บทที่ 31 น้อยใจ

ไศลายืนทบทวนตัวเอง สมองสั่งการให้แปลความหมายนั้นใหม่ วินิจฉัยให้ถี่ถ้วนสูงสุดเสียก่อน ว่าคำตอบที่เธอเลือกจะตอบนั้น มันถูกต้องและยุติธรรมดีแล้ว 

ใช่ สำหรับเธอตอนนี้ ผู้ชายร่างสูงสง่า ดูหล่อเหลา ผิวพรรณสะอาดสะอ้านที่อยู่ตรงหน้า เนื้อแท้แล้วหัวใจของเขาตรงข้ามกันกับสิ่งที่เห็นทุกอย่าง

" นี่คุณ...เป็นห่วงฉันจริงๆ หรือแค่จะเอาชนะพวกเขากันแน่ " หญิงสาวขมวดคิ้วนิ่วหน้า

ถึงเธอจะเพิ่งมา รับมูลสารและนิสัยใจคอแค่เสี้ยวเดียวของพวกเขา ทว่า ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่รู้อะไรเลย กับซันดรู มองปราดเดียวก็รู้แล้ว

" เธอคิดดีแล้วหรือที่ถามแบบนั้น "

เขาเลิกคิ้วสูงทวนคำถามกลับมาเช่นกัน สีหน้าราบเรียบอ่านใจยาก ที่นั่นทำคนตัวเล็กตรงหน้าประหม่าเข้าไปใหญ่ เพราะสิ่งที่เขาเอ่ย ราวกับถามจะย้ำถึงคำตอบ ที่เหมือนให้เธอถามใจตัวเอง แน่ใจแล้วหรือ? หากรับรู้คำตอบนั้นของเขา

ทำเอาเธอต้องเร่งดึงสติกลับมากันเลยทีเดียว

พลางส่ายหน้า...

เปลี่ยนการพูดเสียใหม่ ให้ตรงข้ามกับความคิดทุกอย่าง พร้อมแววตาละห้อย

" ถ้ามันจะร้ายแรงถึงขั้นทรยศ ...ถ้ามันจะขนาดนั้น ได้โปรด อย่าเอาฉันกับครอบครัวไปเป็นเครื่องมือ "

กับประโยคทิ้งท้ายของเธอราวกับคราง 

ในขณะหัวใหล่มนกำลังจะพับห่อ หัวคิ้วหย่อนชนดวงตาหรี่ต่ำลงอย่างน่าเอ็นดู และมันกำลังจะถูกคลี่คลายสู่หมวดปกติพร้อมคำพูดที่สอง 

ทว่า...

กลับโดนคนตรงหน้าสวมกอดกะทันหัน และอย่างจัง

" อ๊ะ..."

ร่างบางทั้งร่างลอยไปถามแรงดึง หญิงสาวค้างชะงัน 

" ฉันจะบอกแผนของฉันทั้งหมด แต่ขอกอดเธอแบบนี้สักสองนาที... "

" คุณซันดรู..." ก่อนจะค้างหนัก ก็ตอนที่ รับรู้ถึงน้ำเสียงสั่นเครือนั่น..." เกิดอะไรขึ้น..."

แต่เธอไม่กล้าแม้แต่จะยกแขนโอบตอบ หญิงสาวทำได้แค่ทำตัวเองให้หลวม และเกร็งหัวไหล่ที่เขากำลังใช้ปลายคางอิง ให้แข็งแรงที่สุดเท่านั้น

ซันดรูเงียบไปอึดใจหนึ่ง 

" อย่าเพิ่งถาม "

ก่อนจะมีคำบอกบอกเล่าเสียงแผ่วจากปากเขา พร้อมท่อนแขนล่ำออกแรงรัดแน่นยิ่งขึ้น ราวกับต้องการรับไออุ่นให้เพียงพอ

ไศลายืนนิ่งไม่กล้าไหวติง ทั้งที่ใจตอนนี้งุนงงไปหมด 

เธอทำได้แค่เงยหน้าขึ้น แหงนมองฟ้า หาทางออกของลมหายใจตัวเอง เนื่องจากเขาทั้งตัวใหญ่ และรัดเธอแน่นจนอึดอัด 

ในขณะเดียวกันที่ใจเผลอคิดไปทางเชิงบวกให้แก่เขา เริ่มอ่อนไหว และอ่อนระทวยให้กับคารมระดับเกรดสูงนั้นอย่างง่ายๆ เกือบจะไหลล่องลอยไปตามน้ำอยู่แล้วเชียว ถ้าไม่มีเสียงกระแอมกระไอของใครบางคน ลอยมาแต่ข้างหลัง ให้สะดุ้งผละออกจากกันเสียก่อน

และเธอจะไม่ชะงักเลย ถ้าเสียงนั้นไม่เป็นของคนนี้...

" แฮ่ม! พรอดรักกับเมียชาวบ้านเขา มันไม่ดีนะเฮ้ย"

"....!!! "

เสียงทุ้มขรึมปะทะแก้วหูสาวเจ้าตกใจ ไศลาสะดุ้งโหยง รีบผลักอกร่างสูงออกห่างอย่างอัตโนมัติ

ไม่รู้เจ้าของเสียงเป็นใคร? แต่ก็ต้องปลอดภัยไว้ก่อน 

เธอหันขวับไปมอง พลางกลืนน้ำลายลงคอเอือกใหญ่ เมื่อเห็นว่าเป็นเขา คนที่เธอไม่อยากให้เข้ามาเห็นอะไรแบบนี้

พระเจ้า... โคตรจะเซอร์ไพรส์เลย

" มาได้ยังไงคะ?! " ไศลาแผ่วเสียงถาม ทว่า คำตอบที่ได้ ราวกับค้อนหวดลงตอกตะปู

" เดินมาสิ ถามได้" เขาหรี่ตามอง ถึงจะแค่แปปเดียว แต่มันสามารถทำเธอเสียวไส้ได้มากโข

ซึ่งต่างกันโดยสิ้นเชิงกับร่างสูงที่ยืนข้างๆ 

เขาลอยหน้าลอยตา ราวกับไม่ทุกข์ร้อนอะไร

จนกระทั่งเวเดโน่เป็นฝ่ายเปิดประเด็นก่อน

" ทำแบบนี้ ต้องการจะประกาศสงครามกันแล้วสินะ " 

ด้วยน้ำเสียงบวกสีหน้าที่ทำไศลากลัว แต่ซันดรูแค่นหัวเราะ

" หึ พร้อมหรือ? " เขาใช้สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้าเวเดนราวกับดูถูก

" สรุป ไม่คิดที่จะจบใช่ไหม "

" จบ? จบเรื่องอะไร "

" พันธะสัญญาปัญญาอ่อนอะไรนั่น"

ก่อนจะยักไหล่ ก้าวเท้าเข้ามาให้ใกล้กว่าเดิม ยืนเต็มความสูงในท่ามือล้วงกระเป๋า ประมาณเตรียมพร้อมไว้สำหรับดวลสงครามน้ำลายกันโดยเฉพาะ

"พันธะที่ว่านั่น.. มึงไม่ใช่หรือเป็นคนเริ่ม"

" เริ่ม? " เวเดนทวนคำถาม ก่อนจะเลิกคิ้วกัดฟันกรอด " กูไม่เคยเอาเรื่องความรักมาเป็นเกม "

" แล้วเรื่องนั้น.."

"นั่นหมายถึงผู้หญิงทั่วไป "

" ผู้หญิงทั่วไป งั้นก็ต้องรวมเธอคนนี้ด้วยสิ"

ท่ามกลางการยืนมองและฟังสลับกันไปมาระหว่างคนสองคนของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ตอนนี้เกิดสะดุ้งโหยงสุดตัวขึ้นมาจริงจัง เพราะถูกผู้ชายคนข้างหลังดึงไปชิดใกล้ 

แต่แล้ว...

ไม่นานกลับถูกผู้ชายอีกคนกระชากกลับไป ความแรงของมันทำให้หน้าผากเธอบาดเจ็บ เนื่องจากถลาไปชนกับแผงอกแกร่งเข้าอย่างจัง

ความมึนงงปนหวาดกลัว จึงทำแก้วหูเธอดับ เสียหายหนักไม่ได้ยินแม้กระทั่งคำพูดของเขา มีเพียงลูกกระเดือก กับแรงสั่น สะเทือนจากร่างกาย ที่บ่งบอกให้รู้ว่ากำลังโกรธเท่านั้น เนื่องจากเขากัดฟันกรอดขณะพูดประโยคนี้

" มึงก็ลองรวมดูสิไอ้ซัน ถ้ากูไม่ระเบิดมึงให้แหลกเป็นจุลไปพร้อมกับองค์กรบ้าอำนาจนี่"

นอกนั้นคือน้ำหนักจากท่อนแขนที่รัดท้ายทอยเธอไว้ล้วนๆ ส่วนใบหน้าไม่ต้องถามถึง ลมหายใจที่สูดเข้าไปในปอด บัดนี้คือลมที่มาจากปาก เพราะโพรงจมูกได้ถูกรูขุมขนของเขาปิดมิดไปเรียบร้อยแล้ว

" อึก.."

สาวเจ้าทำได้เพียงเหลือบตามองคนข้างหน้า หวังดูลาดเลาบวกสถานการณ์ ในขณะเขาเถียง แต่เมื่อเห็นเพียงไรปลายคางมนแหลมปกคลุมไปด้วยไรหนวดเท่านั้น ก็ยิ่งทำให้ย่อท้อ

" ฟู่ววว" 

เธอถอนหายใจออกมาแค่ลมอุ่นๆ ก่อนจะพลิกใบหน้า เปลี่ยนเป็นแก้มแนบอก ปล่อยหัวทุย พร้อมลำคอให้ท่อนแขนใหญ่ล่ำโอบกอดเหมือนเดิม

ไศลาอยากจะเลือกที่จะไม่รับรู้ ทว่าหูกลับตรงข้ามกันกับใจทุกอย่าง

" สัญญานั่น..จะยกเลิกก็ได้ " 

หญิงสาวได้ยินเสียงสนทนาชัดเจน ที่ห้วนทุ้มสุขุมไร้ความนุ่มลึกใดๆ เว้นแต่ท่าทางของคนพูดเท่านั้นที่เธอมองไม่เห็น 

ทว่า..กลับรู้สึกได้ถึงการกวนประสาท 

" แต่เรื่องที่กูจะตอแยไศลายังคงเหมือนเดิมนะ ก็ช่วยไม่ได้นี่หว่า กูชอบเขาไปแล้ว"

ซันดรูยักไหล่ พูดต่อจากประโยคเดิม ซึ่งนั่นทำให้ร่างบางทั้งร่าง รวมถึงหัวใจดวงน้อยๆ สะดุ้งโหยงไปด้วย พร้อมฝ่าเท้าที่เหมือนจะถูกกระตุกยกลอยไปตามแรง 

ใช่ เขากำลังโกรธ 

เวเดนชี้หน้าซันดรู เอ่ยเสียงถามในลำคอเป็นสุ่มเสียงคำราม 

" ว่าไงนะ "

ไศลาได้ยินแบบนั้น ต่างจากซันดรูหาได้กลัวเสียงทุ้มดุจกลองนั้นไม่

เขายังคงยืนอยู่ที่เดิม พร้อมกลั้วปาก แสร้งทำเป็นหูทวนลม

" ไอ้กรณีที่พูดแบบนี้ คือต้องการจะปะทะกับกูใช่หรือเปล่า? มึงต้องการอะไรวะซัน ต้องการเอาชนะกูงั้นเหรอ " 

ประโยคทิ้งท้ายเกิดสั่นเครือราวกับกำลังผิดหวัง เวเดนหน้าฉงน ต่างกับไศลาตอนนี้ ที่ดูเหมือนเพิ่งได้สติ

เธอตั้งใจผึ่งหูฟังตลอดเวลา ท่ามกลางสงครามน้ำลายของพวกเขา 

แต่แล้ว...

กลับต้องมานึกฉุนด้วยประโยคเหล่านี้ ที่แสดงให้เข้าใจไปว่า ..

แท้จริง เธอนั้นเป็นแค่หมากของพันธะสัญญา และเป็นตัวแทนของใครบางคน...

" เอาชนะ? เฮอะ! มึงก็ชนะกูไปแล้วนี่ พร้อมกับตั้งคำสัญญาชุ่ยๆนั่น เพียงแค่ต้องการจะครอบครองทาน่า คราวนี้ถึงทีไศลาบ้าง ทำไมถึงไม่รักษาคำพูด ถ้าคิดว่าผู้หญิงทั่วไปทุกคนที่มึงคั่ว กูคั่วได้ งั้นเธอ เธอ..ก็จัดเป็นหนึ่งในนั้น กูไม่เอาคนอื่น เพราะกูชอบคนนี้ กูจะเอาคนนี้ ..ล้างคำสัญญา แล้วจะทำไม? "

" ไม่มีทาง..."

" ถามฉันก่อนจะดีกว่าไหมคะ! " 

เธอใช้แรงเฮือกใหญ่ที่มีทั้งหมดเป็นการปลดพันธนาการของท่อนแขนล่ำนั้นออก ก่อนจะถอยห่างไปยืนกึ่งกลาง เพื่อโพล่งแทรกเวเดน แล้วจึงหันมองหน้าคนทั้งคู่สลับกันไปมา

ในขณะพวกเขาพากันเงียบ

" พวกคุณเล่นอะไรกัน? " กับคำถามสั้นๆ ทว่าได้ใจความ พร้อมดวงตาแดงก่ำ ที่กำลังคั้นสร้างหยาดน้ำตาหยดใหญ่

หญิงสาวกันริมฝีปากแน่นจนเป็นรอยฟันสั่นระริก เพ่งมองเวเดนอย่างผิดหวัง ก่อนจะปาดน้ำตาทิ้ง แล้วเดินพรวดๆเข้าบ้านไป ในจังหวะที่เขายื่นมือไปหาพอดิบพอดี

แต่แล้ว...

กลับคว้าไว้ได้เพียงธาตุอากาศ

" ไอ้พวกบ้า! "

" ไศลา..."

ท่ามกลางความตกใจของซันดรู ที่มีแบบเดียวกันกับเขา ราวกับเพิ่งนึกขึ้นได้ ก่อนจะยกยิ้ม ให้กับความหวังหลายๆอย่าง ที่เขาพยายามสร้างขึ้น เพียงแค่ต้องการจะเอาชนะเวเดโน่จริงๆ

" โอะโอ..แย่แล้วล่ะพวก ต้องตามง้อไหมเนี่ย "

" ไอ้ซัน..มึงนะมึง.."

แถมยังกวนประสาทให้เวเดนฉุนกึกขึ้นมาอีก ทว่าทำได้เพียงชี้หน้ากัดฟันกรอดเท่านั้น ไม่สามารถชกปากตามใจต้องการได้ เพราะต้องเร่งเดินตามไศลา เพื่อไปให้ถึง ก่อนที่เธอจะเข้าใจผิด เตลิดไปไกลกว่านี้ ...