บทที่ 12 พ่อขอนั่งด้วย + พ่อของเคน

ปพนธีร์กำลังจะยื่นถุงบางอย่างให้ครู ในถุงนั้นมีเครื่องใช้ส่วนตัวลายสไปเดอร์แมนและของเล่นอีกมากชะงัก

“ขอโทษนะคะ ทั้งสองคนหน้าเหมือนกันมากเลยค่ะ ถ้าไม่บอกก็นึกว่าเป็นพ่อลูกหรือญาติกันซะอีก”

“แง่!”

คุณครูชมไม่เท่าไร เด็กชายชนิภัทรก็เกิดทะเลาะวิวาทกับเด็กต่างห้องเสียงดัง เขาผลักเด็กคนนั้นล้มลงจนก้นจ้ำเบ้า

“เกิดอะไรกันขึ้นคะ” คุณครูวิ่งไปประคองเด็กที่ล้มลงให้ลุกขึ้นมา

“จู่ๆ เคนก็ผลักผมครับ” เด็กชายตัวเล็กกว่าฟ้องคุณครู

“ไม่จริง นายโกหก” เด็กชายตัวอวบส่ายหน้า “นายว่าเคนไม่มีพ่อ นายบอกว่าลูกไม่มีพ่อนั่งชิงช้านี้ไม่ได้ แล้วนายก็ว่าเราอ้วน ตัวใหญ่เหมือนยักษ์ด้วย”

“ก็จริงนี่ นายไม่มีพ่อ แล้วนายก็อ้วนแล้วก็ตัวใหญ่เหมือนยักษ์!”

“น้องตั้วครับ อย่าพูดแบบนี้นะ ไม่น่ารักเลย” คุณครูปรามเด็กชายที่ย้อนชนิภัทรเสียงแข็ง

“ทำไมจะพูดไม่ได้ ตั้วพูดความจริงอ่ะ แม่ตั้วบอกพ่อตั้วว่าแม่ของเคนท้องไม่มีพ่อ อีกไม่นานก็จะหาพ่อใหม่…” คุณครูปิดปากเด็กชายตัวแสบโดยพลัน

“ถ้าไม่หยุด ครูจะทำโทษเราเดี๋ยวนี้แหละ ตอนกลางวันก็จะไม่ให้นอนเหมือนเพื่อนๆ คนอื่นด้วย”

เด็กชายคนนั้นจึงเงียบปาก ก่อนจะรีบวิ่งหนีไปเพื่อหนีความผิด พอค