ตอนที่ 3 เพื่อนเก่า

ตอนที่ 3 เพื่อนเก่า

วันนี้เป็นวันที่สองแล้วที่ฉันมาอยู่บ้านตายาย เมื่อวานตอนเย็นระหว่างที่ฉันกำลังกินข้าวเย็น ยายบอกว่าที่วัดประจำหมู่บ้านกำลังจะมีงานวัด เดี๋ยวจะพาฉันมาช่วยทำงานที่วัด เพราะฉะนั้นวันนี้ตอนนี้ฉันเลยอยู่ที่วัดเป็นที่เรียบร้อย และตอนนี้ยายกำลังพาฉันเดินแนะนำให้คนอื่นๆ รู้จัก แต่ฉันว่าดูเหมือนจะพามาอวดมากกว่านะ แต่ก็ว่าไม่ได้ฉันสวยขนาดนี้ ยายก็ต้องอยากอวดฉันเป็นธรรมดา

“หลานสาวแกนี่สวยจังเลยวะ ข้าว่าตอนเด็กสวยแล้วโตขึ้นมายิ่งสวย”

“ก็เชื้อดี เอ็งว่าหลานข้าเหมือนข้าไหม”

“นี่เอ็งจะหลอกให้ข้าชมเอ็งล่ะสิ ฝันไปเถอะ”

“ยาย หนูไปหาตานะ” ฉันที่นั่งเฝ้ายายคุยกับเพื่อนๆ รู้สึกเบื่อเลยกะว่าจะเดินไปหาตาสักหน่อยจะได้หายเบื่อด้วย

“อืมๆ ไปสิตาอยู่ตรงนู้น ตรงที่เขายกโต๊ะเก้าอี้กัน” ยายชี้ให้ฉันดู ก่อนจะหันไปคุยต่อ ฉันเลยเดินตามทางที่ยายชี้มา แต่มองยังไงก็ไม่เห็นตา นี่ตาหายไปไหนนะ หรือไม่อยู่ตรงนี้ ฉันเดินไปยืนหลบแดดโดยอาศัยรถอีแต๋นที่มีเก้าอี้วางอยู่จนสูง ก่อนจะพยายามมองหาตาต่อไป

“นี่ มายืนอะไรตรงนี้ไม่กลัวอะไรตกใส่หรือไง” เสียงนึงดังขึ้นบนหัว ฉันเลยหันกลับไปก่อนจะเงยหน้ามองขึ้นไปข้างบนซึ่งเป็นที่มาของเสียง ก่อนจะเห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ถูกซ้อนกันจนสูง ฉันเพ่งสายตามองสักพักจนรู้ว่าคนคนนั้นคือใคร หมอนั่นก็คือดิน เพื่อนสมัยเด็กของฉันตอนที่ฉันเคยมาอยู่ที่นี่ช่วงปิดเทอมตอนเด็กนั้นเอง แต่พอโตแล้วก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย

“แล้วนายขึ้นไปอยู่บนนั้นไม่กลัวตกลงมาตายหรือไง” ฉันถามกลับ ก่อนที่เขาจะปีนลงมาแล้วมายืนข้างๆ ฉัน หมอนี่สูงขนาดนี้เลยเหรอ ไม่เจอกันแค่สิบกว่าปีทำไมหมอนี่ถึงเปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้เนี่ย ตอนเด็กๆ ก็หล่อนะแต่โตมายิ่งหล่อ หล่อขนาดเป็นดาราได้เลยแถมหุ่นหมอนี่ยังดีสุดๆ อีก แต่น่าเสียดายหมอนี่ชอบแต่งตัวโทรมๆ ถ้าแต่งตัวให้ดูดีหน่อยรับรองพี่เอบีซีต้องรีบมาทาบทามไปเป็นดาราแน่ๆ

“เมื่อวานฉันเห็นเธออัพสตอรี่ก็ว่าอยู่ว่าวิวข้างทางดูคุ้นๆ แต่ไม่คิดว่าเธอจะมาที่นี่จริงๆ ลมอะไรหอบมาล่ะถึงมาที่นี่ได้” และนี่คือเหตุผลที่ฉันกับหมอนี่จำกันได้ทั้งๆ ที่ไม่ได้เจอกันตั้งสิบกว่าปี เพราะเราเป็นเพื่อนกันทางโซเชี่ยลนะสิ

“ลมโมโหของแม่ฉันไง จะลมอะไรล่ะ”

“ป้าวินี่นะโมโห เธอไปทำอีท่าไหนแม่เธอถึงโมโหได้”

“ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ แค่ช็อปปิ้งมากไปหน่อยแค่นั้นเอง”

“ต้องมากขนาดไหนแม่เธอถึงโมโหได้ขนาดนี้”

“ก็ไม่เท่าไร แค่เกือบห้าล้าน”

“ห้าล้าน เธอซื้อบ้าอะไรวะ ห้าล้านนี้ซื้อบ้านซื้อรถได้เลยนะ อย่าบอกนะว่าเธอเอาไปซื้อเศษผ้าพวกนั้นอะ”

“เศษผ้าอะไรนายพูดให้มันดีๆหน่อย”

“ก็ชุดที่เธอชอบใส่อะ มันมีแต่เศษผ้าไม่ใช่เหรอ ฉันไม่เห็นจะเต็มตัวสักชุดไม่ขาดข้างหน้าก็ขาดข้างหลัง” พูดไม่พอยังทำท่าประกอบอีก

“ชิ นายจะไปรู้อะไรเขาเรียกว่าแฟชั่นย่ะ แฟชั่น”

“เหอะ แฟชั่นบ้าอะไรวะตั้งห้าล้าน”

“ก็ไม่ได้แค่ชุดเดียวไหม มันก็ได้ตั้งหลายชุด” ฉันหันไปมองเพื่อนหน้าหล่อที่ยืนอยู่ข้างๆ ก่อนจะคิดอะไรดีๆ ออก

“นี่ นายช่วยอะไรฉันหน่อยสิ”

“อะไร” ดินตอบฉันด้วยสายตาระแวง

“ฉันยืมเงินหน่อย”

“ยืมเงิน เธอนี่นะจะยืมเงินฉัน อยากได้เงินไม่ไปขอพ่อแม่เธอล่ะ”

“ก็แม่ฉันยึดบัตรฉันไปแล้วนะสิ แถมห้ามพ่อกับพี่วีช่วยฉันอีก ตอนนี้ฉันเหลือแค่นายล่ะให้ฉันยืมเงินหน่อยสิ”

“จะเอาเท่าไรล่ะ”

“ไม่เท่าไรหรอก แค่ห้าล้าน” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่อ้อนที่สุด

“ห้าล้าน เธอจะบ้าเหรอ ฉันจะเอาเงินจากไหนมาให้เธอตั้งห้าล้าน” โกหกล่ะ หมอนี่จะไม่มีได้ไงบ้านหมอนี่รวยจะตายเป็นเจ้าของรถสิบล้อตั้งเกือบสองร้อยคัน แถมยังมีบริษัทรับเหมาสร้างบ้านกับร้านขายวัสดุอุปกรณ์ที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดอีก แล้วร้านวัสดุอุปกรณ์ก็ยังมีสาขาอีกตั้งหลายสาขา แถมยังมีหอพักอีกตั้งหลายที่ ไหนจะเป็นเจ้าของตลาดที่ใหญ่ที่สุดในตัวเมืองอีก ถ้าหมอนี่ไม่มีแล้วใครจะมี

“นายอย่ามาโกหก นายจะไม่มีได้ยังไง”

“ถึงฉันจะมี แล้วทำไมฉันต้องให้เธอยืมด้วย ห้าล้านนะไม่ใช่ห้าบาท”

“นี่ ถ้านายไม่ใช้ฉันยืมแล้วฉันจะกลับบ้านได้ยังไงล่ะ นะให้ฉันยืมหน่อยนะ เดียวฉันให้ดอกเบี้ยนายก็ได้” นี่ฉันอ้อนสุดๆแล้วนะ จะใจแข็งได้ก็ให้มันรู้ไป

“อ่อ แสดงว่าแม่เธอให้เธอมาอยู่ที่นี่เพื่อหาเงินที่เธอใช้ไปคืนสินะ สมน้ำหน้า ยิ่งเป็นแบบนั้นฉันยิ่งให้เธอยืมไม่ได้ พยายามหาเงินเองล่ะกันนะ สู้ๆ” หมอนั่นพูดจบก็เดินอ้อมไปปีนขึ้นรถฝั่งคนขับก่อนจะสตาร์ทรถ แล้วขับออกไป

“ไอ้บ้า ไอ้ดินเหนียว ไอ้คนใจดำ” ฉันด่าไล่หลังหมอนั่น ก่อนจะเดินกลับไปหายาย เพราะฉันหาตาไม่เจอ แต่พอเดินมาถึงกลับเห็นตานั่งอยู่ข้างๆ ยาย

“นั่นไงหลานกลับมาแล้ว ยายบอกว่าเราไปหาตาเหรอโทษที พอดีตาคุยอยู่กับเจ้าอาวาสอยู่บนกุฏินะ” ตาบอก

“ค่ะ หนูก็ไปยืนมองหาตาตั้งนานแต่ไม่เห็นเลยเดินกลับมานี่แหละค่ะ”

“แต่หลานไปตั้งนานนะ ยายนึกว่าเจอตาแล้วเลยไม่กลับมา แต่พอตาเดินมาคนเดียวยายตกใจหมดนึกว่าหลานหายไปแล้ว กำลังจะให้ตาไปตามสักหน่อยแต่หลานกลับมาก่อนพอดี ว่าแต่หลานหายไปไหนมาตั้งนานเหรอ”

“พอดีหนูเจอดินนะคะ เลยคุยกันก็เลยกลับมาช้า”

“ใช่ครับ ยายผมขอยืมหลานสาวยายสักพักได้ไหม เดี๋ยวพามาส่งคืน มีเรื่องให้หลานยายช่วยหน่อย” อีตาดินเหนียวโผล่มาจากให้ก็ไม่รู้ แล้วก็พูดเอาพูดเอา

“ช่วยอะไร แล้วจะพากันไปไหน” ยายไม่ได้ถามแต่คนที่ถามก็คือตาฉันเอง

“ไปซื้อผักที่ตลาดครับตา เอาไว้ให้แม่ครัวเตรียมของกันวันพรุ่งนี้” หมอนั่นรีบตอบทันที

“อืม งั้นก็รีบไปรีบกลับนะ แล้วก็ระวังตัวด้วย” ยายอนุญาตก่อนจะอวยพรให้ฉัน

“ขับรถก็ระวังด้วย อย่าขับเร็วเกินไปรู้ไหมตาดิน”

“ครับตา” หมอนั่นตอบรับ ก่อนจะหันมาชวนฉัน

“ไปกัน”

“ทำไมฉันจะต้องไปกับนาย”