ตอนที่ 9

ตอนที่ 9

         เกาะเหอฮวา

เกาะส่วนตัวของ ถังเฟ่ยหลง นักธุรกิจหนุ่มลูกเสี้ยวไทย-ฮ่องกง วัยสามสิบห้าปี ที่ได้ซื้อเกาะแห่งนี้ไว้เมื่อสิบกว่าปีก่อนจากเจ้าของเกาะคนเก่าที่ประกาศขายเกาะในจังหวัดตราด ถังเฟ่ยหลงจึงได้ตัดสินใจซื้อพร้อมทั้งเปลี่ยนชื่อเกาะเป็นชื่อของดอกไม้ที่มารดาโปรดปรานมากที่สุดคือดอกบัว เกาะเหอฮวาหรือเกาะดอกบัว จึงเป็นสถานที่พักผ่อนส่วนตัวของถังเฟ่ยหลงนับตั้งแต่บิดามารดาและน้องสาวคนโตเสียชีวิต

“ตอนนี้ไอ้ปฐวี มันมุดหัวอยู่ที่ไหน” เอ่ยถามเสียงเข้ม ก่อนยกแก้วน้ำเปล่าขึ้นดื่มหลังทานอาหารเช้าเสร็จสิ้น

“นายปฐวีอยู่ที่เชียงใหม่ครับคุณถัง เห็นว่าไปหาเพื่อน” กู่ฉินเอ่ยตอบตามที่ได้รับรายงานจากลูกน้องที่ให้ติดตาม แต่ลูกน้องคนดังกล่าวกลับพลาดโอกาสที่จะได้เห็นปฐวีพูดคุยอยู่กับฮุ่ยหลัน เพราะเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำเสียก่อนและกว่าจะเดินออกมา ฮุ่ยหลันก็ขอตัวกลับบ้านพักไปแล้ว

“หาเพื่อน” เจ้านายหนุ่มทวนคำ คิ้วเข้มพาดโค้งเหนือเปลือกตาขมวดยุ่ง

“ใช่ครับ แล้วคุณถังจะให้จับตาดูมันต่อหรือเปล่าครับ” กู่ฉินตอบรับเสียงเรียบๆ พลางมองเจ้านายหนุ่มที่เติบโตมาด้วยกันนิ่ง

“บอกคนของนายไปเลิกตามก่อน ฉันแค่อยากรู้ว่าตอนนี้มันอยู่ที่ไหนก็เท่านั้น เพราะฉันจะจัดการกับน้องสาวของมันเสียก่อน ส่วนนายเดี๋ยวโทรถามเรื่องงานที่ฮ่องกงด้วยว่ามีปัญหาอะไรบ้าง แล้วมารายงานฉัน ฉันคงต้องอยู่เกาะอีกนาน เพื่อจัดลากคอไอ้ปฐวีไปกราบขอขมาหน้าหลุมศพฮุ่ยจื่อ”

น้ำเสียงของถังเฟ่ยหลงเต็มไปด้วยความเคียดแค้น ดวงตาคู่คมวาวโรจน์ เมื่อหวนนึกถึงคืนนั้น คืนที่น้องสาวกลับไปถึงฮ่องกงได้ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น เธอก็ตัดสินใจฆ่าตัวตายภายในห้องนอนด้วยการผูกคอตายแล้วทิ้งจดหมายไว้สั้นๆ ว่าขอโทษที่ต้องทำแบบนี้ ก่อนจะได้รู้ภายหลังว่าในท้องของฮุ่ยจื่อยังมีหลานแท้ๆ ของเขาอีกคน ที่ไม่สิทธิ์ได้ลืมตาดูโลก นั่นก็เพราะความชั่วช้าของไอ้ปฐวี!

“ได้ครับคุณถัง แล้วเรื่องงานแต่งลูกสาวของนายกิตติล่ะครับ คุณถังจะจัดการยังไงต่อครับ” สีหน้าของกู่ฉินดูไม่สู้ดีนัก เพราะเรื่องนี้มีคนที่ไม่รู้เรื่องต้องมารับผลกรรมที่คนในครอบครัวก่อเอาไว้ ทว่าจะให้คุณถังไม่ทำอะไรเลยกับคนชั่วๆ อย่างนายปฐวีก็ไม่มีทางเป็นไปได้เช่นกัน

“อีกสองอาทิตย์ใช่ไหมอาฉิน งานแต่งถึงจะเริ่มขึ้น” ถามขณะยกมือลูบใต้คางสากระคายไปมา พร้อมรอยยิ้มเหยียดบนมุมปากได้รูป

“ใช่ครับคุณถัง ตอนนี้เรารู้สถานที่จัดงานเรียบร้อยแล้วครับ”

“งั้นให้คนของเราเข้าไปสำรวจทางหนีทีไล่เอาไว้ งานนี้ฉันไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด แล้วถ้าใครขวางก็จัดการสั่งสอนมันไปซะ แต่พยายามเลี่ยงมีเรื่องกับตำรวจด้วยละ ฉันไม่อยากตามแก้ปัญหา” สั่งการเสียงเรียบ พลางคิดถึงสีหน้ายามเจ็บปวดของนายกิตติและภรรยาเมื่อลูกสาวสุดที่รักหายตัวไปต่อหน้าต่อตา แต่กลับช่วยอะไรไม่ได้

“ได้ครับ ผมจะให้อาซานกับอาเหลียงจัดการเรื่องนี้ แล้วคุณถังจะไปรับเจ้าสาวด้วยตัวเองหรือเปล่าล่ะครับงานนี้”

กู่ฉินถามจบแล้วก็ลอบสังเกตสีหน้าเย็นชาของเจ้านายหนุ่ม เขารู้ว่ามันผิดที่ไปทำร้ายคนบริสุทธิ์ ทว่าคุณหนูฮุ่ยจื่อก็เป็นคนบริสุทธิ์เช่นกัน เขาจึงคิดเพียงแค่ว่าครอบครัวไหนก่อกรรมทำชั่วเอาไว้ ครอบครัวนั้นก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบเช่นกัน แล้วคนที่สูญเสียน้องสาวและหลานคนแรกไปอย่างกะทันหันอย่างคุณถัง ก็ไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆ แน่ หากคนชั่วคนนั้นยังไม่ตายตกนรกตามคุณหนูฮุ่ยจื่อไป

“ฉันจะรอเจ้าสาวอยู่ที่นี่ แต่อย่าให้ฉันผิดหวัง” ถังเฟ่ยหลงย้ำเสียงเรียบ เพราะกว่าตนจะสืบสาวหาต้นตอเจอว่าใครเป็นคนทำให้น้องสาวสุดที่รักจากโลกนี้ไปอย่างกะทันหันก็นานร่วมปี ฉะนั้นมันก็ถึงเวลาแล้วที่ครอบครัวของคนชั่วอย่างพวกมันจะต้องได้ผลกรรมกันเสียบ้าง ที่บังอาจพรากน้องสาวและหลานไปจากเขา

“ครับคุณถัง อีกสามวันผมจะเดินทางไปกรุงเทพฯ เพื่อรับตัวเจ้าสาวมาที่นี่” กู่ฉินบอกเสียงเรียบไม่แพ้คนเป็นนายที่มีสีหน้าเคร่งเคียดไม่น้อยและงานนี้ตนจะทำพลาดไม่ได้เด็ดขาด

“มาถึงแล้วก็เอาไปขังไว้ที่ห้องใต้ดิน แล้วห้ามใครหน้าไหนเข้าไป” อีกครั้งที่เจ้านายหนุ่มบอกเสียงราบเรียบแต่เด็ดขาดและกู่ฉินก็รู้ดีว่าห้ามฝ่าฝืนเด็ดขาด

“ได้ครับ” กู่ฉินตอบรับแล้วเดินออกไปเมื่อเจ้านายหนุ่มส่งสัญญาณ