เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 177
บทล่าสุด
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1136
เป่ยเฉินหยวนรู้สึกเสียความมั่นใจไปบ้างแต่บนใบหน้ากลับเผยสีหน้าที่สงบนิ่งเขามีใจอยากแต่ไม่กล้าทำอยู่แล้วแต่ไม่รู้เพราะเหตุใด กลุ่มแมลงพิษที่เฝ้าอยู่ข้างกายหลานซื่อไม่ยอมให้ผู้ใดเข้าใกล้ มีเพียงเป่ยเฉินหยวนที่เข้าใกล้ได้จู๋เยวี่ยเข้าใกล้ได้ แต่กลับทำอะไรไม่ถูกเพราะดูแลคนไม่เป็น ไม่ใช่ป้อนโจ๊กไม่เข้าปาก ก็ทำน้ำหกเป่ยเฉินหยวนที่มองอยู่ข้าง ๆ ทนดูไม่ไหว ไม่สนใจสิ่งอื่นใดอีก เข้าไปแย่งถ้วยโจ๊กมาถือไว้เอง ป้อนเข้าปากหลานซื่อทีละช้อนอย่างระมัดระวังและอ่อนโยนเมื่อนึกถึงฉากนั้น แก้มของหลานซื่อก็พลันแดงเรื่อขึ้นมาทันที“...ขอบคุณท่านอ๋องที่ดูแล หลายวันมานี้เสี่ยวหานไม่อยู่ จู๋เยวี่ยไม่ถนัดเรื่องเหล่านี้ ต้องรบกวนท่านอ๋องแล้ว โปรดอภัยด้วย”เป่ยเฉินหยวนแอบมองใบหน้าเล็ก ๆ ที่แดงก่ำของนาง อดที่จะหัวเราะออกมาเล็กน้อยไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีกทั้งสองเปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างรู้กัน“ตอนนี้เสี่ยวหานยังอยู่ในมือของหลวงจีนชั่วนั่น เพียงแต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ใด แต่คิดว่าคงจะอยู่รอบ ๆ ตัวเวินเฉวียนเซิ่ง”หลวงจีนชั่วนั่นกับเวินเฉวียนเซิ่งดูเหมือนจะบรรลุข้อตกลงอะไรกัน จึงได้คอยแอบปกป้องกั
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1135
หลังจากนั้นนางก็ข่มมันไว้ ไม่ไตร่ตรองให้ละเอียดหลังจากมอบหมายเรื่องที่เหลือให้เป่ยเฉินหยวนกับพวกแล้ว หลานซื่อก็ผ่อนคลายลงอย่างสิ้นเชิงทั้งคณะหาสถานที่ปลอดภัยแห่งหนึ่ง เตรียมหยุดพักชั่วคราวสักสองวันก่อนหลานซื่อก็มีความคิดนี้เช่นกัน ดังนั้นเมื่อจัดแจงสถานที่พักผ่อนของนางเรียบร้อย นางก็ล้มตัวลงนอนทันทีหลังจากนอนหลับอย่างเต็มอิ่มไปหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็ม ๆ ถึงได้สลัดความรู้สึกอ่อนล้าที่ฝังลึกนั้นออกไปได้ แล้วจึงค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มที่ไม่ได้กินอะไรเลยหลานซื่อกลับพบว่าตนเองดูเหมือนจะไม่ได้หิวเป็นพิเศษ พอขยับปากเล็กน้อย ในปากกลับมีกลิ่นหอมจาง ๆ ของโจ๊กมีคนป้อนโจ๊กให้นาง...ตอนที่นางหลับอยู่หรือ?หลานซื่อประหลาดใจเล็กน้อยหนึ่งคือไม่รู้ว่าผู้ใดเป็นคนป้อนสองคือนึกไม่ถึงว่าตนเองจะหลับลึกถึงเพียงนี้ แม้แต่คนเข้ามาใกล้ป้อนอาหารก็ยังไม่รู้สึกตัวสักนิดหลานซื่อแตะริมฝีปากเบา ๆ จากนั้นก็ลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าเข้าไปจัดแจงเล็ก ๆ น้อย ๆ ในมิติครู่หนึ่ง ถึงได้เดินออกจากมุมเล็ก ๆ ในถ้ำแห่งนี้ทันทีที่นางปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน ร่างของจู๋เยวี่ยก็ร่อนลงข้างกายนางทันที“เมื่
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1134
เก่อถูโล่งอกที่เกราะป้องกันหัวใจตรงหน้าอกของเขาช่วยต้านไว้ได้ส่วนหนึ่ง จึงทำให้หอกนั้นแทงเฉไปเล็กน้อยแต่ก็แค่ทำให้เขาทนอยู่ได้อีกเพียงครู่หนึ่งเท่านั้นภายใต้การโจมตีขนาบหน้าหลังของกองทัพธงดำและฝูงแมลงพิษ ทหารต่างเผ่าเหล่านั้นก็ไม่อาจต้านทานไว้ได้นานเพียงไม่นาน ในป่าเขาก็เต็มไปด้วยร่างไร้วิญญาณของทหารต่างเผ่าที่ล้มตายเป็นทิวแถวสุดท้ายก็เหลือเพียงเก่อถูผู้เดียวเขาคุกเข่าลงกับพื้น หันกลับไปต้องการมองไปทางที่ตั้งของราชสำนักคราหนึ่งน่าเสียดายที่ยอดไม้อันหนาทึบบดบังทุกสิ่งไว้เขาจึงได้แต่หันกลับมา “ข้า...”“ฉัวะ!”เก่อถูดูเหมือนยังอยากจะพูดสั่งเสียอะไรสักอย่าง แต่เป่ยเฉินหยวนที่เต็มไปด้วยโทสะมานานแล้วย่อมไม่คิดจะให้โอกาสนี้แก่เขา ก้าวขึ้นหน้าไปก้าวหนึ่ง แล้วเชือดคอเขาทันทีเสียง ‘ตุบ’ ดังขึ้น คนล้มลงกับพื้นหลังจากเช็ดคราบเลือดบนมือจนสะอาดแล้ว เป่ยเฉินหยวนจึงกลับมายังข้างกายหลานซื่อ“ตกใจหรือเปล่า?”หลานซื่อยิ้มเล็กน้อย “ท่านคิดว่าข้าตกใจง่ายดายเพียงนี้เชียวหรือ?”เป่ยเฉินหยวนได้ยินดังนั้นก็ยิ้มเช่นกัน “ก็จริง เจ้าใจกล้ามาก กลับเป็นข้าที่เกือบจะขวัญเสียเพราะเจ้าเสียแล้ว”
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1133
ความเจ็บปวดรุนแรงแล่นเข้ามาจากกลางหน้าอก เก่อถูไม่ทันได้ตั้งตัวแต่เก่อถูก็ยังคงเป็นเก่อถู ถึงจะเป็นเช่นนี้ เขาก็ไม่ได้ล้มลงในทันทีเขาดิ้นรนอย่างไม่ย่อท้อเพื่อให้หลุดพ้นจากปลายหอกของเป่ยเฉินหยวน ก่อนจะกุมบาดแผลที่หน้าอกโซเซถอยหลังไปหลายก้าวเมื่อทหารใต้บัญชาของเขาเข้ามาประคองไว้ หันกลับไปก็มองเห็นชัดเจนว่าศัตรูที่โผล่ออกมาตรงหน้าคือใคร ผมสีเงินอันเป็นเอกลักษณ์ปลิวไสวไปตามลมภูเขา การโจมตีอย่างหนักที่กระหน่ำใส่เก่อถูทำให้เขาตกใจกลัวยิ่งกว่าหอกที่อยู่บนหน้าอกเสียอีก“ท่าน...เป็นไปได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้...ท่านจะมาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร?!”เก่อถูมองเป่ยเฉินหยวนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกตะลึงเขาจับท่อนแขนทหารข้างกายไว้แน่น ถอยหลังไปทีละก้าวอย่างควบคุมไม่ได้ท่าทีอันผิดแผกของแม่ทัพผู้นำทำให้เหล่าทหารต่างเผ่าคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างกายต่างสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลเหล่าทหารยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ในใจของเก่อถูนั้นกลับร้อนรุ่มวุ่นวายอยู่นานแล้ว“ท่านคืออ๋องผู้สำเร็จราชการแทนแห่งต้าหมิง! เป็นท่าน! เป็นท่านนั่นเอง!”“เหตุใดท่านถึงมาปรากฏตัวที่นี่?! เป่ยเฉินหยวน พวกท่านชาวต้า
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1132
เก่อถูมองไม่เห็นทิศทางที่ลูกธนูยิงมา รู้เพียงว่ายิงออกมาจากส่วนลึกของป่าลูกธนูดอกนั้นปักคาอยู่กลางฝ่ามือของเขาพอดีก้านธนูที่คุ้นเคยทำให้หลานซื่อและเกาหยางกับพวกจำได้แทบจะในทันที“อ๋องผู้สำเร็จราชการแทน!”“ท่านอ๋อง!”“ท่านอ๋องกลับมาแล้ว!”เกาหยางกับพวกตื่นเต้นดีใจยิ่งนักหลานซื่อก็อดรู้สึกยินดีอยู่ในใจไม่ได้ในที่สุดก็มาแล้ว!เมื่อเห็นหลานซื่อกับพวกที่ถูกล้อมอยู่ตรงกลางเปลี่ยนสีหน้าไปอย่างฉับพลัน เก่อถูก็รู้ทันทีว่ากำลังเสริมของชาวต้าหมิงเหล่านี้มาถึงแล้วเก่อถูที่กำลังหลงใหลในความงามก็ได้สติขึ้นมาทันทีจะปล่อยให้ชาวต้าหมิงเหล่านี้หนีไปไม่ได้!“สังหารพวกเขาเดี๋ยวนี้! ห้ามปล่อยไว้แม้แต่คนเดียว!”ครั้งนี้เก่อถูไม่คิดที่จะไว้ชีวิตหลานซื่อไว้อีกต่อไป เพราะต่อให้หญิงงามเพียงใด ก็เทียบกับชีวิตของเขาไม่ได้หากครั้งนี้ เขาทำเรื่องนี้ล้มเหลว แม้ว่าเขาจะไม่ถึงตาย แต่องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองก็ไม่มีทางยกโทษให้เขาง่าย ๆ เด็ดขาดดังนั้นคนต้าหมิงเหล่านี้ต้องตาย!เก่อถูตัดสินใจหมายจะสังหารในทันทีทว่าตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว...ทันทีที่ลูกธนูของเป่ยเฉินหยวนปรากฏขึ้น เกาหยางกับพวกก็เหม
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1131
จู๋เยวี่ยรีบตรวจดูใบหน้าของหลานซื่อเป็นอย่างแรกแน่นอน หลานซื่อไม่ได้รับบาดเจ็บเพราะนางสวมหน้ากากอยู่บนใบหน้าตลอดเวลาเพียงแต่ถึงแม้ใบหน้าจะไม่ถูกยิงบาดเจ็บ แต่ลูกธนูดอกนั้นกลับปัดหน้ากากบนใบหน้าของนางออกไปใบหน้าที่เย็นชาดุจเทพธิดาถูกเปิดเผยต่อสายตาของทุกคนในป่าเขาทันทีเก่อถูมองจนตะลึงงันอยู่กับที่สตรีต่างเผ่ามีไม่น้อย หญิงต่างเผ่าที่สะสวยก็มีไม่น้อยแต่สตรีที่งดงามราวกับเดินออกมาจากภาพวาด งามดั่งเทพธิดาเช่นนี้ กลับมีน้อยจนเขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลย!ไม่ถูก!เก่อถูได้สติกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว เขาเบิกตากว้างมองหญิงงามที่อยู่ตรงหน้า ใบหน้าอวบหนาของเขาเผยรอยยิ้มที่ตื่นเต้นและเหิมเกริมออกมาทันที “ท่านเป็นหญิงหรือ? ไม่สิ ท่านน่ะเป็นหญิง!”“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ไม่นึกเลยว่าต้าหมิงจะมีสตรีที่งดงามเช่นนี้ มิหนำซ้ำยังมาหาถึงที่อีก ดีจริง ดีเหลือเกิน!”เก่อถูหัวเราะลั่น อาจเป็นเพราะคล้อยตามอารมณ์ของเขา หรืออาจเป็นเพราะเสน่ห์ของความงามที่เย้ายวน ทหารต่างเผ่าที่เขาพามาด้านหลังต่างก็อดไม่ได้ที่จะร้อนรนขึ้นมาสายตาหลายคู่จับจ้องหลานซื่อ มีไม่น้อยที่เผยความหยาบโลนอันน่ารังเกียจออกมาแน่นอน เวลานี้ไม
บางทีคุณอาจจะชอบ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กานเฟย753.6K viewsลิขิตรัก องค์ชายไร้ใจ
กุหลาบดิน19.6K viewsชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!
ซีไซต์30.9K viewsอ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง
มาแล้วก็อยู่ต่อเถอะ15.7K viewsภรรยาลับพ่อค้าสกุลหลี่
เทียนเหอ28 viewsท่านราชครูปล่อยข้าไปเถอะ
เจี่ยเจียที่แปลว่าพี่สาว66 viewsหอประโลมรัก
Chocolate lily 1.2K viewsข้าไม่ใช่ภรรยาโง่เง่าของท่านอีกต่อไป
ปลายพู่กันจันทรา55 views
