Share

บทที่ ๒๘ ความสัมพันธ์ที่ดูยุ่งเหยิง

last update Last Updated: 2025-09-13 15:07:10

บทที่ ๒๘

ความสัมพันธ์ที่ดูยุ่งเหยิง

องค์รัชทายาทของแคว้นฝูเรียกไช่จงซินว่า ‘น้า’ เพราะฮองเฮาของแคว้นฝูมาจากตระกูลไช่

ท้องพระโรงนี้ ไช่จงซินไม่เพียงเป็นท่านน้าของฝูเจี้ยนถานเท่านั้น แต่ยังเป็นท่านน้าขององค์หญิงใหญ่และองค์ชายสามจากแคว้นจูด้วย

จูยีเจินขออนุญาตฮ่องเต้มาทักทายท่านน้า เมื่อได้รับอนุญาตแล้วก็เดินนำน้องชายมาที่โต๊ะโดยมีจูหงหมิงตามมาด้วย แม้การแสดงของหญิงงามในตอนนี้จะดูน่าสนใจ แต่ก็โดนบุคคลที่ยืนอยู่เบื้องหน้าแย่งความสนใจของทุกคนไปได้

“ท่านน้า ข้าก็ขอคารวะท่านน้าหนึ่งจอก”

ไช่จงซินเทสุราใส่จอก จินเทียนหลุนและจินหลี่จินในฐานะที่นั่งโต๊ะเดียวกันก็ต้องคารวะสุราตามด้วย

“...สงสัยใช่หรือไม่”

จิ่วเหลียนฮวาที่กำลังเคี้ยวอาหารดวงตาจับจ้องไปยังเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่หันมามองคนข้างกายตนที่กำลังทานอาหารด้วยความเอร็ดอร่อย

“สงสัยอันใดเจ้าคะ”

“ก็สงสัยถึงความสัมพันธ์ของท่านทั้งหลายนะสิ หรือเจ้าไม่สงสัยเลยสักนิด”

จิ่วเหลียนส่ายหน้า กลืนอาหารก่อนถึงค่อยเอ่ยตอบชายหนุ่มไปตามความเป็นจริง

“ท่านอ๋องสอนผังเครือญาติให้ข้าแล้วเจ้าค่ะ ท่านองครักษ์ไม่ต้องอธิบาย ข้าก็ทราบว่าใครเป็นใคร”

“ท่านอ๋องมีเมตตาต่อเจ้า
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • หม่าจิ่วเหลียนฮวาบุปผาเก้าชีวิต (ภาคต่อบุปผาเยียวยาใจ)   บทที่ ๔๕ ผู้คัดค้านมากกว่ายินดี

    บทที่ ๔๕ผู้คัดค้านมากกว่ายินดีเหล่าขุนนางการข่าวย่อมเร็ว เพียงไม่นานข่าวที่ชินอ๋องจินเทียนหลุนจะจัดงานอภิเษกพระชายารองก็แพร่กระจายทั่วเมืองหลวงมีขุนนางหลายคนยื่นฎีกาคัดค้านอ้างเรื่องความไม่เหมาะสม งัดเหตุผลที่จิ่วเหลียนฮวาเป็นทายาทตระกูลขุนนางต้องโทษลงในฎีกาถวายฮ่องเต้เป็นตั้งฮ่องเต้จินจิ่นฟู่เรียกชินอ๋องเข้าเฝ้า อ๋องหนุ่มยังไม่ทันได้ถวายความเคารพก็ถูกต้อนรับด้วยฎีกามากมาย“ดู!”จินเทียนหลุนชำเลืองมองฎีกา ไม่ต้องเปิดอ่านก็ทราบว่าเนื้อหาด้านในเกี่ยวกับเรื่องใดเขาสุ่มหยิบมาเปิดอ่าน ดันมือดีหยิบได้ฉบับของเสนาบดีหนิงเหยียดยิ้มทันทีเมื่อเห็นข้อความในฎีกา!“เป็นอย่างที่คิดไว้พ่ะย่ะค่ะ”“เจ้าขุนนางพวกนี้ ทีเรื่องบ้านเมืองไม่ถวายฎีการายงาน แต่พอเป็นเรื่องในม่านมุ้งของคนอื่นพร้อมใจกันถวายฎีกานัก ลงโทษให้ตรวจสอบบัญชีย้อนหลังดีหรือไม่”ขุนนางหลายกรมหลายกระทรวงเกี่ยวข้องกับเรื่องงบประมาณแผ่นดิน ฮ่องเต้หนุ่มไม่เชื่อว่าทุกคนจะใสซื่อ

  • หม่าจิ่วเหลียนฮวาบุปผาเก้าชีวิต (ภาคต่อบุปผาเยียวยาใจ)   บทที่ ๔๔ เป็นลูกที่ปีนเตียงนางเอง

    บทที่ ๔๔เป็นลูกที่ปีนเตียงนางเอง ฮ่องเต้ประกาศเว้นประชุมเช้าหนึ่งวัน จินเทียนหลุนจึงอาศัยโอกาสนี้พาจิ่วเหลียนฮวาเข้าวังทูลไทเฮาเรื่องที่จะแต่งตั้งนางเป็นพระชายารองระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังเดินจูงมือหญิงสาวเดินไปทางตำหนักอันหนิงนั้น จิ่วเหลียนฮวาก็เอ่ยขึ้นว่า“วันนี้อากาศเย็นสบายแต่ท่านอ๋องเหงื่อชื้นมือ ทรงกังวลหรือเพคะ”จิ่วเหลียนฮวาอารมณ์ภายในและการแสดงออกยังคงเป็นปรกติทุกอย่าง ต่างจากชายหนุ่มที่ภายนอกดูปรกติก็จริง แต่เหงื่อผุดตามร่างกายไม่เว้นแม้แต่ซอกมือ“เปล่า เปิ่นหวางปรกติมาก อาจเพราะเรากุมมือกันนานเกินไปเหงื่อก็เลยออก”จิ่วเหลียนฮวาเชื่อในคำแก้ตัวนี้นางคิดว่าวันนี้คนที่ควรกังวลที่สุดมิใช่จินเทียนหลุน แต่เป็นนาง!“ถวายพระพรท่านอ๋องเพคะ”เสียงถวายพระพรของนางกำนัลดังขึ้นเมื่อสองหนุ่มสาวมาถึงหน้าตำหนักอันหนิงจินเทียนหลุนให้คนมาแจ้งพระมารดาว่าจะเข้าเฝ้าวันนี้อยู่แล้ว นางกำนัลจึงเผยมือเชิญทั้งสองแล้วเดินนำเข้าไปในตำหนัก

  • หม่าจิ่วเหลียนฮวาบุปผาเก้าชีวิต (ภาคต่อบุปผาเยียวยาใจ)   บทที่ ๔๓ ขออภัยที่ทำอย่างที่กล่าวไม่ได้

    บทที่ ๔๓ขออภัยที่ทำอย่างที่กล่าวไม่ได้บนรถม้า…ตอนเดินทางมาร่วมงานสักการะ สีหน้าจินเทียนหลุนดูสดใสไม่น้อย ทว่าตอนกลับกลับเรียบเฉย เดาไม่ออกว่ากำลังคิดอันใดอยู่ จิ่วเหลียนฮวาที่เห็นอีกฝ่ายนั่งหลับตาเงียบ ๆ ก็อยู่ในความสงบไม่กล้าหายใจแรงหรือท่านอ๋องจะเครียดเรื่องงานจิ่วเหลียนฮวาย้อนความคิดตอนอยู่ในหอสักการะฟ้านางเริ่มเห็นชายหนุ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดก็ตอนที่ลงมาจากชั้นสอง…หรือว่าจะเริ่มตั้งแต่ตอนนั้น“...เป็นอันใด เดี๋ยวนิ่วหน้าเดี๋ยวคิ้วขมวด”จิ่วเหลียนฮวาหลุดจากภวังค์ ส่งยิ้มแห้งแกนให้ชายหนุ่ม ไม่รู้จะกล่าวอันใดในชั่วขณะ“บอกเปิ่นหวางมา อย่าให้เปิ่นหวางต้องเดาเอาเอง”“บอกแล้วเพคะ ๆ หม่อมฉันเห็นท่านอ๋องมีสีหน้าไม่สู้ดีนักจึงบังอาจคาดเดาความคิดท่านอ๋อง”“กล่าวแบบนี้แล้ว เจ้าก็อยากให้เปิ่นหวางทำให้เจ้าไม่ต้องคาดเดาความคิดไปเองใช่หรือไม่”จ

  • หม่าจิ่วเหลียนฮวาบุปผาเก้าชีวิต (ภาคต่อบุปผาเยียวยาใจ)   บทที่ ๔๒ ส่งพันลี้ก็ต้องลาจาก

    บทที่ ๔๒ส่งพันลี้ก็ต้องลาจาก วันสถาปนาแคว้นสิ้นสุดลงแล้วสำหรับแขกบ้านแขกเมือง จินเทียนหลุนและจินหลี่จินในฐานะตัวแทนราชวงศ์จินเดินทางมาที่ประตูเมืองจิ้งอันส่งราชทูตทั้งสี่แคว้นออกจากเมืองหลวง วันนี้จะไม่น่าใจหายสำหรับใครบางคนหากว่า… ไช่จงซินไม่เดินทางไปกับขบวนด้วย! จินหลี่จินกับไช่จงซินอยู่ด้วยกันตั้งแต่เกิด เติบโตแล้วก็ยังย้ายไปสร้างสำนักยุทธ์ด้วยกัน ความสัมพันธ์มากกว่าสี่สิบปีมิใช่พูดว่าจะจากกันวันนี้ก็จากกันได้เลย จินเทียนหลุนเห็นเสด็จอามีสีหน้าไม่สู้ดีแล้วก็อดเป็นห่วงความรู้สึกเขาไม่ได้ “เสด็จอา หากทำใจลำบาก ตามท่านอาจารย์ไปด้วยดีหรือไม่ ท่านอาจารย์เองก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเสด็จอา”&nb

  • หม่าจิ่วเหลียนฮวาบุปผาเก้าชีวิต (ภาคต่อบุปผาเยียวยาใจ)   บทที่ ๔๑ ใช้ชีวิตเป็นของตัวเองมานานมากแล้ว

    บทที่ ๔๑ใช้ชีวิตเป็นของตัวเองมานานมากแล้ววงสนทนาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่ไช่จงซินจะสูดน้ำมูก เมื่อทุกคนมองไปหาเขาก็เห็นว่าอีกฝ่ายน้ำตาไหลอาบแก้มเทพบุปผาที่เห็นน้องชายตัวโตผมเริ่มหงอกที่โคนแล้วร้องไห้เหมือนเด็กน้อยก็ยื่นมือไปจับแก้มเขา“น้องพี่ ร้องไห้ทำไม”“พี่รองไม่มาเยี่ยมพวกเราหลายปีแล้ว แม้แต่ท่านแม่ก็ไม่ไปเยี่ยม ตอนนี้ท่านพ่อแก่มากแล้ว ข้าลงจากเขาเหลียงซานครั้งนี้เพราะท่านแม่ส่งสารถึง”เทพบุปผาดวงตาไหววูบ แม้การบำเพ็ญเพียรจะช่วยให้นางตัดจากโลกมนุษย์ แต่เมื่อได้สัมผัสกับญาติสนิทอีกครั้งก็ดึงนางให้กลับมาสู่ห้วงอดีตเพราะเช่นนี้นางจึงปฏิเสธที่จะเจอกับไช่จงซิน!“ท่านแม่ตามเจ้ากลับไปเป็นประมุขตระกูลหรือ”ไช่จงซินพยักหน้ารับ จินหลี่จินเห็นสหายเงียบไปก็เป็นเสียงแทนเขา“ตระกูลไช่ไม่มีทายาทเป็นบุรุษอีกแล้ว เขาเตรียมใจมานานแล้วว่าวันนี้ต้องมาถึง ประมุขตระกูลไช่ต้องมีคนสืบทอดสักวันหนึ่ง”“เจ้าล่ะหลี่จิน”

  • หม่าจิ่วเหลียนฮวาบุปผาเก้าชีวิต (ภาคต่อบุปผาเยียวยาใจ)   บทที่ ๔๐ ทุกคนต้องรู้ว่าเจ้าเป็นคนโปรดของข้า          

    บทที่ ๔๐ทุกคนต้องรู้ว่าเจ้าเป็นคนโปรดของข้านางรักข้า ไม่ขอรับความเห็นต่าง เห็นทีว่าจะมีโอกาสพูดเรื่องนี้ให้นางคล้อยตามแล้วจินเทียนหลุนลำดับความคิดลำดับคำพูดไว้ในใจ ก่อนที่จะทำน้ำเสียงจริงจังใส่นาง“ไม่ว่าความรักหรือความยึดติดหรืออะไรก็ตาม ในเมื่อเจ้าพูดแล้ว ห้ามคืนคำเป็นอันขาด ห้ามรู้สึกเช่นนี้กับใครนอกจากข้า…”“...”“เจ้าไม่ยอมให้ข้าสละตำแหน่งอ๋อง เช่นนั้นข้าจะทำอย่างไรทุกคนถึงจะรู้ว่าเจ้าเป็นของข้า ต้องทำอย่างไรถึงจะถูกใจเจ้า ช่วยบอกได้หรือไม่”คำก็ข้าสองคำก็ข้า เขาไม่คิดจะแทนตัวเองว่าเปิ่นหวางแล้วหรือ“ทำเหมือนเดิมที่เป็นมาเถิดเพคะ”...ไม่แน่ว่าหม่อมฉันจะตายวันตายพรุ่งจิ่วเหลียนฮวาเว้นคำพูดนี้เอาไว้ในใจ นางหลุบตาอยู่จึงไม่เห็นว่าชายหนุ่มดวงตาไหววูบ“เหมือนเดิมก็ไม่มีความเปลี่ยนแปลงนะสิ ต่อไปหากมีใครเข้ามายุ่มย่ามกับเจ้าจะว่าอย่

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status