Library
Maghanap
Home / รักโบราณ / หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก / บทที่ 200

Share

บทที่ 200

Author: จิ้งซิง
เมื่อความคิดที่สองผุดขึ้น คนแรกที่แวบผ่านเข้ามาในหัวของเวินซื่อก็คือเวินเยวี่ย

นอกจากนาง เวินซื่อนึกไม่ออกจริงๆ ว่าจะมีใครใช้โอกาสนี้เล่นงานนางอีก

หนำซ้ำยังหลอกใช้อันหลันซิน

เวินซื่อหลุบตาลงเล็กน้อย ในแววตามีความหม่นหมองแวบผ่าน

หลังจากกลับไปถึงอารามสุ่ยเยว่

ม่อโฉวซือไท่รีบมาหานาง ใบหน้าที่ยามปกติมีแต่ความเข้มงวดยามนี้เต็มไปด้วยความกังวล

“อู๋โยว ทำไมจึงต้องไปจินโจวให้ได้ล่ะ? พิธีขอฝนในครั้งก่อนล้วนจัดขึ้นที่เมืองหลวงไม่ใช่หรือ?”

ม่อโฉวซือไท่ก็เอ่ยถามความสงสัยเช่นเดียวกับเป่ยเฉินหยวน

เวินซื่อหัวเราะพร้อมจับมือม่อโฉวซือไท่ “ฝ่าบาทแจ้งชัดเจนแล้ว ครั้งนี้ภัยแล้งที่จินโจวหนักหนาสาหัส เดินทางไปจินโจวเพื่อปลอบประโลมราษฎรให้มากขึ้น แต่อาจารย์ไม่ต้องเป็นห่วงนะเจ้าคะ ฝ่าบาทรับสั่งให้ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนคุ้มกันข้าไปด้วยตัวเอง ตลอดทางน่าจะไม่มีอันตรายใดเจ้าค่ะ”

เวินซื่อแค่พูดไปตามสิ่งที่ปรากฏผิวเผิน

ไม่ได้บอกม่อโฉวซือไท่ ว่าความจริงพิธีขอฝนในครั้งนี้อาจเป็นกับดักที่ผู้อื่นวางแผนเอาไว้สำหรับนาง

นางจำเป็นต้องไปร่วมพิธีขอฝนให้ได้

แต่คนที่อยากอาศัยโอกาสนี้ทำร้ายนางก็อย่าคิดจะสมหวัง

ห
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter
Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Pinakabagong kabanata

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1077

    “ที่ไหนกันเล่า ท่านยายก็ไม่ได้ล่วงเกินพวกเราเลย ข้าจะไม่สนใจความยินยอมของท่านยายได้อย่างไรกัน?”หลานซื่อยิ้มกว้างยิ่งกว่าเดิมแม่เฒ่าเสื้อป่านสีดำอดไม่ได้ที่จะกลอกตาใส่ “เช่นนั้นก็เข้ามาสิ แต่พวกเจ้าคนเยอะเกินไป อนุญาตให้เข้ามาได้แค่สามคนเท่านั้น”หลานซื่อพาผู้สื่อสารหลี่มาด้วย ส่วนเสี่ยวหานนั้นให้อยู่เฝ้าข้างนอกเวินเฉวียนเซิ่งย่อมตามเข้าไปอยู่แล้ว อย่างไรเสียเขาก็เป็นคนที่ออกค่าใช้จ่ายล่วงหน้า แม้จะไม่ใช่เลือดของเขาก็ตามหลังจากเข้าไปในเรือนแล้ว หลานซื่อกำลังคิดจะก้าวเท้าเข้าไปในห้อง แม่เฒ่าเสื้อป่านสีดำในห้องก็พูดขึ้นว่า “เอาเจ้าตัวน้อยที่เจ้าวางไว้ข้างนอกนั่นออกไป มันเหยียบดอกไม้ของยายพังหมดแล้ว เดี๋ยวถ้าเจ้าไม่ให้ของอะไรไว้เป็นค่าชดเชย ยายจะถลกหนังของเจ้าเอาไปทำปุ๋ยใส่ดอกไม้”เมื่อได้ยินคำพูดที่น่าสะพรึงกลัวนี้ นอกจากหลานซื่อจะรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยแล้ว ก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเลยนางรู้ว่าอีกฝ่ายสังเกตเห็นงูเขียวน้อยตัวนั้นแล้ว จึงโบกมือเรียกงูเขียวน้อยให้ออกมาจากพุ่มดอกไม้ทันทีที่เห็นงูตัวนั้น สีหน้าของผู้สื่อสารหลี่ก็ซีดเผือดเล็กน้อย “นี่…นี่มันงูพิษ!”ส่วนเวินเฉวียนเซิ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1076

    เวินเฉวี่ยนเซิ่งที่ได้ยินเสียงของเวินเยวี่ยได้หันกลับไปหานาง “เป็นอะไรไป?”เวินเยวี่ยขมวดคิ้วกล่าวว่า “ท่านพ่อ เมื่อครู่ข้ารู้สึกว่าเหมือนมีคนกำลังจ้องมองข้าอยู่เจ้าค่ะ”“จ้องมองเจ้าหรือ? ตอนนี้ก็ยังอยู่อีกหรือ?”เวินเฉวี่ยนเซิ่งหรี่ตาทั้งสองลง กวาดสายตามองไปรอบ ๆ ลานกลางเผ่าเวินเยวี่ยส่ายหน้า “ตอนนี้ไม่อยู่แล้วเจ้าค่ะ”เวินเฉวี่ยนเซิ่งได้ยินดังนั้นก็ถอนสายตากลับ “ไปเถิด ประเดี๋ยวหากสังเกตเห็นอะไรอีก เจ้าก็รีบบอกพ่อก่อน”สองพ่อลูกจึงเดินตามหลานซื่อกับพวกที่อยู่ด้านหน้าอีกครั้งความเคลื่อนไหวของพวกเขาทั้งสอง หลานซื่อย่อมสังเกตเห็นอยู่แล้วแต่นางก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งเพราะคนที่อยู่ในความมืดนั้นชัดเจนว่าพุ่งเป้าไปที่เวินเยวี่ย เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นผู้ใดแน่หลานซื่อรีบเดินตามแม่เฒ่าเสื้อป่านสีดำไป ครั้นไล่ตามไปถึงระยะห่างสี่ห้าเมตรนางก็ไม่ได้ตามติดอีก แต่ชะลอฝีเท้าลง ค่อย ๆ ตามหลังอีกฝ่ายแม่เฒ่าเสื้อป่านสีดำได้ยินเสียงฝีเท้าที่อยู่ข้างหลัง แต่นางไม่ได้หันกลับไปมอง และไม่ได้เอ่ยปากห้ามไม่ให้หลานซื่อกับพวกตามไปเดินกันไปเช่นนี้เรื่อย ๆ จนผ่านไปหนึ่งเค่อ พวกเขาก็มาถึงหน้าเรือนเล็กห

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1075

    หลานซื่อเหลือบมองผู้สื่อสารหลี่คราหนึ่งผู้สื่อสารหลี่มองไปยังอีกฝ่ายอย่างเข้าใจความหมายทันที “คนที่พวกเราตามหาคือคนที่รู้จักนายน้อยของเรา”“อะไรนะ?”เด็กชายหมาป่าแขนเดียวอึ้งไปชั่วขณะ “คนที่รู้จักนายน้อยของพวกท่านหรือ?”ผู้สื่อสารหลี่ผายมือไปทางหลานซื่อ แนะนำให้เด็กชายหมาป่าแขนเดียวรู้จักด้วยท่าทีสุขุม “นี่คือนายน้อยของเรา”เด็กชายหมาป่าแขนเดียวมองไปยังหลานซื่อด้วยความสงสัยทันที “ท่านคือนายน้อยเผ่าโยวหลานหรือ? แต่ข้าเคยเจอนายน้อยเผ่าโยวหลานมาก่อน ท่านหน้าตาไม่เหมือนเขาเลยนี่”หลานซื่อยิ้มกริ่มอย่างไม่ตื่นตระหนกพลางเอ่ยปากว่า “ก็เพราะเขาตายแล้วน่ะสิ”เด็กชายหมาป่าแขนเดียวสะดุ้งตกใจทันทีแต่แล้วก็เหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง พินิจมองหลานซื่อตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม แล้วพยักหน้า “สงสัยท่านจะฆ่าพี่ชายของท่านสำเร็จ แล้วขึ้นเป็นนายน้อยคนใหม่ของเผ่าโยวหลาน ไม่น่าแปลกใจที่เมื่อก่อนข้าไม่เคยพบพวกท่าน”หลานซื่อเห็นว่าตบตาสำเร็จแล้ว ก็แสร้งพยักหน้าอย่างจริงจัง “ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ก็พาพวกเราไปตามหาคนได้หรือยัง?”เด็กชายหมาป่าแขนเดียวเกาศีรษะ “แต่คำพูดของพวกท่านมันแปลกเกินไป ก่อนห

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1074

    เวินเฉวียนเซิ่งชำเลืองมองหลานซื่อ จากนั้นถอยไปหนึ่งก้าว มอบอำนาจตัดสินใจให้นางหลานซื่อกล่าวด้วยสีหน้าคงเดิม คำพูดที่ออกมานั้นกลับเป็นภาษาต่างเผ่า “เผ่าโยวหลาน”ผู้เฒ่าฝ่ายตรงข้ามได้ยินว่าเป็นคนจากเผ่าโยวหลาน จึงถามว่า “มาด้วยเหตุอันใด?”หลานซื่อตอบว่า “มาหาคน”เป็นภาษาต่างเผ่าอีกครั้งเวินเฉวียนเซิ่งมองนางอีกครั้งด้วยสายตาแฝงนัยอันลึกซึ้งเขาไม่รู้เลยว่า บุตรสาวของตนผู้นี้ไปเรียนภาษาต่างเผ่ามาตั้งแต่เมื่อใด?ก่อนมา หรือหลังจากมาแล้ว?ต้องเรียนรู้หลังจากมาแล้วเป็นแน่หลานซื่อในอดีตไม่เข้าใจภาษาต่างเผ่านี้เลย แต่ระหว่างทางมา นางใช้เวลาเรียนรู้ภาษาต่างเผ่าแบบเร่งด่วนจากอวิ่นซิงเพียงไม่กี่คำแม้ว่าอวิ่นซิงจะช่วยให้นางฟังเข้าใจได้ แต่ถ้อยคำที่ออกมาก็ยังต้องให้นางพูดเองแต่แค่ฟังเข้าใจ แล้วพูดซ้ำตามคำพูดของอวิ่นซิง ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรและนางก็ไม่จำเป็นต้องพูดมากเกินไปเสี่ยวหานที่อยู่ข้างหลังนางได้คว้าตัวผู้สื่อสารหลี่ซึ่งเป็นคนในคณะที่สามารถพูดภาษาต่างเผ่าได้มาอยู่ข้างกายแล้วหลานซื่อแค่ต้องพูดประโยคสำคัญไม่กี่คำ เพื่อยืนยันตัวตน แล้วการสื่อสารที่เหลือก็โยนให้ผู้สื่อสารหลี่

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1073

    ชางชิงหลานแสดงสีหน้าไม่อยากเชื่อ “เหตุใดข้าถึงไม่รู้เรื่องนี้?”เยี่ยนจือเอ่ยอย่างหมดคำพูด “เพราะตอนนั้นท่านกำลังยุ่งอยู่กับการเพาะเลี้ยงราชากู่ของท่าน คำพูดของราชาใหญ่ท่านยังไม่ทันได้ฟังให้ชัดเจน ก็โบกมือบอกว่าให้พวกเขาตัดสินใจกันตามสบาย จากนั้นก็วิ่งออกไป”มุมปากของชางชิงหลานกระตุกในทันใดเยี่ยนจือยังตอกย้ำอีกว่า “อ้อ ใช่แล้ว ก็คือราชากู่ของท่านที่หายไปแล้วนั่นอย่างไร"ชางชิงหลาน “...””เยี่ยนจือ”“ขอรับ”ชางชิงหลานจับราวจับเกี้ยว มองเขาอย่างเยือกเย็นจากที่สูง “แค่ชาคำเดียวเอง ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้กระมัง?”เยี่ยนจือเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ยังมีน้ำลายของท่านด้วยขอรับ”วินาทีต่อมา...“พลั่ก!”เยี่ยนจือก็ถูกถีบกระเด็นออกไปใครคนนั้นทิ้งท้ายไว้ว่า “เก็บกวาดสิ่งไร้ประโยชน์พวกนี้ให้หมดจด เก็บกวาดเสร็จเมื่อไหร่ค่อยกลับมาเมื่อนั้น”แล้วเขาก็สั่งให้คนรีบไปโดยไม่เหลียวหลังทิ้งให้เยี่ยนจือยืนอยู่ที่เดิมอย่างหมดคำพูด รอจนเกี้ยวของชางชิงหลานหายไปจากสายตา เขาจึงถอนสายตาหันไปมองผู้คนเหล่านั้นที่คุกเข่าอยู่บนถนนหมูดูเหมือนจะรับรู้ได้ว่าภยันตรายกำลังจะมาถึง ใบหน้าของคนเหล่านั้นเผ

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1072

    “เยี่ยนจือ เจ้าแน่ใจหรือว่าว่าคนที่ปรากฏตัวอยู่ที่นี่คือจวี้เอ๋า?”ชางชิงหลานนั่งอยู่บนเกี้ยวอันวิจิตรงดงาม ที่แบกเขาอยู่คือชายฉกรรจ์สี่คนที่แม้ไม่ได้สูงใหญ่เท่าเล่อตุน แต่ก็ไม่ต่างกันนักพวกเขาสวมหน้ากากหน้าตาดุร้าย ดวงตาอำมหิตแต่ละคู่มองลอดผ่านหน้ากากไปยังผู้คนที่กำลังคุกเข่าอยู่หน้าเกี้ยวบนถนนหมู“เรียนนายท่าน ตามที่คนบนถนนหมูกล่าว คนผู้นั้นมีรูปร่างสูงใหญ่ผิดปกติ พละกำลังมหาศาล ลงมือเหี้ยมโหด เมื่อสังเกตถี่ถ้วนแล้วพบว่าอีกฝ่ายเหมือนจะมีสติปัญญาไม่สมบูรณ์นัก ด้วยความคล้ายคลึงกันมากมายขนาดนี้ นอกจากจวี้เอ๋าแล้ว ข้าน้อยคิดไม่ออกจริง ๆ ว่าจะมีใครอีก”ชางชิงหลานงอนิ้วเคาะราวจับเกี้ยว เมื่อได้ฟังคำพูดของเยี่ยนจือแล้ว เขาก็ยิ้มออกมาทันที“เดิมทียังนึกว่าเจ้าหมอนั่นคงตายไปนานแล้ว ไม่นึกเลยว่าจะติดตามธิดาศักดิ์สิทธิ์ต้าหมิงไปเสวยสุขอยู่ในจงหยวน”“นายท่าน จะให้ข้าน้อยส่งคนไปจับเขากลับมาตอนนี้เลยหรือไม่?”เยี่ยนจือสีหน้าขรึม กอดดาบพลางเอ่ยถามขึ้น“ไม่ต้อง”ชางชิงหลานเอ่ยอย่างราบเรียบ “ปล่อยให้เขาตามธิดาศักดิ์สิทธิ์ต้าหมิงไป ด้วยรูปร่างของเขานั้นยากจะหลบพ้นสายตา ยิ่งเป็นการสะดวกให้เรา

Higit pang Kabanata

Maaari mong magustuhan

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status