ตอนที่ 8

ตอนที่ 8

 “คุณจินนี่ ทำเหมือนไม่ค่อยชอบผู้ชายเลยนะครับ ตกลงเป็น      ลาเต้ร้อนนะครับ” หนุ่มคารมดีเอ่ยเย้า ก่อนหันไปเรียกเด็กในร้านพร้อมจัดการสั่งกาแฟให้หญิงสาว

“ฉันขอโทษค่ะ คือ...ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนเป็นผู้ชายนะคะ” หญิงสาวพูดขึ้นเมื่อถูกแววตากรุ้มกริ่มของเขา กลับมาจ้องมองเธอ

“ถ้างั้น...ผมขอสมัครเป็นเพื่อนชายของคุณได้ไหมครับ” ปฐวีเผยยิ้มมีเสน่ห์หลังพูดจบ พานทำให้หัวใจของสาวสวยวัยยี่สิบห้าไหววูบและรู้สึกเก้อเขินอย่างบอกไม่ถูก

“ได้ไหมครับ คุณจินนี่” ปฐวีทำหน้าสลด พลางเลื่อนมือไปวางทาบบนมือสวย เจ้าของมือสวยรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟแรงสูงวิ่งผ่านเธออย่างรวดเร็ว หัวใจก็พากันเต้นไม่เป็นจังหวะยามที่มือใหญ่คลึงเล่นบนมือของเธอ

“ได้ไหมครับ” เจ้าของฝ่ามือใหญ่ย้ำถามเสียงนุ่มและไม่คิดจะหยุดมือที่ทั้งคลึงและลูบไล้มือสวย

“เอ่อ...ก็ได้ค่ะ ฉันยินดีค่ะ” หญิงสาวเอ่ยตอบเสียงไม่มั่นคงนัก ก่อนเงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลาของเพื่อนใหม่พลางยิ้มหวานตอบเขา

“ผมดีใจมากเลยรู้ไหมครับที่ได้เป็นเพื่อนกับคุณ เพราะผมไม่ใช่ คนเชียงใหม่ครับ พอดีผมเหงามากเลยมาเที่ยวที่นี่ แต่ผมไม่มีเพื่อนเลยครับ แล้วคุณจินนี่พอจะว่างพาผมเที่ยวบ้างไหมครับ”

พอได้โอกาสปฐวีไม่คิดรอช้าที่จะตีสนิทหญิงสาวที่กำลังตกเป็นเหยื่อรายต่อไปของตน และดูท่าจะเป็นคนหัวอ่อนไม่แพ้ฮุ่ยจื่อ แต่ทำไมสองสาวถึงได้ชื่อคล้ายกันนัก ทว่าคนอย่างนายปฐวีมีหรือจะสนใจ เขาขอเพียงได้ครอบครองร่างสวยๆ ของเธอคนนี้ก็เพียงพอแล้ว และดูท่าจะเป็นลูกสาวเศรษฐีเสียด้วย

 “เอ่อ...แต่ฉันต้องทำงานจันทร์ถึงศุกร์เลยนะคะ ฉันเลยกลัวว่าจะไม่มีเวลาพาคุณไปเที่ยวนะคะ” ฮุ่ยหลันตอบด้วยท่าทีตื่นเต้นปนเขินอายเมื่อถูกเพื่อนใหม่จ้องเสียจนผิวหน้าของเธอวูบวาบมากกว่าเดิมอีกหลายเท่า

“ผมรอได้เสมอครับ แต่ว่า...วันนี้เป็นวันเสาร์นะครับ คุณจินนี่พอจะว่างหรือเปล่าครับ” ปฐวีถามด้วยสีหน้าเกรงใจ พร้อมทำหน้าผิดหวังเพื่อให้เพื่อนสาวสงสารและเห็นใจ

“ก็...ว่างค่ะ แล้วคุณปัดอยากไปเที่ยวที่ไหนบ้างล่ะคะ” หญิงสาวเอ่ยบอกเสียงหวาน พลางก้มหน้าซ่อนยิ้มเอียงอาย เมื่อหลังมือสวยถูกริมฝีปากหยักจุมพิต

“ขอบคุณมากนะครับ” ปฐวีเฝ้ามองหญิงสาวด้วยสายตาหวานเชื่อม มุมปากได้รูปของตนขยับยิ้มเล็กน้อย ทว่าก็ทำให้ฮุ่ยหลันเผลอมองอย่างเผลอไผล ยามที่เขายกมือเธอจุมพิตอีกครั้งอย่างนุ่มนวล หัวใจของฮุ่ยหลันสั่นหวามๆ ผิวหน้าก็ร้อนผะผ่าว

“เอ่อ...คุณปัดคะ ปล่อยมือฉันเถอะค่ะ” หญิงสาวเอ่ยขอร้องเสียงอ้อมแอ้ม ก้มหน้าก้มตาหลบแววตาหวานเชื่อมของเพื่อนหนุ่ม

“ผมขอโทษครับ ผมดีใจมากไปหน่อยน่ะครับ เลยเผลอจับมือคุณมาจูบ คุณไม่โกรธผมใช่ไหมครับ” พูดจบปฐวีก็ละมือห่างจากมือสวยในอาการเสียดาย

“ไม่โกรธหรอกค่ะ ว่าแต่คุณปัดยังไม่ได้ตอบฉันเลยนะคะว่าจะไปเที่ยวที่ไหนบ้าง คือฉันไม่ได้ออกไปเที่ยวนานแล้วเหมือนกันค่ะ เลยไม่รู้จะแนะนำคุณยังไงดี หรือไม่ก็เป็นช่วงเย็นดีไหมคะ ฉันจะได้พาคุณไปเดินเล่นที่ถนนคนเดิน ที่นั่นดังมากเลยนะคะ ฉันว่าเราไปเที่ยวที่นั่นดีไหมคะ”

พูดจบก็รีบเมินหน้าหลบสายตาแพรวพราวของเพื่อนหนุ่ม โดยไม่ทันสังเกตสีหน้าของปฐวีที่ออกอาการเบื่อหน่ายไม่น้อยกับการไปเดินเล่นที่ถนนคนเดิน เพราะเขาก็ไปมาบ่อยแล้วกับเพื่อนฝูง

“ได้เลยครับ ผมตามใจคนพาเที่ยวอยู่แล้ว แล้วตอนนี้คุณจินนี่จะไปทำธุระที่ไหนต่อครับ” พูดจบก็ส่งยิ้มบาดใจมอบให้หญิงสาว

“เอ่อ...ฉันจะออกไปซื้อของใช้นิดหน่อยค่ะ แล้วคุณปัดถามทำไมเหรอคะ” เธอถามยิ้มๆ พลางยกกาแฟขึ้นจิบ ทว่าปฐวีกลับยื่นมือไปแตะหลังมือสวยรั้งเอาไว้

“ระวังร้อนนะครับ เดี๋ยวผมคนให้นะครับ” หนุ่มคารมดีแสดงความมีน้ำใจอย่างเต็มที่ แต่ถ้าฮุ่ยหลันเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มสักนิดจะได้รู้จะได้เห็นว่า สีหน้าของชายหนุ่มกำลังเผยยิ้มร้ายส่งไปให้เพื่อนที่แยกตัวออกไปนั่งหลบมุม

สิทธิ์ชัยอยากจะบอกเพื่อนอยู่เหมือนกันว่าอย่ายุ่งกับเธอคนนี้ เพราะพี่ชายหวงมาก นับตั้งแต่ที่จู่ๆ คุณฮุ่ยจื่อก็หายหน้าหายตาไปหลายเดือน โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเธอหายไปไหนและต่อมาก็มีคุณฮุ่ยหลันเข้ามาดูแลงานต่อ แต่สุดท้ายแล้วสิทธิ์ชัยก็ไม่ได้เข้าไปเตือนเพื่อน เพราะดูเหมือนคุณฮุ่ยหลันก็พอใจปฐวีไม่น้อยเหมือนกัน

“ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวที่ไม่เคยคบหาชายใดจนสนิทสนมเป็นเพื่อนนอกจากคนในครอบครัวและคนใกล้ชิดจริงๆ กล่าวด้วยเสียงอ้อมแอ้ม ผิวแก้มของเธอร้อนผ่าวสลับแดงระเรื่อ ยิ่งทำให้หนุ่มคารมดีเหยียดยิ้มมุมปากอย่างเป็นต่อและไม่เกินคืนนี้สาวสวยลูกคุณหนูอย่างเธอ ต้องตกเป็นของเขาอย่างแน่นอน จากนั้นสิ่งที่จะตามมาก็คือเงินของเธอ!