ลูกหนี้ที่แม่ก่อ(2)

 “คุณหวัง ครับ ผู้หญิงไทยที่ชื่อศจีมาถึงแล้วครับ จะให้ผมเรียกเข้ามาพบเลยไหมครับ”

จิน หั่วบอกผู้เป็นเจ้านายที่นั่งหันหลังให้ หวัง จางเหว่ยที่มัวแต่มองวิวทิวทัศน์ยามค่ำคืนผ่านกระจกใสที่มองไปทางไหนก็มีแต่ตึกระฟ้าเต็มไปหมด เขาหันกลับไปพยักหน้าให้ลูกน้อง ว่าให้พาเธอเข้ามาได้

ศจีค่อยๆ ก้าวขาเข้าห้องมาอย่างช้าๆ มือที่ถือซองเอกสารเข้ามาเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ สายตามองไปยังรอบๆ ห้องที่ตกแต่งอย่างดูดีมีระดับ เมื่อหย่อนก้นลงนั่งบนเก้าอี้ เธอก็เลื่อนซองเอกสารให้มาเฟียหนุ่ม ที่จ้องมองเธอไม่ละสายตา

“ฉะ ฉันหาเงินมาใช้หนี้คุณไม่ทัน ก็เลยเอาโฉนดบ้านมาให้ก่อน ตามที่ฉันเคยบอกคุณไว้”

ศจีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่น ตะกุกตะกัก ใบหน้าที่ก้มต่ำไม่กล้าสบตา

หวัง จางเหว่ย หยิบเอกสารขึ้นมาดู แผ่นกระดาษโฉนดด้านในที่ข้อความตัวอักษรเป็นภาษาไทย เขาไม่แน่ใจว่ามันแปลว่าอย่างไร จึงยื่นเอกสารให้จิน หั่ว

ลูกน้องรับเอกสารมาแบบรู้งานโดยที่ไม่ต้องให้เจ้านายบอก นำไปให้พนักงานแปลทันที หายไปไม่นานก็เดินกลับมารายงานชายหนุ่ม

ศจีนั่งมองด้วยใจที่เต้นระส่ำระสายเพราะไม่รู้ว่าเขาคุยอะไรกัน เพราะภาษาที่ใช้สื่อออกมาเป็นภาษาจีนล้วนๆ ไม่มีอังกฤษสักคำที่พอจะให้เธอแปลออก

“โฉนดบ้านและที่ดินบนเกาะสมุย ไม่ใช่ชื่อคุณ เป็นชื่อใคร?”

น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยพูดกับศจีเป็นครั้งแรกตั้งแต่เธอเดินเข้ามานั่งอยู่ตรงนี้ เธอเองถึงกับสะดุ้งตอบไม่เป็นภาษา

“ปะ เป็นชื่อของลูกสาวฉันค่ะ”

“งั้น คุณก็ผิดสัญญา เพราะเอกสารสองฉบับนี้ไม่ใช่ชื่อคุณ”

“แต่ฉันเป็นแม่มัน ยังไงมันก็ยอมเซ็นโอนให้คุณแน่ๆ ค่ะ”

“คุณคิดว่าผมโง่เหรอ การซื้อขายที่ดินในประเทศไทยมันมีข้อจำกัด คุณเลยคิดว่าจะเอาที่ดินหลายไร่ ที่เป็นชื่อลูกคุณมาให้ผม ต่อให้ทำสัญญาซื้อขาย หรือโอนสุดท้ายมันก็เป็นโมฆะอยู่ดี มันไม่แฟร์กับผมสักนิดเลยนะครับคุณผู้หญิง”

“แต่กฎหมายไทยมีช่องว่าง ยังไงมันก็สามารถทำได้อยู่แล้ว”

“ผมรู้ แต่มันคงยุ่งยากเกินไป เสียเวลา กับแค่เงินไม่กี่ล้าน ผมมีทางเลือกให้คุณสองทาง ทางแรกหาเงินมาใช้หนี้ผมภายในสามวัน แต่ถ้าหาไม่ได้คุณกับลูก ตาย! ส่วนทางที่สอง…..”

หวัง จางเหว่ยไม่พูดต่อ แต่เลือกที่จะเปิดลิ้นชัก แล้วหยิบรูปถ่ายของกวิตาขึ้นมาวางบนโต๊ะ แล้วเลื่อนมาให้เธอเห็นเต็มๆ ตา

“หมายความว่าไงคะ”

“ส่งลูกสาวคุณ มาเป็นนางบำเรอผม”

“ไม่มีทาง ยังไงฉันก็ไม่มีทางให้ลูกสาวฉันต้องเอาร่างกายมาใช้หนี้แทนฉัน” น้ำเสียงของศจีสั่นเครือ ใบหน้าแดงก่ำ

“ถ้าไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น ก็หาเงินมาคืนผมให้ได้ภายในสามวัน ส่วนเอกสารโฉนดนี้ผมจะเก็บไว้เป็นหลักค้ำประกันแล้วกันนะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เชิญ”

หวัง จางเหว่ย ไล่ผู้หญิงตรงหน้าแบบอ้อมๆ ศจีที่สีหน้าวิตกกังวลเหมือนเจอมรสุมชีวิต เธอค่อยๆ ลุกเดินออกจากห้องไปด้วยอาการมึนงงว่าจะหาทางออกอย่างไร

“คุณหวังรู้อยู่แล้วนี่ครับว่าการครอบครองที่ดินในไทยค่อนข้างยุ่งยาก แล้วทำไมตอนแรกคุณหวังถึงยอมให้ผู้หญิงคนนั้นกู้เงินง่ายๆ ”

“แกอย่าลืมสิจิน หั่ว ว่าเรามีหุ้นบริษัทในประเทศไทยกี่บริษัท กับแค่ที่ดินไม่กี่ไร่ ยังไงเราก็ได้มาแบบถูกต้องอยู่แล้ว สิ่งที่ฉันอยากได้มากกว่าที่ดินตอนนี้คือ สิ่งนี้ต่างหาก..”

ชายหนุ่มหยิบรูปภาพของกวิตาขึ้นมามองด้วยสายตาแพรวพราว เขารู้สึกหลงใหลใบหน้ารูปไข่ คิ้วบาง จมูกโด่งที่โค้งรับกับริมฝีปากอวบอิ่ม รูปร่างหน้าตาชวนหลงใหล

จิน หั่วถึงกับอึ้งในความคิดเจ้านาย ที่รู้อยู่แล้วว่าเวลาสามวันผู้หญิงไทยคนนั้นคงหาเงินไม่ทันต่อให้ผู้เป็นแม่ยอมตายเพื่อใช้หนี้ แต่หากคนเป็นลูก เห็นแม่กำลังจะตายก็คงไม่ยอมเช่นเดียวกัน สุดท้ายแล้วก็ต้องยอมเป็นนางบำเรอ

“แม่ แม่!!”

“โอ๊ย แกจะเรียกฉันเสียงดังทำไมยัยมน ฉันตกใจหมด”

“ก็เรียกตั้งนานแม่ไม่ได้ยินเองนี่ ไม่รู้จะเหม่อ อะไรนักหนา แม่เป็นอะไรหรือเปล่า ตั้งแต่กลับมาจากไปหาเพื่อนหนูเห็นแม่เหม่อลอยตลอดเลย”

“เปล่า ไม่มีอะไร แล้วแกสั่งอาหารอะไรมาเยอะแยะ จะพากันกินหมดไหม” ศจีพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย

“ก็มนหิวนี่ แม่เล่นหายไปกับเพื่อนเป็นชั่วโมง อยู่กันตั้งสามคนทำไมจะกินไม่หมด”

“หือ ตาไม่สวาปามเข้าไปหมดนี่ หรอกนะพี่มน กินหมดนี่น้ำหนักขึ้นมาหลายกิโลแน่ๆ “

“แกจะคลั่งผอมไปไหนเนี่ยยัยตา ดูแกตอนนี่สิ ผอมจนฉันนึกว่ากระดูกเดินได้”

“ใครจะไปมีไขมันส่วนเกินที่แก้มแบบพี่ละ” สองศรีพี่น้องจิกกัดกันไปมา จนแม่ต้องห้ามทัพ เพราะกลัวจะวางมวย

“ยัยมน พรุ่งนี้แกอยากไปเที่ยวที่ไหนเป็นพิเศษไหมฉันจะพาไป”

“จริงเหรอแม่ แม่จะพามนไปจริงๆ เหรอ”

หน้าตาแป้นแล่น ชะโงกไปถามมารดาด้วยความดีใจ รอยยิ้มที่สดใสถูกส่งให้มารดา ตั้งแต่จำความได้ แม่เธอไม่เคยตามใจเธอสักครั้ง พอได้ยินแบบนี้มนสิชาเองก็อดดีใจไม่ได้

“เออ สิ ถามมากจังสรุปแกจะไปที่ไหน”

“หนูอยากไป วัดนางชีหลินกับสวนหนานเหลียน”

“ฉันพาแกมาถึงตั้งฮ่องกง แต่แกอยากไปวัดเนี่ยนะ”

“โธ่แม่ ก็วัดเนี่ยมีแต่คนรีวิวว่าสวย มันอาจจะไม่เหมือนวัดไร่ขิงที่แม่เคยเข้าก็ได้นะ”

“พูดแล้ว มาย้อนเดี๋ยวแกจะโดน”

ศจีทำเสียงดุใส่ลูกสาวไปอย่างนั้น แต่ในใจตอนนี้กำลังว้าวุ่นไปหมด เธอคิดว่าสิ่งที่เธอจะทำต่อไปเธอตัดสินใจถูกแล้ว แล้วมันคงจะเป็นผลดีต่อมนสิชาเองด้วย

ศจีนั่งมองสองพี่น้องที่ถึงแม้ภายนอกจะจิกกัดกัน แต่ลึกๆ แล้วเธอรู้ดีกว่าใครๆ ว่าทั้งสองคนรัก กันมากเพียงไหน

รุ่งเช้าของอีกวันศจีและกวิตาลงมารอมนสิชาที่ล๊อบบี้ทางออกของโรงแรม ระหว่างที่นั่งรอ กลุ่มชายใส่สูทชุดดำที่เดินออกมาจากลิฟต์ส่วนตัวอีกฝั่งหนึ่ง เหล่าพนักงานโรงแรมเห็นว่าเป็นประธานหวัง ต่างก็หยุดนิ่งแล้วโค้งคำนับให้กับชายหนุ่ม