธอยังไม่ได้แจ้งว่าขึ้นไปพบใคร และจะขึ้นไปด้วยจุดประสงค์อะไร อีกอย่างรายชื่อเธอก็ไม่ได้อยู่ในลิสต์แล้วตั้งแต่เมื่อเช้า“ฉันมาหา หวัง จาง...เหว่ย,,, “เธอเอ่ยชื่อลอดผ่านร่องฟันออกมาทีละคำ“นัดไว้หรือเปล่าคะ”“ไม่ได้นัดค่ะ แต่ฉันมีธุระสำคัญที่ต้องคุยกับเขา”“ถ้าไม่ได้นัด ก็ขึ้นไปพบไม่ได้ค่ะ”มนสิชาถอนหายใจด้วยความเซ็ง แล้วหันกลับไปมองหน้า จิน หั่ว ที่เดินมาถึงพอดี เชิงบอกว่าจะเอายังไงจิน หั่วจึงพยักหน้าให้พนักงานสาวว่าหลบทางให้เธอขึ้นไป หญิงสาวจึงหลบให้ด้วยท่าทางงงๆ ว่

  • หนี้ร้าง มาเฟียรัก   ช่องทางชำระหนี้(1)

    “ฮาโหล มน นั้น มนหรือเปล่า นี่มีนเองนะ”เสียงใสรอดผ่านปลายสายมาทันที ที่มนสิชากดรับ แค่ได้เห็นว่าเป็นเบอร์เพื่อนรักโทรข้ามประเทศมา เธอเองก็เหมือนเห็นแสงสว่างอยู่ที่ปลายอุโมงค์แล้ว“มีน มนอยากลับบ้าน “ เสียงแหบสั่นที่พยายามกลั้นน้ำเสียงสะอื้นเอาไว้“แกเป็นอะไรวะมน ใครทำอะไรแล้วแกร้องไห้ทำไม ทะเลาะกับคุณป้ามาเหรอ”“เปล่า มนถูกแม่กับน้องทิ้งไว้ที่ฮ่องกงอ่า มีน ........”เรื่องราวทุกอย่างถูกถ่ายทอดออกมาให้มีนาฟัง เธอพรั่งพรูทุกอย่างออกมาด้วยความทุกข์ใจเพราะยังคิดไม่ออกเลยว่าจะหาเงินด้วยวิธีไหนมาใช้หนี้ให้ทันภายใน 6เดือนให้เจ้าหนี้อย่างหวัง จางเหว่ย“ทำไมคุณป้าใจร้ายแบบนี้นะ ให้ฉันไปยื่นเรื่องขอความช่วยเหลือที่สถานทูตให้ไหม”“ไม่ได้นะมีน ถ้าทำแบบนั้นแม่กับน้องฉันได้ถูกพวกนั้นตามฆ่าตายแน่ๆ”“ทำไมแกต้องห่วงด้วยวะ พวกเขาทำกับแกขนาดนี้นะมน เฮอ แล้วฉันจะช่วยอะไรแกได้มั่งเนี่ย”มีนาถามออกมาด้วยความร้อนใจ และเป็นห่วงไม่คิดเลยว่าแม่แท้ๆจะทำกับลูกได้ เห็นแค่ในนิยายเจอเรื่องจริงก็กับเพื่อนตัวเองนี่ละ“ฉันต้องทำ ต้องหาเงินมาคืนเขาให้ได้ แต่มีนช่วยอะไรมนหน่อยได้ไหม”“ได้สิ ให้ช่วยอะไร ให้มีนบินไปหาตอน

  • หนี้ร้าง มาเฟียรัก   ใครเป็นคนทำ(เตือน) (2)

    หลังจากนั้นไม่นานลูกน้องก็หิ้วปีกของชายวัยกลางคนเข้ามา ใบหน้าที่มีรอยช้ำเหมือนถูกซ้อมมาไม่นาน พอเห็นว่าหวัง จางเหว่ยยืนอยู่ก็แทบคลานเข่า เข้าไปหา พร้อมกับร้องขอให้ไว้ชีวิต“มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ ทำไมสภาพคุณหมอถึงเป็นแบบนี้” เฟ่ยตง ถามออกไปด้วยความโมโหแต่ก็ทำอะไรไม่ได้“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณเฟ่ยตงนะครับ คุณหวัง เขาไม่รู้เรื่องนี้”“ถ้างั้น ใครเป็นคนสั่งให้แกทำ”“ผมเองก็ไม่ทราบครับ ผมไม่ได้รู้จักกับพวกมือปืนนั้นเลย แต่มีคนส่งข้อความมาจ้างให้ผมผสมยาให้ ผมเห็นว่าเขาให้ค่าจ้างเยอะเลยตกลงยอมทำให้”หวัง จางเหว่ย หรี่ตามองทั้งเจ้านายทั้งลูกน้องอย่างใช้ความคิด“ที่มันพูดมาน่าจะเป็นความจริงครับ เพราะเมื่อเช้าตอนที่ผมให้ลูกน้องไปลากมันมา มันกำลังหนีกลุ่มมือปืน สงสัยจะถูกตามมาฆ่าปิดปาก”จิน หั่ว เดินเข้ามาบอกเจ้านาย เพราะดูจากสภาพที่ถูกตามเช็ดล้างแล้วก็คงจะเป็นเรื่องจริง“แล้วคนที่จ้างให้แกทำงาน แกเห็นหน้ามันไหม”“ผมไม่เห็นครับ มันใช้วิธีส่งข้อความมาหรือไม่ก็โทรมา ส่วนค่าจ้างมันก็ให้ผมไปเอาที่ตู้ฝากของที่สถานีรถไฟใต้ดิน”“แกแน่ใจนะว่าพูดความจริง ถ้าฉันจับได้ว่าแกโกหก แกจะไม่เหลือลมหายใจบนโลกใบ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status