เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 5 อดีตเคยสูญเสีย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-12 20:51:14หลังจากตรวจร่างกายของคารินาแล้วพัณณ์ชิตาก็บอกถึงอาการของลูกสาวให้กับเธอทราบเพราะก่อนจะมาที่นี่คุณหมอสาวแวะไปสอบถามอาการของเด็กทารกมาก่อนแล้วเพื่อให้คุณแม่ได้สบายใจ
“หมอคะ เคทขอไปดูลูกได้ไหมคะ”
“ได้ค่ะ แต่ต้องหลังจากที่คนไข้ไม่มีอาการเวียนหัวแล้วนะคะ”
“ตอนนี้เคทก็ไม่ค่อยเวียนหัวแล้วนะคะ”
“เอาไว้ตอนบ่ายหมอจะให้พยาบาลมาถามอาการอีกครั้งนะคะ ถ้าไม่มีอาหารเวียนหัวเลย หมอจะให้พยาบาลพาไปที่ห้องเด็กนะคะ”
“ขอบคุณค่ะหมอ”
“คนไข้มีอะไรสงสัยจะถามหมอเพิ่มเติมไหมคะ”
“เคทอยากรู้ว่านมที่เอาไปลูกเคทกินได้ไหมคะ”
“ได้ค่ะ พยาบาลจะแบ่งให้มือละนิดหน่อยค่ะ แต่คนไข้ก็ต้องปั๊มนมเก็บไว้นะคะ ช่วงแรกนมจะมาน้อยแต่ถ้าเราปั๊มออกมาบ่อยๆ ทุกสองชั่วโมงอีกหน่อยน้ำนมก็จะเยอะเองค่ะ เดี๋ยวหมอจะให้พยาบาลมาสอนการปั๊มนมและเก็บนมใส่ถุงอีกครั้งนะคะ” เมื่อคนไข้ไม่มีข้อสงสัยคุณหมอก็ขอตัวกลับ
“วันนี้วันเสาร์หมอตรวจเสร็จแล้วจะไปหรือเปล่าจ๊ะ”
“ไม่หรอกค่ะ คุณป้ามีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ป้ามีเรื่องจะปรึกษาหน่อยจ้ะ พอจะมีที่ส่วนตัวคุยกันหน่อยไหม”
“แม่ครับ คุยที่นี่ก็ได้ มีแต่พวกเรากันเองทั้งนั้น” นิโคไลรีบบอกเพราะกลัวว่าถ้าคุณหมอมีโอกาสอยู่ตามลำพังกับมารดาของตนเองแล้วเธอจะฟ้องเรื่องที่เขากำลังจับตาดูเธออยู่
“เดี๋ยวคุณป้าตามหมอมาเลยก็ได้ค่ะ”
“ผมไปด้วยครับแม่” นิโคไลรีบลุกเดินตาม
“นิคไปกับแม่แล้วใครจะอยู่กับน้องล่ะ แล้วเรื่องที่แม่จะไปคุยก็เป็นเรื่องส่วนตัว หรือนิคก็มีเรื่องส่วนตัวจะคุยกับคุณหมอ”
เมื่อเจอมารดาเบรกแบบนั้นนิโคไลก็ต้องกลับมานั่งตามเดิม
พัณณ์ชิตาเดินนำหน้าคุณนิชาภาออกมาจากห้องตรวจแล้วพาไปยังห้องประชุดเล็กที่อยู่มุมสุดของทางเดินซึ่งห้องนี้เป็นห้องที่หมอจะใช้คุยกับญาติของผู้ป่วยในกรณีที่ไม่สามารถคุยกันต่อหน้าผู้ป่วยได้
“เชิญนั่งค่ะ คุณป้าจะรับกาแฟไหมคะ”
“ไม่เป็นไรจ้ะ ป้ารบกวนคุณหมอไม่นานหรอกนะ”
“อย่าถือเป็นการรบกวนเลยค่ะ คุณป้ามีอะไรจะปรึกษาหมอล่ะคะ”
“ก่อนอื่นป้าต้องขอโทษด้วยที่ลูกชายป้าทำกิริยาไม่สุภาพ”
“ไม่เป็นไรค่ะ หมอเข้าใจว่าเขาเป็นห่วงน้องสาว”
“หมอพัณณ์ชิตาไม่โกรธเขาใช่ไหมจ๊ะ”
“ไม่หรอกค่ะคุณป้าเรียกหมอว่าพั้นช์ก็ได้นะคะ เรียกชื่อเต็มหมอไม่คุ้นเลย”
“จ้ะ หมอพั้นช์ ป้าอยากจะถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับอาการหลานของป้า” แม้จะไปเจอหมอที่รักษาหลานสาวแล้วแต่นิชาภาก็ยังไม่วางใจเท่าไหร่ แต่เวลาอยู่ต่อหน้าลูกสาวเธอก็แกล้งทำตัวเข้มแข็ง
"ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงค่ะ หมออัยย์เป็นหมอที่เก่งมากนะคะ เด็กบางคนน้ำหนักไม่ถึงหนึ่งกิโลหมออัยย์ก็ดูแลจนตอนนี้เด็กออกไปใช้ชีวิตได้ตามปกติแล้วค่ะ”
“ได้ยินแบบนี้ป้าค่อยโล่งใจ ป้าเคยเสียหลานสาวไปเพราะคลอดก่อนกำหนดมาแล้ว ป้าก็เลยกังวล”
“พั้นช์เสียใจด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไรจ้ะ เรื่องมันก็หลายปีแล้ว”
“แต่เท่าที่ดูประวัติคุณคารินาเพิ่งมีลูกคนเดียวเองนะคะ”
“ใช่จ้ะ หลานที่ป้าพูดถึงก็คือลูกสาวของนิโคไลน่ะ เขาเลยกังวลกว่าใครเพราะไม่อยากให้เรื่องแบบเดิมเกิดขึ้นกับครอบครัว ถ้าเขาทำอะไรหรือว่าอะไรหมอพั้นช์ก็อย่าถือสาเลยนะคะ ป้าขอโทษแทนเขาด้วยที่เมื่อวานเขาพูดจาไม่ดีกับคุณหมอ” หญิงสูงวัยรู้มาจากลูกเขยว่านิโคไลพูดจาไม่ค่อยดีกับคุณหมอตั้งแต่เมื่อวานเลยอยากจะขอโทษแทน
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พั้นช์เข้าใจดี” พอรู้ถึงเหตุผลที่เขาเป็นกังวลพัณณ์ชิตาก็เลยเข้าใจเขามากขึ้น
“ป้ารบกวนเวลาหมอแค่นี้นะคะ”
“คุณป้าอยากไปเยี่ยมหลานไหมคะ ตอนนี้น่าจะใกล้เวลาที่พยาบาลจะป้อนนมแล้วค่ะ” พัณณ์ชิตาดูนาฬิกาแล้วถาม
“ไปสิคะ หมอจะไปด้วยไหม”
“ค่ะ พั้นช์จะไปด้วย ตอนนี้หมออัยย์ก็น่าจะอยู่ที่นั่น เผื่อคุณป้ามีอะไรจะถาม” เมื่อได้ยินเรื่องราวในอดีตของครอบครัวนี้แล้วพัณณ์ชิตาก็รู้สึกเห็นใจ อะไรที่พอจะช่วยให้พวกเขาคลายกังวลได้เธอก็อยากจะช่วย
พัณณ์ชิตาพาคุณนิชาภามายังแผนก nicu ซึ่งด้านในห้องยังมีทารกคนอื่นอีก 4 คนซึ่งแต่ละคนก็มีสายระโยงระยางและยังใส่เครื่องช่วยหายใจกันทุกคน บางคนก็ตัวเล็กกว่าหลานสาวของเธอด้วยซ้ำ
ขณะที่มาถึงพยาบาลกำลังป้อนนมทางสายยางให้กับหลานสาวของตนพอดี เธอยืนมองด้วยใบหน้าที่เครียดเพราะหลานสาวคนแรกก็เป็นแบบนี้และอยู่ในโรงพยาบาลได้เพียงเจ็ดวันก็อาการทรุดและหยุดหายใจไปโดยที่เธอยังไม่ทันได้อุ้มด้วยซ้ำ
“คุณป้าอยากลองจับมือหลานดูไหมคะ” พัณณ์ชิตาถามคนที่เอาแต่จ้องตาไม่กะพริบ
“ได้เหรอคะ”
“ได้สิคะ คุณป้ารออยู่ตรงนี้สักครู่นะคะเดี๋ยวพั้นช์ขอไปบอกพยาบาลก่อน” พัณณ์ชิตาไปคุยพยาบาลประจำแผนกจากนั้นคุณนิชาภาก็ถูกพาไปล้างมือแล้วสวมชุดคลุมปลอดเชื้อก่อนจะเข้าไปในห้อง จากนั้นพยาบาลก็เปิดฝาของตู้อบให้เธอเอามือข้าไปด้านในได้
นิชาภาส่งมือไปสัมผัสกับมือเล็ก พอฝ่ามือถูกกระตุ้นนิ้วเล็กทารกก็กำมือย่างอัตโนมัติราวกับว่าตอนนี้กำลังจับนิ้วของผู้เป็นยายพอดี เธอกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ความรู้สึกของเธอนั้นทั้งตื่นเต้น ดีใจและตื้นตันใจเต็มไปหมด
พยาบาลให้เวลากับผู้เป็นยายไม่นานก็พาเธอออกมาเพราะไม่อยากให้รบกวนจนเกินไป แต่ก็บอกกับผู้เป็นยายว่าถ้าครั้งหน้าถ้าจะขอมาเยี่ยมแล้วเข้าไปจับมือกับหลานสาวแบบนี้ก็บอกได้ทุกเมื่อ
“คุณป้าท่านเคยเสียหลานคนแรกไปค่ะพี่อัยย์ ครอบครัวของเธอก็เลยเป็นกังวล”
“อ้อ แต่ดูท่าทางแล้วคนเป็นลุงน่าจะเครียดกว่าคนเป็นพ่ออีกนะ”
“ค่ะ คุณป้าท่านเล่าให้พั้นช์ฟังว่าเขาเสียลูกสาวไปจากการคลอดก่อนกำหนด”
“อ้อ ถึงว่าล่ะ เขาบอกไหมว่าเพราะอะไร” ไอรดาถามเพราะถ้ารู้สาเหตุก็จะได้หาทางป้องกันเผื่อเอาไว้
“ท่านไม่ได้บอกอะไรนะ บอกแค่ว่านอนโรงพยาบาลเจ็ดวันจากนั้นเด็กก็อาการแย่ลงแล้วหยุดหายใจไป”
“พี่ว่าจะลองถามรายละเอียดเพิ่มดูนะ เผื่อมีผลชันสูตร”
“เอาสิคะพี่อัยย์ ให้พั้นช์อยู่ด้วยนะ พั้นช์ก็อยากรู้” เพราะการผ่าเอาเด็กออกก่อนกำหนดก็เป็นเรื่องที่เธอต้องรับผิดชอบด้วย เธอจึงอยากรู้ว่าที่ผ่านมานั่นเกิดอะไรขึ้น
บทล่าสุด
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 40 ตอบจบ (END)
“หมอพั้นช์ลางานตั้งหลายวันครั้งนี้จะไปเที่ยวไหนคะ” พยาบาลหน้าห้องตรวจถามคุณหมอสาวที่มักจะใช้วันหยุดไปกับการท่องเที่ยวและมีของฝากติดไม้ติดมือมาเป็นประจำ“ครั้งนี้คิดว่าจะพักผ่อนอยู่บ้านจริงๆ ค่ะ เจอกันวันจันทร์หน้านะคะ” พัณณ์ชิตาอยากให้เวลากับนิโคไลบ้างเพราะที่ผ่านมาเธอทำแต่งานหนักมาโดยตลอดพัณณ์ชิตาบอกพยาบาลที่หน้าห้องตรวจก่อนจะรีบมาขึ้นรถซึ่งนิโคไลมารออยู่ก่อนแล้ว“เหนื่อยไหมครับ” ชายหนุ่มส่งน้ำเย็นให้เธอ เขาทำแบบนี้ทุกครั้งที่มารับคนรัก“ไม่ค่ะ ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับน้ำมาดื่มจากนั้นทั้งสองคนก็ไปทานอาหารเย็นด้วยกันที่ร้านประจำซึ่งตั้งอยู่ไม่ห่างจากเพนท์เฮาส์“ผมขอทำงานต่ออีกนิดนะครับ” นิโคไลบอกคนรักเมื่อมาถึงบนห้อง“ได้ค่ะ”พัณณ์ชิตากลับมายังห้องนอนยังไม่ทันได้เข้าห้องน้ำก็มีข้อความจากหมอปิญชาน์แจ้งผลการตรวจเลือดและนั่นก็ทำให้เธอยิ้มออก ไม่ใช่แค่ผลจากหมอปิญชาน์ แต่เธอยังไม่ตรวจที่อื่นมาแล้วเมื่อตอนบ่าย หญิงสาวยิ้มด้วยความดีใจที่ทุกอย่างมันผ่านไปได้ เธออาบน้ำอย่างสบายใจจนลืมไปว่านิโคไลก็รอฟังผลเลือดอยู่เหมือนกันเมื่อนึกได้ว่ายังไม่ได้บอกข่าวดีกับเขาก็รีบอาบน้ำและแต่งตัวอย่างรวดเร็ว แต
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 39 เราจะผ่านไปด้วยกัน
วันนี้พัณณ์ชิตามาเจาะเลือดที่คลินิกของหมอปิญชาน์หลังจากที่ทานยาครบ 28 วันแล้ว ไม่ว่าผลการตรวจเลือดจะออกมายังไงนิโคไลก็ยังยืนเหมือนเดิมว่าเขาจะแต่งงานกับเธอซึ่งเหลือเวลาอีกไม่ถึงครึ่งเดือนแล้ว “เดี๋ยวพี่จะเอาเลือดไปส่งเอง พั้นช์ไปรอฟังผลที่บ้านก็ได้นะ” “นานไหมครับหมอ” นิโคไลถาม “ไม่เกิน 2 ชั่วโมงครับ” “ถ้าผลเป็นลบก็หยุดยาแล้วมาตรวจซ้ำอีกครั้งหลังจากวันนี้อีกสองเดือน” “แล้วถ้าผลเป็นบวกล่ะครับ” “ถ้าผลเป็นบกต้องตรวจเพิ่มว่าระดับเชื้อมีมากน้อยแค่ไหนจากนั้นก็จะเริ่มทานต้านเชื้อครับ แต่ผมว่าดูแล้วโอกาสที่จะติดเชื้อแทบไม่มีเลย พั้นช์ก็อาการปกติดี” “ขอบคุณครับหมอชาน์” “พั้นช์ออกไปรอข้างนอกก่อนได้ไหม พี่ขอปรึกษาอะไรคุณนิคสักหน่อย” ปิญชาน์บอกคุณหมอรุ่นน้อง “ขอพั้นช์ฟังด้วยไม่ได้เหรอคะ” “มันเป็นเรื่องของผู้ชายพั้นช์อย่าฟังเลย” “ก็ได้ค่ะ” พัณณ์ชิตาเดินออกไปแล้วปิญชาน์ก็ให้คำแนะนำเพิ่มเติมกับนิโคไลเพราะรู้ว่าผู้ชายทุกคนนั้นมีความต้องการในเรื่องอย่างว่า “ขอบคุณค
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 38 ขออยู่คนเดียวสักพักได้ไหม
“เป็นอะไรหรือเปล่าพั้นช์” นิโคไลถามคนรักทันทีที่เธอขึ้นมานั่งบนรถ “มีเรื่องเครียดนิดหน่อยค่ะ” “ผมช่วยอะไรได้ไหมครับ” “ใครก็ช่วยไม่ได้หรอกค่ะ” “ผมไม่รู้ว่าปัญหามันคืออะไร ถึงผมช่วยไม่ได้แต่ให้กำลังใจพั้นช์ได้ใช่ไหมครับ” เขาจับมือเล็กๆ ขึ้นมาแล้วจูบไปบนหลังมือเบาๆ “ขอบคุณค่ะนิค เรารีบกลับเถอะค่ะพั้นช์เหนื่อยมากอยากนอนพักแล้ว” “พั้นช์หลับเลยก็ได้นะครับ” พัณณ์ชิตาหลับตาลงช้าๆ เธอไม่ได้เหนื่อยอย่างที่พูดเลยสักนิดแต่เธอกำลังเครียดกับปัญหาที่ตนเองกำลังเผชิญอยู่และก็ไม่รู้เลยว่าจะเริ่มพูดกับเขายังไง “ที่รักถึงแล้วถ้าไม่ไหวให้ผมอุ้มไปนะ” “ไม่เป็นค่ะนิค พั้นช์ไหว” พอมาถึงบนห้องก็รีบอาบน้ำและเข้านอนซึ่งนิโคไลก็เข้าใจว่าคนรักเหนื่อยจากการทำงานจริงๆ เพราะเมื่อเช้าเธอบอกเขาว่าวันนี้มีผ่าตัดถึงสามเคสด้วยกัน ชายหนุ่มนั่งทำงานต่ออีกพักใหญ่ก่อนจะอาบน้ำและเข้านอนตามเธอไป พัณณ์ชิตายังนอนไม่หลับเพราะเอาแต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ระหว่างรอผลเลือดหนึ่งเดือนนี้เธอต้องหาทางอยู่ห่างจากเขาให้ม
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 37 เห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่า
อีกไม่ถึงสองเดือนก็จะถึงงานแต่งงานแล้ว การเตรียมงานเป็นไปตามแผนที่คิดไว้ ทั้งสองคนเลือกไปถ่ายพรีเวดดิ้งที่ภูเก็ตเพราะที่นั่นเป็นจุดที่ทั้งสองตกลงใช่ชีวิตร่วมกัน ตอนนี้ทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาเพียงเท่านั้น พัณณ์ชิตายังคงทำงานอย่างเดิมแต่ก็วางแผนไว้แล้วว่าหลังแต่งงานเธอจะรับขึ้นเวรให้น้อยลงเพราะอย่างแบ่งเวลาให้กับครอบครัว ซึ่งเรื่องนี้นิโคไลก็ให้เธอเป็นคนตัดสินใจเอง ส่วนเขาก็ยังคงทำงานที่บริษัทของตนเองและบิดาที่ย้ายออฟฟิศมาไว้ที่ตึกฝั่งตรงข้ามกับโรงพยาบาล “หมอพั้นช์ไหวไหมคะ” พยาบาลประจำห้องผ่าตัดถามเธอขึ้นเพราะวันนี้พัณณ์ชิตาผ่าตัดไปถึงสามเคสและเคสสุดท้ายเป็นที่ค่อนข้างหนักเพราะคนไข้มีเชื้อ HIV แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี” “ไหวค่ะพี่ไก่” “หมอพั้นช์อึดมากๆ เลยนะคะ” “พี่ไก่เหมือนกันนะคะ ถ้าไม่ได้พี่พั้นช์ก็คงแย่” เพราะพี่ไก่หรือปัทมานั้นเป็นพยาบาลที่คอยส่งเครื่องมือให้เธอในห้องผ่าตัด ทั้งสองทำงานเข้าขากันดี บางครั้งเธอแทบไม่ต้องบอกพี่พยาบาลก็หยิบเครื่องมือมารออยู่แล้ว “พี่ดูตารางผ่าตัดแล้ว เดือนนี้หมอพั
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 36 เพราะเขารวยกว่าผมใช่ไหมล่ะ
กลับมาถึงเมืองไทยชีวิตของพัณณ์ชิตาก็ดำเนินต่อไปตามปกติ ในทุกๆ วันนิโคไลจะคอยตามรับส่งจนใครๆ ต่างก็พากันอิจฉา แม้ว่าต้องทำงานบริษัทของตนเองและบิดาแต่นิโคไลก็บริหารเวลาได้ดี “พั้นช์ครับ ผมแต่งตัวโอเคไหม” “หล่อแล้วค่ะ” พัณณ์ชิตามองคนรักที่วันนี้เขาเลือกสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวต่างจากวันปกติที่มักจะสวมแต่สีโทนมืด “มันดูเข้ากับคุณไหม” “เข้าสิคะ นิคคะคุณไม่จำเป็นต้องแต่งตัวให้เข้ากับพั้นช์หรอกนะคะ แต่แบบเดิมก็ดีอยู่แล้ว” “ผมอยากเปลี่ยนตัวเองบ้าง เบื่อแล้วสีมืดๆ ดูไม่สดชื่นเลย แล้วผมก็อยากดูดีในสายตาของเพื่อนคุณ”วันนี้พัณณ์ชิตานัดทานอาหารกับเพื่อนซึ่งบังเอิญว่าเข้ามาประชุมวิชาการกันที่กรุงเทพหญิงสาวจึงนัดทานอาหารเย็นกับทุกคนและเธอก็ตั้งใจจะบอกข่าวดีให้เพื่อนๆ ได้ทราบ“เราต้องเตรียมการ์ดไปให้เพื่อนๆ ไหมครับ”“พั้นช์เอาใส่กระเป๋าไว้แล้ว ไปกันเถอะค่ะ”“เดี๋ยวสิ ลืมอะไรหรือเปล่า”“ไม่นะคะ หญิงสาวเปิดกระเป๋าถือของตนเองเช็กแล้วว่าด้านในมีการ์ดแต่งงาน โทรศัพท์รวมทั้งกระเป๋าเงินอยู่ครบแล้ว“ผมไม่ได้หมายถึงของในกระเป๋า”“แล้วหมายถึงอะไรล่ะคะ” หญิ
หมอของมาเฟีย ตอนที่ 35 ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้
สายของวันใหม่พัณณ์ชิตาถึงรู้สึกตัวตื่น เมื่อคืนทั้งเธอและคนรักต่างกระโจนเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเล่า หญิงสาวไม่คิดมาก่อนว่าตัวเองจะมีเรี่ยวแรงตอบสนองเขาได้มากขนาดนั้น เธอไม่รู้ว่ามันมากไปหรือเปล่าเพราะไม่เคยมีประสบการณ์กับคนอื่นมาก่อน แต่ถ้าถามว่ามีความสุขไหมคุณหมอสาวก็ตอบได้อย่างไม่อายเลยว่ามันมีความสุขมาก สุขจนนึกว่าทุกอย่างเป็นความฝัน เธอนึกไม่ออกเลยว่าเมื่อวานถ้านิโคไลกลับมาไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง ถึงแม้จะยิงอังเดรไปแล้วแต่ก็ยังมีลูกน้องของเขาที่รออยู่ทางด้านนอกอีกอย่างน้อยสองคน “โทรศัพท์” พัณณ์ชิตานึกได้ว่าเมื่อวานได้อัดเสียงสนทนาไว้ จึงรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ก็ต้องทรุดลงข้างเตียงเพราะขาเธอแทบมีแรงอีกทั้งยังปวดร้าวไปทั้งตัว “โอ๊ยยย...” “พั้นช์ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” นิโคไลที่เดินขึ้นมาบนห้องนอนพอได้ยินเสียงก็รีบเข้ามาพยุงเธอขึ้นมานั่งบนเตียง “นิคคะ โทรศัพท์ของพั้นช์อยู่ที่ห้องรับแขก ช่วยไปเอาให้หน่อยได้ไหมคะ” “ผมเห็นแล้วแต่แบตมันหมดตอนนี้ชาร์ตอยู่ เดี๋ยวผมเอามาให้แบตน่าจะเต็มแล้ว” พัณณ์ชิตานั่ง
บางทีคุณอาจจะชอบ
กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 Love Beginning 2
MaNIE-STORY2.1K viewsนเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]
ชะนีติดมันส์2.0K viewsBAD FIANCE พันธะรักคู่หมั้นใจร้าย
Piggy.g200.6K viewsพิษรักคุณหมอมาเฟีย
มดตัวจี๊ด3.8K viewsคีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]
Charuda Singsathon 377 viewsBad Love ของหวงคาสโนว่า (Set ทายาทมาเฟีย)
ณดารินทร์707 viewsรอยรักซ่อนปม
Luna of The Sea442 viewsH'TIA ZONE คนในปกครอง
-Something145 views
