เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 3 โกหกไม่เนียนไปเรียนมาใหม่
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-07 14:29:48หลังจากที่วาโยแยกกับต้าที่ลานจอดรถเธอก็กลับเข้ามาหาเพลงเพื่อนของเธอข้างในบาร์
“ไปไหนมาโย ฉันเดินตามหาแกไปทั่ว” เพลงรีบวิ่งมาหาหญิงสาวด้วยท่าทางตกใจ “คือฉันไปเดินหลงทางนิดหน่อยน่ะ” วาโยพูดแล้วยิ้มบิดเขินอายเมื่อนึกถึงใบหน้าพี่ต้า “ยิ้มอะไรยัยโยฉันโทรหาก็ไม่รับสาย” เพลงหน้าบึ้งโวยวายให้วาโย พร้อมกับที่วาโยควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายข้างของตัวเอง “โทรศัพท์ฉัน หายไปไหน” เธอพยายามนึก เมื่อกี้เธอเจอพี่ต้าแล้วก็เป็นลม “หรือว่ามันจะหล่นหาย เพลงฉันขอยืมโทรศัพท์แกหน่อย” หญิงสาวรับมาและกดโทรออกไปที่เบอร์ของตัวเอง “สวัสดีครับ” เสียงปลายสายรับ “สวัสดีค่ะ พอดีฉันทำโทรศัพท์หาย ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนคะ” วาโยพูดอย่างร้อนใจเพราะในเครื่องของเธอมีข้อมูลและรูปเยอะมาก “ตอนนี้ผมอยู่ที่โรงแรมxxx ครับ” วาโยได้ยินดังนั้นก็ยิ้มร่าเพราะเธอเองก็พักอยู่ที่นั่นกับเพลงเหมือนกัน “คุณรอฉันที่ล็อบบี้ได้ไหมคะไม่เกินครึ่งชั่วโมง ฉันไปถึงแน่นอนค่ะ” “ได้ครับ” พอเธอวางสายก็หันไปบอกเพลงว่าจะกลับไปโรงแรมแล้ว เพราะคนที่เก็บได้อยู่ที่โรงแรมที่เธอสองคนพักอยู่ “งั้นแกกลับก่อนเลยนะ ฉันว่าจะเที่ยวต่อกับดินน่ะ” เพลงพูดแล้วก็หันไปมองทางอื่นแทนคงจะเขิน และเธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาที่จะฟังในสิ่งที่เพื่อนพูดไม่เข้าใจ “ได้ๆ ดูแลตัวเองด้วยนะ มีอะไรก็โทรหาฉันได้ตลอดนะ” วาโยกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูเพลง “ตกลงจ้ะ” ที่โรงแรมxxx “สวัสดีค่ะ คุณใช่คนที่เก็บโทรศัพท์ของฉันได้ไหมคะ” หญิงสาวเดินไปตรงมุมล็อบบี้ข้างแผนกต้อนรับที่มีผู้ชายนั่งอยู่เพียงคนเดียว เพราะนี่มันก็ดึกมากแล้ว “ใช่ครับ” ผู้ชายที่นั่งหันหลังอยู่หันหน้ามามองเธอ “พะ พี่....” “เจอกันอีกแล้วนะครับ คุณที่บอกว่าไม่รู้จักชื่อของผม” เขาพูดพร้อมกับกดปุ่มหน้าจอโทรศัพท์ให้สว่างแล้วชูให้ผู้หญิงที่ยืนตะลึงอยู่ดู วาโยกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ ก็รูปบนล็อกหน้าจอ โชว์หน้าของเขาเต็มจอขนาดนั้น โกหกไม่ได้แล้วเอาไงดี “คือ คือนั่นโทรศัพท์ของหนูเองค่ะ” วาโยยืนพูดก้มหน้า “ผมรู้ แล้วยังไงต่อครับ” “นั่นโทรศัพท์ของหนูค่ะ ขอคืนด้วยนะคะ” เธอไปยืนใกล้ๆ เขา แล้วเผลอเม้มปากเข้าหากัน “ก็รู้ไงครับ เพราะผมเป็นคนเอาใส่ในกระเป๋ากางเกงตัวเองตอนอุ้มคุณมา” เขาส่งมันคืนให้เธอ “อ้าว” วาโยขมวดคิ้วเข้าหากัน “ลืมคืนให้ ขอโทษด้วยนะครับ” เขาพูดนิ่งๆ เหมือนกับตอนที่เรียนไม่มีผิด “ค่ะ” หญิงสาวยืนหยิกแขนตัวเองให้เจ็บเพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องยิ้มหน้าบานให้เขา “เป็นแฟนคลับของผมไม่เห็นต้องปิดบังกันเลย แล้วพักที่ไหนครับ ที่นี่เหรอ” เขายืนเต็มความสูงแล้วเดินมาหาเธอ “ชะๆ ใช่ค่ะ พี่ตะๆ ต้า” กว่าเธอจะพูดได้แต่ละคำเหมือนคอของเธอเป็นอัมพาตไปชั่วขณะ “ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ” เขายื่นหน้ามาใกล้ๆ จนเธอต้องเอามือปิดปากเพราะกลัวว่าเธอจะหายใจแรงแล้วเขาจะได้กลิ่นเหล้าเหม็นๆ จากเธอ “ชะ ชอบมากค่ะ” หญิงสาวหน้าร้อนผ่าวไปจนถึงใบหูลามไปท้ายทอย และแล้ว วูบ…บบบบ “ น้องๆ น้องครับ” เขาจับตัวเธอพยุงไว้แล้วเรียกให้ตื่น “น่ะ หนูไม่เป็นไรค่ะ พี่ขึ้นไปพักเลยค่ะ” หญิงสาวเอามือปิดหน้าของตัวเองหน้าที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงไปกันใหญ่ จนมีคนเริ่มเดินเข้ามาหลายคนในโรงแรม เขาจึงรีบเดินไปยังลิฟต์แล้วกดขึ้นที่พักไป ไม่นานก็มีผู้ชายลงหาเธอ เขาบอกว่าเป็นเพื่อนกับพี่ต้า “ต้าให้ลงมาดูน้อง มันกลัวคนเห็นมันอยู่กับน้องแล้วเป็นข่าวน้องจะเสียหาย ก็เลยรีบขึ้นไปก่อน” ผู้ชายที่สูงไล่เลี่ยกับเขาน่าจะเป็นเพื่อนสนิทกันเพราะเธอเห็นเขาใช้คำว่ามันกับพี่ต้าอย่างสนิทใจ “ขอบคุณนะคะ หนูไม่เป็นไรแล้ว พี่ไปพักเถอะค่ะหนูก็จะขึ้นไปพักเหมือนกัน” เธอยืนพูดยิ้มเจื่อนๆ ให้เพื่อนของเขา แล้วก็เดินไปกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นบนด้วยท่าทางนิ่งๆ ทั้งๆ ที่จริงเธออายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี ก็ดันไปปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่มว่าไม่รู้จักเขา แต่ภาพพักหน้าจอโทรศัพท์ของเธอนี่สิ เขาต้องคิดว่าเธอโกหกเก่งแน่ๆ ตอนนี้ขอแค่อย่าเพิ่งเจอเขาเลย เธออายเกินไปที่จะสู้หน้าเขาหรือจะบอกเขาตรงๆ ถึงเหตุผลที่ต้องโกหกว่าไม่รู้จักเขา "งั้นขอเจอพี่ต้าตอนนี้เลยได้ไหม ฉันจะบอกเขาเลยว่าทำไมต้องโกหกเขา” เธอเดินบ่นพูดลอยๆ โรงแรมออกจะใหญ่ เดินมาเจอกันตอนนี้ก็บ้าแล้ว แต่ดูเหมือนว่าผีในโรงแรมน่าจะได้ยินคำขอของเธอ เขาเดินเปิดประตูออกมาก่อนที่จะถึงห้องพักของเธอ แสดงว่าเขาพักอยู่ห้องติดกับเธอเหรอเนี่ย “อ้าวพักอยู่ชั้นนี้เหรอ” เขาไม่พูดเปล่า กลับเดินมาหาเธออีก “พี่ต้า หยุดอยู่ตรงนั้นเลยค่ะ” เธอทำมือห้ามเขา เขาเลิกคิ้วขึ้นสูง “ทำไม” “ที่หนูต้องโกหกพี่ว่าไม่รู้จักพี่ เพราะหนูอายค่ะอายเกินกว่าที่จะยืนคุยกับพี่นานๆ แบบนี้” วาโยก้มหน้า “แล้วอีกอย่างหนูกลัวพี่จำหนูได้ แต่พี่คงจำหนูไม่ได้ใช่ไหมคะ” เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาแต่ก็ต้องหลุบตามองต่ำลงอีก “ใครจะไปจำได้ น้องคนที่ทำถุงยางหล่นในห้องสมุด” เสียงทุ้มต่ำหัวเราะในลำคอ “ไหนบอกจำไม่ได้ไงคะ พูดมาขนาดนี้” หญิงสาวเม้มปากเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง “ก็เหมือนกับที่น้องบอกว่าไม่รู้จักผม ทั้งที่รูปของผมอยู่บนโทรศัพท์ มันต่างกันตรงไหน บอกเลยว่าผมโคตรใจแป้ว คิดว่าจะลืมชื่อกันจริงๆ ซะอีก” “คือถุงยางอันนั้น พวกหนูเอามาเรียนในวิชา…” “เพศศึกษา” เขาพูดน้ำเสียงนิ่งเรียบ “ใช่ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าเหมือนเด็กน้อย “งั้นเข้าไปพักเถอะ แต่พักคนเดียวเหรอ” เขาถามต่อ “พักกับเพื่อนค่ะ แต่เพื่อนยังไม่กลับมา” “แล้วทำไมไม่พาเพื่อนมาพร้อมกันล่ะ” เขาถามต่อช่างสงสัย “เพื่อนหนูไปกับแฟนจะไปได้ยังไงคะ” “อ๋อ ล็อกห้องดีๆ ด้วยล่ะ” เขาตอบสั้นๆ แล้วก็เดินเข้าห้องไป เช้าวันใหม่ เพลงกลับเข้ามาในห้องพักก็พบว่าเพื่อนสาวของตัวเองไปนั่งอยู่มุมห้องในชุดนอน ผมเผ้าพะรุงพะรังเบ้าตาลึกดำ อย่างกับคนอดนอนมาทั้งคืน “เฮ้ย โยทำไมสภาพแกเป็นแบบนี้” เพลงรีบเข้าไปหาเพื่อนสาว “เพลง แกว่า… คนตายแล้วไปไหนวะ” วาโยพูดด้วยท่าทางห่อเหี่ยว “เมื่อคืนแกเจอผีเหรอโย” เพลงมองสำรวจทั่วห้อง “ยิ่งกว่าเจอผีอีกแก ฮือๆ เมื่อคืนฉันเจอพี่ต้ามา” วาโยทิ้งตัวลงนอนกับพื้นอย่างหมดอาลัยตายอยาก “จริงดิ ไม่ดีเหรอเจอพี่ต้า นั่นพี่ต้าที่แกชอบเลยนะเว้ย” “ตอนแรกก็ว่าดีมากๆ แต่ตอนหลังพังยับไม่เป็นท่าเลย พี่ต้าจำฉันได้ว่าฉันคือน้องคนที่ทำถุงยางหล่น แถมฉันยังไปบอกว่าไม่รู้จักเขา ลืมชื่อมั่ง ไปบอกว่าเขาเป็นนักร้องมั่ง แล้วแกรู้ปะว่าพี่ต้าคือคนที่เก็บโทรศัพท์ของฉันได้ ฮือๆ ภาพหน้าเขาเต็มจอเลยฮือๆ” หญิงสาวสะอึกสะอื้นโอดครวญ “อื้อฮือ ยับจริงๆ โยเอ๊ย แกอยากไปอยู่บนดาวอังคารก่อนไหม ฉันจะเหมายานอวกาศส่งแกไปด้วยมือของฉันเอง” เพลงพูดส่ายหัวในความโก๊ะของเพื่อนสาว “ฉันอยากไปมากๆ แกพาฉันไปตอนนี้เลยได้ไหม” วาโยรีบลุกขึ้นมาจับมือของเพลงไปกุมไว้ “แกไปอาบน้ำแต่งตัวรอเลยฉันของีบสักหน่อยแล้วเดี๋ยวจะพาขึ้นยานไปอย่างไวเลย” ยับมากบอกเลย ไปดาวอังคารกลับมาก็ยังไม่หายอายแน่ๆ เชื่อไรท์ อยู่ให้อิพี่มันทรมานเล่นๆดีฟ่า สนุกฟ่าเยอะ
บทล่าสุด
หลงกลรักไอดอลจอมวายร้าย ตอนที่ 38 ตอนพิเศษที่ 1 ที่โรงเรียนมัธยม/ตอนที่ 39 ตอนพิเศษที่ 2 ที่ประเทศอังกฤษ
ตอนพิเศษที่1ที่โรงเรียนมัธยม“เฮ้ยต้า มานี่เร็วมัวมองอะไรอยู่” เพื่อนชายถามเด็กหนุ่มวัยสิบแปดที่กำลังนั่งกินข้าวในโรงอาหารพร้อมกับกลุ่มเพื่อนของเขาอยู่หลายคน“เปล่า กูไม่ได้มองนี่” ต้าปฏิเสธ“มึงมองน้องวาโยเหรอ”“เออๆ กูมองน้องเขา กูสงสัยว่าทำไม น้องเขามองกูจังวะหรือกูหน้าแปลกวะ”“แปลกอะไร มึงน่ะหล่อ สาวๆก็อยากมองเป็นธรรมดา ไปเร็วไปนั่งใต้ร่มไม้นั่นกัน” เพื่อนของต้าดึงให้เขาลุกขึ้นหลังจากทานข้าวเสร็จ ในขณะที่ต้าเองก็แอบมองวาโยที่นั่งคุยกับเพื่อนอยู่เรื่อยๆที่หน้าโรงเรียนหลังเลิกเรียนต้าเห็นว่าวาโยยืนคุยอยู่กับสินท่าทางสนิทสนมคงจะเป็นแฟนกันสินะเขาคิดในใจ“มีแฟนอยู่แล้วยังมามองผู้ชายคนอื่นอีก” ต้าบ่นลอยๆแล้วเดินเข้าไปยังร้านสะดวกซื้อ ก็เห็นว่าสินเดินเข้ามาในร้านแล้วหยิบถุงยางอนามัยหนึ่งกล่องแล้วไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์และวิ่งออกไปส่งให้กับวาโยเด็กผู้หญิงคนนั้นที่เอาแต่จ้องมองเขานั่นเองเช้าวันต่อมา เขาเห็นวาโยนั่งมอไซค์มากับสินก็เลยยิ่งเข้าใจว่าเป็นแฟนกัน เขาเลยไม่อยากสุงสิงกับแฟนใครและเลือกที่จะทำตัวนิ่งๆ หยิ่งๆ ดีกว่าเพราะหลังจากเรียนจบม.6 ต้าก็จะไปเรียนต่อที่อังกฤษแล้ว เลยไม่ได้ใส่ใ
หลงกลรักไอดอลจอมวายร้าย ตอนที่ 37 อยากให้พี่ต้าบอกรักNC(จบบริบูรณ์)
“เห็นรอยสักพี่แล้วดิ เขินจัง” ต้าเกาหัวแก้เขิน“เห็นแล้วค่ะ หนูชอบมากนะคะ” ต้าถึงกับเอามือของเธอไปหอมอย่างรักจนสุดใจ“แล้วเรื่องลูกเขยแบบพี่ล่ะครับจะทำไง” ต้าถามอีกครั้ง“หนูยังไม่พร้อมค่ะ หนูต้องไปเรียนต่อป.โทที่อังกฤษอีก” “ไปเรียนที่อังกฤษเหรอ ไปกับใครล่ะ”“หนูสอบได้ทุนค่ะ ไปเรียนคนเดียวยื่นเรื่องตั้งแต่ปีที่แล้วค่ะ”“ดีเลย บ้านพี่ก็อยู่ที่อังกฤษไว้รอโยเรียนจบแล้วเราแต่งงานกันนะ ก็ประมาณสองปีสินะ”“แต่งงานเหรอคะ พี่ยังไม่เคยบอกรักหนูเลยจะแต่งได้ไงคะ”“ใครบอก พี่บอกรักเธอตั้งนานแล้วนะ เธอไม่สังเกตเอง”“ตอนไหนคะ” “ก็อิโมจิรูปหัวใจไง ที่พี่บอกรักเธอ ขนาดพี่ยังไม่เคยส่งให้แม่พี่เลยนะ เธอเป็นคนเดียวที่พี่ส่งให้”“อิโมจิรูปหัวใจใครก็ส่งได้ค่ะ”“พี่รักโยนะ พี่อยากอยู่กับเธอคนเดียว” เมื่อได้ยินอย่างนั้นหญิงสาวก็ยิ้มหน้าบาน“หนูก็รักพี่ต้าค่ะ รักมาตั้งนานแล้วด้วย”“อันนี้พี่รู้แล้ว อยากให้พี่บอกรักโยเยอะๆไหม ชอบฟังไหม”“ชอบค่ะ ชอบฟัง” หญิงสาวพยักหน้าใสซื่
หลงกลรักไอดอลจอมวายร้าย ตอนที่ 36 ข้อความที่ไม่ได้ส่ง
“แฟนพี่ต้าไงคะ”“แฟนพี่เหรอ ไม่จริงมั้ง พี่ไม่มีแฟน พี่ยังบอกเธออยู่เลย” เขาหมุนเก้าอี้กลับมามองเธอที่ยืนถือไดร์เป่าผมอยู่“เค้าบอกว่าเป็นแฟนพี่ต้านี่คะ เป็นตัวจริงของพี่ต้า หนูก็เลยต้องออกมาโดยไม่ได้บอกพี่” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่มองหน้าของหญิงสาวแล้วสบตาที่สั่นไหวของเธอเหมือนคนจะร้องไห้“ใช่วันที่พี่บอกว่า...จะลงไปเอาชุดกับผู้จัดการที่รออยู่ข้างล่างใช่ป่ะ ใช่วันนั้นไหมเพราะวันนั้นแหละที่พี่เจอโน้ตที่เธอเขียนด่าพี่แล้วแปะไปที่กล่องถุงยาง วันนั้นพี่โมโหจนเลือดขึ้นหน้าเลยรู้ไหม”“ใช่ค่ะ วันที่พี่ลงไปเอาชุด แต่หนูไม่ได้เขียนนะคะหนูจะเขียนด่าพี่ทำไม ก็พี่บอกหนูแล้วว่าไม่อยากวาดฝันให้หนู” หญิงสาวพูดเหมือนน้อยใจ ต้าจึงลุกขึ้นสวมกอดเธอ แล้วเดินไปหยิบโน้ตที่อยู่ในลิ้นชักเครื่องประดับมาคลี่ออกแล้วส่งให้เธอดู“หนูไม่ได้เขียนซะหน่อยไม่ใช่ลายมือหนูเลย แต่ด่าแรงมากนะคะ ใครบังอาจมาด่าพี่ต้าของหนู อุ้ย” เธอรีบเอามือปิดปากเมื่อหลุดพูดว่าพี่ต้าของเธอต้าอดใจไม่ไหวจึงจุ๊บเบาๆไปที่ริมฝีปากของเธอเพราะถูกใจที่เธอแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเขาแบบนี้
หลงกลรักไอดอลจอมวายร้าย ตอนที่ 35 งานนี้ต้องใช้แรงเยอะ
“สกปรก” เธอเอ่ยมาสั้นๆ“ใช่สกปรก เธอพูดถูกแล้ว” เขาพยักหน้าเห็นด้วย“อย่ามาดูถูกหนูนะพี่ต้า หนูไม่ชอบ ถ้าไม่อยากถ่ายแบบก็ไม่ต้องถ่ายไม่เห็นต้องพูดจาดูถูกกันเลย”“พี่ดูถูกอะไร พี่แค่จะให้เธอทำความสะอาดห้องที่มันสกปรกอยู่นี่ไง ไม่ได้อยู่มาหลายเดือน ฝุ่นมันก็เกาะหนาไปหมด เธอเข้าใจว่าอะไร” เขาพูดพร้อมกับเอามือลูบโต๊ะแล้วหงายมือมาดูฝุ่น ทำอย่างกับว่าฝุ่นหนาเตอะทั้งที่เมื่อวันก่อนแม่ของเขาเพิ่งให้แม่บ้านมาทำความสะอาดเองชายหนุ่มลุกขึ้นยืนแล้วเดินเบียดดันเธอเข้าไปจนชนมุม“หนูก็คิดว่า… ช่างมันเถอะค่ะ” หญิงสาวพูดทิ้งท้ายไว้พร้อมกับดันอกกว้างของเขาออก“คิดเรื่องอย่างว่าเหรอ เธอนั่นแหละคิดทะลึ่ง ทำความสะอาดมันก็ต้องใช้ร่างกายใช้แรงทั้งนั้น ฟุ้งซ่านนะเราน่ะ” ชายหนุ่มดีดหน้าผากของเธอเบาๆ อย่างเอ็นดู วินาทีนี้เองที่เขาเห็นวาโยมองเขาด้วยสายตาเป็นประกายมีความสุขซ่อนอยู่ในนั้นและเขาไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองแน่ๆ เพราะเธอหน้าแดง แถมยังหลบตาก้มหน้าอมยิ้มอยู่ แต่ชายหนุ่มก็แกล้งทำเป็นไม่เห็นเพราะไม่อยากให้เธอเขินอายจนหนีเขาไปนั่นเอง“งั้นตกลงค่ะ แต่ช่วยลดราคาให้ถูกลงเยอะๆหน่อยนะคะ เพราะหนูจะทำความสะอาดให้สุด
หลงกลรักไอดอลจอมวายร้าย ตอนที่ 34 ช่วยแม่หน่อยนะ
วันนี้แม่มาหาวาโยที่คอนโดเพราะมีเรื่องให้ช่วย เนื่องจากแม่ของวาโยนั้นทำแบรนด์เสื้อผ้าของตัวเองและยังขาดนายแบบมาช่วยโฆษณาให้ ซึ่งแม่ของเธออยากให้ต้าที่เป็นนายแบบเป็นพรีเซนเตอร์ถ่ายรูปกับเสื้อผ้าของเธอนั่นเอง จึงมาหาวาโยก่อนที่เขาจะกลับไปเมืองนอก เพราะสินบอกให้เธอมาหาลูกสาวให้ช่วยพูดกับเขาให้น่าจะได้เรื่องกว่าที่ตัวสินพูดเอง“นะโยช่วยพูดกับพี่เขาหน่อย เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันไม่ใช่เหรอ”“แม่คะ หนูไม่ได้สนิทกับพี่ต้าแล้วนะคะ”“งั้นแสดงว่าเคยสนิทสิ ถ้าแบรนด์เสื้อเราดังขึ้นมาเรารวยเลยนะโย ลองคิดดูสินายแบบดังมาเป็นพรีเซนเตอร์ให้เสื้อเราจะดังขนาดไหน คนก็ต้องให้ความสนใจแล้วมาซื้อกันเยอะๆ แน่เลยแล้วอีกอย่างผ้าที่แม่นำมาตัดเย็บก็อย่างดีเลยนะรับรองนายแบบคนนั้น ไม่อายแน่ๆ แม่เอาแบบเสื้อมาให้ดูแล้ว เขาชอบไม่ชอบยังไงค่อยว่ากันทีหลัง ดีไหมลูก” แม่พูดเกลี้ยกล่อมเธอ“งั้นก็ได้ค่ะ หนูจะถามพี่เขาให้” เธอตอบอย่างไม่ค่อยเต็มใจนักแต่จะทำยังไงได้ล่ะ นี่มันธุรกิจครอบครัวของเธอ อีกหน่อยเธอก็ต้องมาดูแลต่ออยู่ดี ศึกษาไว้หน่อยก็แล้วกัน“ดีแล้วลูก ยังไงซะมันก็ต้องตกเป็นของหนู ค่อยๆ เรียนรู้กันไปนะ แม่จะรอฟังข่าวด
หลงกลรักไอดอลจอมวายร้าย ตอนที่ 33 มีแฟนแล้วนะ
เมื่อต้าทานข้าวเย็นกับแม่ของเขาเสร็จ ก็ขับรถสปอร์ตหรูที่เขาเอามาจอดไว้ที่บ้านแม่ขับตรงไปยังคอนโดของเขาทันที แม้ว่าเขาจะไม่ได้กลับมานอนที่นี่นานแล้ว แต่ภาพหลายๆ อย่างยังชัดเจนเมื่อนึกถึงโซฟาตัวนี้ที่เขาร่วมรักกับวาโยครั้งสุดท้าย หรือแม้แต่กล่องถุงยางอนามัยจำนวนมากที่เขาเปิดใช้ไปเพียงชิ้นเดียวเท่านั้นก็ยังอยู่ที่ชั้นวางเดิม“ฮึ หมดอายุแล้วเหรอ” เขาหัวเราะในลำคอเมื่อพลิกดูฉลากข้างกล่องก็อดขำไม่ได้“แกนี่น่าสงสารกว่าฉันอีกนะ อยู่อย่างโดดเดี่ยวแล้วก็หมดอายุไป” เขาหยิบมันทิ้งลงไปในถังขยะทันที แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มที่เคยมีหญิงสาวมานอนข้างๆ“ป่านนี้ ไปเป็นแฟนคลับของใครอยู่นะ” เขาพูดบ่นลอยๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาดู กดไปยังแอปอินสตาแกรม แล้วเปลี่ยนแอคเคาท์หลุมเพื่อไปส่องโปรไฟล์ของวาโย“ก็ดูมีความสุขดีนี่” เขาเลื่อนจนไปเจอรูปหนึ่งที่ถ่ายกับเพื่อนๆ ของเธอมีทั้งหญิงและชายหลายคน แต่เขาสังเกตได้ว่าในภาพมีผู้ชายโอบเอวของวาโยอยู่“มันเป็นใครวะ ยิ้มหน้าระรื่นเชียว” เขาเลื่อนๆ ดูไปหลายภาพ บางภาพเขาก็เคยดูแล้ว แต่มือดันลั่นไปกดถูกใจในรูปภาพของเธอเข้าให้ งานเข้าแล้วแต่นี่มันเป็นแอคหลุมของเขา
บางทีคุณอาจจะชอบ
คลั่งรักเมียแต่ง
ชะนีติดมันส์37.2K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก324.8K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน112.6K viewsบอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ
เจียงซือซัน48.3K viewsพันธะลวง
rasita_suin34 viewsอย่าดื้อกับเฮีย
NITa'vianna114 viewsสามีอุ้มบุญ
Luffy.g240 viewsคุณหมอ...อย่าใจร้าย
อัญญาณี146 views
