บทที่ 60

บทที่ 60

วินาทีต่อมาเขาจับไหล่สวีเหยียนซีทั้งสองข้าง ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงดุดันว่า “เธอรู้ไหมว่าตอนนี้เธอกับฉินเซียวยังอยู่ในช่วงทบทวน แต่ตอนนี้เธอกลับอยู่กับผู้ชายคนอื่น ไม่กลัวถูกคนนินทารึไง? บอกพี่มา เธอตั้งใจแก้แค้นฉินเซียว ถึงได้ไปหาผู้ชายคนอื่นใช่ไหม?”

สวีเหยียนซีสีหน้าเรียบเฉยก่อนสะบัดมือเขาออก “จะใช่ไม่ใช่มันก็เรื่องของฉัน คำพูดนี้พี่ไม่ควรพูดกับฉัน พี่ควรไปเตือนสวีหว่านหนิงต่างหาก มันเป็นเธอที่เป็นเมียน้อยแย่งสามีฉันไป ทำเรื่องที่ไร้คุณธรรมแบบนั้น”

“แล้วก็พี่อย่าลืมนะ ตอนนี้คนนอกรู้หมดแล้วว่าคนที่จดทะเบียนสมรสกับฉินเซียวแท้จริงคือสวีหว่านหนิง งั้นฉันจะมีหรือไม่มีผู้ชายคนอื่น ใครจะมานินทาฉันได้? ตอนนี้คนที่นินทามันคือพี่!”

สวีเหยียนเช่อโดนเธอตะคอกใส่จนสีหน้าตกใจ น้ำเสียงอ่อนลงทันที “ซีซี พี่ไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะ พี่แค่กลัวว่าเธอจะใช้อคติส่วนตัวตัดสินใจผิด ถูกคนหลอกเข้า”

“ต่อให้โดนหลอก ฉันก็ยินดี!”

เมื่อเห็นเธอหงุดหงิดแบบนี้ สวีเหยียนเช่อจึงแน่ใจว่าเธอตั้งใจหาคนมาแก้แค้นฉินเซียวจริง ๆ

เขากดอารมณ์ไว้ ยังคงใช้น้ำเสียงอ่อนโยนพูดเอาใจเธอว่า “ซีซี พี่รู้ว่าเธอกำลังระงับอารมณ์ไม่ได้ รอให้เธอกับฉินเซียวได้ใบหย่า พี่จะไปจัดการมันเพื่อระบายความโกรธให้เธอเอง แต่การไปหาผู้ชายคนอื่นมาเรื่องแบบนี้ไม่ควรทำนะ เธอแน่ใจไหมว่าผู้ชายที่เธอหามามันจะดีจริง? ภูมิหลังของมันเธอรู้จักดีพอยัง?”

“ถ้าถึงตอนนั้นเป็นคนที่รับมือยาก เธอจะหนีไม่ทันนะ”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เขาเอาสองมือมากดไหล่สวีเหยียนซีอีกครั้ง ก่อนเอาหน้าที่มืดทึมน่ากลัวมาประชิดใกล้ “บอกพี่มา ผู้ชายคนนี้มันเป็นใคร?”

“พี่ไม่จำเป็นต้องรู้”

เปลือกตาทั้งสองของสวีเหยียนเช่อกระตุกเบา ๆ ดวงตามืดดำลงทันที “ซีซี! เธอจะทำเรื่องอะไรก็ต้องมีขอบเขตบ้าง! ถึงขนาดเอาตัวเองไปเกี่ยวข้องกับผู้ชายที่ไม่ดีเลยเหรอ?”

สวีเหยียนซีโดนเขาจับแรงจนเจ็บ จึงใช้แรงแกะมือสองข้างเขาออก ก่อนโต้กลับอย่างหนักแน่นว่า “วางใจเถอะค่ะ เขาดีกว่าผู้ชายทุกคน แล้วดีกว่าฉินเซียวและพี่ไม่รู้กี่เท่า! เขาให้เกียรติฉัน และใส่ใจดูแลฉันอย่างดี”

“ตอนนี้ฉันเสียใจจริง ๆ ที่จดทะเบียนสมรสกับฉินเซียว แล้วยิ่งเสียดายที่ไม่เจอเขาให้เร็วกว่านี้!”

คำพูดเหล่านี้สำหรับสวีเหยียนเช่อแล้วเหมือนโดนฟ้าผ่าแสกหน้า

ตอนที่เขาพูดถึงฉินเซียวไม่ดี สวีเหยียนซีก็โกรธบอกว่าอย่าให้เขาพูดถึงฉินเซียวในทางที่ไม่ดี

แต่ครั้งนี้เธอถึงกับพูดแบบนี้เพื่อผู้ชายคนนั้น!!

“มันเป็นใครกันแน่! ทำไมเธอถึงได้หลงมันแบบนี้!” ตอนที่สวีเหยียนเช่อตะคอกด้วยความโมโห เสียงของเขาสั่นเทา

ถ้าเขารู้ว่าเป็นใคร เขาต้อง! ฆ่าผู้ชายคนนั้นให้ตาย!

ตอนนี้ ประตูถูกเปิดออก

จ้าวจวิ้นโจวยืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่มีสัญญาณเตือนเลยแม้แต่น้อย เดิมเขายังคงรู้สึกไม่สบายเล็กน้อย แต่กลับทำให้ใบหน้านั้นยิ่งดูหล่อเหลามีเสน่ห์และแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ ข้างหลังเขายังมีหัวของโหยวฉีโผล่ออกมาด้วย…

สวีเหยียนซีเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เขามาที่นี่ได้ยังไง?!

ตอนที่สวีเหยียนเช่อเห็นเขา ก็รู้สึกประหลาดใจและสงสัย

เขาก้าวเท้าเข้าไป ดูเหมือนอารมณ์ดี ก่อนพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ไม่ต้องถามเธอแล้ว ผู้ชายที่นายพูดถึงว่าไม่ดีคือฉันเอง” เมื่อพูดจบ เขาก็ยืนอยู่ข้างสวีเหยียนซีแล้ว ก่อนยื่นมือออกไปดึงเธอเข้ามาชิดตัว

ในตอนนี้ สายตาที่เขามองสวีเหยียนเช่อพุ่งออกมาด้วยความดุดันและเดือดดาล

สวีเหยียนเช่อหายใจแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เห็นว่าสวีเหยียนซีไม่ขัดขืน และยืนอยู่ข้างเขาแบบนั้น เขาคาดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายที่สวีเหยียนซีรู้จักจะเป็นจ้าวจวิ้นโจว!

ในตอนนี้สมองของเขาเต็มไปด้วยคำถาม

ซีซีรู้จักจ้าวจวิ้นโจวได้ยังไง? แล้วพวกเขารู้จักกันได้ไง? พวกเขารู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่?

คำถามเหล่านี้เขารู้ดีว่าตอนนี้ยังไม่ควรถาม แค่ต้องคิดหาวิธีพาซีซีไปก่อน

หลังจากพยายามสงบสติอารมณ์ เขาจึงพูดอย่างใจเย็นว่า “ประธานจ้าว น้องสาวผมช่วงนี้อารมณ์ไม่ค่อยดี ค่อนข้างทำเรื่องวู่วาม หวังว่าคุณจะเห็นแก่เธอที่ยังเด็กไม่ค่อยรู้ความ คืนน้องสาวให้ผมนะครับ”

“คืนให้นาย?” จ้าวจวิ้นโจวเผยยิ้มคลุมเครือก่อนเอ่ยว่า “นักศึกษาดีเด่นจากมหาวิทยาลัยชั้นนำ แต่ในปากคุณกลับกลายเป็นเด็กที่อายุน้อยยังไม่รู้ความเหรอ?”

สวีเหยียนเช่อแสดงสีหน้าบิดเบี้ยว “ประธานจ้าว คุณอย่าตีความหมายของผมผิด”

“ที่แท้คำพูดของประธานสวีน้อยลึกซึ้งแบบนี้ งั้นอธิบายหน่อย อธิบายให้ผมเข้าใจง่าย ๆ” จ้าวจวิ้นโจวพูดอย่างไม่ใส่ใจ

“…” สวีเหยียนเช่อสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนถามตรง ๆ ว่า “ประธานจ้าว คุณจะไม่ปล่อยน้องสาวผมใช่ไหม?”

“เพิ่งรู้เหรอ?” จ้าวจวิ้นโจวสีหน้าเย้ยหยันเหมือนมองเห็นเขาเป็นคนโง่